Headlines

Doedsmaghird is het broertje van Dødheimsgard. Waarom? Gewoon omdat Yusaf “Vicotnik” Parvez samen met DHG's gitarist Camille Giradeau nog tijd gevonden heeft om een ander, noem het gerust nevenuniversum, te creëren. De titel van dit eerste behoorlijk experimentele werkje is gewoon Omniverse Consciousness. Maar je zal snel door hebben dat "gewoon" niet de term is die de lading dekt.Lees verder ›

Awake The Dreamer komt uit Zweden en presenteert zich als een trio. Wie bespeelt dan de bas of de drum op deze nieuwste plaat Holocene die uitkomt via Arising Empire Records? Ik moet je helaas het antwoord schuldig blijven. Of zijn het gewoon weer de heren Turesson en Fagerberg? Wie weet.Lees verder ›

Het blijken de heren Sikorski, Wiedenhöft en Strefel te zijn die samen met de heer Hahn op drums, hun creativiteit de vrije loop lieten om zo tot Phantast te komen. Een album dat geïnspireerd blijkt door onder andere Christian Morgenstern's "In Phantas Schloss".  Het tracht dit werk muzikaal te omlijsten en zo meer duiding te geven aan een wereld buiten de gekende sociale context. Niet alleen het literaire werk van bovenstaande wordt hiertoe bij de hand genomen maar ook werk van Jean-Jacques Rousseau.Lees verder ›

Ah, deze stond ook nog op het lijstje. Opnieuw keihard overtredend tegen de ‘no-void-regel’ van de heren van Osmium bespreken we hier de debuut-LP van het Amerikaanse Voidgazer. Het platenlabel kondigt de band aan als ‘extreme prog merchants’ en dat roept natuurlijk meteen de vraag op of Dance Of The Undesirables nu vol staat met extreme metal of met extreem proggy muziek.Lees verder ›

Je hebt van die concerten die je eeuwig op het netvlies gebrand en in je geheugen gegrift staan. Het Portugese Sinistro wist mij in 2016 op het Roadburn Festival compleet te overdonderen, niet alleen door de heerlijk stuwende doomriffs, maar vooral vanwege frontvrouw/zangeres Patricia Andrade. Met haar excentrieke, theatrale podiumpresentatie en haar sensuele fadostem wist ze mij en velen om mij heen volledig in te pakken en te betoveren.Lees verder ›

Wat zullen we eens aan de kinderen vragen? Goh, die gaan van alles zeggen natuurlijk. Hangt ook een beetje van de leeftijd van dat gespuis af. Alnu, niet ieder kind is gespuis natuurlijk, het zijn vooral de kinderen van een ander die nu en dan zo wel eens genoemd mogen worden. Maar kom, In Nomine Filiorum is plaat nummer twee als je even de initiele EP van dit Belgisch doommetalgezelschap Cult Of Scarecrow niet meetelt. Een paar jaar geleden passeerden de heren al eens de revue maar collega Frank werd niet helemaal wild laat staan enthousiast van het album Cult Of Scarecrow.Lees verder ›

Krvl (of Kravaal: want zo spreek je dit uit) is een collectie zonderlinge Belgische muzikanten die al op me indruk maakten ergens in 2022 met hun debuut, Kravaal. Nu komt dit gezelschap via het Italiaanse These Hands Melt met een opvolger, Donkere Pade. Donkere paden zullen je waarschijnlijk meer diep het Kravaalbos ingidsen, een bos ergens ten noordwesten van Brussel richting Affligem, Aalst. Donkere paden zullen ook spreekwoordelijker wijze moeten bewandeld worden om de bands diepste zieleroerselen te kunnen ontwarren.Lees verder ›

De Mannen Broeders is een samenwerking tussen Colin H. van Eeckhout en Tonnie Dieleman. Van Eeckhout kennen we als zanger en frontman van de uit Kortrijk afkomstige post-metalband Amenra. Dieleman is een Nederlandse singer-songwriter uit Axel, dat we op de landkaart aantreffen in het zuidelijkste deel van de Nederlandse provincie Zeeland. Hij gaat met de artiestennaam Broeder Dieleman door het leven, zingt in het Zeeuws-Vlaams dialect en zijn werk verhaalt vooral over Zeeuwse overleveringen, het Zeeuwse landschap en Bijbelse verhalen.Lees verder ›

Vomit Forth is een Amerikaanse deathmetalband. In 2022 bracht men via Century Media Records het debuut Seething Malevolence uit en slechts twee jaar later ligt opvolger Terrified Of God alweer in de schappen. Dit album is gemixt door Randy LeBeouf, de man die dat eerder deed bij platen van onder andere Jesus Piece en Kublai Khan TX. Mochten die namen u niets zeggen, check gerust eens wat nummers en luister zeker ook eens naar die vette, uitstekende geluidsproductie.Lees verder ›

Het Zweedse The Crown is een band die iedere deathmetalfan wel zal (moeten) kennen. De band loopt al een machtige tijd mee in het wereldje, de eerste acht jaar als Crown of Thorns totdat een gelijknamige band uit Amerika vond dat het niet leuk is om nog een band met zo’n naam rond te hebben lopen. Het mocht hun succes eens in de weg staan. Inmiddels dus omgedoopt naar The Crown lopen de mannen in totaal dus al meer dan dertig jaar mee.Lees verder ›

Heb jij je ooit beziggehouden met de gothicrockscene uit de jaren '80 en '90? Ik zo niet direct. De vijf leden in deze nieuwe supergroep Cemetery Skyline wel, getuige nu het album Nordic Gothic (mooie titel trouwens). En wie zijn die heren dan wel? Het gaat om toch wel ronkende namen uit de Scandinavische extreme metalscene. Zo heb je bijvoorbeeld Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum) dan heb je keyboardspeler Santeri Kallio (Amorphis), drummer Vesa Ranta (Sentenced, The Abbey), bassist Victor Brandt (Witchery, Dimmu Borgir (live), ex-Entombed, ex-Entombed A.D., ex-Firespawn) en niemand minder dan Mikael Stanne (Dark Tranquillity, The Halo Effect) voor de vocalen.Lees verder ›

Wat hebben een wolf en een koning met elkaar te maken? Ik zou het niet weten, maar de vier heren in 1349 zullen ons daar zeker een antwoord op kunnen geven. We weten allemaal dat het Noorse cultgezelschap geen zin heeft in alles wat vernieuwend is en klinkt binnen de black metal. Ravn, brulboei van dienst, stipuleert en stelt dus zelfs dat de reden is waarom 1349 jaren geleden, 1997, boven de doopvont is gehouden, teruggrijpen naar de vroege jaren '90, naar alles wat vies, vuil, smerig, ruw, rauw en robuust klonk. The Wolf And The King is de opvolger van de in 2019 verschenen allesverschoeiende plaat The Infernal Pathway.Lees verder ›