Écrasez l’infâme… Het zijn de woorden waarmee de Franse filosoof Voltaire sinds 176o zijn briefwisselingen met vrienden afsloot. Het betekent zoveel als: verpletteren de eerloze. Het was een oproep aan zijn correspondenten om zich aan te sluiten bij de strijd tegen het doelbewuste streven om andere mensen in onwetendheid te houden en zelfstandig denken te verhinderen. Hoewel hij nooit heeft aangegeven wie hij precies bedoelde met de eerloze, zijn er aanwijzingen dat het gericht is op onder andere absolute dogma’s en de Inquisitie. Hij was niet zozeer gericht tegen religie in het algemeen, maar wel tegen religie die aanspraak maakt op bovennatuurlijk gezag en die claim afdwingt met pijn en straffen. Weg met onwetendheid en onderdrukking! Omdat hij de woorden Écrasez l’infâme, vanwege het christelijk gezag, niet voluit kon schrijven, werd het afgekort: Écr.l’inf.
Het mag duidelijk zijn waar het Franse vijftal van ECR.LINF (ze hebben er alleen een vervoeging in de wij-vorm van gemaakt (Écrasons l’infâme) en die weer afgekort) zijn naam vandaan heeft gehaald. Het past geheel bij de tekstuele inhoud van de nummers op zijn debuutalbum Belluaires. Die gaan over manipulatie, vernietiging van religieuze dogma’s, over mensen die slechte informatie verspreiden om je kwaad te doen (Tribunal De L’âme) en vrijheid. Maar ze gaan ook over het overstijgen van innerlijke kwellingen (bijvoorbeeld psychologische trauma’s, angsten) en een vorm van verlossing te vinden.
Muzikaal wordt de boodschap verpakt in een versmelting van post-black metal, hardcore en dissonantie. Onstuimige melodieën leggen een zware, versmorende sfeer neer. Een grote bijdrage aan die donkere ambiance komt van zanger Krys Denhez, die enorm veel gevoel in zijn verbale uitspattingen legt. Van volop brullend (Tribunal De L’âme) tot bedeesd gesproken (einde Le Royaume Du Vide) naar enigszins kermend (Missive) of krijsend (over de pianolijnen in Ultime Projection heen), geeft hij het album een verstikkende, emotionele lading mee. Wat daarnaast opvalt, is dat zijn teksten veelal goed verstaanbaar zijn.
Afwijkende structuren, scherpzinnige arrangementen, snelle tempo’s, blastbeats, tremolo picking en verbeten, krachtige woede bepalen een groot deel van het geluid, waar het vijftal diverse andere elementen aan verbindt. Zo komt er aan het einde van La Danse Des Crânes een accordeon voorbij, die het nummer een wel heel sterk melancholisch, Frans karakter meegeeft. In Missive wordt de eerste twee minuten het tempo gedrukt en kleurt het vijftal het nummer in met een gitaar en enigszins vertwijfeld gesproken teksten. En in nummers als Le Désespoir Du Prophète, La Danse Des Crânes en Le Royaume Du Vide voegt het keyboard een dikke, sfeerrijke onderlaag aan de nummers toe. En hoor ik daar nou wat industriële elementen terug in laatstgenoemde nummer? Valetaille opent met een enigszins iele piano, voordat het tumult losbarst, waarna het album wegsterft in een ruis van bleek vuur. Een album vol diverse elementen, maar waarbij de samenhang nergens verloren gaat.
Score:
82/100
Label:
My Kingdom Music, 2024
Tracklisting:
- Le Désespoir Du Prophète
- Tribunal De L’âme
- La Danse Des Crânes
- Missive
- Le Royaume Du Vide
- Ultime Projection
- Valetaille
- Feu Pâle
Line-up:
- Krys Denhez – Vocalen
- Dorian Lairson – Gitaar
- Jiu Gebenholtz – Basgitaar
- Remi Serafino – Drums
- Jean Lassalle – Keyboards
Links: