Headlines

De heren Hanged en Ghost, kent u ze niet? Nou, niets om je voor te schamen hoor, aangezien deze Portugezen na een hiatus van een decennium nu pas met een derde plaat op de proppen komen. Cold Grave Sensation is de opvolger van het in 2013 verschenen The Attraction of Oblivion. Daarvoor bracht de band in 2011 het debuut Knowledge of the Occult uit. Allen bleven bij Zware Metalen en uw redacteur van dienst onder de radar.Lees verder ›

Eternal Sacrifice is een symfonische blackmetalband uit Brazilië. Die bestond in 2019 25 jaar en bracht toen Ad Tertivm Librvm Nigrvm uit, hun derde langspeler, om hun bestaan feestelijk op te luisteren.  In 2020 volgde Demongorgon - A History Of Rites, Skulls, Serpents And Fire, een plaat die niet door ons werd opgepikt. Jammer, want dat bleek ook al een dubbel album te zijn. Ook? Inderdaad, deze nieuwe plaat Inclinavit Se Ante Altare Diabolvs est Scriptor... Regere Sinister is ook een dubbelalbum geworden. Een album met maar liefst veertien nummers en een speelduur van respectievelijk, pak hem beet, 49 en 53 minuten. Poeh, dat wordt een hels karwei. Een even helse klus als praten tegen mensen die je niet kent of in sociale interactie gaan met individuen die je geen bruine boterham interesseren. Dagelijkse kost als je het mij vraagt.Lees verder ›

Half augustus verscheen de debuut EP van deze Amerikaanse eenmansband Scarlet Empyrean. De heer Nattlyd zorgt voor een drietal vrij pure melodieuze blackmetalnummers met een gezamenlijke duur van eenentwintig minuten. Dit alles is beperkt tot een oplage van een dertigtal kopieën op cassette. Uitgebracht in eigen beheer onder de naam Heaven's Night. Gelukkig kunt u ook de digitale vorm van dit werk met de titel Nysthica tot u nemen.Lees verder ›

Wie zijn schuld is het eigenlijk? Is het jouw schuld of gewoon de mijne? Dien ik dan zoals gewoonlijk mea culpa te zeggen of jij voor de verandering? De twee heren van Frozen Wreath afkomstig uit Hongarije roepen het gedwee met twee. Mea Culpa is de opvolger van de debuutplaat Memento Mori uit 2021 ook uitgebracht door Filosofem Records, eveneens een Hongaars label. De twee heren Neubauer en Szele maken deel uit van bands op dit label. Zo kan je Neubauer terugvinden in de line-up van Vrag en Witcher en speelt Szele in De Profundis. De heren lijken elkaar wel gevonden te hebben in het maken van atmosferische black metal. De thematiek is deze van zelfdoding en de muzikale omlijsting er één van oude Dimmu Borgir, Catamenia en And Oceans.Lees verder ›

Hoewel we het meer dan een decennium zonder de Britse rockband Porcupine Tree moesten stellen, heeft frontman Steven Wilson eigenlijk nooit stilgezeten met solomateriaal. Ook het feit dat de band vorig jaar een langverwacht vervolg presenteerde op de discografie onder de naam Closure/Continuation heeft deze muzikale duizendpoot niet afgeremd. Vandaar dat hij in de loop van september The Harmony Codex uitstuurde op de wereld, inmiddels de zevende langspeler van de man zelf.Lees verder ›

Beyond Shadows is een tweemansformatie afkomstig uit New York, Verenigde Staten van Amerika, en ze spelen melodische death metal op de klassieke wijze, namelijk op zijn Göthenburgs. Nochtans worden ze in de promofolder aangekondigd als een Zweedse band afkomstig uit Göthenburg, verstaan wie verstaan kan. In ieder geval heeft het me een paar minuutjes gekost om dit grapje te doorgronden. Het zijn toch boefjes die promojongens. De twee heren doen alles zelf, brengen dus deze zelfgetitelde plaat uit in eigen beheer en doen dit met behulp van wat flitsend, gekleurd artwork en natuurlijk met een dijk van een productie: niemand minder dan Fredrik Nordström van de Fredman studio zat aan de knoppen. Je moet het maar voor elkaar krijgen. Trouwens, onderstaand Youtube-filmpje is niet van een nummer van de nieuwe plaat maar geeft wat ouder werk weer dat echter perfect aansluit bij het huidige geluid.Lees verder ›

Finland is een land met slechts om en bij vijf en een half miljoen inwoners. Het is het land van de duizend meren en het heeft superlange, echte winters. Het is daarom niet zo gek dat er best veel goede black- en deathmetalbands uit het land komen. Zulke duistere kille omstandigheden geeft een goede voedingsbodem om tot allerlei verdorven composities te komen. De technische death metal variant is daarom misschien niet zo rijkelijk terug te vinden in het hoge Noorden: technische death associeer ik toch niet met hel en verdoemenis en aanverwante zwartgallige thema's. Hoewel er met Demilich en De Lirium’s Order wel degelijk goede bands zijn. En dan hebben we hier het tweede album van de heren van Omnivortex. Dit is de opvolger van het in 2020 uitgebrachte Diagrams of Consciousness en dat vond ik een geweldige plaat. Technische death metal op het hoogste niveau.Lees verder ›

Bij fans van Electric Callboy zal de naam Conquer Divide ongetwijfeld een belletje doen rinkelen. Deze volledig vrouwelijke hardrockband verscheen vorig jaar namelijk bij mij op de radar dankzij samenwerking Fuckboi, een nummer van Electric Callboys meest recente album Tekkno. Conquer Divide is echter geen nieuwe band: in 2015 bracht men namelijk al een eerste, zelfbenoemd album uit. Sindsdien is het echter, op enkele singletjes na, al een flinke tijd opvallend stil geweest. Nu, acht jaar later, is daar eindelijk het langverwachte tweede album: Slow Burn.Lees verder ›

Aeons Of Ashes een progressieve melodische death/blackmetalband uit Oostenrijk komt met een werkstuk verdeeld in 21 vertellingen. Ze noemen het album The Wasteland Chronicles. Het is de muzikale reis door hun eigen, zelf gemaakte post-apocalyptische hinterland: wasteland2570. Je kan dit ook gewoon online bezoeken, je eigen karakter maken en meespelen met de heren en dame en dit op een wijze die je het beste ligt. Door video's te posten, blogs te schrijven of echt mee te duiken in een 'rolplaying game'. Maar liefst 21 nummers brachten ze samen, goed voor ruim 56 minuten muziek. Alzo word je middels The Wasteland Chronicles in het denkbeeldige wasteland2570 gezogen.Lees verder ›

Waar ik me regelmatig over verbaas,  is hoeveel muzikanten er rondlopen binnen de metalscene. De in het algemeen toch wel ontoegankelijke muzieksoort trekt maar een klein percentage liefhebbers aan als we naar de totale bevolking kijken. En toch is de lawine aan releases van allerlei bands gewoon niet bij te houden. Laat staan als je meerdere genres weet te appreciëren. Dan is het helemaal geen doen. Tussen al die liefhebbers die een band zijn gestart is er uiteraard een enorm verschil in kwaliteit. Natuurlijk vind je meer dan genoeg bagger, maar onze geliefde metalscene heeft ook een aantal waanzinnig getalenteerde muzikanten voortgebracht.Lees verder ›

Lunar Tombfields, een Frans duo, kwam al eerder met atmosferisch blackmetalwerk getiteld The Eternal Harvest. Het kon me maar tot een zekere hoogte boeien. Het tweetal heeft met An Arrow To The Sun alvast een opvolger klaar. Merk ik meteen op dat het artwork er weer erg puik uitziet. Ook ditmaal is het Franse platenlabel Les Acteurs De L'Ombre Productions de platenboer van dienst die samen met de bandleden zijn pijlen richt op de zon. Nochtans lijkt het me niet verstandig de zon van ons af te pakken... Waar op het vorige album nog vier nummers te horen waren, voegt Lunar Tombfields er nu gewoon twee nummers bij. Ik ben benieuwd, want één van de elementen waar ik op het vorige album bij afknapte waren de iets te lange nummers die te weinig spannend, te weinig boeiend in elkaar staken.Lees verder ›

Er zijn van die gasten met een neusje voor het schrijven van interessante nummers. Van die kerels die iets extra's laten rondkolken in de aderen naast het bloed voorziet in de aanlevering van zuurstof en basale nutriënten. En neen, dan bedoel ik niet per definitie iets kunstmatigs of geestverruimends, hoewel dit bij sommige lieden ongetwijfeld ook voor een verrassend artistieke uitspatting kan zorgen. Ik doel meer op de variant die van nature aanwezig is, een ongekend stamina om in razende blackmetalcomposities de aandacht ten volste op te eisen. Het kan haast niet anders dat Ardraos, bezieler van Sühnopfer, over een dergelijk stamina beschikt. Hij die in de door collega Joris beschreven recensie van de derde plaat Hic Regnant Borbonii Manes nog een vlegel werd genoemd, is nu terug voor het hier te bespreken Nous sommes d'Hier.Lees verder ›

De laatste unieke- en vooruitstrevende plaat van het Amerikaanse Code Orange werd niet besproken op deze site. Een doodzonde. Wel deed ik iets later 'verslag' van de online albumrelease show van Underneath. Een stream om een album te promoten? Jazeker: COVID-19 gooide roet in het eten, weet u nog? Het gezelschap kwam destijds met een origineel idee in een nog originelere setting. Teruglezend op die verslaglegging bedenk ik me wat een bijzonder tijd dat eigenlijk was. Enfin, het meer hardcore-georiënteerde Forever kreeg hier dan wel weer een review en hoewel het zestal in eigen land een behoorlijke naam is, is er aan deze kant van de oceaan nog genoeg te winnen aan naamsbekendheid. Nu is het tijd voor The Above dat verschijnt via het nieuw onderkomen Blue Grape Music. Dat betekent ook weer een nieuwe insteek van de muziek.Lees verder ›