Headlines

Diphenylchloroarsine hebben we nog niet eerder gereviewd op Zware Metalen. Ik heb het nagekeken. Deze Noors/Tsjechische combinatie houdt van postapocalyptische gore en fantasy en probeert er een vorm van kunst van te maken. Diphenylchloroarsine bestaat uit drie leden. De Noren Mats (bekend van Kraanium) en Benjamin enerzijds, de Tsjechische vocalist Paul (Pathological Abomination, ex-Eardelete, ex-Carnal Disfigurement) anderzijds. Dit is de tweede langspeler van Diphenylchloroarsine.Lees verder ›

Ruim vijftien jaar na, The Insignificance Of Life, komt het Duitse blackmetalgezelschap Anti met een opvolger Anti en dit via het heropgerichte Duitse, Soulless records. Anti is eigenlijk een duo bestaande uit Anti (verrassing) en Atöm Krieg. Beide heren kennen we ook van hun werk in onder andere Darkmoon Warrior. Ook een band die het beluisteren meer dan waard is trouwens.Lees verder ›

Enkele vooraanstaande figuren uit de Zweedse metalwereld besluiten om, onder aanvoering van een legendarische vocalist, een hommage te brengen aan de gouden jaren van de death metal uit hun thuishaven. Waar hebben we dat eens eerder gehoord? Oké, wellicht zijn de bandleden net iets minder prominent van naam, maar er zijn zeker gelijkenissen te vinden met de landgenoten van Bloodbath. En zeg je old school Zweedse death, dan zeg je ook HM-2. HM-wattes? Nee, dit is niet de nieuwe genderneutrale collectie van de H&M, maar één van de beste uitvindingen in de metalen wereld. Namelijk een pedaaltje, dat ervoor zorgt dat er de meest smerige tonen als een soort zingende kettingzaag uit een gitaar getoverd kunnen worden. Getoverd ja, want dit is pure magie.Lees verder ›

Wolftooth is bij fans van old school doom natuurlijk al langer bekend. Debuutplaat Wolftooth (2018) en opvolger Valhalla (2020) scoorden hoog in de eindejaarslijstjes qua doom rock en metal. Ik zeg doom metal, maar eigenlijk is het correcter om de bands muziek als proto-metal te omschrijven. Je weet wel, het soort zwaardere muziek dat in de jaren ‘70 werd gemaakt door bands als Black Sabbath, Pentagram of Iron Claw. Ik mis die tijden, ook al was ik toen nog eens geboren. Denkbeeldige nostalgie. Het bestaat.Lees verder ›

Iridescent heet de nieuwe plaat van Silent Planet. Ik vind van mezelf dat ik goed Engels begrijp, maar dit woord moest ik toch opzoeken hoor. Het betekent blijkbaar… iriserend. Drommels*, Ik weet zelfs niet wat dit in het Nederlands betekent. Kennelijk is dit een kleurverandering, afhankelijk van de hoek. Zo? Hebben we weer wat bijgeleerd vandaag! Dat een metalcoreband als Silent Planet me überhaupt iets bijleert vind ik al straf. Het is nu niet bepaald het metalgenre waar ik me het vaakst en liefst in wentel, maar je hebt zo van die herfstavonden dat het spontaan gebeurt.Lees verder ›

Bent u dat coronagezeik ook zo zat? Wel, een selecte groep vermogende Zweedse particulieren ook. Eerder dit jaar hebben ze een privéjet gecharterd om te ontsnappen aan de aanhoudende wereldwijde pandemie. Hun bestemming was een eiland verborgen in West-Indië. Tijdens de vlucht begaf één van de motoren het echter en het vliegtuig moest ergens in het niets een noodlanding maken. Omdat ze niemand anders of niets te eten vonden, wendde de groep zich al snel tot kannibalisme. Deze afschuwelijke daad bracht een soort zombies voort van voorheen ongezien snobisme. Bij het herstellen van hun neergestorte vliegtuig slaagden ze er uiteindelijk in te ontsnappen en de wereld rond te vliegen op zoek naar vers mensenvlees... Waar ze landen, zal de mens sterven.Lees verder ›

Wat hebben we er lang op moeten wachten! De debuutplaat van het Nederlandse duo Göll! De band zag reeds het levenslicht in 2002 en bracht niet veel later een gelijknamige demo uit. Vervolgens komen we dan via wat split-albums, de laatste dateert ook al weer van 2019, bij deze debuutplaat uit, No Longer A Dweller In The Abyss. Het Nederlandse Dying Sun records brengt de plaat uit. Een label dat we kennen van bijvoorbeeld het album Smarten Van Een Ontwijde Ziel van Zelfhaat en nog veel ander lokaal lekkers. We worden ook op dit album gedurende iets meer dan 38 minuten getrakteerd op heel wat lekkers dat we nu gewoonweg hysterische black metal met een chaotische boven- en ondertoon kunnen noemen.Lees verder ›

De wereld gaat ten onder! En deze keer niet door een virus dat al het plezier uit onze aardkloot weet te krijgen. Neen, we hebben hier te maken met een stel Goden uit het oude verleden die, vanuit een andere dimensie, de aarde van haar levenskracht willen beroven. Maar wees gerust: in tegenstelling tot de wereldwijde pandemie is dit natuurlijk maar een fantasieverhaal. En niet zo maar eentje. Summoner’s Circle haalt zijn inspiratie namelijk uit de kosmische horrorverhalen van H.P. Lovecraft. En dat weet de band tot in alle aspecten uit te buiten. Zo hebben de bandleden bijvoorbeeld allemaal tot de verbeelding sprekende namen met compleet bijpassende biografieën, die hen verbinden aan de legendes van de Oude Goden. Dit past dan weer allemaal in het grotere universum dat deze Amerikaanse mystieke groep om zichzelf heen heeft verzonnen. Chaos Vector is slechts een hoofdstuk in dit verhaal, dat de band aan de toehoorder brengt via de muziek, maar tegelijk ook in een veertien pagina’s tellend meegeleverd boekwerk. Vandaag bespreken we hier de muzikale ondernemingen. Dat verhaal lees je maar in je eigen tijd.Lees verder ›

In 2020 en 2021 is er genoeg misgegaan… Milieurampen, Corona, politieke blunders en nog veel meer. Genoeg voer voor de punkband Hang Youth om een album op te nemen dat tegen alles en nog wat aanschopt. Hier geen interessante composities of baanbrekende originaliteit, maar goed in het oor liggende nederpunk. Deze groep linkse rakkers zijn sinds 2015 actief en HET K-WOORD is alweer het 7e album en barst van de energie. Aan de leiding is de alleskunner Abel van Gijlswijk die bekend is van zijn samenwerkingen met de rapper Faberyayo en maakte hiervoor voornamelijk muziek die we hier op deze website niet bespreken.Lees verder ›

Medio mei plofte dit album al in mijn metalen postvakje. Met de zomer in de nabijheid voelde dit echter niet als het juiste moment om dit ijzige plaatje van een goede recensie te kunnen voorzien. De zon was namelijk niet gevallen, maar stond met iedere dag juist een stukje hoger aan de hemel. Nu de dagen korter worden, de nachten kouder en de ochtenden mistiger, is het hoog tijd om deze debuterende langspeler van As The Sun Falls in het zonnetje te zetten. Inmiddels heeft de tand des tijds ervoor gezorgd dat er een forse laag huiselijke sneeuw op het album is neergedwarreld. Dat brengt al meteen in de noordelijke sferen. We pakken de sneeuwschuiver, eh ik bedoel stofdoek, en banen ons een weg door een krappe driekwartier aan melodische death metal.Lees verder ›

Ik ben niet de man die op zoek gaat naar de grote verhalen achter de muziek. Wat ik hoor is mij belangrijker dan wat ik erin kan terugvinden, dan wat de maker ermee bedoelt. In tweede instantie, als ik de muziek heb beleefd, dan kijk ik naar de motivatie en de betekenis. In het geval van Katre is het in de omgekeerde volgorde gegaan. Een viertal Duitsers met een Turkse achtergrond beschrijven met een instrumentaal album de (uit)tocht die een familie vluchtelingen gemaakt hebben. Het water op de hoes, de brug tussen twee continenten. De opbouw van de nummers, de verschillende fasen van de tocht.Lees verder ›

Och Heere Christus, weer een band uit New York die claimt black metal te maken en die dit kracht bijzet door kutmuziek uit te kakken die vreemd en eigenzinnig klinkt. Lord Alfred, wat al een belachelijke naam is, vindt dat The Lord Cometh The 'Horde Goeth een zeldzaam album is dat de luisteraar verward achterlaat. Wat zit er daar in het water, joh?Lees verder ›