Vandaag opnieuw een dosis verse clips. De decemberdans gaat verder, deze keer met clips van Wiegedood, Guns N’ Roses, Tortharry, Masakre, Spirits Of Fire, Ecryptus, Molybaron, Ronnie Atkins (Pretty Maids), Oddplay, Kaamos Warriors, Abysmal Dawn, SOM, Setyøursails, There’s A Light, Feuerschwanz en Necrotted.Lees verder ›
Impact Approved is een belachelijk onbekende band uit Bremen, Duitsland. Even schetsen hoe onbekend deze is? Ik kreeg de promo in mijn poezelige handjes en die beweerde bij hoog en laag dat de band Into The Fray heette en diens album de titel Impact Improved droeg. Nou ja, gelukkig was dit misverstand snel verholpen want de melodeath die de band brengt is best aangenaam.Lees verder ›
Twee jaar geleden maakte ik kennis met Green Lung. Deze Engelse band pakte me toen volledig in met zijn debuutalbum Woodland Rites. Als een soort moderne Black Sabbath presenteerde Green Lung zich destijds aan de wereld. De muziek hield het midden tussen occulte doom en heavy psych. De jaren ‘70 dropen er met andere woorden in vette druppels vanaf. Heerlijk!Lees verder ›
Ik ben op twintig jaar tijd wat dikker, grijzer en vooral nu-metallozer geworden. Waar ik vroeger geen optreden van Korn aan mij liet voorbijgaan, betrapte ik mezelf er onlangs op dat ik een oude Korn-T-shirt aandeed om iemands woonkamer te helpen verven. Wat verfvlekken erop konden me weinig schelen. Toch is nu-metal niet dood. Meer zelfs, het genre lijkt gevoelig aan een revival bezig te zijn. Bands als Tallah, Ocean Grove en vooral Tetrarch feesten nog steeds alsof het 1999 is. Zo kregen we op de redactie nu het debuutalbum van Heathensun binnen. Dit trio uit Wilmington, North Carolina is aan een indrukwekkende opmars bezig en lijkt nu klaar om zich aan onze lage landen voor te stellen.Lees verder ›
Toen deze band ruim vijftien jaar geleden voor het eerst in de schijnwerpers verscheen, was ik in eerste instantie vrij enthousiast. Debuutplaat Black Stone Cherry (2006) was toegankelijke, maar toch nog rauwe southern hard rock. Ik beluister nog regelmatig nummers als Rain Wizard of Lonely Train. Ook op opvolger Folklore and Superstition (2008) stonden nog leuke tracks als Soulcreek of Peace Is Free. Naar mijn aanvoelen werd het daarna wisselvalliger. De muziek werd steeds veiliger, radiovriendelijker. White Trash Millionaire (Between The Devil & The Deep Blue Sea, 2011) of Built For Comfort (Back To Blues, 2017) vond ik vrij goede nummers. De band durfde echter ook bagger als Blame It On The Boom Boom (Between The Devil & The Deep Blue Sea, 2011) op zijn fans los te laten. Het maakt dat ik altijd een dubbel gevoel bij Black Stone Cherry had. Ik heb ze zelfs ooit de Alter Bridge of Black Label Society van de Aldi genoemd. Ja, onrespectvolle opmerking die je me gerust kwalijk mag nemen indien je fan bent van deze band.Lees verder ›
Post-metal duo Tiny Tree uit Michigan, VSA is terug met een opvolger na het toch wel sterke debuut Embolisms. Ik vond toen dat Tiny Tree klonk als een post-metaloerbos waar bevroren dauw al maanden op de naalden aanpakte, maar waar de eerste lente ieder moment kon aanbreken. Lyrisch als ik toen was, viel me verder nog het nummer The Other II op als absolute hoogtepunt, maar ook als middelpunt in drie opeenvolgende nummers. Dit nummer is een absolute kanjer en alleen daarvoor is het het waard om Embolisms nog eens te draaien.Lees verder ›
Italiaanse powermetal vermenigvuldigt zich alsof het een coronavirus is. Voor zover mijn informatie strekt brengt dit gezelschap onder de naam Athlantis sinds 2003 muziek uit. Het logo doet erg herkenbaar aan, maar waarvan toch? De albumhoes is ook niet om over naar huis te schrijven. Als je iets moois niet wil of niet kan betalen als band kan je beter iets meer simpel gebruiken. Dit is alleen maar een extra reden om het album geen kans te geven.Lees verder ›
In een genre dat op zich al behoorlijk niche is, heeft Pantheïst onder leiding van opperhoofd Kostas Panagiotou al altijd eigengereid zijn weg gezocht. Daar waar bands als Shape Of Despair of Slow - die beiden tot mijn favoriete bands behoren dus dit is niet als kritiek bedoeld - zich eerder aan de typische genre-elementen van de funeral doom houden, gaat Pantheïst graag op avontuur. Ook op Closer To God horen we weer prachtige muziek die nog steeds in de funeral doom haar wortels vindt, maar zich daar helemaal niet toe beperkt.Lees verder ›
Zweedse death metal gaat vaak twee kanten op: melodisch of old-school. Gezien ik al aardig wat melodeath heb behandeld koos ik voor old-school. Ditmaal de eer aan The Lurking Fear met het album Death, Madness, Horror, Decay. Een voor mij nog onbekende band, maar (zo zal blijken) met een extreem verrassende line-up! Feest, feest, feest!Lees verder ›
De band To the Gallows is een goed bewaard geheim van de Nederlandse deathmetalunderground. Enkele vooraanstaande koppen waren er ooit lid van, maar tot het uitbrengen van muziek kwam het nooit. De korte geschiedenis van To the Gallows loopt namelijk samen met die van Soulburn, de band die ook al zo nauw het bed deelt met Asphyx.Lees verder ›
De Duitse metalcoreband Eskimo Callboy heeft middels een video bekend gemaakt interesse te hebben om volgend jaar Duitsland te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival. Het begon vorig jaar met een reactie onder hun muziekvideo Hypa Hypa op YouTube waarin een liefhebber dacht dat ze een serieuze kans zouden hebben om te winnen als ze mee zouden doen. Deze reactie kreeg meer dan twintigduizend likes.Lees verder ›
Białywilk betekent in het Pools niets meer dan witte wolf en is een band afkomstig uit de Verenigde Staten van Amerika. Misschien dat de achtergrond van de heer Cimochowicz, het brein achter deze band, hier voor iets tussen zit. Hem kennen we ook van het magistrale Vukari dat met Aevum een dito plaat uitbracht. Het mag geen verbazing wekken dat Vendetta Records, dat die plaat in 2019 uitbracht, er ook voor zorgt dat Próżnia nu het levenslicht kan zien.Lees verder ›
Ministry. Monument. Industrialmetalpionier. Veertig (!) jaar geleden begon het allemaal. Het is ondertussen 2021 en het mag een wonder heten dat mannen als John Bechdel en Al Jourgensen nog in leven zijn. Ze zorgden er eigenhandig voor dat een aantal Mexicaanse jongeren jaarlijks met een dikke nieuwe Mercedessen konden rondrijden in de straten van Culiacán. Maar we blijven doorgaan. Ministry 3.0, album 15.0, Al Jourgensen 63.0.Lees verder ›
Het album World War X wist mijn persoonlijke top vijf in de jaarlijst van 2019 te halen. De sterke plaat liet een Carnifex horen dat een perfecte balans had gevonden in zijn 'blackened deathcore'. Het optreden op 'ons eigen' Stonehenge Festival in datzelfde jaar staat mij nog scherp op het netvlies: terwijl de band op topniveau stond te musiceren, wist het half gevulde plein in Steenwijk niet wat het met de muziek aan moest. De woorden 'eenvoudige kost' staan dan ook haaks op de muziek die Carnifex hedendaags maakt.Lees verder ›
Uit Zweden met liefde! Dit Imminence, een melodische metalcore band gevormd rond Eddie Berg, komt nu met Heaven In Hiding via Arising Empire. De vorige plaat, Turn The Light On, was een knaller van jewelste. Met nummers als Erase, Infectious of The Sickness werd je door deze heren stevig bij de noten genomen.Lees verder ›
