Hoe kan het toch dat je een bepaalde plaat over het hoofd ziet? Tja, dan zijn er nog collega’s om je wakker te schudden natuurlijk. Het Duitse Ultha is sinds 2014 geen nobele onbekende. Pain Cleanses Every Doubt, Converging Sins en The Inextricable Wandering zijn de drie platen die aan dit All That Has Never Been True voorafgingen. Dit vijftal speelde recentelijk nog op het Samhain festival in Hasselt en maakte er toch een meer dan degelijke indruk. Gelukkig zijn de heren weer actief. Eind 2019 kondigden ze immers nog een pauze aan. Het heeft hen duidelijk goed gedaan. Vendetta Records is de platenboer van dienst en presenteerde deze nieuwe Ultha plaat al op één april van dit jaar, 2022. Tja, misschien dacht ik op dat moment wel dat het een grapje was dat Ultha met een nieuwe plaat kwam. Daar heb ik me dan toch schromelijk in vergist.
Dispel opent op een manier waarop we het graag hebben. Een blastbeat, een eerder monotone leadlijn over een bijzonder efficiënte ritmesectie. Krachtige afwisseling ook tussen de hogere screams van de heer C en de grauwere, diepere keelklanken van R. Voorzichtige cleane vocalen ook, erg breekbaar maar wel de juiste keuze. Als je verder vordert in de plaat en dan vooral bij de langere nummers als Der Alte Feind (Jeder Tag Reißt Wunden) of Bathed In Lightning, Bathed In Heat, klinkt de drum toch bij momenten wat te braaf. Nochtans krijg je met die iets bravere drumproductie wel heel wat ruimte voor de rest van de thema’s. Heel vaak worden deze dan ook nog eens ondersteund door de nodige synthpartijen. Alzo wordt de black metal die Ultha brengt toch doorspekt met heel wat ideëen. Soms heb je het gevoel, in de robuustere partijen, dat er een snuifje Wiegedood of Abigail Williams aanwezig is. In de meer rustige post-black, zelfs jazzy, stukken krijg ik dan weer een voorzichtig Alcest gevoel. Versta me niet verkeerd: Ultha kopiëert niks of niemand en heeft altijd zijn eigen ding gedaan en doet dat op deze plaat ook.
He Knew And Did Not Know is in het geheel van het verhaal wel een welgemikt, instrumentaal rustpunt. Daarna gaan de heren gewoon op de ingeslagen weg verder. Haloes in Reverse start al stampend. Wanneer dan de snaredrum invalt, lijk je wel even de weg kwijt te raken. Gelukkig is daar de dreigende, tokkelende gitaar en een even dreigende synthlijn die je toch de weg wijst. Het is de aankondiging van een bijzonder sterk en lang nummer. Misschien wel het beste op de plaat, zeker als je weet dat er ook nog een bijzonder bezwerende verzameling van riffs wordt voorzien op het einde van het nummer. De intrigerende en eerder licht carnavaleske synthpartij op het afsluitende Rats Gorged The Moon…And All Fell Silent is dan weer een oorwurm. Bijzonder.
All That Has Never Been True is een krachtig blackmetalalbum geworden. In de gekende Ultha – traditie is er afdoende ruimte voor heel wat verhaal en zijn de riffs lekker uitgesponnen en voorzien van verschillende lagen. De waarheid is dus gewoon dat Ultha zijn ding blijft doen en dat zal ook vermoedelijk altijd zo blijven.
Score:
80/100
Label:
Vendetta Records, 2022
Tracklisting:
- Dispel
- Der Alte Feind (Jeder Tag Reißt Wunden)
- Bathed In Lightning, Bathed In Heat
- He Knew And Did Not Know
- Carrion (To Walk Among The Spiders)
- Haloes In Reverse
- Rats Gorged In The Moon…And All Felt Silent
Line-up:
- C – Zang, bas
- R – Zang, gitaar
- A – Elektronica
- L – Gitaar
- M – Drum
Links: