Headlines

De Australische metalcoreband Make Them Suffer nam flink de tijd om op de proppen te komen met zijn nieuwe, gelijknamige plaat. Twee jaar (!) geleden verscheen namelijk al de eerste single Doomswitch, een jaar later Ghost Of Me, maar het is pas begin november 2024 dat men zijn volledige, vijfde album eindelijk wereldkundig maakt. Sinds het vorige How To Survive A Funeral (2020) is er één positiewijziging geweest: toetseniste Booka Nila heeft de band (met veel bombarie) verlaten en is vervangen door Alex Reade. Omdat precies die positie een belangrijk aandeel heeft in het geluid van Make Them Suffer, heeft Alex flinke schoenen te vullen. De singles bewezen al dat dat wel goed zat.Lees verder ›

Half juni van dit jaar (2024) slingerde (het toenmalige) An Autumn For Crippled Children een bericht via Facebook de wereld in: “Weet je wat? Na vijftien jaar (wat???) en tien albums (wat???) is het tijd voor verandering. We zijn niet meer dezelfde mensen als vijftien jaar geleden. De naam deed precies wat hij moest doen: aandacht trekken en respect betuigen aan een geweldige band. De nieuwe naam wordt An Autumn. Een nieuw album is voor zeventig procent af. Geen enorme verandering in geluid, gewoon beter 😉.”Lees verder ›

Föhn jij je haar wel eens? Ik? Ik heb het nooit gedaan. Zo een blaastoestel op je welige haardos, nee liever niet. Intussen is die welige haardos volledig verdwenen en is het enige föhnen het beluisteren van de debuutplaat van het Franse Unholdun, inderdaad, Fœhn. Klinkt allemaal nog al behoorlijk amusant deze inleiding. De muziek van dit ex-lid van het Franse extreme blackmetalgezelschap, Hyrgal, is dat natuurlijk allerminst. Alexis Chiambretto laat zich op de drumkruk bijzitten door Rémi Serafino. Niet moeilijk want die laatste heeft ook een verleden in Hyrgal.Lees verder ›

Het zonnige Griekenland is voor velen van ons tijdens de hete zomers een ideale uitstap om eens weg te zijn van de dagdagelijkse sleur. Op muzikaal vlak moet je niet tot de volgende zomer wachten om je van die sleur te ontdoen. Het duo Bloodmoon Eclipse  komt met zijn debuutplaat For I Am Your Death en wil je nu alvast de hete adem van de heer Satan in je nek laten voelen. Het duo dat bestaat uit de twee gekende heren Ungod (SAD, Necrohell, Slaughtered Priest) en K.C.H.(Lunar Spells) hebben elkaar gevonden om terug te grijpen naar die periode in de black metal die voor hen erg belangrijk bleek, namelijk de periode 1993-1995. De periode waarin Darkthrone's Under a Funeral Moon maar ook Gorgoroth's Pentagram en Dødheimsgard's Kronet til konge insloegen als een bom op een kerk.Lees verder ›

Naar aanleiding van de recensie van Infected Priest vroeg basgitarist Pekko of er ook een recensie kon komen van een andere band waar hij actief in is. Nadat enkele weken later een fysiek exemplaar van de in eigen beheer uitgebrachte e.p. van Decreation op de deurmat viel, valt hieronder mijn oordeel te lezen.Lees verder ›

Suidakra is een naam in de wereld van melodieuze death metal. Een naam die naar mijn gevoel nooit écht is doorgebroken. De Duitsers incorporeren elementen van folkmuziek, iets wat sterk tot hun typische geluid bijdraagt. De band bestaat al dertig jaar. Darkanakrad is maar liefst album nummer vijftien.Lees verder ›

Van waar zijn wij, wij mensen, eigenlijk afkomstig? Waarom leven wij op de plaats waar we nu leven? Is de Aarde ons toegewezen? Door wie? Of wat? Of meer nog, zijn er misschien al beschavingen geweest op deze Aarde voordat de mens er was of misschien wel gelijktijdig met het eerste Aardse leven? Ik zou het allemaal niet weten maar de Annunaki-theorie is een theorie die op een gedeelte van deze overpeinzingen mogelijk een antwoord kan geven. Ik moet eerlijk zeggen dat het een ver-van-mijn-bed-show is maar ben wel blij dat er individuen zijn die zich deze vragen durven stellen.Lees verder ›

Het Duitse Sodom behoeft weinig introductie. Opgericht in 1982 stond het samen met Kreator, Tankard en Destruction aan de basis van de Teutoonse thrash. Sodom heeft enkele onvervalste klassiekers op zijn naam staan en prijkt vandaag de dag, terecht, nog steeds hoog op de poster als een festival wordt aangedaan. Het vorige album Genesis XIX stamt alweer uit 2020 maar een nieuw album is in aantocht (zie het interview met Tom Angelripper). Een kleine zes weken voor kerst wordt het album Tapping The Vein uit 1992 opnieuw uitgebracht in verschillende vormen waarvan de meest luxe versie inmiddels al is uitverkocht.Lees verder ›

Ankor is een alternatieve metalband uit Catalonië (Spanje) en werd opgericht in 2003, toen de bandleden net dertien waren. Het vijftal kreeg na verloop van tijd vooral meer bekendheid met het uitbrengen van de video voor Remaining, dat geproduceerd werd door Patric Ulleas. Het derde album Last Song For Venus (2013) maakte onder andere dat de lezers van La Heavy, het oudste en meest prestigieuze rocktijdschrift in Spanje en Zuid-Amerika, de band verkozen tot beste nieuwkomer.Lees verder ›

De Franse goten van Solor Dolorosa zijn terug met een nieuw album. Dit nieuwe tranendal draagt de naam Mond, en bevat negen lijkbleke en melancholische elegieën. Dus trek je zwartste kleren aan, want het is tijd voor een muzikale rouwstoet.Lees verder ›

arhaddon blijkt een Assyrische heerser lang, lang geleden. Het is tevens de naam van de Duitse tweemansformatie die atmosferische black metal maakt en dit al doet sinds 2014. Hun tweede plaat Êra komt nu uit via Vendetta Records maar de heren hebben de afgelopen jaren niet stilgezeten. Zo was er Reysa in 2020 en werd deze voorafgegaan en gevolgd door heel wat EP's. Ik merk op dat het hoesontwerp vaak hetzelfde stramien volgt. Een bladerdek met daarop een schedel of overblijfselen van een dier. Zo maken de mannen altijd een connectie met de natuur en het verleden achter die natuur, als je dat zo maar even zou kunnen schrijven.Lees verder ›

Chat Pile was een van de eerste bands die werd aangekondigd voor Roadburn 2025. Vorig jaar stond de band er ook er ook en gaf het viertal een hele vette show op de mainstage. Als backdrop was gekozen voor een auto die door een huis heen was gedenderd; een passend symbool voor de muziek. Want Chat Pile klinkt enerzijds toegankelijk, maar anderzijds krijg je niet echt vat op de muziek. Het was bij vlagen verontrustend. Het optreden deed me denken aan de Rollins Band. De hoekige riffs, de manier van zingen en zanger Raygun heeft dezelfde dresscode (lees: alleen shorts) als ons aller Henry.Lees verder ›