Studiosjamanen en podiumbeesten: Patronaat Haarlem is dankbare prooi voor Witte Wieven en DOOL

Witte wieven – die uit de overlevering – zijn een schakel tussen de tastbare wereld en het ongrijpbare. Kwaadaardig, als je ze niet met rust laat, maar vaak ook bondgenoot van mensen in nood. Opgeroepen door natuurkundig verklaarbare wetmatigheden, wellicht, of toch door zinsbegoocheling? Witte Wieven – die uit Tilburg- zijn het geesteskind van zanger-gitarist Carmen Raats en drummer Sarban Grimminck. Zij zien zichzelf vooral als studioproject. Kunnen we inkomen: Witte Wieven werken met subtiliteit en verkiezen de introspectie boven allesverzengende heftigheid. IJle, nevelige Black Metal, dus. Atmosferisch… Maar gelukkig niet vluchtig! Vanavond op 3 april 2022 in het Haarlemse Patronaat, versterkt met gitarist W. Damiaen (Laster, Verval) en bassist Desmond Kuijk (Autarkh), bewijst Witte Wieven als (iets te bescheiden?) opener dat het wel degelijk echt bestaat als liveband. Het publiek (voor zover niet elders kampend met logistiek onheil; het treinverkeer ligt stil) laat zich gewillig benevelen en omsluieren. Deze sjamanen mogen vaker een dienst verzorgen; de toon voor DOOL is gezet.

‘Wij zijn DOOL en we hebben jullie gemist.’ Niemand in de inmiddels volle Stage 1 die daaraan twijfelt. Want we zijn twee nummers verder en het is zonneklaar: DOOL is gretig, gedreven en in topvorm. Raven van Dorst (zang, gitaar) vervolgt (ten overvloede): ‘Sorry, we staan een beetje in de hippie-modus. Straks gaan we weer stoer doen, hoor.’ De emotie is begrijpelijk (en wederzijds), want het briljante album ‘Summerland’ had natuurlijk dik twee jaar geleden al een vette release-show verdiend (en nog zoveel meer). Haring (drums), Van der Wal (bas), Polak en Iskandr (gitaar) en Van Dorst laten hun podiumbeest uit: DOOL ronkt, dreunt en verleidt. Misschien net ietsje ‘hoekiger’ dan op plaat, maar in het wild is er geen verweer tegen dit catch(y) as catch can. Niks dwalen: recht op die prooi af, de klauwen erin en niet meer loslaten. Met behoud van kwetsbaarheid. Namens Zware Metalen was fotograaf/luisteraar Ruben Verheul getuige van de stoere, louterende melancholie in vijfsterrenreservaat DOOL.