Nieuwsgierigheid is echt een slechte eigenschap. Voor je het weet, zit je weer opgescheept met een nieuwe EP van Sataray. Een vrouwschap uit de Verenigde Staten die zich heeft gespecialiseerd in ASMR, ambient en drone. Omdat Sataray het tot dusver zo erg verpestte dat de onvoldoendes uit de kast moesten komen, was het des te spannender wat Blood Trine Moon zou gaan brengen. Wordt het dan eindelijk een ommekeer, een gooi in de goede richting? Een opmars naar een voldoende?
Deze EP bevat vier liederen, te beginnen met Astara. Dat begint sfeervol, met koude ambient, die je gelijk doet afzakken in spelonken. Verder klinken getormenteerde zielen, niet overheersend, maar in de verte. Zowaar een best heftige ontwikkeling volgt door middel van stellende keyboardklanken. Een simpele melodie voegt verdere ontwikkeling toe. Deze is zo luid aanwezig dat het bijna dungeon synth lijkt, en dat kan een stuk minder voor meer sfeer. Sataray fluistert wat, en dat past wel prima in de rituele flow waarin het nummer is beland.
The Lake gaat verder waar we zijn gestopt. Is dit het geluid van een keyboard onder de douche? Het lijkt er wel op. Tevens zijn de monotone incantaties terug. Hier zit echter totaal geen spanning(sboog) of ontwikkeling in. Niet spannend genoeg, en ja, halverwege krijg je nog een twist, maar die levert ook weer bar weinig op. Ook Fecundi is luid. Toch begint het hier weer een stuk sfeervoller, en dreigender. De vocalen slaan de plank totaal mis. Zodra Sataray een beetje ‘oooh’ ‘aaah’ ‘ooee’ in de microfoon zingt/ademt irriteert de muziek gelijk. Wederom een track zonder ontwikkeling, die van simpliciteit uit elkaar valt.
Als laatste Hexennacht, die start met keyboards die doen denken aan 70’s horrorfilms. Soms heeft Sataray best een goed idee. Maar ook hier… Man man man, wat wil je nou? Vier tonen repeterend na elkaar aanslaan is prima, maar hoe kan je zo weinig verhaal in je muziek stoppen? Schaamteloos, dit gebrek aan muzikaliteit. De vocalen zijn helemaal de weg kwijt dit keer, en puffen en kuchen maar zo wat in de microfoon.
Blood Trine Moon bevat vier liedjes waarvan de eerste eigenlijk best aardig was, en de drie andere klinken alsof je in je eigen hand kotst en het daarna weer opvreet. Blood Trine Moon is geen hoogvlieger. Als je zo weinig muzikale kwaliteiten hebt, kan je nog zulke aardige ideeën hebben: het wordt zelden iets fatsoenlijks. Stel dat een totaal haalbare score voor een EP honderd punten is, en elk liedje in gelijke delen onderdeel uitmaakt van deze score. U mag zelf uitrekenen welk cijfer dit dan ongeveer waard is.
Label:
Scry Recordings, 2022
Tracklisting:
- Astara
- The Lake
- Fecundi
- Hexennacht
Line-up:
- Sataray – Geluiden
Links: