Black metal, flink op elektronica steunende death metal en old school death metal: Zware Metalen en P60 sloegen de handen ineen voor een gevarieerd avondje extreme muziek. Zaterdag 23 maart stonden in Amstelveen op het programma: Aran Angmar, The Monolith Deathcult en Sinister. Remco Faasen stond vooraan en luisterde aandachtig mee.
Na een kort intro opent Aran Angmar met Mors Vincit Omnia het vierde samenwerkingsavondje tussen webzine en concertzaal. ‘De dood overwint alles‘ in goed Nederlands is de onlangs uitgebrachte single waarbij de Grieks/Italiaans/Nederlandse band de samenwerking met Soulseller Records viert. Het is het gezelschap onder aanvoering van zanger Lord Abagor (Evil Oath, Saille, ex-Morvigor, ex-Yaotzin) gegund: het tweede album, Atavism & Dying Stars, smaakt absoluut naar meer. Tweede nummer vandaag, The Antagonist, komt van die tweede plaat en is een mooi voorbeeld van hoe noordelijke en zuidelijke blackmetalinvloeden samenkomen bij deze band, die live met een extra gitarist opereert.
The Poison Chalice komt langs, met die bijna aan Normaal denkende brulkreten van Lord Abagor. Aan het opvolgende Abyssal God is overigens weinig normaals te ontdekken: Aran Angmar haalt er verwoestend in uit en dan komt er ook nog eens een tempoversnelling overheen die je de stuipen op het lijf jaagt. Het past allemaal prima bij de donkere grunt van Lord Abagor. Cycles of Destruction, Serpents of the Black Sun: op het eerste gehoor klinkt het als klassieke Noordse black metal maar elke keer komen er van die fijne zwartgeblakerde Mediterrane invloeden voorbij waardoor de nummers het gemiddelde meer dan ontstijgen. Wie zelf wil ervaren hoe die combinatie klinkt, kan best Spectral Enigma even opzetten. De afsluiter van vanavond heeft zoveel kracht dat het de asperges uit de Limburgse grond kan laten schieten. Dit bandje heeft potentie, zoveel is zeker. Doof zijn ze niet bij Soulseller Records.
The Teacher, The Vegan, The Doctor en The Hired Gun zijn ook weer terug. The Monolith Deathcult, makers van het zelfbedachte genre svpreme avant-garde death metal, vonden het nodig een nieuw album los te laten op de toch al tobbende mensheid en komen dit The Demons Who Makes Trophies of Men voorstellen in P60. We duiken er meteen bovenop met Kindertodeslied MMXXIV en Matadorrrrr: door zanger/gitarist droog geïntroduceerd met de waarschuwing dat het om een nieuw nummer gaat en ‘het daardoor vreselijk spannend zal zijn het te spelen’. Dat lukt zonder problemen.
Er zijn bands die je tijdens hun optreden weg laten zweven, weg van deze wereld leiden, naar een omgeving waar tijd en ruimte relatief zijn. The Monolith Deathcult is niet zo’n band. Dankzij de geluidseffecten van het vijfde bandlid (we zouden hem The Computer kunnen dopen) waan je je al snel in een of ander apocalyptisch labyrint waar je op de hielen wordt gezeten door een Transformer met kortsluiting die is voorzien van de opgejaagde en diepe, diepe grunt van Robin Kok. Sneller, steeds sneller ga je rennen om te ontsnappen aan het geluid dat overal lijkt te zijn maar het is zinloos. De maniakale drums, de diepe bassen, de scheurende gitaren en die krankzinnige geluidseffecten: het is overal en alom. Ontsnappen is onmogelijk.
En dat is maar goed ook want waarom zou je? Dawn of the Planet of the Ashes komt voorbij, het titelnummer van de nieuwe plaat… The Monolith Deathcult heeft geen tijd voor slachtoffers en om het nog erger te maken: het gaat ze ogenschijnlijk allemaal zo gemakkelijk af. Alsof ze een wandelingetje in het park maken, zo maakt het kwartet zijn enorme teringherrie. Geweldig effectieve teringherrie, voorzien van een moorddadig hoog tempo waarin geen ruimte is voor het doen van een stapje terug. Sterker nog: de vier gooien er liever een tandje bij.
De Transformer jaagt door naar standje waanzin met Connect the Goddamn Dots en ik kan alleen maar hopen dat P60 een extra verzekering heeft afgesloten voor de geluidsinstallatie als The Furious Gods wordt ingezet. Kan het dan nog gekker? Ja, want Fist of Stalin komt ook nog langs. Natuurlijk, want het is met afstand het meest gestreamde The Monolith Deathcult-nummer op Spotify. We mailden er in 2021 nog uitgebreid over met Michiel Dekker. H.W.A. (Human Wave Attack) sluit de geniale gekte af, waarna de poorten van het labyrint zich dan toch nog openen en we de wereld van buitenaardse robots en moordenaars achter ons kunnen laten. De volgende afspraak met deze als band vermomde moordmachine staat al vast: 1 juni tijdens The Hague Deathfest in Musicon, Den Haag. Ik heb nu al medelijden met de buren.
Hoofdgast van het feest Sinister moet niets hebben van de bliepjes en piepjes van The Monolith Deathcult of de sfeerzetting van Aran Angmar. Af en toe een onheilspellend intro is genoeg om de toon te zetten voor de band met bouwjaar 1988. En die toon is al sinds dat bouwjaar 1988 oerdegelijke death metal. Er is weer een bezettingswisseling geweest in het Sinisterkamp (Nick Kleinee heeft Bram Willems vervangen op bas) maar natuurlijk is daar zoals altijd de eeuwige pet met daaronder de strot: Aad Kloosterwaard. Trekker van de kar sinds het eerste moment. Lange tijd als drummer, sinds de doorstart in 2005 als brulboei.
Kloosterwaard staat er niet alleen voor op het podium: zijn bandleden zijn zeker geen zoutpilaren. Drummer Simon Škrlec is een beest op het drumstel en een genot om bezig te zien. Bassist Kleinee leeft intens mee met de muziek en op gitaar is er Walter Tjwa, die is voorzien van de treffende bijnaam Bokito, de legendarische gorilla die van 2005 tot 2023 in de Rotterdamse dierentuin Blijdorp leefde. Zijn stoïcijnse blik staat in schril contrast met zijn vingervlugheid op zijn instrument. Het ijzersterke materiaal doet vervolgens de rest: van Transylvania (City of the Damned) (afkomstig van The Carnage Ending uit 2012) tot Neurophobic (van het in 2017 verschenen prima Syncretism) en van het oude Sadistic Intent (want van het al sinds 1993 daterende Diabolical Summoning) tot het meest recente titelnummer.
Sinister speelt de gehoorgangen al kapot vanaf setopener Malicious Intent en lijkt er per nummer een schepje bovenop te gooien totdat de deathmetaltrein op volle snelheid doordendert. Eens te meer valt weer eens op dat er nauwelijks een hoorbaar verschil vast te stellen is tussen het songmateriaal dat al zijn rondjes draaide op mijn cd-speler totdat ma naar boven riep dat het eten klaar was en de nummers die nu te horen zijn op de vele afspeelmogelijkheden die de moderne mens tot zijn beschikking heeft. Heerlijk. Goed om te horen dat vanavond een jonge band als Aran Angmar aan de deur klopt en The Monolith Deathcult nog steeds lekker door evolueert. Maar in oude rot Sinister zit ook nog meer dan genoeg leven. En dat in death metal.
Datum en locatie
23 maart 2024, P60, Amstelveen
Links: