Headlines

Ken je het gevoel dat je een armband (of iets anders) dat je heel dierbaar is, kwijt bent? Lichte paniek neemt de overhand, omdat je geen flauw benul hebt waar je het hebt gelaten. Minuten zoeken worden uren, uren worden dagen, maar hoeveel tijd je er ook in steekt, je kunt het nergens vinden. Op een gegeven moment leg je je er maar bij neer dat je het zult moeten doen met de herinneringen eraan en dat het voorgoed uit je leven is. Tot je een flinke tijd later ineens ergens achter in een kastje een doosje ziet staan.Lees verder ›

De uit New York afkomstige Amerikaanse blackmetalband Woe heeft met Legacies of Frailty eindelijk een vervanger klaar. Een opvolger die de EP A Violent Dread wat zou moeten doen vergeten. Nochtans bleek net die EP, ook al stonden er maar twee nummertjes op, een klasseplaatje te zijn net als de vorige releases van de band trouwens.Lees verder ›

Joliette maakt furieuze en chaotische post-hardcore/screamo uit Mexico stad, en jawel, in het Spaans. Als u houdt van Converge, At the Drive-in, The Dillinger Escape Plan of oude Glassjaw gaat u veel plezier hebben aan deze ontdekking. De vier heren waren in augustus en september op Europese tournee en kwamen daarmee ook voorbij The Hope & Ruin in Brighton en Arctangent waar ze een verpletterende indruk maakten op ondergetekende.Lees verder ›

Haast hebben ze niet gehad, de heren van Harm's Way. Tussen de vorige plaat Posthuman en dit Common Suffering gaapt een gat van maar liefst vijf jaar. En geef ze eens ongelijk. Terwijl de fans reikhalzend uitkeken naar een nieuw album, kwam er pas halverwege juli dit jaar witte rook uit de schoorsteen. Ineens uit het niets, alsof de band geen ongeduldige fans had ofzo. Zo rollen ze, de heren van Harm's Way. Eigenwijs, eigenzinnig maar bovenal ijzersterk geprofileerd. Het nieuwe werk verschijnt via hetzelfde label, met dezelfde bezetting én bevat metallic hardcore zoals we gewend zijn. Wat kan er misgaan?Lees verder ›

Wolves In The Throne Room behoeft vermoedelijk voor de meesten onder ons geen introductie. De broers Weaver, Amerikanen, hebben altijd hun ding gedaan en hun black metal volgestopt met eigen kenmerken die vooral terug te brengen waren tot cultuur-historische achtergronden, occult en ritualistisch gekleurd met lokale natuurelementen - en dan vat ik het wat kort door de bocht samen. Dit Crypt Of Ancestral Knowledge is een EP en de opvolger van de eerder ook door Relapse Records uitgebrachte zevende full length Primordial Aracana. Ik ben, en ik geef dat eerlijk toe, vooral een fan van het erg vroege werk van de Weaver-broers. Platen uit 2006 of 2007 als daar zijn Diadem Of 12 Stars of Two Hunters, respectievelijk.Lees verder ›

Er zijn maar een handvol bands die door de jaren een zo typisch geluid en een zo typische sound hebben ontwikkeld. Er zijn maar een handvol bands die dit dan ook nog eens pak-m-beet 30 jaar volhouden. De Ierse pagan blackmetallers van Primordial is zo een band. Ik hoop niet dat de titel van hun tiende album, How It Ends, uitgebracht door Metalblade Records, het einde inluidt.Lees verder ›

Tijd voor wat Neerlands trots. Vorig jaar schreef collega redacteur Remco Faasen een lovende recensie over het in 2021 verschenen Vergezicht. Nu, anno 2023, trakteert Iskandr ons op een nieuw album. Het draagt de veelbelovende titel Spiritus Sylverstris, oftewel 'Geest van de Wildernis'. Op Spiritus Sylvestris wordt voor een nieuwe koers gekozen. Het zwartmetalen wapentuig verdwijnt terug in de kast, en er wordt een nieuw arsenaal opgetuigd met post-punk en folky psychedelica als hoofdpijlers.Lees verder ›

Volgens Maarten van Rossem moet Nederland zich meer focussen op Duitsland en niet zoveel op Amerika. Dat standpunt vernam ik kort geleden van mijn vrouw die fervent luisteraar is van zijn podcast. Aan de eettafel deelt zij mij regelmatig de hoogtepunten mee. Misschien bestaat toeval want ik sta op het punt een interessante Duitse band te recenseren, dus ik zag een mooie kans om onze nationale mopperkont eens aan te halen op onze website. De band is ook nog eens uit Leipzig afkomstig, wat tevens een interessant citytripalternatief is voor Berlijn volgens van Rossem. Of dat nog toeval is laat ik in het midden. Snel terug naar de muzikale inhoud want op het eveneens Duitse label Beatdown Hardwear brengt een trio onder de naam Chaver het tweede album Of Gloom uit.Lees verder ›

Wat is er beter dan op een erg vroege zondagochtend wanneer iedereen in huis nog onder de wol ligt eens een paar plaatjes te beluisteren en dit met een dampend bakje troost. Er rijdt zelfs nog geen kat door de straat voor zover een kat kan rijden natuurlijk. Mons Veneris, het olijke Portugese blackmetalensemble, is terug met release nummer 64 als ik goed ben geïnformeerd. Ditmaal een EP of een maxi-single, je mag kiezen hoe je het noemt, getiteld Excesses of Perpetual Gloom. Je kan het als een soort aperitiefje zien want de heren komen in de winter van dit jaar terug met hun nieuwe album Ascent Into Draconian Abyss. Ook dat album zal worden uitgebracht door de moeder aller platenlabels in Portugal, Signal Rex.Lees verder ›

Een split die bij voorbaat al een succes genoemd kan worden: Verloren vertellingen. Vier bands uit de rijke Nederlandse blackmetalunderground bundelen er hun krachten voor. We noemen; Hellevaerder, dat vorig jaar van zich liet horen met het uitstekende debuut In de nevel van afgunst, Duindwaler, waar we in 2021 kennis mee maakten middels de EP Landloper, Schavot, waarvan de beide albums Galgenbrok en Kronieken uit de nevel juichend werden onthaald en tot slot de meest ervaren band van het viertal Asgrauw, dat al vijf albums zwartgeblakerde haat uitbracht en voor de laatste twee albums respectievelijk 95 (IJsval) en 88 (Façade) punten kreeg. Kwaliteit met een hoofdlekker K dus op deze split en dat met een gemeenschappelijk thema. Verloren vertellingen behandelt een folkloristische verhaal uit de Nederlandse geschiedenis. Kwaliteitsmuziek waar je nog iets van kunt leren ook dus, u aangeboden door het bindmiddel der Nederblack: Zwaertgevegt.Lees verder ›

Elke goede hosselaar heeft wel een handeltje ‘on the side’. Voor Devin Townsend heet die ‘on the side’ Devolution: een uit barre tijden ontsproten serie van releases die op één of andere manier niet helemaal in zijn normale lijn van werk vallen (en daarmee ook minder promotie krijgen). Zo was deel #1 een ongepolijste weergave van de ‘akoestisch geïnclineerde’ set die hij in 2019 live in Leeds bracht. Het was een meer dan fijn hebbeding, vooral voor de fans die aanwezig waren bij het vergelijkbare optreden in de Sint Bavokerk te Haarlem of die gebeurtenis juist hadden moeten missen. Deel #2 bracht ons de coronalivestream (inclusief beeldmateriaal) waarin hij zijn hardere werk bracht. Ook bijzonder, vooral om te horen hoe ook het karakter (hoor die bindteksten) van HevyDevy verandert als hij zijn grimmiger songs speelt. Nu hebben we dus deel #3 voor ons en het is opnieuw een buitenbeentje.Lees verder ›

Immortal Frost Productions is een label met toch wel wat interessante bands onder zijn hoede. Zo vonden het Finse Azaghal, maar ook het Belgische Antzaat en het Nederlandse Dystopia er onderdak. Kennelijk was dit voor het label uit Diest (België) allemaal wat te dicht bij de eigen voordeur, want er verschijnen nu ook bands uit Australië. Eén van die bands noemt zichzelf Deadspace. Het is een gezelschap dat al actief is sinds 2014 en dit Unveiling The Palest Truth is het zesde album. Volgens de promo is dit materiaal met name geschikt voor fans van het eveneens Australische Nazxul, Watain, maar ook Merrimack. Die indicatie is voor mijn gevoel vrij breed van opzet.Lees verder ›

Het Italiaanse Deadly Carnage zag het levenslicht in 2005 en startte als een blackmetalband. “Het doet wat Grieks aan, met een sausje Alcest of Agalloch.” vatte collega Joris het treffend samen in zijn recensie van de heruitgave van het debuutalbum Decadenza (2008). Het daarop volgende Sentiero II – Ceneri (2011) werd ook niet heel warm ontvangen: "Misschien dat de band alles wel op een rijtje krijgt voor het volgende deel in het verhaal". Manthe (2014) bleek niet alleen maar vol met zwartgallige black te staan: wederom kwam de naam van Alcest voorbij. Collega Bart sprak daarom een onmiskenbare wens uit naar het Italiaanse viertal: “Nu maar hopen dat ze stoppen met gokken op dat half-romantische paard.” Hoop doet leven…Lees verder ›