Headlines

Ah, de drie Russische vrienden van Thanatomass! Dit trio, dat eerder al wat smerig werk uitbracht onder de vorm van een EP met de titel Black Vitriol & Iron Fire, heeft via LVX MorgenStern, Living Temple Records en Nomad Snakepit Productions, een 45 minuten durende langspeler in elkaar gestoken. Een langspeler die wordt volgepropt met zeven vettig klinkende blackmetalnummers verpakt in een thrashy jasje. De EP was lekker maar net niet boeiend genoeg om te blijven hangen. Hopelijk hebben de heren ervoor gezorgd dat we nu 45 minuten aan onze boxen gekluisterd zullen blijven zitten. Misschien lukt dat nog wel want er zouden onder andere invloeden zijn van het ter ziele gegane cultgezelschap Sarcófago.Lees verder ›

Steffen Kummerer (Obscura) en consorten keren terug naar het subgenre van black metal dat zijn oorsprong in Noorwegen kent: melodische black metal! Met Thulcandra en het nieuwe album, getiteld Hail The Abyss. Alweer het vijfde album van de Duitsers en opnieuw onder handen genomen door niemand minder dan Dan Swanö. Hoe vertaalt dat zich naar de klank en kwaliteit? En is het nog steeds een hommage aan Dissection en Sacramentum?Lees verder ›

Final Festering. Inderdaad, de titel van Exoto’s vierde album slaat op het feit dat dit het afscheidswerk van dit orkest is. Vocalist Chris Meynen ondervind steeds meer de gevolgen van een verkeersongeluk waar hij in 2019 bij betrokken was, wat hem het oefenen en live spelen steeds lastiger maakt. Het comebackalbum van het in 2016 opnieuw gestarte gezelschap is dan ook gelijk het afscheid van de klassieke death/thrashmetalband met een historie die teruggaat tot 1989. Het is de derde keer dat Exoto de stekker eruit trekt, maar nu lijkt het voor de laatste keer: er staan nog enkele concerten op de planning met op 16 december de laatste in Westerlo.Lees verder ›

Fimbulvet gaat zijn twintigste levensjaar in en bracht eind april Portale ter wereld.  De band bestaat intussen enkel nog uit opperhoofd en mult-instrumentalist Stephan Gauger. Duitse pagan metal met hier en daar een stevige scheut heavy metal. Dit genre had ik al even de rug toegekeerd maar toen ik vernam dat niemand minder dan Marcus Stock (van onder andere Empyrium, The Vision Bleak en Sun Of The Sleepless) de schijf had geproduceerd, werd ik benieuwd. De vraag die ik me meteen stelde, was dan ook: is er op Portale wat Empyrium-magie te vinden? Lees verder ›

De dagen worden momenteel langer en warmer. En ondanks het feit dat een deathdoomalbum voor het gevoel beter past bij het donkere jaargetij, herfst of winter, blijven we jaarrond de behoefte houden om dramatische en melancholische muziek tot ons te nemen. Vraag mij niet waarom, het zal wel iets te maken hebben met het kanaliseren van emoties. Zonder hier al teveel een psychologische analyse op los te laten, horen we de klanken van muzikaal therapeut Ian Goetchius en zijn band Post Luctum aan. Met The Indifference of Time: I is de Amerikaan toe aan zijn tweede sessie(plaat). Het debuut met de pakkende titel Acceptance is niet door ons gevolgd. We gaan dus direct op voor een diepteonderzoek, zeker als we de titels aanschouwen van de nummers op dit album.Lees verder ›

Van hardcore blijf ik meestal af. Te schreeuwerig, niet heavy genoeg, te prekerig. Maar er zijn uitzonderingen. Nu is er zelfs een uitzondering bijgekomen uit eigen regio. Dit Förbittring is zowaar Belgisch, al vind ik vooralsnog bitter weinig info over deze band. Het betreft een volgens de promoregels “Dark ‘n…Lees verder ›

Het vorige album van deze vier Finnen van Ondfødt, Norden, kwam nog uit via het Belgische Immortal Frost Productions. De heren moeten gedacht hebben: "Verandering van spijs doet eten." en kozen er daarom voor over te stappen naar het Zweedse Black Lion Records om het vervolg, met als titel Det Österbottniska Mörkret, uit te brengen. Of dit een juiste keuze gebleken is, kunnen we natuurlijk pas zeggen bij het beluisteren van deze plaat, die maar liefst tien nummers bevat. Twee van de tien zijn wel korte instrumentaaltjes, maar toch. Het Norden album bevatte zoals ik in 2021 schreef (en ik citeer dus mezelf): "een Scandinavische mix van stijlen, voor hen die dit wel weten appreciëren en die vooral kicken op die oerdegelijke Finse basiselementen."Lees verder ›

De Finnen van Ancestors Blood lieten het vaderlandse bloed al door hun aderen stromen sinds 2002. Op deze spilt met de Duitsers van Heimdalls Wacht, leveren de heren hun drie laatste tracks aan want, officieel sinds 2022, is de band, Ancestors Blood, opgedoekt en kan je stellen dat het bloed ergens anders naartoe zal vloeien. De heren van Heimdalls Wacht tonen middels deze split dat er nog leven in de band zit en dit met niemand minder dan Herjann op gitaar.Lees verder ›

Het Noorse Mactätus bracht in 1998, Provenance of Cruelty, het tweede album uit. Ik was toen 20 jaar en had al een paar broeken versleten op menig universiteitsbank. In die tijd, en dat is nog niet eens zo gek lang geleden, was dit type van muziek, symfonische blackmetalmuziek om precies te zijn, niet beschikbaar op digitale fora. Alles verliep nog op de fysieke wijze. Je moest dus naar de lokale muziekwinkel om nieuwe plaatjes te gaan beluisteren, een plaatje lenen van een vriend of vriendin of beter nog, luisteren naar metalshows op de radio. Eens de muziek bij je in de smaak viel kwam er nog een overweging aan te pas. Je diende immers te beslissen of je je zuur verdiende studentencenten aan een CD of plaat wenste uit te geven. Ik maakte in die periode dezelfde overweging en kocht Provenance Of Cruelty niet aan. De reden daartoe was vrij  eenvoudig. Er waren behoorlijk wat andere interessante platen die ik qua muziek hoger inschatte in die periode en die ik nog wenste toe te voegen aan mijn fysieke collectie. Ik noem er maar een paar Emperor's In the Nightside Eclipse, Dimmu Borgir's Stormblåst, Mörk Gryning's Tusen år har gått en Return Fire, Gehenna's Second Spell of Adimiron Black, Limbonic Art's Moon in the Scorpio, In Abhorrence Dementia of Epitome Of Illusions. Begrijp je mijn vertwijfeling?Lees verder ›

Ubóstwo is het derde werkstuk van de vier Polen van Profeci. De black metal van deze heren kon ik in het verleden wel smaken. Platen als Aporia uit 2021 en daarvoor nog Matecznik uit 2020, beiden ook uitgebracht via Godz Ov War productions, liet ons kennismaken met de erg goed doordachte black metal van deze band. Ik gaf wel aan dat om het niveau nog wat op te krikken, de heer Symeon best nog wat drumlessen kon gebruiken, misschien wel van landgenoot Darkside. Nu zie ik tot mijn verbazing dat deze brave man is vervangen. Er masseert nu een zekere Nieboga de vellen, ik ben benieuwd. Het zal toch niet zo zijn dat de heren mijn advies ter harte hebben genomen? Het zal toch niet zijn dat ze voor de gemakkelijkheidsoplossing gekozen hebben en de heer Symeon zonder pardon op de straatstenen hebben geflikkerd? Het is natuurlijk utopisch denken dat de mening van één of andere overjaarse, bebaarde en bebrilde Belg een stel Polen daartoe kan in beweging zetten. Doch je weet maar nooit. Net dit weekend blijkt een Belg ook in staat het wereldkampioenschap snooker te winnen. je ziet de wonderen zijn de wereld nog niet uit.Lees verder ›

Het Australische Mournful Congregation is een funeraldoomband die met enige regelmaat bij Zware Metalen ter recensie verscheen. Achtereenvolgens zetten we hier onze publicaties uiteen: The Exuviae Of Gods – Part I, The Incubus Of Karma, Concrescence Of The Sophia, The Book Of Kings, The June Frost. Mocht u nog niet bekend zijn met het werk van deze neerslachtige Zuiderlingen, dan heeft u bij deze voldoende leesvoer om een en ander te achterhalen. De vergelijking met betrekking tot deze nieuw verschenen EP zal logischerwijs beperkt worden tot The Exuviae Of Gods Part I, gerecenseerd door collega redacteur Tom. Lees verder ›