Rammstein – Zeit

Onze Duitse knuffelberen van Rammstein zijn weer zurück! En zo snel ook, aangezien het vorige titelloze album uit 2019 stamt. Terwijl de wenkbrauwen pas nét weer volledig aangegroeid zijn en met de singles Deutschland en Ausländer van die plaat nog vers in het geheugen, is het nu tijd voor nummer acht in de discografie van het zestal. Met de passende titel Zeit, wie is zichzelf immers de afgelopen twee kwellende jaren hier niet bewust van geworden, staan er elf nieuwe nummers op ons te wachten. Mocht je je afvragen waar dat gebouw op de hoes naar verwijst, de ‘Trudelturm’ is een historisch, aerodynamisch monument dat onder andere voor luchtvaartonderzoek werd gebruikt in het jaar krentenbol.

Inmiddels weten we allemaal dat we van Rammstein weinig tot geen verrassingen meer hoeven te verwachten. Een spontaan ritje naar een benzinepomp leverde de afgelopen maanden waarschijnlijk meer spanning op, en nee: niet voor het oppompen van de bandjes. Waar Till Lindemann en zijn kameraden wél structureel in slagen, is de rode draad aan herkenbaarheid van zijn muziek bewaken. Hoewel de invloed van de synthesizers wederom een grotere rol is gaan spelen op deze nieuwste telg, hoor je in iedere compositie het DNA onmiskenbaar terug. Tot dusver geen vuiltje aan de lucht, ware het niet dat enkele luisterbeurten genoeg zijn om te concluderen dat Zeit zo vlak is als een vers geasfalteerde snelweg. Slechts sporadisch weet Rammstein anno 2022 namelijk een glimlach op het gelaat te toveren, of het moet in tekstueel opzicht zijn. Nummers als Zick Zack, OK (Ohne Kondom) of Dicke Titten verraden in de titel al het nodige, maar blijken ook inhoudelijk weer voorzien te zijn van een smakelijk receptuur uit eigen keuken. Weleens van Trollfest of Alestorm gehoord? Vast wel hé. Wellicht leuk dat die eens in het voorprogramma zouden staan, maar wonderbaarlijk genoeg worden dergelijke bands vaak af geserveerd als schijtlollig. ‘Unser’ Rammstein komt er ongetwijfeld mee weg, ondanks dat de muzikale onderlaag flinterdun en fragiel blijkt te zijn deze ronde.

De vergelijking maken met het vorige album blijkt een moeilijke opgave te zijn. Zelf bij de meest karakteristieke en bevlogen nummers Giftig en Angst, is het zoeken naar herkenningspunten ten opzichte van het voorgaande werk. Welnu, het gaat niet om het vergelijken, maar daarop waren nummers als Sex, Was Ich Liebe en Halloman ook voornamelijk gestoeld op melodie met een hoog beklijvingsgehalte. Tevens bevatten ze allen ook wat gif, wat Duitse degelijkheid, en juist daar is waar het hier compleet aan ontbreekt. Zeit is namelijk bijna compleet gevuld met gezapige, voortkabbelende nummers die op inspiratieloze wijze zijn afgewerkt en waar niets opmerkelijks in te ontdekken is. In dat opzicht bevat de traag op gang komende, gelijknamige single nog een pakkend melodielijn waardoor fans enige vorm van affectie kunnen voelen, maar wanneer zelfs dat element ontbreekt tijdens Schwarz, Meine Tränen en het rechtlijnige Zick Zack, komt het aan op persoonlijke wilskracht en het met lange tanden uitzitten van de rit. Als er al uitzonderingen zijn te bekennen, zijn die volledig op het conto van toetsenist Christian Lorenz te schrijven. Waar hij een paar jaar geleden standaard met de voorbind werd genomen op het podium, is zijn minimale, doch bepalende input tijdens Dicke Titten en Lügen de reden dat Zeit geen complete flater is geworden.

Mochten er nog fans zijn die hadden gehoopt op wat hoekig beukwerk van weleer (heb je boter op je hoofd?), dan graag doorlopen zonder om te kijken. Liefhebbers van Rammstein die prima kunnen leven met de meer melodische kant, eigenlijk dat wat we al enkele albums meer en meer horen, mogen zowat in het kielzog van de eerdergenoemde groep volgen. Nergens komt het gezelschap ook maar in de buurt bij het kaliber van Radio, Ausländer en een Weit Weg, laat staan de oude krakers. En ja, dat is een teleurstellende conclusie. Wat rest is het meest onopvallende, zoutloze en ongeïnspireerde album van de band in zijn discografie. Gelukkig kan Rammstein deze zomer alsnog genoeg wenkbrauwen en snorren flamberen met een rijk arsenaal aan hits. Fijne rit gewenst!

Score:

60/100

Label:

Universal Music Group, 2022

Tracklisting:

  1. Armee Der Tristen
  2. Zeit
  3. Schwarz
  4. Giftig
  5. Zick Zack
  6. OK
  7. Meine Tränen
  8. Angst
  9. Dicke Titten
  10. Lügen
  11. Adieu

Line-up:

  • Till Lindemann – Zang
  • Richard Kruspe – Gitaar
  • Paul Landers – Gitaar
  • Olivier Riedel – Basgitaar
  • Christian Lorenz – Keyboards
  • Christoph Schneider – Drums

Links: