Eind 2017 katapulteerde het uit Leiden afkomstige Graceless zich met het verschijnen van debuutalbum Shadowlands direct naar de top van de Nederlandse death/doommetal. Drie van de vier leden kenden elkaar al van Xenomorph, dat begin deze eeuw twee albums uitbracht en van Nailgun Massacre, dat daarna nog tot twee releases kwam. Maar dit Graceless was anders en niet alleen omdat Remco Kreft (Soulburn) naast een gitarist ook een zanger bleek te zijn. Dit Graceless, dit was liefde op het eerste gehoor. En niet alleen bij Zware Metalen: als u de afgelopen jaren op een festival bent geweest heeft u moeite moeten doen Graceless niét te zien.
De komende jaren gaat u het kwartet weer overal tegenkomen want wederom heeft Graceless een dijk van een plaat uitgebracht, zij het dat er hier en daar wel wat veranderingen in de huisstijl zijn gekomen, maar daarover later meer. Eerst laten we het complimenten regenen. Want Chants from Purgatory klinkt perfect. De drums, de gitaren, de bas, de stuwende vocalen van Kreft… Raw Skull Recordz brengt niet veel platen uit in een jaar, maar wat verschijnt klinkt als om door een ringetje te halen. Ook nu weer balanceert Gracless perfect op de lijn van een old schoolgeluid dat toch heerlijk fris en helder klinkt om smaakvol je gehoororgaan te verwarmen.
Terugkomend op de veranderingen in de huisstijl: de nummers op Chants from Purgatory zijn iets complexer van aard vergeleken met het vorige werk: meer gevarieerd met veelal een hoofdrol voor Brusse. Met de toegenomen complexiteit komt ook de doomkant van de band meer om de hoek kijken. Het tempo ligt over het geheel genomen iets lager, met meer meeslepende stukken in de nummers. Het is allemaal smaakvol en de liefhebber hoeft zich geen zorgen te maken: u kunt nog steeds headbangen tot uw nek uw hoofd niet meer kan dragen. Maar als gevolg van de stijlverandering ontbreekt vergeleken met de vorige albums nu een knaller die een concertzaal zo lekker op z’n kop kan zetten zoals Iron Tears of Warpath. Waar in het verleden de doomkant van Graceless slechts op een paar tracks tot uiting kwam, is dat nu op vrijwel ieder nummer het geval.
Tegelijkertijd laat het horen hoe Graceless is gegroeid de afgelopen jaren. De nummers gaan dieper en weten je te raken. Zoals Nyctophilia, dat zich al vrij snel ontpopt tot een meesterwerk, ook dankzij drummer Marc Verhaar. Het woeste Blood of the Brave komt daarna wel weer lekker binnen. Een uiterst fraai nummer overigens. Het zorgt een beetje voor een tweestrijd in mijn hoofd: aan de ene kant hou ik van Graceless-vol-gas, aan de andere kant kan ik niet ontkennen dat met het terugschroeven van het tempo de kwaliteit nog verder omhoog is gegaan.
Conclusie: Gracless heeft een even dappere als fraaie stap gezet. Met iets minder agressie en iets meer melodie is het even wennen maar tegelijkertijd is het een logische stap van een band die zich in allerlei opzichten nog steeds ontwikkelt. De genialiteit van Chants from Purgatory geeft anders dan de vorige albums niet direct na de eerste luisterbeurten prijs, er moet even wat moeite voor worden gedaan. Maar dan ligt er ook een prachtige plaat. Complimenten aan alle betrokkenen.
Chants from Purgatory verschijnt op 30 september, maar bij Zware Metalen kun je het volledige albm nu al luisteren! Nog leuker: een cd winnen! We geven exemplaren weg!
Score:
93/100
Label:
Raw Skull Recordz (cd, vinyl), Into It Records (cassette), 2022
Tracklisting:
- Giants
- Chants from Purgatory
- The Gates of the Gallows
- This Ends With the World in Ruins
- Saint
- Nyctophilia
- Blood of the Brave
- Time Has Come for Us All
Line-up:
- Remco Kreft – Vocalen, gitaar
- Björn Brusse – Gitaar
- Jasper Aptroot – Bas
- Marc Verhaar -Drums
Links: