(Hard)rocken met Eclipse en Reach in De Verlichte Geest te Kortrijk

De Zweedse band Eclipse timmert alweer een flink aantal jaren aan de weg met solide albums in het hardrock-/heavymetalgenre. De laatste jaren hebben we ze in onze contreien live mogen zien op onder andere Graspop en Alcatraz, maar optredens in de Nederlandse en Belgische clubs zijn schaars. Reden voor Esther ‘t Lam om weer af te zakken naar Kortrijk om visueel en geschreven verslag uit te brengen, want ditmaal wordt wel in België gestopt en wel in de DVG Club. De support voor dit laatste gedeelte van de tour wordt verzorgd voor de Zweedse rockband Reach (recent nog te zien op Helldorado).

Reach mag dus beginnen. De band mag gebruik maken van het voorste gedeelte van het podium, want de drumkit en andere elementen van Eclipse staan al afgedekt op het podium (de backdrop verdwijnt helaas achter de doeken over het drumstel). Een geluk voor mij dat het achterste gedeelte niet gebruikt wordt, want de lichtman doet erg zijn best om de band in rook te verhullen, wat jammer is, want vooral de drummer valt op met zijn enthousiaste speelstijl. De zanger, hoewel hij zich verontschuldigt omdat hij blijkbaar een griepje heeft, klinkt goed, maar de band weet mij toch niet te overtuigen. Het klinkt mij te lieflijk en pakt mij simpelweg niet. Het publiek is het in elk geval niet eens met mij, want die genieten er zichtbaar van.

Tijdens de korte pauze wordt de podiumaankleding van Eclipse onthuld. Een drumriser met lichtbalken er omheen, verlichte bliksemschichten, en een tweetal statieven met liggende lichtbalken. Het valt mij op dat ook zij de backdrop hebben opgehangen, een detail dat veel bands in deze zaal overslaan. Het visuele aspect is alvast prima.

De intromuziek begint, waarna de band het podium op stormt. Zanger en gitarist Erik Martensson vraagt direct aan het publiek zich te laten horen, en die publieksinteractie is iets wat de hele avond terug zal komen.

Eclipse speelt met lekker veel energie, en het klinkt allemaal prima. Het licht is ook ineens stukken beter en de rook verdwenen. De setlist bestaat uit een mix van nieuw materiaal en de klassiekers, zowel zwaardere als lichtere nummers.

Alle bandleden krijgen een plaatsje in de spotlight. Leadgitarist Magnus Henriksson krijgt natuurlijk regelmatig de kans om te shinen tijdens de talrijke solo’s. Bassist Victor Crusner valt op door over het hele podium te rennen en springen; ook spreekt hij regelmatig het publiek toe tussen de nummers. Zelfs High Road staat op de setlist, waarvan Victor de leadvocalist is. Drummer Adde Moon wordt naar voren op het podium getrokken, waar hij een solostukje mag spelen. Zanger Erik is ook behoorlijk aanwezig en wanneer hij geen gitaar speelt, rent hij van links naar rechts het podium over.

De set wordt afgesloten met het catchy Viva La Victoria, waarbij de crew ook nog in de spotlight gezet wordt en mag spelen, aangezien dit de officiële laatste dag is van de tour.