Ja, dit is dan lekker. Denk je net een recensie voor een plaat af te hebben, geef je deze toch nog een kans, en ineens valt het kwartje. Ineens komen alle riffs en momenten binnen, klopt het plotseling. Kan ik weer opnieuw beginnen. Dank je mannen van Außerwelt! Maar…Lees verder ›
Oeh! We doen een spelletje! Sekalfnroc! Of beter nog Natas! Satan! Niks beters om een druilerige dinsdagochtend mee te starten, met woordspelletjes! Even alle gekheid aan de kant schuiven en de nieuwste van dit Noorse Natas in de digitale speler duwen. Dusktone is het label die dit nieuwste speeltje heeft verstuurd. De band zag het dag- en maanlicht ergens in 2011 op een locatie in Noorwegen, Førde. Ondanks het feit dat de band al 14 jaar bestaat is dit Mara na På veg... til helvette nog maar plaat nummer twee.Lees verder ›
Ergens in de Alpen, meer nog ergens in het noordoostelijke gedeelte hiervan strekken de eeuwenoude Dolomieten zich uit. Dit Feruch bezingt de cultureel - historische achtergrond van deze regio. Het brein achter deze band is niemand minder dan Fulgur Summa. Hij heeft zich weten versterken met bandleden uit Nox Interitus, Thysia en Messa. Tevens zijn er linken met een band als Tenebrae In Perpetuum. Ik vind het altijd bijzonder interessant als bandleden dicht bij hun achtergrond blijven zeker ook als dat bezongen wordt in de eigen moedertaal, het Italiaans dus in dit specifieke geval.Lees verder ›
Zondagmiddag drie uur, de deuren van de Iduna gaan weer open in Drachten. Vandaag een middag vol punk met tweemaal inbreng van eigen bodem. Voor wie nog niet uitgeput is van het Sinterklaasweekend, of wie de formule 1 niks kan interesseren kun je hier prima terecht. In een knus opgestelde zaal spelen Florida Men en Antillectual ons warm met ieder hun eigen pop punk en het Amerikaanse Ignite leidt de vroege avond in met hun meer hardcore inslag. Ruben had de agenda leeg en propte zich tussen het publiek voor Zware Metalen. Lees verder ›
Aan ieder jaar komt een einde en dus is het weer tijd voor onze gecultiveerde traditie: de ZM Jaarlijst! Welke bands brachten in 2025 de beste albums uit? Dat bepalen de lezers van Zware Metalen, ditmaal voor de tweeëntwintigste keer! Help jij de muzikale balans van 2025 op te maken? Lever hier je jaarlijstje in (minimaal 10, maximaal 20 albums). De inzendingen zullen we op één grote hoop gooien om de beste vijftig albums van 2025 te bepalen! Stemmen kan tot en met zaterdag 3 januari 2026 en kort daarop publiceren we de uitslag.Lees verder ›
Opnieuw vijftien video’s om deze veertiende december mee door te spoelen en ons voor te bereiden om weer maar eens een fantastische werkweer. Hier zijn de nieuwste clips van Archspire, Any Given Day, Nightshade, Lionheart, Fear of Domination, Paradise Lost, Till Lindemann, Benighted, Ov Sulfur, Vreid, Visions of Atlantis & Warkings, Lord of the Lost, Night in Gales, Aldheorte en Duyvel! Lees verder ›
Ik kom niet zo heel vaak in onze hoofdstad, in Brussel dus. Nu en dan, voor een of andere uitstap met mijn dochter in het kader van een opleiding of theatervoorstelling. De brede Brusselse deathmetalscene is me helemaal vreemd maar toch trok deze eerste plaat van Abysmal Descent, Dismal Thoughts, mijn aandacht. Deze band ontstond uit de as van Dehuman en wordt aangevuld met leden uit andere bands als daar zijn Putrid Offal, Echo Solar Void, Terrifiant, Neptunian Maximalism en Saqra’s Cult.Lees verder ›
Unbidden Manifestations is EP nummertje twee voor de band Antiquity afkomstig uit Durham, North-Carolina. De band startte ergens in 2017 en kwam in 2021 met een EP, simpelweg Antiquity getiteld. Soms moet je het inderdaad niet moeilijker maken dan het al is. DungeonShade is het duistere heerschap achter deze Amerikaanse blackmetalband die alles lekker in eigen beheer doet. Ik vond terug dat het inderdaad bovengenaamd heerschap is dat de touwtjes in handen heeft, maar hij heeft toch een stel bandleden rond zich weten verzamelen. Maakt het allemaal ook een stuk gemakkelijker om live te spelen natuurlijk.Lees verder ›
Three Days Grace gaat al heel wat jaartjes mee, en in al die jaren hebben ze twee leadzangers gehad. In 2013 nam Matt Walst het stokje over van originele zanger en medeoprichter Adam Gontier. Sinds 2024 is Adam Gontier echter weer terug als fulltime bandlid, en doet dat náást Matt Walst. Op het recent uitgebrachte album Alienation zijn beide heren dan ook te horen. Dit najaar mocht Europa tijdens een headlinetour van deze unieke combinatie genieten, wat voor de meeste optredens tot strak uitverkochte zalen leidde. Esther 't Lam ging namens Zware Metalen een kijkje nemen in het mooie Ancienne Belgique in Brussel, en kwam met onderstaande beelden terug van deze gave en gezellige avond vol moshers, crowdsurfers, meezingers en headbangers.Lees verder ›
Green Carnation staat niet bepaald bekend als een productieve band. The Shores Of Melancholia is pas het tweede studio-album sinds de reünie in 2014, na het prima Leaves Of Yesteryears. De band belooft beterschap, want dit album maakt onderdeel uit van het drieluik A Dark Poem waarvan de volgende twee delen in 2026 worden uitgebracht.Lees verder ›
Het nieuwe album van Christ Agony, Anthems, is na een stilte van bijna negen jaar een opmerkelijke terugkeer. Waar de band in zijn klassieke periode (bijvoorbeeld met Unholyunion (1993) en Daemoonseth - Act II (1994)) nog uitblonk in rauwe, klassieke black metal met scherpe tremolo’s en brute snelheid kiest men nu voor een zwaarder, langzamer en meer atmosferisch geluid. Het resultaat is geen nostalgische herhaling maar eerder een volwassen manifest waarin de sleutelfiguur Cezar opnieuw de regie neemt.Lees verder ›
Hoeveel waarde moeten we nog hechten aan originaliteit? Is op muzikaal gebied niet al bijna alles al eens voorbijgekomen? Is de huidige muziekscene niet vooral een verbastering van wat we allang kennen? Misschien is dat ook helemaal niet erg... Is het niet juist mooi als bij een band duidelijk hoorbaar is waar hij zijn inspiratie vandaan haalt? Of is het juist nu belangrijker dan ooit om heel onderscheidend te zijn, om echt op te vallen?Lees verder ›
Ergens in 2019 schreef één van mijn zo vele collega's dat 'der rote Milan' niks meer zou moeten betekenen dan de rode wouw. Bijzonder interessant noem ik dat... Dat een melodische blackmetalband zich noemt naar een vogelsoort. Het zal allemaal zijn verklaring wel hebben voor een band die in 2015 in het Duitse Trier werd opgericht. Wat ik ook speciaal vind, zijn de namen die de bandleden zich toe-eigenen. Het start bij I en eindigt bij VII. Iets doet me vermoeden dat er al een aantal gozers of gozerinnen zijn gepasseerd.Lees verder ›
De ster van Heath straalt je van hei(n)de en verre tegemoet: een zegetocht langs de Popronde en tal van clubs en festivals, openen voor DeWolff en schitteren op Roadburn Festival. Je zou je schoen voor minder zetten, toch? De Haagse psychedelirockers hebben iets te vieren en op 6 december 2025 pakken zij uit in het Paard, de poptempel die de band heeft ‘geadopteerd’. Niet alleen presenteert Heath daar, thuis, een kersvers album. Ook zetten zij vier andere topacts in de etalage: Mahala, Yan Lâle, Mojo & The Kitchen Brothers en Iron Jinn. Uw Zware Correspondent Ruben Verheul heeft dit lootje getrokken en mag proberen met beide voeten op de vloer te blijven en een en ander te verwoorden en te verbeelden.Lees verder ›
Het grootste hardcore indoor festival van Europa, Revolution Calling, is alweer aan zijn vijfde verjaardag toe. Een mooie prestatie van Martijn en de organisatie. Het mooie daarbij is ook dat er elk jaar weer meer topnamen uit de hardcorescene dit festival willen meemaken. Niet zelden gaat het hierbij om exclusieve shows of exclusief materiaal dat gespeeld wordt. Dit jaar is er zelfs een pre-party dag aan toegevoegd. Het toont aan dat het festival populair is en blijft en er nog veel ruimte voor groei is. Friso Veltkamp doet vandaag het verslag. Dank aan de diverse fotografen die foto's aanleverden! Lees verder ›
Met dit Ritual Of Transition komt er een einde aan de muzikale boodschap van het Oekraïnse Do Skonu, een band die ergens in de krochten van de lokale blackmetalondergrond zijn oorsprong zag in 2009. Maar liefst acht albums gingen dit werkstuk voor. Het meest memorabele althans op basis van titel van het werkstuk, een EP uit 2024, bleek Pour Out Your Wrath upon the Nations Which Do Not Know You, and upon the Kingdoms Which Do Not Call upon Your Name. Het goede nieuws is dat de platenboer van dienst, de heer Arjan van Heidens Hart, ervoor gezorgd heeft dat ook deze EP op cd verkrijgbaar is.Lees verder ›
Wat komt er toch allemaal uit IJsland en Noorwegen of Zweden aanwaaien? Dit Fordæðuskapr is de band van S.D., ie we kennen van onder andere Árstíðir lífsins. Deze nieuwe band die vanuit het Oud-Noors vertaald gewoon hekserij zou moeten betekenen, lijkt als een donderslag bij heldere hemel te verschijnen aan het blackmetalfirmament. Iedereen die de scene goed kent weet dat dit natuurlijk niet waar is en als je de sociale media goed volgde was het niet direct een verrassing dat bij tijd en stond Hræflóð Markar Fjalla naar boven zou komen borrelen vanuit één of andere lavaput.Lees verder ›
Het is me wat. Op de avond dat de goedheiligman met zijn pieten onderweg is naar de huizen om schoenen vol lekkers te vullen sta ik aan te schuiven in een rij van jewelste om binnen te geraken in het uitverkochte 013 Poppodium in Tilburg. Ik heb al in menig rij gestaan bij de post, de bank, de supermarkt, maar deze rij tart toch echt wel alle verbeelding. We staan bijna tot aan het station. Mensen die het concept rij niet snappen kruipen voor, jongedames die al wild staan nog voor ze de heer Charnas live hebben mogen aanschouwen trippelen in de winterkou vrolijk rond.Lees verder ›
1349 moeten we al niet meer voorstellen want deze blackmetalentiteit, die sinds 1997 Oslo en contreien ver daarbuiten onveilig maakt, komt nu met een liveplaat. Winter Mass (live) is de resultante van een concert dat net na het opheffen van de lockdown in het kader van COVID-19 plaatsvond in Parkteatret, Oslo op 20 november 2021. In 2003 staken deze duivels al hun neus aan het venster middels de eerste volwaardige plaat, Liberation. De meest recente plaat The Wolf & The King voorzag ik zelf nog van een bijpassend schrijven. Lees verder ›
In 2016 bracht het internationale blackmetalgezelschap Martröð de EP Transmutation of Wounds uit. Het verleidde collega Bart tot treffende woorden als “Het klinkt als het briljante, maar gestoorde resultaat van muzikaal geniale breinen.” en “Tijdloze ellende in de vorm van buitengewoon begaafde black metal.” Ondanks de lovende ontvangst, bleven velen toch wat onverzadigd achter; de honger naar meer liet zich vrijwel meteen voelen. Met hun gezamenlijke speeltijd van iets meer dan een kwartier vormden de nummers een uitnodigend en uitdagend voorproefje. Zo indrukwekkend, zo krachtig, dat er reikhalzend uitgekeken werd naar een vervolg, naar meer...Lees verder ›
