In het Engels noemt men het leiden van een luxe en comfortabel leven “to live in clover”. Heeft u weer wat geleerd naar aanleiding van mijn hardnekkige Google gedrag. De reden dat ik deze term opzocht, is omdat ik tot op de dag van vandaag In Clover alleen kende als hardwerkende Belgische hardcoreband. En geheel volgens Zware Metalen standaarden behoor ik in de introductiealinea enige achtergrondinformatie met betrekking tot de band en het album te verschaffen. Kleine moeite om dan even de betekenis van een bandnaam te googelen, dacht ik zo. Googelen inderdaad want bij werkwoorden die in het Engels op -le eindigen, wordt de uitgang vaak vernederlandst tot -elen en dus is niet niet googlen of nog erger google’en. Snel terug naar waar het om gaat, muziek en het liefst harde muziek. Dan bent u bij de metalcore van het Vlaamse In Clover aan het goede adres. Het in 2018 verschenen debuutalbum, Apex Predator, heeft de band geen windeieren gelegd. Talloze shows hebben de Belgen gespeeld, en dat terwijl bandleden ook nog actief zijn (of waren) in onder andere Mindwar, Primal Truth, xViciousx, Weak Link en Kerker. Dan is het ongetwijfeld soms lastig prioriteiten stellen. Maar uiteindelijk is daar eindelijk nieuwe muziek in de vorm van een zesnummerige EP die uitgebracht is door het nieuwe Belgische label Warriors Records.
Het vijftal trekt op Pandora direct alle registers open. Een stevige, maar goed verstaanbare, strot, lompe riffs en kiezelharde breakdowns springen uit de doos (u weet wel, die van Pandora). Vocale hulp komt er op het einde van het nummer van de zanger van Cauldron en daar ben ik erg blij mee. Want uit deze gastbijdrage blijkt maar weer eens waarom ik Frazer een van de beste Europese zanger van dit moment vind. De vocale samenwerking terwijl de breakdown je verplettert is een garantie voor publieke chaos. Sterk dat opvolger Reign Of Scorn je de eerste halve minuut even laat bijkomen, maar uiteindelijk toch binnen de minuut de eerste breakdown alweer om je oren vliegt. Wat volgt, is een goed gedoseerd nummer waar de energie keihard van afspat. Vervolgens zijn Left To Suffer en Objects In The Mirror beide prima verteerbare metalcorenummers. Oxblood is feitelijk een zeer moshbare instrumentale breakdown van nog geen minuut, geen idee waarom daarvoor is gekozen. Gelet op de grote dosis breakdowns die je als luisteraar toch al om je oren krijgt, lijkt een extra breakdown niet per se nodig. Maar desalniettemin weet Oxblood wel de aandacht te trekken. Op Damage Control neemt In Clover vijf minuten de tijd om Lowest Form af te sluiten. De zanger van het populaire Engelse Guilt Trip doet nog een duit in het zakje, maar ik kan moeilijk zeggen dat ik dat een betere zanger vind dan Victor van In Clover zelf. Kwestie van smaak natuurlijk, want qua stijl past het zeker bij de muziek en uiteindelijk is daar waar het om draait.
In Clover heeft een zeer interessante EP uit weten te brengen, met voor de liefhebbers van metalcore en hardcore genoeg verschillende elementen. Kwalitatief klinkt alles ook echt heel erg goed, daar kan niemand over klagen. Wat mij betreft scoren deze Belgen een dikke voldoende met dit nieuwe materiaal. Het laatste compliment geef ik voor de keuze van een krachtige EP boven een album met opvullertjes. Voor fans van Malevolence, Knocked Loose en Nasty.
Label:
Warriors Records, 2024
Tracklisting:
- Pandora
- Reign Of Scorn
- Left To Suffer
- Objects In The Mirror
- Oxblood
- Damage Control
Line-up:
- Viktor Descheemaecker- Zang
- Andy Beliën – Drums
- Ole Schacht – Basgitaar
- Rutger Vermeulen – Gitaar
- Basile Rabaey – Gitaar
Links: