Zeal & Ardor – Zeal & Ardor

Ken je dat nog van de economielessen uit de middelbare schoolbanken? Zo’n diagram met drie cirkels, waarbij in het midden de zogeheten overlap te vinden is. Een plek waar de markten samenkomen en commercieel succes op de loer ligt. Zeal & Ardor tracht ook zo’n diagram te maken. Bestaande uit twee cirkels: het project, dat volledig uit het brein van frontman Gagneux ontspringt, maakt namelijk een samensmelting van black metal en zwarte slavenmuziek. Verder uit elkaar kunnen de cirkels eigenlijk niet liggen. Maar in de uiterste regionen van de twee rondjes lijken ze elkaar te benaderen, misschien zelfs een millimeter te overlappen. En in die kleine speelruimte raken de twee muziekstijlen elkaar in de kern: donkere, duistere materie die inspeelt op de basisemoties van de mens. En gek genoeg werkt deze combinatie. En dat geeft een muziekstijl die volledig uniek is, maar ook een zekere niche zal aanspreken. Na twee eerdere langspelers, een live-opname en een EP kunnen we ons opmaken voor het zelfgetitelde derde album Zeal & Ardor. Eens kijken of hier ook commercieel succes behaald kan worden.

Je zou overigens zeggen dat het commerciële succes inmiddels behaald is. De eerste twee albums werden internationaal zeer goed ontvangen, iets wat zeker geen windeieren heeft gelegd voor de Zwitserse meester der versmelting. Alsof iemand voorstelt om de kaasfondue te mixen met dubbelzoute drop en dat vervolgens blijkt dat het nog te pruimen is ook. Maar goed, inmiddels mag Zeal & Ardor zijn kunsten vertonen op podia door heel Europa met Meshuggah en in de Verenigde Staten met niemand minder dan Opeth en Mastodon. Dat maakt extra benieuwd naar de muziek die ons dit keer te wachten staat.

Wat de muziek betreft vinden we grotendeels de bekende ingrediënten die Zeal & Ardor bekend hebben gemaakt: een mix tussen extreme metal en zwarte slavenmuziek, die doorspekt is met soul en blues. De productie is gelikter dan eerder werk, wat zorgt voor een prachtig helder geluid. Tegelijk neemt dat een stuk van de rauwe randjes weg, wat juist ook passend was bij het concept. Zoals ik al eerder aangaf, speelt de muziek in op de puurste emotie van de mens en klinkt daarbij soms dreigend, ruw en zwartgallig, maar op andere momenten juist warm en hoopvol. Het album start met het origineel getitelde nummer Zeal & Ardor. Een dreigende compositie met industriële elementen, in bijna Rammsteiniaanse stijl, zet de toon voor het album. Die blijken een opmaat voor meer industriële geluiden in de composities, die de black metal grotendeels naar de achtergrond verdrukken. Luister maar eens naar de gitaarpartijen op bijvoorbeeld Death to the Holy en Erase. Het absolute zwaarte- en hoogtepunt vinden we echter in Götterdämmerung, waar het beste van Zeal & Ardor samenkomt. Het gebruik van de Duitse taal in de screams geeft de muziek nog net een extra venijnig randje. Een waanzinnig lekker nummer!

Tegenover die metalelementen vinden we ook de soul en blues terug, die ruim baan krijgen. Soms een volledig nummer, soms in de wisselwerking met het steviger werk. De best in het gehoor liggende voorbeelden treffen we hier in Golden Liar, Church Burns en het dreigende Bow. Verder bevat het album best een aantal opvullers. Geen geseling om naar te moeten luisteren, maar ze brengen je ook niet in opperste staat van opwinding. En zo luistert het album als geheel best lekker weg, maar bevinden we ons afwisselend in hoogconjunctuur om vervolgens weer in een recessie te belanden. Zo komen we toch weer terug bij de economielessen van de eerste alinea. De optelsom geeft vervolgens een dikke voldoende.

Score:

75/100

Label:

MVKA, 2022

Tracklisting:

  1. Zeal & Ardor
  2. Run
  3. Death to the Holy
  4. Emersion
  5. Golden Liar
  6. Erase
  7. Bow
  8. Feed the Machine
  9. I Caught You
  10. Church Burns
  11. Götterdämmerung
  12. Hold Your Head Low
  13. J-M-B
  14. A-H-I-L

Line-up:

  • Manuel Gagneux – Alle instrumentatie, zang
  • Marco von Allmen – Drums

Links: