Headlines

Album nummer vier van het Zweedse Volturyon, een death metal band die opnieuw via ViciSolum Productions gereleased wordt. In het verleden een beetje kort door de bocht benoemd als Cannibal Corpse-kloon (maar wel een goeie) en sindsdien een half dozijn bezettingswissels doorgemakt. Andreas Olander, gitarist van de band, is inmiddels vertrokken en doet het goed met de blackmetalformatie Ages. Op dit album is hij wel nog te horen.Lees verder ›

Dat Zweden vlotte muziekjes kunnen produceren weet de hele wereld sinds de overwinning van Abba met Waterloo op het Eurosongfestival van 1974. Diamond Dogs mag dan muzikaal uit een heel ander vaatje tappen, toch is Atlantic Juice een plaat die swingt als een tiet. Op die ene ballade, You Captured My Smile, na dan. Moet nu iedere metalliefhebber naar de platenboer hollen? Nee, zeker niet, want Diamond Dogs kun je in de verste verte niet catalogeren als metal. Als wat dan wel? Eerder als eenvoudige, eerlijke rechttoe rechtaan rock ‘n’ roll. Met nummers die refereren naar de The Rolling Stones, The Faces of The Black Crowes, maar evengoed een snuif Sweet bevatten of al eens klinken als Status Quo in de jaren '80.Lees verder ›

Deze supergroep bestaat uit (maar liefst) Donald Trump, Vladimir Poetin en Kim Jong-un, drie leiders die de reputatie hebben nog wel eens een gevaarlijk wedstrijdje “Wie heeft de langste?” te spelen. Als zij niet bezig zijn de wereld op scherp te zetten, houden ze ervan om zich muzikaal te laten gelden. Dat doen ze dan in dit Nuclear Power Trio dat met A Clear And Present Rager de wereld tot volgzaamheid slaat middels vijf volledig instrumentale tracks.Lees verder ›

IJsland: het land van ijs en vuur. Thuis van vulkanen, gletsjers, geisers en adembenemende landschappen. Maar ook een plek waar eenzaamheid, kou en donkere dagen het gemoed bezwaren. De perfecte voedingsbodem dus voor allerlei vormen van black metal, en dat zullen we geweten hebben. De bandnaam betekent letterlijk “desolaat”, en dat is ook precies het gevoel dat hier wordt overgebracht. Auðn is deprimerend, Auðn is ijskoud, Auðn is pikzwart. En ik kan nu al verklappen dat dat op het nieuwe album, Vökudraumsins Fangi (“De droom van de gevangene”), nog veel meer het geval is dan op de vorige twee releases.Lees verder ›

Een portie vlak geproduceerde power metal speelt het Cypriotische Harmonize op Warrior in the Night. Denk aan de jaren '80 en dan zonder gilletjes en pit. Harmonize doet standaard klassieke heavy/power metal. De band begon als thrashband, maar evolueerde tot de heavy metal die nu wordt gemaakt.Lees verder ›

Ja, we mogen weer! We hebben weer doom metal te pakken. Het Zweedse Draconian is een grote speler in dit genre en produceert keer op keer zeer solide albums. Nu, vijf jaar na het laatste album, is het de beurt aan Under A Godless Veil om ons opnieuw omver te blazen. De sfeerverlichting gaat aan, de capouchon van mijn hoodie gaat op, ik pak er een biertje bij en slinger de plaat gauw aan.Lees verder ›

Er staan negen nummers op je nieuwe plaat en je noemt het een EP... Wie doet nu zoiets? Wel de kerels van Bring Me The Horizon. Wie? Ja, die kerels die met platen als Count Your Blessings uit 2006, Suicide Season uit 2008 en meer recent in 2019, Amo kwamen. Oliver Sykes en bandleden hebben op deze plaat - die de afschuwelijke titel Post Human: Survival Horror meekreeg - de hulp ingeroepen van een heel arsenaal aan vrienden en vriendinnen. Wie passeert de revue? Amy Lee (Evanescence), Yungblud (Engelse singer - songwriter), Babymetal (echt?) en Nova Twins (Engels rockduo).  Tja, dan stel ik me al meteen de vraag, is dit allemaal van doen? Is dit allemaal nodig? Gaat het niveau alzo omhoog of helemaal de tegenovergestelde richting uit?Lees verder ›

Ik ben het vergeten, maar het moet een jaar of vier geleden zijn. Ik stond toen in een oude, ondergrondse bunker in Aken te kijken naar een Duitse blackmetalband. Dat bleek Beltez te zijn. De heren maakten meteen indruk. Niet alleen door hun muziek maar ook door het immense pedalenbord dat een van de gitaristen bij zich had. Het nam zowat een kwart van het podium in beslag. Ik dacht nog, Here Jezus, wat moet er toch allemaal gedaan worden om een bepaald geluid uit een box te laten komen. Ik ben meer van de instelling 'insteken die kabel en spelen maar!'.Lees verder ›

Bij het schrijven van een recensie kun je voor veel invalshoeken kiezen. Sommige reviewers kiezen ervoor eerst uitgebreid op internet informatie over de betreffende band te zoeken, anderen doen dat liefst zo min mogelijk en laten de muziek liever voor zichzelf spreken. Weer anderen nemen eerst de biografie door om eens te kijken wat de band en label er zelf over te zeggen hebben. Ik koos bij het Nederlandse Shagor voor het laatste en zag in de line-up 3JS staan. Een rondje langs het internet bracht me bij een heel andere band c.q. muziek en ik moest de strategie bijstellen.Lees verder ›