Mors Principium Est – Liberate the Unborn Inhumanity

Wie een beetje goed opgelet heeft, weet dat Mors Principium Est één van mijn favoriete melodeathbands ooit is. Samen met Omnium Gatherum, Skyfire, Children of Bodom, Scar Symmetry en een paar andere wakkerde de Finse groep zo rond 2003 mijn melodische hartje weer aan, een vuur dat nog steeds brandt, zij het op een lager pitje. Inhumanity (2003) – de debuutplaat van Mors Principium Est – is nog steeds één van mijn 25 favoriete albums aller tijden. De opvolger uit 2005 – The Unborn – lustte ik iets minder. Liberation = Termination uit 2007 pakte me opnieuw helemaal in. Ondertussen zijn we vele jaren en albums verder en is Mors Principium Est nog steeds welkom ten huize Alfvoet. Het is allemaal erg netjes, professioneel, bijzonder technisch en geslepen geworden, maar ik laat het toe. Nu heeft de band het geniale idee gehad om de eerste drie albums in een nieuw jasje te steken, te vervolmaken, de crème de la crème eruit te puren en opnieuw voor te schotelen. Ik was benieuwd naar het resultaat, zeker omdat het originele gitaarduo Jori Haukio en Jarkko Kokko terug in de line-up zitten!

Qua nummerkeuze begint het alvast goed, weinig tot niets op te merken, de meeste memorabele nummers komen voor op dit dertien nummers tellende album. The Cleansing Rain, het openingsnummer en één van de “hits” van deze band, laat meteen horen wat je mag verwachten van Mors Principium Est anno 2022. Een ongelofelijk technisch/progressieve melodeathband waarbij de teksten zo goed als integraal verstaanbaar zijn, een band die zijn productie tot in de puntjes verzorgt, een band die uiterst doordacht de songstructuren en dynamiek weet te cultiveren. Een overdonderend sterke overdaad aan melodieusiteit, snelheid, solo’s, teamplay, variatie, progressiviteit… Mondje open en luisteren. Ieder nummer is af. Waar ze in het verleden iets hebben laten liggen, hoor je nu perfectie. Een nummer als Eternity’s Child bijvoorbeeld, plots een nummer vol power met dit keer zoveel meer gelaagdheid dan het origineel. Indrukwekkend.

Je zou denken dat een fan hier ongelofelijk gelukkig van wordt. Wel, niet helemaal. Albums als The Unborn en Liberation = Termination neigden al naar perfectie, met een aerodynamische productie en een dozijn smaakmakende extra effecten en instrumenten. Die nummers zijn effectief nog verder opgeblazen, alle potentieel verder benut. De nummers van Inhumanity moesten het echter hebben van zijn authenticiteit. Je hoort op dat album de heren effectief keihard hun best doen om gewoon de noten gespeeld te krijgen, met hun laatste krachten en geestdrift de nummers vol te spelen. Op Liberate the Unborn Inhumanity lijkt het allemaal kinderspel. Alles effen en volmaakt, berekend en moeiteloos. Waar een nummer als Pure op dit album effectief “beter” en dynamischer klinkt, mis ik net het organische en originele (in verschillende betekenissen van het woord) van de nummer van het album Inhumanity.

Misschien ervaar ik voor het eerst hoe het is om de oude lul te zijn, die de muziek waar hij verliefd op werd, ook met hetzelfde geluid wil horen als destijds. Misschien zou ik de bij de uitvoeringen die ik hoor op Liberate the Unborn Inhumanity niet onverdeeld wild geworden zijn in 2003. Onmogelijk om uit te maken. Laat ik gewoon zeggen dat Mors Principium Est in de absolute top van de melodeathwereld zit, al bijna twintig jaar lang, en dat dat reden genoeg moet zijn om deze plaat te beluisteren. Maar vooral ook een reden om het originele debuut eens op te snorren. Enjoy!

Label:

AFM Records, 2022

Tracklisting:

1. Cleansing Rain
2. Eternity’s Child
3. The Unborn
4. The Lust Called Knowledge
5. Valley Of Sacrifice, Part 1
6. Finality
7. Two Steps Away
8. Inhumanity
9. Pure
10. The Animal Within
11. Life In Black
12. Fragile
13. Valley Of Sacrifice, Part 2

Line-up:

• Ville Vijanan – Keel
• Jori Haukio – Gitaar, programming
• Jarkko Kokko – Gitaar
• Teemu Heinola – Basgitaar
• Marko Tommila – Drums

Links:

• Mors Principium Est
• AFM Records