Mamorlis – Sturdy As An Oak

Geschreven door op 04-04-2022 om 21:17.

Normaal gesproken vind ik het vermelden van een staat in Amerika waar de band vandaan komt overbodig. In dit geval niet. Mamorlis komt uit Oregon, een staat in het noordwesten van de Verenigde Staten. Maar Sturdy As An Oak, de uitdrukking, waarom zou dat de albumtitel zijn? Als iets ‘robuust als een eik is’, is dat een uitdrukking die wordt gebruikt om aan te geven dat iets ‘erg robuust’ is. Waarom de band deze naam koos blijft onduidelijk, maar ik vond wel een interessant weetje. Oregon kent de oudste sporen van eiken in de hele wereld. Er zijn aanwijzingen dat de eik 44 miljoen jaar geleden al in Oregon voorkwam.

Mamorlis gaat zeker niet zover terug in de tijd, maar is wel een band die het traditionele in ere houdt. De band maakt klassieke heavy metal/epische doom of zoals sommigen dat noemen: traditionele metal. Naast die klassieke invloeden heeft zanger Alex Noce een nog niet ontdekte verwantschap met Wolter Kroes. Zijn heftige vibrato en ontzettend theatrale zang zijn charmant en doen tegelijkertijd wenkbrauw fronsen. Op The Kurgan lijkt het alsof Christopher Lee zijn zegje mag doen. Die heeft overigens ooit nog een liedje opgenomen genaamd The Bloody Verdict of Verden wat behoorlijk hilarisch is. In de videoclip staat iemand in een bomberjack met een zwaard in een bos te zwaaien. Nog even afgezien van de matige muziek.

Zo ver gaat het bij Mamorlis niet. Het enthousiasme en de prima melodieën geven een mooi visitekaartje af. Dat het allemaal niet bijster precies is ingespeeld geeft minder. De nadruk ligt op het heavymetalgevoel en plezier. En dat plezier weet de band ontzettend goed over te brengen. Al is het maar met de a capella waarmee Over the Border begint. Dronken ridders, piraten, alles komt voorbij in dit vrolijke werk. De opnamekwaliteit is ook niet best. Vooral de drums klinken als keukengerei, de gitaar staat keihard, en de zang lijkt los te staan. Toch geeft de wat afwijkende mix wel een eigenzinnig karakter aan de muziek. Het afsluitende Journeys of Acquisition/Gor barst van de goede intenties en jeugdig optimisme. Heerlijk! De uitwerking is niet al te best, maar de opbouw en overgangen bieden exact de epiek die je verwacht bij zo’n uitgestrekt liedje. Halverwege loopt het geheel vast. De een na de andere losse-pols-solo wordt afgevuurd en die solo’s hebben nog best een redelijk niveau, maar de structuur is kwijt. De band sluit af met keurige fluitjes en je kan zelfs een zweem van Crypt Sermon in het geheel opgevangen.

Als je dit luistert en je denkt: potverdorie, die Dypfrys heeft weer een of ander knakenbandje aangeraden, van een stel vogels die het oefenhok nog lang niet zijn ontgroeid, bedenk dan: het gaat om de charme. Muziek hoeft niet altijd technisch perfect en ingewikkeld te zijn. Soms mag het ook gewoon een glimlach op je gezicht toveren omdat de band de essentie heeft begrepen, omdat het origineel klinkt. Dat het er dan een beetje half belabberd uitkomt is absoluut geen reden om dit leuke plaatje geen kans te geven. Alleen verkrijgbaar op cassette!

Score:

70/100

Label:

Cursed Ritual Records, 2022

Tracklisting:

  1. Wolfric the Wild
  2. Salamandastron
  3. The Kurgan
  4. Over the Border
  5. The Glade
  6. Journeys of Acquisition/Gor

Line-up:

  • Rooster – Gitaar
  • Mat Madani – Gitaar
  • Alex Noce – Drums, keyboards, vocalen
  • Brian Rush – Basgitaar

Links: