Hét voordeel van het coronatijdperk: niemand kijkt meer op van een digitale bijeenkomst. En dus schakelde het Europese metaljournaille eind januari massaal in om met een duskundig oor naar Diabolical te luisteren: het vijftiende album van het Duitse thrashmonster Destruction dat over enkele dagen op de wereld losgelaten. Remco Faasen leende zijn geluidsorgaan namens Zware Metalen uit en maakte dit verslag.
1. Under the Spell
Een langzaam opbouwend intro dat na ruim een minuut overgaat in de echte opener…
2. Diabolical
Het machtige titelnummer met die geweldige video waarin bandmascotte Mad Butcher zich weer eens laat zien terwijl hij er een opmerkelijke date-avond op na houdt. Volgens bandleider Schmier is de video er een in de stijl van oude horrorfilms waarbij de suggestie van gruweldaden wordt gegeven, zonder de daden zelf te laten zien. Een beetje Hitchcockiaans. Mad Butcher staat trouwens ook op de hoes van Diabolical, achter de hoofdfiguur.
Destruction thrasht door! Deze track gaat verder waar de vorige ophield. Stilzitten lukt niet en dan gooit Damir Eskić er ook nog eens een heerlijke solo uit.
Het tempo gaat iets terug in dit eenvoudige nummer terwijl de momenten om mee te zingen talrijker worden.
Het tempo gaat weer fijn omhoog. Schmier gilt zich lekker door het nummer heen: de tijd heeft blijkbaar geen vat op de inmiddels 55-jarige zanger/bassist.
6. The Last of a Dying Breed
Nee, een album met een positieve boodschap gaat dit gezien de songtitels niet meer worden. Gelukkig maar. Deze track ontpopt zich tot een fijne wisselwerking tussen band en zanger en is voorzien van gitaarspel om de vingers bij af te likken.
7. State of Apathy
Een nummer dat is voorzien van een video en dat is wat opmerkelijk, want deze recht-toe-recht-aantrack is weinig bijzonder. Dat geldt niet voor:
Destruction zoekt het meer in de heavy metal in dit fijne, meeslepende nummer.
9. Servent of the Beast
Heeft een intro dat zó krachtig is dat je ermee in staat bent een flatgebouw met je blote handen neer te halen. Wederom een nummer met sterke heavymetalinvloeden, hetgeen een minder hakkend resultaat dan de gemiddelde thrashcompositie oplevert maar wat een heerlijkheid weer.
10. The Lonely Wolf
Hét nummer voor wanneer op een festival de nacht langzaam inzet. Ook weer voorzien van de nodige heavy/powermetalinvloeden maar het past prima in het totale Destructiongeluid.
11. Ghost from the Past
Een erg gitaargeoriënteerd nummer waar de liefhebbers van het betere snaarwerk mee in hun nopjes zullen zijn.
12. Whorefication
Ook weer zo’n fijne mix tussen thrash en traditionele metal.
13. City Baby Attacked by Rats
Een cover van punkrockband GBH dat het in 1982 uitbracht op het gelijknamige debuutalbum. Schmier wil er de invloed van punk op thrash mee benadrukken, maar dan uiteraard wel in Destruction-stijl zodat het prima bij dit album past.
Conclusie
Diabolical is op het eerste gehoor een heerlijk album met een messcherp en ovenfris Destruction. Het klinkt ook nog eens buitengewoon goed: vaste producer en vijfde bandlid V.O. Pulver (Gurd, Poltergeist) heeft uitstekend werk verricht met als hoogtepunt het in een oude Tweede Wereldoorlogbunker opgenomen drumwerk van Randy Black. Ook Schmier is vol lof over de nieuwe plaat en noemt het ‘een fraaie combinatie tussen old school en moderne metal dat heel menselijk en warm tegelijkertijd klinkt’.
De bandwijzigingen die Schmier na het verschijnen van Thrash Anthems II in zijn band heeft doorgevoerd (een extra gitarist erbij, het afscheid nemen van oudgediende Mike Sifringer) leveren na een enigszins tegenvallend Born to Perish nu een machtig gitaargeoriënteerd album op dat overduidelijk binnen het thrashjasje van de band valt maar waar ook plek is voor meer traditione metal. Napalm Records heeft ook veel vertrouwen in zijn nieuwe verovering: het label investeerde in maar liefst vier video’s.
Links: