Na opnieuw meer lijstjes dan ooit tevoren opgeteld te hebben, is de winnaar van de ZM Jaarlijst 2022 bekend! Met de keuze voor There’s Always Blood At The End Of The Road van Wiegedood hebben de lezers van Zware Metalen voor het tweede jaar op rij besloten dat een album van een band uit het eigen achterland tot de beste van het jaar gerekend mag worden. En dat is best bijzonder. Niet alleen gezien de ijzersterke competitie, of omdat de plaat al heel vroeg in het jaar uitkwam, maar vooral omdat de band uit Gent met het vierde album voor een andere aanpak heeft gekozen. De Doden Hebben Het Goed trilogie werd hoog gewaardeerd, maar het was tijd voor een koerswisseling. De nummers werden korter, de totale lengte langer, maar bovenal komt er een wervelwind aan bijtende chaos en snijdende melodieën op de luisteraar af. De herinneringen aan bands als 1349 en Dissection van de vorige albums hebben plaatsgemaakt voor een chaotische Mayhem-twist gecombineerd met een doordachte opbouw en melodische gelaagdheid die we kennen van Wolves In The Throne Room. Met There’s Always Blood At The End Of The Road heeft Wiegedood zijn positie in de top van het blackmetallandschap van niet alleen de Lage Landen maar zeker ook van Europa versterkt.
Toch kan er bijna van twee winnaars gesproken worden. Gaerea delft wellicht het onderspit, de Portugese blackmetalband ging met het breed gewaardeerde Mirage nek aan nek met de Belgische en was slechts twee nominaties verwijderd van de eindzege. Misþyrming (de topper van 2019) voltooit vervolgens het blackmetaldrieluik aan de top. Met een release vroeger in het kalenderjaar was de IJslandse band wellicht nog hoger geëindigd. Vervolgens is het schakelen geblazen en waaiert de ZM Jaarlijst uit naar alle hoeken van het door ons allen geliefde muziekgenre. Overslaande deathcore, gepassioneerde post-hardcore, stampende death, geschifte grindcore, tempoverwarrende prog, bombastische symfoniek, schaatsende black, besnorde techno, opzwepende power; onze lezers zijn van alle markten thuis en pikken zorgvuldig de krenten uit die pluriforme pap. In onze Osmium podcast duiden we het totaaloverzicht.
Om de honderden inzendingen terug te voeren tot één compacte lijst hebben we een puntensysteem bedacht. Iemands favoriete album van 2022 krijgt dertig punten, iemands nummer twee krijgt 29 punten, enzovoorts. Dit betekent dat een nummer één notering drie keer zwaarder weegt dan een twintigste plaats. Deze enorme optelsom levert de volgende, prachtige overzichtslijst op. Doe je voordeel met de ontdekkingsdrift van onze lezers en duik nog eens in de onderstaande lijst om te zien hoe jouw favoriete albums scoorden en wat je allemaal gemist hebt in 2022. Klik nog eens onze recensies aan (we hebben alle albums uit de top 50 beschreven) en zwier ondertussen de bovenstaande afspeellijst van de top 100 aan. Scrollen maar!
- Luister hier de nieuwste aflevering van onze Osmium podcast over de ZM Jaarlijst 2022
- Bekijk hier de 25 beste albums van eigen bodem uit 2022
1. Wiegedood – There’s Always Blood At The End Of The Road (2273 punten)
“Leeft black metal nog in België? Soms lijkt het me alvast uit te sterven, een uitdovend fenomeen uit de jaren 90 en 2000, maar dan grijpen er plots wat bands uit eigen bodem je naar de keel en word je weer even wakker geschud. Mogelijk wint deze donkere en chaotische parel aan overtuigingskracht naarmate hij wat toertjes gaat krijgen dit jaar. In elk geval getuigt There’s Always Blood At The End Of The Road nog steeds dat deze band in de hogere regionen van het blackmetallandschap verkeert en daar zal ze nog een hele tijd blijven.”
2. Gaerea – Mirage (2235 punten)
“De Portugese heren hebben met Mirage ellendige elegantie tot kunst weten te verheffen. Nomen est omen. Mirage biedt inderdaad als een fata morgana een lichtpunt in de duisternis. Het album distingeert zich in de discografie met meer rustige momenten die ruimte creëren voor bezinning en zelfreflectie. Mirage dient als een spiegel om onze ware zelf te zien en die komt pas naar voren als we waarlijk alleen zijn. De een put daar kracht uit en de ander wordt er angstig van.”
3. Misþyrming – Með Hamri (1808 punten)
“Bijzonder indrukwekkende nieuwe plaat van Misþyrming. Dit Með Hamri moet niet onderdoen voor Algleymi. Het blijft niet in het minst verbazingwekkend hoe deze IJslanders de lat zo hoog kunnen blijven houden. Wel wat meer dan op de vorige plaat is er ruimte voor uitdijende geluidslandschappen eerder dan volhardende boosheid verpakt in misselijkmakend snelle blastpartijen.”
4. Lorna Shore – The Pain Remains (1660 punten)
“Lorna Shore pompt niet alleen nieuw leven in de wereld van deathcore, maar laat in alle metalen uithoeken een frisse wind waaien. Wat een gruwelijk album is dit Pain Remains geworden. Album van het jaar? Kan bijna niet missen.”
5. Brutus – Unison Life (1565 punten)
” Unison Life is gewoon een topplaat van een band die maar doorgroeit, maar vooral ook een band die steeds meer een eigen geluid heeft gevonden. Ik denk dat deze plaat in menig jaarlijstje hoge ogen zal gooien. Ik ben ook erg benieuwd naar de livevertolking van de nummers. Die kunnen ze mooi presenteren op Roadburn 2023, waar ze bevestigd zijn.”
6. Blut Aus Nord – Disharmionium – Undreamable Abysses (1487 punten)
“Geniet je van de constante stroom aan verontrustende dissonantie, word je net geil en getriggerd van deze heerlijke horror genaamd Disharmionium, in volle psychedelische-post-avantgarde-industrial-black metal-modus, of voel je een morele weerstand ten opzichte van de bevreemdende en ontaarde vortex die perfect vorm krijgt via de doorbloede hoes? Stel jezelf op de proef middels That Cannot Be Dreamed ervaar het summum aan Blut Aus Nord. 777 Deus MoRt, brutaal je binnenwereld betreden met dit hallucinogene meesterwerk. Stel jezelf op de proef en daag jezelf uit. Is angst ook jouw product, of ben jij er een product van? Duik in de diepte genaamd Disharmionium en geef jezelf het jawoord.”
7. Ghost – Impera (1431 punten)
“Ghost revancheert zich met Impera voor Prequelle, zoveel is duidelijk. Dat doet het zonder ook maar een millimeter af te wijken van het concept dat Forge jaren geleden neerlegde. De toevoeging van Frederik Åkesson is een meesterzet geweest maar ook de inzet van Hux Nettermalm op drums mag er zijn. Verder op weg naar de top heeft Ghost dus weer een album om trots op te zijn.”
8. Rammstein – Zeit (1387 punten)
“Mochten er nog fans zijn die hadden gehoopt op wat hoekig beukwerk van weleer (heb je boter op je hoofd?), dan graag doorlopen zonder om te kijken. Liefhebbers van Rammstein die prima kunnen leven met de meer melodische kant, eigenlijk dat wat we al enkele albums meer en meer horen, mogen zowat in het kielzog van de eerdergenoemde groep volgen. Nergens komt het gezelschap ook maar in de buurt bij het kaliber van Radio, Ausländer en een Weit Weg, laat staan de oude krakers. En ja, dat is een teleurstellende conclusie. Wat rest is het meest onopvallende, zoutloze en ongeïnspireerde album van de band in zijn discografie. Gelukkig kan Rammstein deze zomer alsnog genoeg wenkbrauwen en snorren flamberen met een rijk arsenaal aan hits. Fijne rit gewenst!”
9. Ultha – All That Has Never Been True (1353 punten)
“All That Has Never Been True is een krachtig blackmetalalbum geworden. In de gekende Ultha – traditie is er afdoende ruimte voor heel wat verhaal en zijn de riffs lekker uitgesponnen en voorzien van verschillende lagen. De waarheid is dus gewoon dat Ultha zijn ding blijft doen en dat zal ook vermoedelijk altijd zo blijven.”
10. Psychonaut – Violate Consensus Reality (1336 punten)
“Violate Consensus Reality is in alles een betere voortzetting ten opzichte van Unfold the God Man. Is dat album je bevallen, dan zal dit nieuwe werk je ook bevallen. Makkelijk is de muziek zeker niet, maar ook niet dermate ingewikkeld dat het een eindeloze ontdekkingsreis is. Daar zorgen de hallucinogene arrangementen wel voor en anders heeft Psychonaut genoeg peper in de reet om je eens flink door elkaar te schudden. Ben je dus fan van de band, van post-metal of goede muziek in het algemeen, dan kun je zeker uit de voeten met deze nieuwe schijf van Psychonaut.”
11. White Ward – False Light (1284 punten)
“Jaarlijstmateriaal. Niet onlogisch gezien de achtergrond van deze band. Love Exchange Failure was al fantastisch, de EP Debemur Morti kan je eveneens dezelfde stempel toebedelen en dan nu dit magistrale False Light.”
12. Watain – The Agony & Ecstasy Of Watain (1261 punten)
“Petje af voor deze Zweden! Ik houd echt van hun muzikale extremiteit en heb enorm ontzag voor de knappe afwisseling richting rustigere, epische tracks op The Agony & Ecstasy of Watain. Normaalgesproken zou je bij live optredens van dit soort bands, die al langer meegaan, eigenlijk zo min mogelijk nieuw werk willen horen. Maar wat gaan de tracks van The Agony & Ecstasy of Watain het live geweldig doen! Natuurlijk wil Devil’s Blood uit 2003 nog steeds graag live horen, maar ik heb echt geen bezwaar tegen een grote vertegenwoordiging van dit album in de setlist. Watain komt de boel namelijk weer lekker plat branden. De zevende cirkel van Dante’s Inferno heeft zijn soundtrack gevonden, waarbij zonden niet worden verworpen, maar worden erkend. Het is alsof Watain bij ieder album alsmaar meer facetten krijgt geslepen, waardoor de band extra licht uit de duisternis weet op te vangen en meer weet te schitteren. Mijn blackmetalfavorietje van 2022 tot nu toe staat dan ook vast!”
13. Amorphis – Halo (1235 punten)
“Op Halo bevestigt Amorphis zijn vorm. Tegelijk voegen de Finnen wat accenten toe die het album interessant maken, ook voor fans die dachten de band nu wel te kennen.”
14. Cult Of Luna – The Long Road North (1189 punten)
“The Long Road Home haalt wat mij betreft niet het niveau van zijn geweldige voorganger. Daarvoor is dit album wat te fragmentarisch en mist het een absolute klapper zoals Lights On The Hill. Desondanks laat Cult Of Luna met zijn negende album horen nog steeds een van de toppers in het genre te zijn.”
15. Zeal & Ardor – Zeal & Ardor (1140 punten)
“Ken je dat nog van de economielessen uit de middelbare schoolbanken? Zo’n diagram met drie cirkels, waarbij in het midden de zogeheten overlap te vinden is. Een plek waar de markten samenkomen en commercieel succes op de loer ligt. Zeal & Ardor tracht ook zo’n diagram te maken. Bestaande uit twee cirkels: het project, dat volledig uit het brein van frontman Gagneux ontspringt, maakt namelijk een samensmelting van black metal en zwarte slavenmuziek. Verder uit elkaar kunnen de cirkels eigenlijk niet liggen. Maar in de uiterste regionen van de twee rondjes lijken ze elkaar te benaderen, misschien zelfs een millimeter te overlappen. En in die kleine speelruimte raken de twee muziekstijlen elkaar in de kern: donkere, duistere materie die inspeelt op de basisemoties van de mens. En gek genoeg werkt deze combinatie.”
16. Megadeth – The Sick, The Dying… And The Dead! (1011 punten)
“Megadeth: Love it or hate it. Wie moeilijk met Mustaine’s zurige stem omkan, zal geweldig gemarteld worden door dit album. Fans van de band mogen zich echter in de handen wrijven: dit is kwaliteitsspul hoor. Mustaine was terecht heel trots op de vorige plaat Dystopia, maar mag zichzelf eveneens een pluim in de reet steken voor deze The Sick, The Dying… And The Dead!. Wie alvast wel springlevend is, is dus Megadeth zelf. Dit is één van de beste platen die ik dit jaar reeds hoorde, maar ik ben wel fan van het genre en de band natuurlijk. Het album brengt exact wat ik wil horen van een Megadeth-plaat. Check het zeker zelf eens uit.”
17. Terzij de Horde – In One Of These, I Am Your Enemy (978 punten)
“Opnieuw een erg sterke plaat van dit Nederlandse collectief afkomstig uit Utrecht. Verschroeiend lekkere plaat, zo zou je het ook kunnen zeggen. Aanschaf verplicht!”
18. The Halo Effect – Days Of The Lost (865 punten)
“Erg sterke plaat en aanschaf verplicht, zeker voor fans van In Flames en Dark Tranquillity. Deze plaat zal naast de nieuwe schijf van In Flames, die nog even op zich laat wachten, niet misstaan in je platenkast.”
19. Bloodbath – Survival of the Sickest (836 punten)
“Wat een gruwelijke plaat is dit geworden. Dit is met gemak het beste werk dat Bloodbath heeft uitgebracht in het tijdperk van Nick Holmes. Dit is hoe old school death metal moet klinken, niets meer en niets minder. Laten we hopen dat Bloodbath gelijk heeft met zijn albumtitel en Charles Darwin het nakijken geeft. In dat geval kunnen we namelijk nog lang blijven genieten van deze grootmeesters in bruutheid.”
20. Kreator – Hate Über Alles (833 punten)
“De eindconclusie moet toch zijn dat Kreator weer een juweeltje heeft weten af te leveren met dit Hate Über Alles. De band borduurt voort op het geluid van voorgaande albums Gods Of Violence en Phantom Antichrist en blijft de grenzen van dat geluid opzoeken. Drie kwartier knallen dus. HATE ÜBER ALLES!!! HATE IS THE VIRUS OF THIS WORLD!”
21. Graceless – Chants from Purgatory (777 punten)
“Gracless heeft een even dappere als fraaie stap gezet. Met iets minder agressie en iets meer melodie is het even wennen maar tegelijkertijd is het een logische stap van een band die zich in allerlei opzichten nog steeds ontwikkelt. De genialiteit van Chants from Purgatory geeft anders dan de vorige albums niet direct na de eerste luisterbeurten prijs, er moet even wat moeite voor worden gedaan. Maar dan ligt er ook een prachtige plaat. Complimenten aan alle betrokkenen.”
22. Immolation – Acts Of God (754 punten)
“Je zou erover kunnen discussiëren of het allemaal niet wat veel is om in de bovenkamer te verwerken, deze vijftig minuten aan krachtige riffs, duistere muziek en brullende vocalen. Had het effectief gezien niet in dertig minuten gekund? Misschien wel, maar welke nummers of gedeeltes zou de band dan hebben opgeofferd?”
23. Walg – II (715 punten)
“Ik walg van de mensheid, maar Walg is fantastisch”
24. Wormrot – Hiss (710 punten)
” Wormrot presteert anno 2022 daadwerkelijk iets unieks. Extreme metal in de meest brede zin des woords. Deze plaat bevat absoluut geen zwakke broeders en ieder nummer draagt wat bij aan het bijzonder geheel. Wat kan muziek toch mooi zijn. Hiss staat in één klap op de eerste plek van mijn jaarlijst en ik ben benieuwd of er een band is die dit niveau nog kan overtreffen in de aankomende maanden. Nu nog hopen dat de band het vertrek van de goed presterende zanger kan opvangen. Afgaande op al dit verfrissende en creatieve werk zal het duo daar ongetwijfeld een passende oplossing voor gaan vinden.”
25. Celeste – Assassine(s) (709 punten)
“Natuurlijk had ik als uw recensent wel degelijk wat verwacht van dit album. Ik wist immers wat ik kon verwachten op basis van de vorige albums en de live optredens die ik mocht aanschouwen. Toch ben ik compleet overdonderd en zelfs wel een beetje ontdaan van deze brok zwartgalligheid, die ik tegelijkertijd als pijnlijk mooi zou kunnen omschrijven. En dat vat alles samen, want Assassine(s) gaat over schoonheid, afzien, verraad, wanhoop en negativiteit in zijn puurste vorm. Chapeau Celeste, het is jullie daadwerkelijk gelukt om een ontzettend interessante en beklijvende plaat te maken. Zelfs een album dat met speels gemak de toch al niet misselijke voorgangers ontstijgt. Hier is enkel een diepe buiging op zijn plaats.”
26. Meshuggah – Immutable (702 punten)
“En zo beuken we door bijna zeventig minuten aan brute, onverstoorbare logheid, die af en toe wordt onderbroken door industriële 8-bit-achtige solo’s. Herkenningspunten raken zoek en de vertwijfeling slaat toe. Waar zijn we inmiddels aanbeland? Wie zijn we? Maakt het uit? Nee, want Meshuggah dreunt net zo lang door totdat alle hersenactiviteit is verdwenen. Geef je er aan over en je komt herboren terug. Zie het als een flitscursus mindfulness, maar dan met iets andere muziek op de achtergrond. Alleen niet de meest makkelijke muziek.”
27. Septicflesh – Modern Primitive (698 punten)
“Hiermee kunnen we stellen dat Septicflesh een album heeft afgeleverd dat tot het beste van zijn eigen palmares gerekend mag worden. Nog nooit zat er zo lang (vijf jaar maar liefst) tussen een nieuw album. Dit was het wachten echter meer dan waard.”
28. Voivod – Synchro Anarchy (691 punten)
“Het mag duidelijk zijn: Canada’s eigen immuunreactie op Bryan Adams en Justin Bieber levert met deze Synchro Anarchy één van de eerste prog-parels van het nieuwe jaar af. Ik heb genoten van dit album en houd deze alvast in het achterhoofd voor de eindejaarslijstjes. Veertig jaar zijn de heren ondertussen reeds muziek aan het maken en als dit de weg is die de bandleden zullen blijven bewandelen, staan ons nog mooie dingen te wachten.”
29. Darkthrone – Astral Fortress (686 punten)
“Voor fans van het genre en de band, mag deze plaat zeker niet ontbreken in de collectie. Hij is rauw, hij straalt eenvoud uit, hij is puur, hij is eigenzinnig: het is Darkthrone op zijn best. Heerlijk hoe dit duo zijn eigen weg blijft volgen en maling lijkt te hebben aan alle standaarden en opvattingen van hoe iets zou moeten.”
30. Decapitated – Cancer Culture (681 punten)
“Het dak blijft erop, maar je kop gaat eraf. Oké, het dak gaat er ook af. Decapitated laat met dit Cancer Culture horen nog lang niet uitgespeeld te zijn. Met dit laatste werk steken ze ook nu weer met kop en schouders boven het maaiveld uit. Ik zeg: aanzwengelen die hap!”
31. Disillusion – Ayam (679 punten)
“Ayam is een afwisselende, doordachte en complete plaat, die ook nog eens met veel gevoel is geschreven en ingespeeld. Misschien is het een aanrader voor fans van Devin Townsend die zijn laatste plaat wat weinig avontuurlijk en/of zwaar vonden. Dat is een “misschien”. Zeker is dat Ayam hoog in mijn jaarlijst te vinden zal zijn. Wat … een … plaat.”
32. Absent In Body – Plague God (673 punten)
“De langspeler slaagt er met een duistere samenkomst van doom/sludge en industrial in alle licht weg te nemen. Waar groepen in dat laatste genre vaak hun best doen om zo kil, hard en gevoelloos mogelijk uit de hoek te komen, heeft de muziek op Plague God juist een warme, troostrijke onderlaag. Beeld je Triptykon in dat de Fall van Ministry speelt en je bent een heel eind, zij het dat de goden zich hier van een compromislozer kant laten zien.”
33. Behemoth – Opvs Contra Natvram (670 punten)
“Nergal heeft de corona-periode goed benut om zonder druk en deadline aan Opvs Contra Natvram te werken en het resultaat is er omdat Behemoth gewoon een goede band is, maar nergens word je écht omver geblazen zoals de band dat in het verleden heeft gedaan. Sterker nog: zelfs in de felle stukken klinkt de band niet écht fel en lijkt de echte passie te ontbreken.”
34. Machine Head – ØF KINGDØM AND CRØWN (663 punten)
“We vergeten Catharsis, Machine Head is terug en moet nog wel een aantal jaar leven in zich hebben. Nu maar hopen dat Robb Flynn geen behoefte krijgt aan rare uitstapjes maar blijft doen wat hij goed doet: heerlijke groovende thrash maken.”
35. Evil Invaders – Shattering Reflection (649 punten)
“Speed Metal zoals God deze geschapen heeft als eindpunt van de schepping. En hij zag dat het goed was. Heel goed zelfs. Daar ben ik het met Hem eens. Ik geef dit album daarom een goddelijke 90 op 100 mee. Evil Invaders is na chocolade en frieten het beste wat België tegenwoordig te bieden heeft. Weg is de tijd dat er vanuit Vlaanderen enkel K3, Clouseau en Samsonmuziek werd geëxporteerd naar Nederland. Evil Invaders voor werelddominatie. Deze Shattering Reflection is een volgende stap in de juiste richting.”
36. Arch Enemy – Deceivers (639 punten)
“Deceivers is een zeer stabiele plaat geworden die weinig pieken en dalen kent. Het vijftal levert met zijn elfde plaat werk af dat logisch voortborduurt op Will To Power uit 2017. Van het vurige karakter dat dezelfde bezetting nog ten gehore bracht met War Eternal (2014) is weinig meer te horen. Pompende power composities die vooral prima weg luisteren komen daarvoor in de plaats, niets meer en niets minder. Met muzikanten van dit formaat is een dergelijke constatering toch wat teleurstellend. Fans die de band de laatste jaren een warm hart toedragen kunnen even goed gewoon blindelings toehappen.”
37. Djevel – Naa Skrider Natten Sort (637 punten)
“Boeiende en interessante blackmetalplaat die volgestopt zit met heel wat verrassingen en heel wat variatie kent. Het lijkt wel of de nacht voor deze heren een onuitputbare bron van inspiratie is. Laten we hopen dat deel drie van het aangekondigde drieluik even boeiend en interessant is als de twee vorige delen. Met zo’n bandbezetting zou ik daar toch niet aan durven twijfelen. Djevel laat met dit Naa Skrider Natten Sort horen dat het behoort tot de top van de black metal.”
38. Saor – Origins (627 punten)
“Het is absoluut weer een totaalbeleving, het album Origins van Saor, en wat voor een beleving! Vanaf het eerste nummer wordt de luisteraar meegevoerd naar het Schotse landschap en de prachtige kustlijnen en gedurende een ruime veertig minuten ben je compleet van deze wereld. Ikzelf stel mij voor dat ik over de Ben Nevis (hoogste berg in Schotland) aan het hiken ben, met uitzichten voor het leven, terwijl deze plaat op repeat staat.”
39. Sylvaine – Nova (606 punten)
“Nova is een prachtig album geworden, dat me – en dat is positief bedoeld – de rillingen bezorgt. Nummers als Nova, Fortapt, I Close My Eyes So I Can See en Everything Must Come To An End klinken mythisch, fascinerend en zorgen voor een hartverwarmende verkwikking. Het maken van haar vierde album stond voor Sylvaine in het teken van het verwerken van een persoonlijk verlies, in een tijd dat de wereld een collectief verlies leed. Een boodschap van wedergeboorte, van de tijdelijkheid van het leven, maar ook van vooruitkijken omdat er altijd nieuwe deuren opengaan. Ze had het niet op een meeslependere, treffendere manier als Nova kunnen uitdrukken.”
40. Lamb Of God – Omens (595 punten)
“Lamb Of God voegt met Omens een alleraardigste plaat toe aan zijn discografie, waarvan enkele beukers traditiegetrouw weer te horen zullen zijn bij de eerstvolgende keer dat men weer een festivalweide of zaal platwalst.”
41. Panzerfaust – The Suns Of Perdition, Chapter III: The Astral Drain (580 punten)
“Neem gewoon de tijd om al de Panzerfaust platen, en dan bedoel ik deze van het vierluik The Suns Of Perdition, eens achter elkaar te beluisteren. Dan komt je er vanzelf wel achter wat voor een machtige muziek deze vier Canadezen brengen, jaarlijstmateriaal!”
42. Electric Callboy – Tekkno (573 punten)
“Met de populariteit van een band die iets nieuws doet en daarmee succes boekt hoort ook de groep mensen die er helemaal niks van snappen en het afdoen als “niet metal” of “voor posers”. Stel je eens voor dat een band iets doet waar ze overduidelijk plezier in beleven en nog succesvol mee zijn ook! Ik kan me voorstellen dat je als liefhebber van techno via dit album de overstap maakt naar een heel ander genre. Ik voorspel dat Tekkno over een aantal jaar te boek zal staan als zogeheten instapalbum voor een hele generatie die via deze plaat in de metal terecht zijn gekomen. Daarmee zet ik Tekkno in hetzelfde rijtje als Metallica‘s Black Album of Hybrid Theory van Linkin Park.”
43. BlackBraid – BlackBraid I (571 punten)
“Blackbraid I is een grimmig album volgepakt met verzengende zang, melodieuze riffs en ranselende drums, waarin oprechtheid, passie en emotie prachtig tot uiting komen. “Indigenous black metal as untamed as the mountains from whence it came” aldus Sgah’gahsowáh. En zo is het. Liefhebbers van atmosferische, melodieuze black zullen hier veel plezier aan beleven.”
44. Blind Guardian – The God Machine (564 punten)
“Wat een ontzettend aangename verrassing is The God Machine, zeg! Nu is Blind Guardian altijd al een vrij uitgesproken band geweest met veel bombastische elementen, maar in de kern was het altijd power en heavy metal. Op dit album lijken de heren een stapje terug te doen van het bombastische en meer ‘back to basic’ te gaan. Het klopt op alle punten en de nummers lopen vloeiend in elkaar over, al zijn er dan iets minder meezingmomenten dan op voorgaande albums. Toch is het terug naar de oorsprong op een zeer goede manier. Het is hard, het is bruut, het is heavy doch episch en melodisch. En misschien wel het beste album van Blind Guardian sinds Nightfall in Middle-Earth?”
45. Dark Funeral – We Are The Apocalypse (561 punten)
“Bijzonder geslaagde nieuwe plaat van de meester van de Zweedse ultrasnelle black metal! Dark Funeral zet zich nog prominenter op het voorfront, als dat nog zou kunnen natuurlijk.”
46. Slipknot – The End, So Far (553 punten)
“The End, So Far is een album dat vooral in de melodieuze arrangementen langzaam ontplooit om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er stiekem wat meer gelaagdheid in zit dan je op het eerste gehoor denkt. Zoals de maskers al meerdere keren zijn veranderd, zo is ook de muziek mee getransformeerd en deze ronde is het contrast absoluut groter dan ooit.”
47. Porcupine Tree – Closure / Continuation (547 punten)
“Wat heeft Porcupine Tree hier wel weer een absoluut meesterwerk neergezet. Verfijnd tot in de diepste details, met haast naadloze overgangen van de tracks. Gavin doet weer uitzonderlijke dienst op de drums, Steven nuanceert fantastisch fijn met de zanglijnen en Richard Barbieri tilt menig compositie naar een hoger niveau. Dit alles resulteert in een vloeiende luisterervaring van het album, Closure / Continuation. Een album dat na dertien jaar afwezigheid menig fan van het genre en de band moet doen enthousiasmeren.”
48. Cave In – Heavy Pendulum (538 punten)
“Heavy Pendulum typeert de wedergeboorte van Cave In. Het rijk gevulde album getuigt van aanzienlijke veerkracht en originaliteit. De muziek is dan ook onmogelijk in een enkel genre te vatten. Het is sludge, grunge, rock, metal, hardcore, post… Maar gelukkig doen we niet aan hokjesdenken bij Zware Metalen. De opdracht is wel helder: stort je alsjeblieft op dit muzikaal hoogstandje en wie weet raak jij net zo verslingerd aan Heavy Pendulum.”
49. Kampfar – Til Klovers Takt (522 punten)
“Opnieuw een bijzonder goede plaat van de Noren van Kampfar. Veel sleet zit er volgens mij toch niet op deze blackmetalmachine. Til Klovers Takt, wat niet meer zou betekenen dan op het ritme van de klaver, is verplichte aanschaf. Gelukkig zijn er meer soorten klaver dan dat er Kampfars zijn. Gewoon te herkennen uit de duizend.”
50. An Abstract Illusion – Woe (517 punten)
“Velen zien helemaal niets in abstracte kunst en kunnen er totaal niet mee uit de voeten. Anderen vinden het waanzinnig mooi. En zo zal het ook zijn met Woe van An Abstract Illusion; er zullen mensen zijn die dit buitengewoon mooi vinden en het album hoog in hun jaarlijst zullen opnemen, waar anderen de schoonheid ervan zullen erkennen, maar waarbij de vonk niet overslaat. Tot welke groep reken jij jezelf?”
Klik hier voor de 51 tot en met 241!
Bekijk hier de jaarlijsten van alle voorgaande jaren:
Bekijk hier de jaarlijsten van ons redactieteam: