Ik had de term techblack al eens laten vallen in een review vorig jaar, bijna wou ik die opnieuw gaan gebruiken voor de debuutlangspeler van deze Amerikaanse “band” genaamd Electromancy. Electromancy bestaat sinds 2019 en bestaat uit Satyra en zijn twee sexy robots. In 2018 werd bij Satyra de ziekte van Lyme vastgesteld en was het niet langer mogelijk om instrumenten te bespelen. Een lage score geven is dus nu al ferm kut beste Bart. Satyra zette echter door (wat moet je anders doen) en bouwde de volgende twee jaar langzaam robots om instrumenten te bespelen. Het resultaat is Electromancy, de robotmetalband. Gitaren en drums worden bespeeld door Satyra’s eigen DIY-robotontwerpen, de bandleden zijn oefenpoppen, opgedeeld in LED-lichtshows. Check de video! Er verscheen al een EP vorig jaar – Robot Black Metal – met een Darkthrone cover erop. Nu is er Technopagan.
Goed, dan is er nu deze langspeler. Ik heb hem een aantal keer beluisterd zonder dat ik de info uit de eerste alinea had gezien en ik moet zeggen dat dat geen goede zaak was. Mijn oordeel had ik al snel klaar, de muziek was ronduit kut. Niet dat het een saaie bedoening is, of onorigineel, of pathetisch … het is … ja. Extreem generisch. Logisch, achteraf bekeken, want het zijn effectief verdomme robots die aan het spelen zijn. Eerst vond ik het een mix van brakke Blacklodge, The Berzerker en onverlaten als Cobi’s Death. Toen ik besefte hoe de muziek in elkaar werd gezet begon ik er toch anders naar te kijken. Nog steeds vind ik het een vreselijke bak herrie omwille van de herrie, alleen wel de soort die dermate speciaal is dat ik er zou naar blijven luisteren. Een beetje zoals ik luister naar The Gerogerigegege. Of Anal Cunt. Of Excessus in Extremo. Op Technopagan komt trouwens ook vier keer een strook Mechanical Chatter langs, alsof iemand zo irritant mogelijk met een metalen staaf langs ouderwetse verwarmingstoestellen passeert. Vreselijk irritant, zelfs als je naam Al Jourgensen is. Het is geleden van mijn trip naar Dordrecht dat ik zoveel zitten vloeken heb in de wagen. Het aantal WTF’s was niet bij te houden toen deze van Electromancy op repeat stond. Wist ik veel dat het niet een doorgeslagen Meshuggah gitarist betrof die het bij drie noten per riff hield, wist ik veel dat de drumcomputer armen en benen gekregen had.
Label:
Metal Assault Records, 2022
Tracklisting:
1. Mechanical Chatter (YCLF)
2. The Spark
3. Mechanical Chatter (tS)
4. Disabled
5. Mechanical Chatter (tS II)
6. Soot and Sulfur
7. Glasshole
8. Mechanical Chatter (WP)
9. Warpaint / Makeup
10. Mechanical Chatter (MBiFM)
11. You Cannot Live Forever
12. My Body is Failing Me
Line-up:
- Satyra
Links: