Headlines

The Great Sea is een duo waarvan ik het land van oorsprong zo maar eventjes niet direct kan terugvinden, maar ah kijk, het zou dan toch Duitsland zijn. Noble Art Of Desolation komt via AOP Records en dan weet je dat je vaak te doen hebt met black metal met een randje, een randje vol atmosfeer, gaze- of post-invloeden. JR (Long Distance Calling) en SH (Ordeal & Plight) zijn de twee multi-instrumentalisten die samen deze band vormen. Beide heren wensen die muziek te maken die de atmosfeer weergeeft wanneer je hoge toppen scheert en diepe dalen verkent. Maar ook wanneer je geconfronteerd wordt met de diepste dieptes van de zee. Lees verder ›

Supreme Void is een Poolse band die door platenmaatschappij Dolorem Records wordt omschreven als een jonge band. Het zal er vast vooral mee te maken hebben dat de band sinds 2023 onder deze naam door het leven gaat. Voorheen was deze namelijk gekend als Depravity. Als je dan enkel vanaf 2023 rekent, hebben we hier inderdaad met een jonge band van doen. Maar ga je daarmee niet voorbij aan het feit dat Depravity, weliswaar toen als tweetal en niet als drietal, al sinds 2016 aan de weg timmerde en in 2021 de EP End of Games uitbracht? Kun je als platenmaatschappij dan bij het uitbrengen van een nieuw album, Towards Oblivion in dit geval, het nog wel hebben over ‘het allereerste album’?Lees verder ›

Om maar eens een inkijkje te geven in de “range” van onze redactie: toen ik binnen de promoverdelingchat aangaf mijn oog/oor te hebben op de nieuwe Changeling reageerde een van mijn collegae (de oudere) terecht direct met “dat is Tom Geldschläger toch?” Een ander (de jongere) zei onder toevoeging van een aantal smileys: “Ik moest vooral denken aan Tingeling!”. Nou vooruit Hoogkamer, dat is misschien mild vermakelijk, maar wat moeten we daar verder mee? Jullie hebben gelijk ook. Ik zit hier eigenlijk gewoon wat uit te stellen, want hoe ga ik in hemelsnaam/helsnaam (kies zelf maar) in woorden uitdrukken wat eerder genoemde Tom hier met en op Changeling brengt?Lees verder ›

Ghörnt komt uit Zwitserland meer nog de regio Luzern en uit die regio hanteert men ook het dialect dat wordt gebruikt op dit derde album Bluetgraf. Inderdaad, er zijn al twee andere platen uit. Die hebben we dan toch mooi gemist op ons platform. Kijk je naar de bezetting, dan mag je dat gerust een schande vinden, want niemand minder dan Thulus maar ook J (Aara, Forgotten Tomb, Malphas en een resem andere bands) kennen we wel degelijk natuurlijk.Lees verder ›

Dit Britse Cascadian blackmetalgezelschap Ahamkara heeft tien jaar nodig gehad om het verdriet van het overlijden van hun zanger, Steve Black, te verwerken. En eigenlijk vergeet je zoiets natuurlijk nooit. De band heeft echter besloten de strijdbijl niet te begraven maar hem gewoon te hanteren en tien jaar na hun debuut, The Embers Of The Stars met een nieuwe plaat te komen uitgebracht via Bindrune Recordings, namelijk The Harrow Of The Lost.Lees verder ›

Eisenkult bestaat sinds 2020 en heeft in de kleine tijdspanne van een vijftal jaar al bijna evenveel platen aangebracht. De muziek van dit Duitse drietal is geschroeid op black metal maar kent zijn linken naar folk en pagan op een geheel eigen wijze. Die Hölle Ist Hier is de opvolger van het erg sterke Vulgäre, Deutsche Hassmuzik, dat in zijn uitvoering ook wat hooliganeske karakteristieken droeg. De heren Valfor, Baptist en Tiwaz die nog steeds de ruggengraat vormen van deze band kennen elkaar door en door en ook vanuit andere bands zoals Mavorim, Atronos en Totenwache. Het zijn bands die eveneens onder de vlag en wimpel van het Duitse Purity Through Fire opereren.Lees verder ›

Waarom brengen bekende bands ook in het extreme genre graag hun oorspronkelijke, initiele demo's terug uit? Ik zou niet direct een logisch antwoord kunnen geven. Dit Amerikaanse, atmosferische, Cascadiaanse blackmetalgezelschap Wolves In The Throne Room doet dit nu ook met zijn Demo 2005. Nochtans heeft hij de demo al eens uitgebracht onder de vorm van extra's op het album Two Hunters uit 2007.Lees verder ›

Drie jaar na hun veelgeprezen debuutalbum Ash In Realms of Stone Icons keert de progressieve blackmetalband Tómarúm terug met een nieuw album: Beyond Obsidian Euphoria. Ook deze vindt zijn weg weer via het Amerikaanse label Prosthetic Records. Was Tómarúm ten tijde van het debuut nog een tweetal, is de band inmiddels onder bezielende leiding van oprichters Kyle Walburn en Brandon Iacovella uitgegroeid tot een vijftal. Gitarist Matthen Longerbeam (ex-Proliferation), bassist Michael Sanders (Scorced Moon), en drummer Chris Stropoli (Dawn of Ouroboros, Lamentations, Monotheist) hebben zich bij Tómarúm aangesloten.Lees verder ›

Ondertussen timmert Black Rabbit -opgericht in 2014- lekker aan de weg: in 2020 brachten de Apeldoorners de EP Warren Of Necrosis uit en in 2023 de debuutplaat Hypnosomnia. Nu is het tijd voor de tweede EP in de discografie, genaamd Chronolysis. De band zet daar thematisch zijn concept gedreven idee mee voort. Deze ronde gaat het namelijk over de verstikkende greep van slaapverlamming, aangejaagd door Black Rabbit die dromen manipuleert (daar waar het vorige werk over ging).Lees verder ›

Beter laat dan nooit bespreken we hier de nieuwe plaat Allegaeon. Dit is inmiddels de zevende en komt drie jaar na het fenomenale Damnum. De enthousiaste recensie van MrJingles is hier terug te lezen. Metal Blade komt de eer toe om dit nieuwe meesterwerkje op ons af te vuren. Ik zeg meesterwerkje, dat moeten we natuurlijk nog maar afwachten. Maar gezien de uiterst indrukwekkende discografie is de kans groot dat het er weer een is. Zoals al in de recensie van Damnum terug is te lezen is het bij Allegaeon death metal wat de klok staat met een zeer hoog technisch gehalte. Dit vervolgens gemixt met heel veel melodie en cleane muziekstukken of cleane zang. Hè, gedver. Cleane zang? Ja. Cleane zang. En dat kan waanzinnig goed uitpakken als dit goed wordt gebalanceerd en natuurlijk ook goed gezongen is. Een heel goed voorbeeld is de Nederlandse band Orphanage die ook de cleane zang en het grunten zo kundig weet te mengen. Hier en daar laat Allegaeon iets soortgelijks horen.Lees verder ›

Het begon met voorzichtig tikken, daarna ging het over in kloppen en inmiddels slaat Von Mollestein steeds harder op de deur van de Nederlandse metalscene. Wel op de kelderdeur, want de band rondom de heren Mr. Cooger (zang), Dunkelwalt Immerkalt (gitaar) en Dr. West (bas) zit diep verstopt in de underground. Voornamelijk ook vanwege de wat aparte muziekstijl die het trio voortbrengt: een mix van aggrotech en black metal.  Om uit te leggen wat dat in de praktijk betekent citeer ik graag mijzelf uit de vorige review van een Von Mollstein-werkje: ‘extreme gekte met rare geluidseffecten, een drumcomputer, razende gitaren en de krijsgrunt van Mr. Cooger die ook nog een donkergekleurde bromgrunt in huis heeft.’Lees verder ›

Ah, dit Thunderball wordt in de promotekst aangeboden als de nieuwe Melvins, maar ook als de derde Melvins 1983. Laten we voor het gemak maar aannemen dat we hier wel degelijk het bijna dertigste album van de invloedrijke band rond Buzz Osborne te pakken hebben, maar dan wel ingespeeld door de “raw and unfiltered incarnation” uit 1983. Dat betekent met originele Melvins-drummer Mike Dillard, terwijl Dale Crover (ook kort in Nirvana) onverminderd deel uitmaakt van de band maar voor deze opnames even vrijaf kreeg. Ook aanwezig zijn bassist/noisespecialist Ni Maîtres en ‘noisebrenger’ Void Manes, twee acts waar Buzz Osborne al langere tijd verlekkerd naar keek.Lees verder ›