In deel twee van The Interview To End All Interviews praat Zware Metalen verder met Sabaton over het nieuwe album The War To End All Wars. Deze keer hebben we het met gitarist Chris Rörland over het schrijven van het nieuwe album dat op 4 maart uit kwam. Ook blikken we even terug op zijn persoonlijke carrière binnen de metalscene.
Lees ook deel 1 van The Interview To End All Interviews met gitarist Tommy Johansson
Chris, ik hoorde dat je vijf nummers op het aankomende album hebt geschreven. Over welke nummers hebben we het hier?
We hebben het hier over het nummer dat het nieuwe album opent, de moord in Sarajevo. En verder over Soldier Heaven, Hellfighters, The Valley of Death en het slotnummer Versailles.
Wat me opviel is dat het album op dezelfde manier eindigt als dat het begint. Wat was de gedachtegang hierachter?
Het eerste nummer, waar het schot wordt afgevuurd, wilde we heel donker hebben. Het moest een krachtig en snel nummer worden. En op het einde van het album is de oorlog voorbij. Dus hier moest een vrolijk nummer komen. We pakten het eerste nummer en zetten dat om naar een majeure melodie, in plaats van mineur. Je gaat van een donkere periode naar een hoogtepunt gaat waar de oorlog voorbij is. Toch is er op het einde weer een twist. Het nummer gaat weer terug naar mineur. Mensen zullen wellicht denken dat dat een opening is voor de Tweede Wereldoorlog. Dat zou kunnen, maar misschien is het wel een deel drie van de Eerste Wereldoorlog? Wie weet? Ik heb geen idee. Het opent voor veel discussies. En dat is altijd leuk.
Het album voelt donker aan. Het is qua vocalen veel lager ingezongen dan enig ander album van Sabaton. Was dit ook een doel tijdens het schrijven of is dit iets wat tijdens het proces is ontstaan?
Nee, het gebeurde gewoon. We hadden geen plannen om een heel donker album te maken, maar het gebeurt gewoon als je nummers aan het schrijven bent en in de stemming zit. En wanneer je er dan de uiteindelijke tekst overheen zet, wordt het nog donkerder. Of juist mooier, afhankelijk van het onderwerp.
Ik las in het magazine Camouflage dat juist op deze plaat het nummer staat waar jullie het langst aan geschreven hebben. Welk nummer is dat?
Dat waren er twee eigenlijk. En ik denk dat het Sarajevo en Hellfighters zijn. Deze zijn redelijk gelijk in geluid, maar we hebben hier zoveel moeite mee gehad. We wilden niet een gewoon intro. Het is een volledig nummer met alles erop en eraan. Maar in plaats van zang hoor je een stem die het verhaal van het nummer verteld. Daarmee werd de vraag hoe we dit interessant gingen houden. Het was lastig om alle stukken van het nummer op de juiste plaats te krijgen. Zo moest het op het ene moment opbeurend zijn, om daarna weer duister te worden, voordat er ween versnelling kwam. We hadden de tekst. Dat hielp wel met het plaatsen van de muziek. De hoofdriff van Hellfighters was er snel. Maar toen kwam de vraag wat we ermee moesten doen. Moesten we de riff gewoon het hele nummer blijven doordrammen of moeten we iets anders proberen? Dat viel nog niet mee. Het waren dus deze twee nummers die lang duurde om te schrijven. Waarschijnlijk is er nog een ander nummer op het album dat ik niet geschreven heb dat nog moeilijker was om te schrijven, maar daar heeft Joakim verder niet zo veel over verteld. Ik kan alleen iets zeggen over de nummers waar ik aan mee geschreven heb.
Hoe lang heeft het geduurd om het album te schrijven van begin tot eind?
Oeh, dat is een moeilijke vraag. Het duurde een paar maanden omdat we in quarantaine zaten toen we terugkwamen van onze tour in Rusland. Het waren alleen Joakim, ik en onze drumtechnicus die samen twee weken in quarantaine zaten in Falun om er zeker van te zijn dat we het virus niet mee hadden genomen. In die tijd hebben we een deel van de nummers geschreven zoals Livgardet (The Royal Guard). Na een aantal weken konden we elkaar weer wat vaker zien hier in Zweden en toen zijn we weer samen gaan zitten om te schrijven. Ik denk dat we hebben geschreven vanaf het moment dat we terugkwamen uit Rusland tot aan december. Dat was ongeveer negen maanden. Normaal schrijven we een maand en nemen we een maand op om er vervolgens meteen mee te kunnen touren. Voor dit album hadden we veel meer tijd. Ik denk dat de plaat daarom in zekere zin veel geavanceerder geworden is. We hebben geprobeerd verschillende wegen in te slaan en dingen te doen die we nooit eerder gedaan hebben. Daarom is het naar mijn mening ook een uniek album geworden.
Wat is jouw persoonlijke favoriet op het nieuwe album?
Hmmm… Dat verandert vaak, maar als ik het nu moet zeggen zal ik gaan voor Dreadnought. Een paar weken geleden was het Soldier of Heaven en daarvoor was het The Unkillable Soldier. Dus dat is iedere keer anders. Maar voor nu is het dus Dreadnought. Ik houd gewoon van het mysterie en de duisternis rond het nummer. Er zit iets in dat nummer dat moeilijk te omschrijven is. Het is bijna alsof je naar Wolfpack luistert. Daar zit ook dat enge gevoel in. Maar de track heeft ook gewoon een heel goede gitaarriff.
Er zullen natuurlijk altijd meer verhalen zijn. We kunnen ze nooit allemaal behandelen. Dat zou onmogelijk zijn. Maar het maken van een tweede deel voelde voor ons aan als de juiste beslissing. De pandemie heeft de wereld zo hard geraakt. We hebben met het vorige album maar één Europese tour kunnen doen en toen werd The Great War al aan de kant gegooid. Nu zijn we twee jaar verder en willen de mensen nieuwe muziek horen. Daarnaast waren er nummers die we niet af konden maken voor het vorige album, of verhalen die we niet konden vertellen omdat we niet de juiste muziek hadden. Daarom dachten we dat het een goed idee zou zijn om door te gaan met wat we al hadden. We wilden graag meer vertellen over de Eerste Wereldoorlog. We wilden het graag terug laten komen tijdens de liveshows die er gepland waren. Dankzij dit nieuwe album hebben we nu nog meer materiaal voor tijdens de liveshows. Het voelde als een logische volgende stap. En of er een derde album komt? Wie weet?
Ik zag dat jullie dit jaar terugkomen naar Graspop Metal Meeting, dit keer ter vervanging van de headliner Aerosmith. Wanneer je jouw naam ziet boven aan de posters tussen bands als Iron Maiden en Judas Priest en boven bands als Deep Purple en Alice Cooper. Wat gaat er dan door je heen?
Zie je mijn lach? Het is zo gaaf. Dat is een kinderdroom. Natuurlijk wil je daar zijn tussen de grote sterren. Natuurlijk voelt het raar om Aerosmith te vervangen, want dat is een hele grote band. Ik had ze heel erg graag gezien als we naar Graspop Metal Meeting zouden komen, maar helaas is dat niet mogelijk. Het gebeurde ons al eerder op Hellfest toen we Manowar vervingen. Die wilden we ook heel graag zien. Het is raar om een band van dat formaat te vervangen. Maar wij worden ook steeds groter. Het is heel erg gaaf dat mensen echt naar onze muziek luisteren en ons een grotere band maken. Ik ben daar erg dankbaar voor.
Je hebt dus een aantal nummers op het aankomende album geschreven. Waar begin je met het schrijven van een nummer en waar haal je de inspiratie vandaan?
Dat hangt allemaal af van de mentaliteit. Deze keer hadden we heel veel tijd. Veel tijd om na te denken over riffs en om ideeën uit te werken. Vaak wanneer we in een vliegtuig zitten of iets in die richting, dan nemen we op via onze telefoon. Dat is handig, want als er ineens iets te binnen schiet, heb je niet altijd een gitaar en computer bij de hand. Dus je neemt gewoon de zanglijnen op of een gitaarrif of zoiets. Een paar avonden later pakken we een glas wijn, komen tot rust en dan blijft het maar komen qua ideeën.
Het nummer Attack Of The Dead Men van het vorige album was een song die langer was blijven liggen omdat hij nooit helemaal afgemaakt was. Was er voor dit album ook zo’n nummer?
Nee, niet zoals dat het geval was bij Attack Of The Dead Men. Maar ik had wel al voor een langere tijd iets van Soldier Of Heaven. Ik had het refrein daarvoor al een paar jaar in mijn hoofd, maar het voelde voor mij niet echt aan als een Sabaton-nummer. Daarom had ik het naast mij neergelegd. Maar op een avond toen we weer samen kwamen om muziek te schrijven kreeg ik het weer in mijn hoofd. Vervolgens hebben we het uitgewerkt. Soms krijg je een melodie in je hoofd die niet helemaal is waarnaar je op zoek bent. Dat het meer aanvoelt als een nummer van Michael Jackson. Maar als je na een tijdje wat verschillende dingen probeert kan het dan toch ineens werken. En dat was nu het geval.
Precies. Hahaha. Ja! Wanneer we opnemen zijn er zoveel verschillende dingen waar we aan moeten denken. En soms worden dingen vergeten. Het is niet heel belangrijk. Toch baalden we wel toen we erachter kwamen, maar het maakt het nummer niet beter of slechter. Als je nu naar de liveoptredens gaat kijken zie je dat we nu wat extra dingen aan het nummer toevoegen. Dat hebben we bij veel nummers gedaan, wat extra breaks en dat soort dingen. Dat houdt de aandacht vast op een festival of bij een show. Het is leuk als je zo wat nieuws kunt proberen.
Was het wel echt de bedoeling dat het op het album zou komen? Of kwam het later bij jullie op dat het leuk was geweest om nog iets toe te voegen?
Nee, het was echt de bedoeling. Het stond ook op de pre-productie van het nummer. Maar we zijn het gewoon vergeten, ook al snap ik niet zo goed waarom. Ik heb Joakim zelfs gebeld om hem te zeggen dat we het waren vergeten.
Is er ook zoiets gebeurt bij dit album? Dat iets niet was zoals je het eigenlijk graag gewild had?
Nee, dat is deze keer niet gebeurt omdat we zoveel tijd hadden. We hadden geen stress. We waren erg voorzichtig en deden erg ons best om alles zo goed mogelijk te doen. We probeerden alles naar een hoger niveau te tillen. De hoeveelheid tijd was een groot voordeel voor ons.
Hoe kies je de volgorde van de nummers op het album? Waarom begin je met het ene en eindig je met het andere? Natuurlijk, voor dit album is het logisch dat je begint met het begin van de oorlog en eindigt met het einde. Maar hoe kies je de volgorde van de nummers daartussenin?
We wilden er een reis van maken. Wanneer je naar het album luistert moet het een soort achtbaan zijn. Als je alleen maar snelle nummers hebt dan voelt het gek aan als je eindigt met een rustig nummer. Je wilt dus wat afwisseling hebben. Je start het album wat zwaarder om vervolgens wat gas terug te nemen om daarna richting het einde het tempo weer terug op te pakken. Als we een conceptalbum of zoiets maken moeten we een bepaalde verhaallijn volgen. Dan kan het best lastig zijn om de juiste nummers voor het verhaal te kiezen. Maar we wisten dat Sarajevo en Versailles op het begin en op het einde moesten komen. Verder is het gewoon op gevoel wat we in de oren van de luisteraars willen brengen. En soms vergissen we ons. Het gebeurt wel eens dat we na een luistersessie erachter komen dat een bepaald nummer verkeerd staat en dan draaien we het om.
Jullie werken nu al een lange tijd samen met de platenmaatschappij Nuclear Blast. Hoe verloopt die samenwerking?
Dat gaat goed! Ik werk nu tien jaar met hen samen en heb er nog nooit problemen mee gehad. Ze zijn heel vriendelijk tegen ons. Ze laten ons onze dingen doen en staan altijd voor ons klaar. Helaas kunnen we er tegenwoordig niet zo vaak zijn als eerder. Normaal gingen we altijd naar het kantoor om wat signeersessies te doen en wat media te woord te staan. Maar ook gewoon om wat te spelen op de flipperkasten en rond te hangen in het kantoor. Dat is heel leuk. Maar dat is de laatste tijd wat lastig geweest. Hopelijk gaat alles nu weer wat meer open. Het ziet er in ieder geval hoopvol uit.
Heeft Nuclear Blast ook op een of andere manier invloed gehad op het album of krijgen jullie volledige artistieke vrijheid om te doen wat jullie willen?
Ik zou zeggen volledige artistieke vrijheid. Ik heb nog nooit van Nuclear Blast gehoord dat we iets niet mochten doen. En hoe dan ook, op het einde is Joakim degene die het laatste woord heeft. Hij is de hoofdschrijver van de band samen met Pär. Er moet iemand zijn die zegt wat wel en niet op het album past en die bepaalt wat er daadwerkelijk gaat gebeuren. Maar dat is nooit Nuclear Blast, nee.
Sabaton heeft veel conceptalbums. Zou dat geen mooie gelegenheid zijn om op een dag een speciaal liveoptreden te doen waarbij jullie een van deze albums integraal spelen?
Absoluut! Dat hebben we zelfs al een paar keer gedaan op ons eigen festival Sabaton Open Air. We hebben The Art Of War van het begin tot het eind gespeeld. Dat was denk ik het eerste jaar dat ik bij de band zat. Vervolgens hebben we ook Carolus Rex gedaan. De andere albums hebben we niet gedaan. We hebben het er wel eens over gehad. Misschien zou dat iets zijn voor in de toekomst. Dat we beginnen bij een album zoals Heroes, om vanuit daar verder te gaan. Dat zou leuk zijn, want dan kunnen we ook nummers spelen die normaal nooit langs komen. Ik heb er in ieder geval erg van genoten toen we The Art Of War en Carolus Rex speelden.
Je kwam bij de band in 2012. Wat heb je voor die tijd gedaan?
Ik heb in een paar kleinere bands gespeeld en begon zo geleidelijk een beetje naar boven te klimmen. Ik speelde in een thrash/deathmetalband genaamd TME. Vervolgens kwam ik bij Nocturnal Rites en speelde drie of vier jaar met hen. De laatste twee jaar daarvan speelde ik ook in Sabaton. Maar na een tijdje vroeg Sabaton zoveel tijd en aandacht van mij dat ik mij puur op Sabaton moest gaan focussen.
Op 4 maart kwam het album The War To End All Wars uit. Waar ben je in de maanden voordat een album uit komt mee bezig?
Heel veel werk, hahaha. Zoals vandaag zit ik gewoon thuis designs te maken voor merchandise. Alles wat uitgebracht wordt moet nagekeken worden. Ik praat bijna iedere dag met Pär en Hannes. Wij zijn betrokken bij het maken van de foto’s voor de merchandise enzovoorts.
We hebben het nu de hele tijd over muziek. Wat zijn andere dingen die je graag doet?
Ik houd ervan om series en films te kijken. Ik houd van ontwerpen, tekenen en dat soort dingen. Ik speel drums, maar dat is ook muziek. Sinds ongeveer acht maanden ga ik regelmatig naar de sportschool. Daar kan ik ook van genieten. Nu we twee jaar niets konden doen wegens de pandemie leek het mij een goed idee om weer in vorm te komen. Maar ik doe het heel rustig aan. Ik wil niet te snel gaan. Dat is wanneer je blessures gaat oplopen, waardoor je niet meer naar de sportschool kunt gaan voor enkele weken of soms zelfs maanden. Ik ga iedere maandag, woensdag en vrijdag en dan ben ik in het weekend vrij.
Wat zouden nog onderwerpen of periodes zijn waarover je graag een nummer zou schrijven?
Ik vond The Last Stand erg leuk aangezien we toen heel erg ver teruggingen in de tijd. Ik houd van sciencefiction, Spartanen en dat soort dingen. Voor die plaat hebben we ook geschreven over de Samoerai. Misschien zou ik anders ook wel gaan voor de Zweedse geschiedenis.
En dan misschien wel de belangrijkste vraag van allemaal: Kan ananas op pizza?
Ja.
Nee, dat kan niet.
Jawel, dat kan!
Nee, dat kan niet!
Het is zo goed. En zelfs bananen! Ik houd van bananen.
Bananen op een pizza? Waarom zou je dat op een pizza doen?
Bananen en curry. Dat hebben wij in Zweden. Samen met ananas. Dat is echt het beste! Hahaha.
Ik zal het een keer proberen. Heel erg bedankt dat je de tijd wilde nemen voor dit interview. En tot binnenkort op Graspop Metal Meeting!
Links: