Machine Head – Of Kingdom and Crown

Geschreven door op 06-09-2022 om 23:21.

De carrière van Machine Head kent hoge pieken en diepe dalen. Op de vorige release, Catharsis uit 2018, werd een dal zó diep gehaald dat je je haast af begon te vragen of er nog wel een bodem was. Toch ontstond er ook weer hoop uit. Hoop dat alles bij een volgende release in een jaar of drie weer wat vlot getrokken zou worden, zoals de band eerder na het matige Supercharger met het machtige Through the Ashes of Empires kwam. Nu moet Of Kingdom and Crown de band van Robb Flynn weer terugbrengen naar de top.

Sinds het onfortuinlijke Catharsis is er nogal wat gebeurd bij de band uit Oakland, Californië. Oudgedienden Dave McClain (drummer sinds 1996) en Phil Demmel (gitarist sinds 2003) stapten net als bassist Jared MacEachern vlot na de release van het album op, omdat bandbaas Flynn nauwelijks nog ruimte liet voor input van anderen. MacEachern kwam heel vlot weer terug op zijn beslissing, als nieuwe leden werden de drummende Brit Matt Alston (Eastern Front, ex-Devilment) en Decapitated-gitaarbeest Wacław Kiełtyka (beter bekend als Vogg) binnengehaald, maar eerst ging de band op tour met oud-leden Chris Kontos en Logan Mader om stil te staan bij het 25-jarig jubileum van debuutalbum Burn My Eyes. Flynn en MacEachern brachten in 2019 en 2020 digitaal een aantal singles (met verschillende drummers) en een EP (waarvan de drie nummers op deze plaat staan) uit, waarbij Flynn vooral zijn links georiënteerde standpunten etaleerde. Nu is er dan eindelijk album tien, met niet Matt Alston als drummer, maar Navene Koperweis (ex-Animosity) als sessiemuzikant op de trommels. Of Kingdom and Crown heet het ding dus, al houdt de band het zelf op ØF KINGDØM AND CRØWN, zoals de titels van alle nummers in kapitalen worden geschreven, met een Ø in plaats van een O. Maar daar doen wij lekker niet aan mee.

Laten we het eindelijk over muziek gaan hebben. Of nee, toch niet. We moeten het nog even hebben over de thema van het album. Flynn laat de politiek even voor wat het is (best verstandig in deze tijden) en heeft een concept bedacht dat zich afspeelt in een futuristische woestenij. De kern van het verhaal is gebaseerd op twee hoofdpersonen. Hoofdrolspeler Ares verliest Amethyst, de liefde van zijn leven en gaat op moorddadige wijze tekeer gaat tegen de verachtelijke sekte die verantwoordelijk is voor haar moord. Het tweede personage, Eros, verliest zijn moeder aan een overdosis drugs en radicaliseert in de nasleep. Hij neemt het leven van Amethyst. De teksten beschrijven hoe de levens van de personages met elkaar verweven zijn.

Over de achtergrond zegt Flynn dat hij en zijn familie dankzij zijn twee tienerzonen geobsedeerd is geraakt door de Japanse anime-serie Attack On Titan. Het concept van het album is losjes geïnspireerd door de serie in die zin dat er in de verhaallijn geen “goed” of “slecht” persoon is: beide personages geloven dat ze het juiste doen zoals het van toepassing is op hun wezen. Beiden plegen echter daden van pure wreedheid en kwaad. Het openingsnummer Slaughter the Martyr vormt het oorsprongsverhaal van Ares.

Dit nummer (alinea vijf, we gaan het over de muziek hebben) is er een in typische Machine Head-stijl. Het begint kalmpjes, barst dan los en de titel kan met de vuist in de lucht lekker worden meegezongen. Er zijn volop lekkere riffjes en Machine Head-herkenningspunten, terwijl Vogg erop los soleert. Toch blijft het nummer wat vlakjes, mijn innerlijke Head Case is nog niet helemaal overtuigd. Bij Choke on the Ashes of Your Hate breekt echter een brede glimlach door. Dit! Is! Machine! Head! Vier minuten agressie, dubbele gitaren en Flynn die uiteraard theatraal zingt maar nergens over de irritatiegrens gaat.

Become the Firestorm gaat voor krankzinnige taferelen in concertzalen zorgen (en de band heeft zelfs zijn gezicht weer laten zien weer op een festival). Dit is ook alweer zo’n fijn Machine Head-nummer. Na intermezzo Overdose is My Hands Are Empty weer wat minder: de woohoo-achtergrondzang heb je wel snel gehoord. Unhallowed dan: te kalm, te veel cleane zang. Wel weer een lekkere riff en dito solo. Met Kill Thy Enemies gaat het niveau weer omhoog en met No Gods, No Masters keert de glimlach weer terug: de tegenstellingen tussen agressie en cleane stukken zijn fraai, zeker met de uitbarsting halverwege die je aan voélt komen.

Bloodshot. Met zo’n titel kan het niet fout gaan. Het is ruim vier minuten beuken om aan het einde een bloodshot uit je keel op te hoesten. Na Rotten komt er vast nog een want ook hier is het onmogelijk rustig te blijven. Een nieuw intermezzo luidt het laatste nummer in; Arrows in Words from the Sky: een aardige afsluiter.

Of Kingdom and Crown is niet het beste album van Machine Head, maar wel het beste album dat Robb Flynn had kunnen maken: terug naar de basis met voornamelijk zang, gitaar, bas en drums en met Vogg als geweldige aanwinst. Er staan een paar fraaie nummers op deze plaat die u de komende jaren nog langs zal horen komen in de grotere concertzalen. De nieuwe plaat is ook fijn behapbaar. Niet alleen omdat de band zich nergens vergaloppert met overbodige muzikale toevoegingen, maar ook qua tijd: we klokken af op een uurtje, het kortste Machine Head-album in jaren. Oh ja: lezers die afhaken bij de gedachte aan een conceptalbum: niet doen. Het is dat Machine Head Of Kingdom and Crown zo in de markt zet, maar in de praktijk zijn de teksten evengoed te vertalen naar het leven van alledag.

We vergeten Catharsis, Machine Head is terug en moet nog wel een aantal jaar leven in zich hebben. Nu maar hopen dat Robb Flynn geen behoefte krijgt aan rare uitstapjes maar blijft doen wat hij goed doet: heerlijke groovende thrash maken.

Score:

80/100

Label:

Nuclear Blast, 2022

Tracklisting:

  1. Slaughter the Martyr
  2. Choke on the Ashes of Your Hate
  3. Become the Firestorm
  4. Overdose
  5. My Hands Are Empty
  6. Unhallowed
  7. Assimilate
  8. Kill Thy Enemies
  9. No Gods, No Masters
  10. Bloodshot
  11. Rotten
  12. Terminus
  13. Arrows in Words from the Sky

Line-up:

  • Robb Flynn – Zang, Gitaar
  • Vogg – Gitaar
  • Jared MacEachern -Bas

Links: