Headlines

Nederland. Landje aan de Noordzee met een enorme hoeveelheid uitstekende metalbands. The Monolith Deathcult is wat de schrijver van dit stukje betreft één van de beste. In ieder geval de meest unieke en originele. Begonnen als bruut beukende deathmetalband met de nodige elektronische invloeden, doorgegroeid tot een pompeuze combinatie van industrial en death metal die live de voegen uit de muren blaast of de tentharingen uit de grond tilt.Lees verder ›

Lucifuge bestaat uit een paar Duitse bandleden die graag het terugblikken op de gloriedagen. Venom, thrash metal uit de jaren '80, dat soort zaken. Dit is het vierde wapenfeit en het heet Infernal Power. Volgens de band zelf een unieke verkenningstocht, volgens mij gewoon een ritje op de motor over leuke, maar reeds platgetreden paden.Lees verder ›

In november 2020 besprak ik nog mijn eerste kennismaking met de Zweedse heren van Åskog. Ik leerde de band kennen door middel van hun demo Varg. Een demo die me toch niet helemaal kon bekoren. Met mijn toch wel scherpe kritiek, raakte ik blijkbaar wat gevoelige snaren bij de heren. Ze lijken me bij de noten te willen nemen...Lees verder ›

Vanuit het Zweedse Småland met takken die reiken tot aan de uitgestrekte velden van Skåne en de besneeuwde bergen in het Noorse Tromsø, bereikt ons het album Hädanefter van het drietal Jordfäst. Een album dat maar twee nummers omvat. Is het genoeg om te laten zien wat voor kwaliteiten deze Scandinavische blackmetalband heeft? Lees verder ›

Hebben we deze niet eerder zien passeren? Neen, dat hebben we niet. Maar het is altijd een goede zaak als je muziek herkent. Forbidden Knowledge and Ancient Wisdom had een voorgeboorte onder de vorm van de EP Drink From The Chalice With Nightly Lust, wiens artwork geheel in dezelfde lijn ligt. De drie nummers van die EP zijn ook te vinden op deze langspeler, de tweede van Grand Celestial Nightmare. Mocht je er nog aan twijfelen trouwens, dit is wel degelijk een project van Here Mories.Lees verder ›

Een Engelsman die inspiratie heeft gezocht en gevonden aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan en daarbij gewoon maar even twee tegenpolen op een hoop veegt. Want zeg nu zelf: de partyrock van Mötley Crüe wordt zelden in eenzelfde zin genoemd met de grunge van Alice In Chains (tenzij in die zin ook ergens het woord 'niet' staat natuurlijk). Servant Leader noemt echter beide bands in een poging duidelijk te maken hoe zijn muziek klinkt.Lees verder ›

Van september 2020 tot januari 2021 zat Noise - de man achter het hagelnieuwe eenmansproject Kanonenfieber - in de studio om zijn eerste album op te nemen. En toen lag in februari 2021 ineens Menschenmühle in de schappen; ongetwijfeld één van de grootste verrassingen en beloften op het gebied van black metal anno 2021. Het uitgesproken artwork laat niets te raden over aangezien deze debuutplaat volledig in het teken staat van de slachtoffers die de Eerste Wereldoorlog heeft gekost. Alleen de imponerende, oranje hoes en de betekenisvolle afbeelding in combinatie met de thematiek van Menschenmühle is al noemenswaardig. Het blijkt slechts een treffend begin te zijn van een muzikaal en tekstueel avontuur.Lees verder ›

Uit Rusland komt dit duo, Olhava. Frozen Bloom is intussen weer het vierde werkje dat de heren brengen en dit op nog geen drie en een half jaar tijd. Bijzonder bezige bijtjes zou je kunnen zeggen. Avantgarde Music is het label, een label dat, zoals we al langer weten, vaak een neus heeft voor bands met een speciaal geurtje. Dit Olhava brengt vier nummers, maar laat je niet vangen: de totale speeltijd van deze plaat schurkt net tegen het uur. De muziek is een mengelmoes van black metal, gaze en post-invloeden opgevuld met drone.Lees verder ›

De Bathory-vereerders Ereb Altor beginnen zo onderhand al een aardige discografie op te bouwen. Eldens Boning is al de negende release sinds 2008 en dan tellen we het coveralbum dat de band in 2016 uitbracht - vol songs van de Zweedse meester(s), wat dacht je? - nog niet eens mee. En toch slaagt Ereb Altor erin nog te verrassen want deze nieuwe EP is op zijn zachtst gezegd een afwisselend ding geworden.Lees verder ›

Beoordeel een boek, of in dit geval een EP, nooit op zijn voorkant. Meestal een wijs gegeven zou je zeggen. In dit geval kun je er echter toch wat kwaliteiten aan ontlenen. De hoes is namelijk ontworpen door Travis Smith. Wie zegt u? Nou, dit is toch een behoorlijk grote meneer in de kunst van de metalen uithangborden. Zo heeft hij bijvoorbeeld albums van onder andere Death, Opeth, Amorphis, Soilwork, Bloodbath en vele anderen in het zwaardere genre van artwork mogen voorzien. Nu zegt dat natuurlijk niks over de muzikale inhoud van dit schijfje, maar ik ben geneigd te denken dat getalenteerde creatievelingen elkaar altijd weten te vinden en versterken.Lees verder ›