Headlines

Een nieuwe plaat van het Ierse God Is An Astronaut kan er steeds wel in. Met trouwe regelmaat gooit de band twee jaar na Somnia, een plaat die we gek genoeg gemist hebben bij de bespreking op Zware Metalen, een opvolger op de rooster. Op zich geen ramp, aangezien je wel weet wat er op je af zal komen, wat niet betekent dat een release inwisselbaar wordt.Lees verder ›

Het is alweer een jaar of zes geleden dat ik bij een festival gegrepen werd door de bijzondere sfeer van een optreden van het voor mij tot dan toe niet heel bekende Oceans Of Slumber. Na het optreden gelijk maar een mooie vinyl gekocht van The Banished Heart zodat ik thuis lekker verder kon onderduiken in de donkere, broeierige, gotische sferen van het toen actuele album. Zoals dat dan gaat, werd er een kleine check gedaan van de vorige plaat Winter om te ontdekken dat de band pas met The Banished Heart echt volwassen was geworden in zijn eigen geluid. Zodanig zelfs dat bij de volgende platen de verdere ontwikkeling vooral leek te liggen in een verder afslijpen van de scherpe randjes (zoals het droppen van death grunts).Lees verder ›

Yup yup, I'm back bitches! B to the A, back in town. Ondergetekende is een tijdje weggeweest en heeft nieuwe oorden verkend. Niet alleen privé en professioneel, ook qua muziek. Dit feministische Scene Queen is één van de kwalijke gevolgen die jullie de komende tijd gaan moeten verdragen. Bimbocore, het is een ding. Ik leerde de band rond Hannah Rose Collins in 2022 kennen met de video van het nummer Ken & Barbie (in samenwerking met Set It Off), een geinig liedje om de kinderen metal mee in te lepelen. Daarna ook een aantal singles waar het woord Pink telkens in voorkomt. De vraag viel meteen of dit een gimmick was die duurzaam zou zijn.Lees verder ›

Bijzonder om lezen altijd hoe éénmansbands of -projecten tot stand komen. Vinden deze heren of dames nooit enige aansluiting bij iemand anders? Kan hij of zij niet samenwerken met iemand anders? Ik denk niet dat we dat zo moeten interpreteren. Iemand als Gwrach bijvoorbeeld zal zijn esoterische overpeinzingen gewoon liever zelf neerpennen, neerschrijven en er een muzikaal kader rond boetseren. Quae Infra Volo Videre is de eerste volwaardige plaat van dit uit Wales afkomstige blackmetalsologezelschap, Wrach, dat zich muzikaal laat inspireren door bands als Deathspell Omega, Leviathan en Mayhem.Lees verder ›

Achter de immense boom, deze duizend jaar oude eik die zich Tusenårseken laat noemen, zit één man, namelijk Andreas Karlsson. Dit brave heerschap is afkomstig uit Zweden, Höör om precies te zijn, en nieuweling Omhuldra komt, net als de vorige plaat Mardrömsmeditationer, uit via Grind To Death Records. De black metal kent zijn folky, paganeske en atmosferische lagen en werpt zo een knipoog naar bands als Bathory, Enslaved of ook nog Imperium Dekadenz.Lees verder ›

Godverdomme, een nieuwe God Dethroned! Ongelooflijk hoe we na meer dan 20 jaar nog steeds nieuw materiaal mogen verwelkomen van onze nationale deathmetaltrots. Zoals vaak geschreven leek het er niet altijd op dat Henri Sattler, de drijvende kracht achter de band, de motivatie vond om door te gaan. Telkens lukte het toch weer, bloed kruipt waar het niet gaan kan. En dus mogen we nu album nummer twaalf met open armen ontvangen, vier jaar na het sterke Illuminati, dat als titel The Judas Paradox meegekregen heeft.Lees verder ›

Misschien moet ik er een missie van maken om uit elk land een post-metalalbum voor Zware Metalen te bespreken. Onlangs besprak ik platen uit Griekenland en Singapore, deze aflevering gaat over een band uit Mexico: The Depressick. Deze band is afkomstig uit Nezahualcóyotl, een buitenwijk in Mexico-Stad. Het schijnt een bijzonder fleurige en feestelijke boel te zijn daar met vooral armoede, vuil en ellende.Lees verder ›

Iedereen is wel eens boos. Dat is gewoon een vrij normale emotie en het is dan belangrijk dat je dat op een bepaalde manier kanaliseert en uit je systeem laat. Mooi als je dat op zo'n manier doet dat een ander er geen last van heeft. Hier hebben we te maken met twee Finnen die wel erg boos lijken te zijn. De manier waarop zij hun woede kanaliseren en onder woorden te brengen, ligt in hun band Concrete Winds en het maken van waanzinnig opgefokte death metal, sterk neigend naar grindcore.Lees verder ›

Het Engelse Blitzkrieg staat denk ik bij veel metalheads in het collectieve geheugen als die band waar Metallica een nummer van heeft gecoverd. Maar daarmee wordt de band tekort gedaan want de groep bracht in zijn ruim veertigjarige carrière veel albums uit waarvan er enkele de tand des tijds hebben doorstaan. Het uit 1995 stammende Unholy Trinity steekt daar naar mijn mening met kop en schouders bovenuit. In de zomer van dit jaar verscheen het naar de band vernoemde Blitzkrieg, nummer elf in het oeuvre.Lees verder ›

Soms worstelen mensen zo hard met zichzelf dat ze de indruk krijgen dat ze helemaal alleen op deze aardbol zijn. Of het dan ook zo is laat ik maar even in het midden maar het is in ieder geval zo dat het debuutalbum van dit Noors/Italiaanse duo, Hammerfilosofi, de titel The Desolate One meekreeg. De centrale thematiek op deze vier-track EP, SOLUS (Igne Natura Renovator Integra), waarvan de teksten werden geschreven door niemand minder dan Rune Vedaa (Forgotten Tomb), is opnieuw behoorlijk beladen en omhelst introspectie. Je moet naar binnen kijken, naar je eigen veelal spirituele zelf die vaak erg agressief uit de hoek kan komen, je moet jezelf zuiveren. Althans, dat is wat ik er van maak.Lees verder ›

Het Franse Eihwar liet begin 2023 voor het eerst van zich horen via YouTube. Het tweetal, bestaande uit Asrunn en Mark, vindt hun inspiratie in de Noordse mythologie. Titels van nummers als The Feast of Thor en Ragnarök laten wat dat betreft ook weinig ruimte voor twijfel. Nu zijn zij niet de eerste - en vast ook niet de laatste - muzikanten die hierdoor geïnspireerd zijn. Gelet op de velen die hen zijn voorgegaan, lijkt de muzikale invulling wellicht voor de hand te liggen. Maar Eihwar bewandelt een ander pad. Of om hun eigen woorden maar te gebruiken: “Many bands have explored the Pagan & Norse worlds over the last 15 years seeking atmospheric, acoustic and ritual sounds with great seriousness. This is not the path Eihwar chose.”Lees verder ›

Pas op: gloeiend heet! Zij die van slam en brute death metal houden weten het al langer, maar Peeling Flesh musiceert in zijn genre op level eindbaas en is momenteel een van de snelst opkomende bands. Unique Leader Records hoorde het, wist dat het goed zat en lijfde het gezelschap snel in. Daarom verschijnt dit magmaschijfje via het Amerikaanse kwaliteitslabel. We mogen loodzware slamdeath verwachten en speciaal voor deze gelegenheid heeft men ook nog eens beroep gedaan op veel gastbijdrages.Lees verder ›

De man die al in vele oorlogen heeft gevochten en telkenmale weer opstond, is terug met één van zijn bands. De heer Saukkonen kiest ervoor om met zijn band Wolfheart Draconian Darkness uit te brengen. Plaat nummer zes alweer en dit in dezelfde bezetting als op de vorige erg degelijke plaat, King Of The North. Deze Finse roedel wolven aangevuld met ééntje uit het Griekse schiereiland maakt ons melodische deathmetalliefhebbers op geijkte tijdstippen blij met een release vol diep donkere, koude en kille nummers.Lees verder ›