Sowulo – Mann/Sol

Naar aanleiding van hun vinylrelease worden de albums Mann (2019) en Sol (2016) van het Nederlandse darkfolkproject Sowulo opnieuw uitgegeven. Deze bespreking gaat dus over twee albums en niet over een dubbelalbum. Dat het om twee aparte albums gaat, blijkt al snel: het geluid van Sowulo is op beide platen zeer verschillend. Sol is een rustiger en hoofdzakelijk instrumentaal album terwijl op Mann, dat ook voornamelijk akoestisch maar toch veel intenser is, een belangrijke rol weggelegd is voor de vocalen. 

Na wat opzoekwerk op de website kan ik je vertellen dat de naam Sowulo komt van de rune Sol, wat “zon” betekent op symbolisch niveau. De muziek die multi-instrumentalist Faber Horbach brengt, weerspiegelt haar cyclische natuur die we kunnen vaststellen in dag en nacht, de vier seizoenen, maar ook leven en dood. In samenwerking met een aantal gelijkgestemde zielen brengt hij de muziek door middel van zowel hedendaagse als traditionele (vroeg)middeleeuwse instrumenten tot leven en begeleidt hij ons, luisteraars, op een innerlijke reis om ons opnieuw te laten aansluiten bij onze cyclische en spirituele natuur. Voor heer Horbach zijn het thematisch-inhoudelijke en muzikale sterk met elkaar verbonden. 

Sol is, zoals ik in de inleiding al aangaf, het meer rustige album. De vaak aanwezige percussie houdt een rustiger ritme aan en is meer sober. De verschillende instrumenten komen mooi samen in een vol klankbeeld. Heel af en toe horen we wat vocalen die als extra instrument aangewend worden, zoals in Ginnungagap en Mabon. 

Fluit en viool voeren de hoofdtoon. Hoewel de muziek soms een gezellig en bijna feestelijk gevoel overbrengt – luister maar eens naar Beltane en Lammas – is de muziek zelfs op de meer zwierige momenten niet uitgesproken vrolijk te noemen, misschien omdat het algemene gevoel van de muziek daarvoor te ernstig is (dit is voor alle duidelijkheid een compliment). Die toon wordt al meteen gezet door opener Noodlot Proloog, een stemmig stuk aardse muziek dat als perfecte inleiding dient voor wat komen gaat. Ook titelnummer SOL is een mooi voorbeeld van een trager nummer met een subtiele melancholie. 

Hoewel Mann qua instrumentatie dicht bij Sol aanleunt, biedt dit album een heel andere ervaring door de op de voorgrond komende vocalen en de regelmatig meer intense ritmes. Thematisch gaat het over het verworden tot een matuur persoon door in verbinding te komen met de archetypes krijger, geliefde, koning en magiër. Deze vier archetypes stemmen op hun beurt overeen met de seizoenen en zo knoopt Sowulo opnieuw aan met het centrale concept van het cyclische van de natuur. 

Gastcyning bijt meteen stevig de spits af: de krachtige zang die na enkele harpaanslagen volgt, zorgt meteen voor voelbare spanning die op Sol niet te horen was. Na een dertigtal seconden vallen de overige instrumenten in en wordt een mooie stemharmonie gecreëerd. Waar Sol rustig op de achtergrond kan meedeinen, eist Mann veel meer de aandacht op, en dit album verdient je aandacht zonder meer. Mann zuigt je als luisteraar helemaal mee langs een pad van introspectie naar een andere tijd, een ander universum. 

Het daaropvolgende Wulfwiga begint wat experimenteel met een steeds herhaald woord dat als keelklank het ritme aangeeft. De muziek zwelt aan en gaat na een goed geplaatst uitdeinmoment over in een bijna galopperend ritme. Met Heahlufu wordt het ritme trager, het gevoel zachter. Hier zingt Faber met zijn gewone zangstem die veel warmte en gevoel uitstraalt. Naarmate het album vordert, golft de intensiteit op en neer, soms ook in één nummer. Brego In Breoste is zo’n prachtige compositie waarin zowel enkele van de rustigste als meer intense momenten te vinden zijn. Fabers keelzang die hier af en toe te horen is, doet denken aan een sjamaan die een ritueel aan het uitvoeren is. 

Sowulo’s muziek is qua geluid zeer consistent maar slaagt erin zeer engagerend te blijven. Nu en dan komen muzikale thema’s terug, wat perfect in het concept past. Enkel Slincan Snican wijkt zowel qua structuur als geluid af van de rest van de plaat en valt zo extra op. De laatste minuut van dit nummer is de droevigste die ik op beide albums gehoord heb. 

Ik luister al een tijdje naar donkere folk maar ik kan Sowulo niet echt met een andere band vergelijken. Af en toe treedt de band op, en geloof me wanneer ik zeg dat ik mijn best zal doen om deze muziek live te zien brengen. Heruitgaves krijgen op Zware Metalen geen score en voor Sowulo vind ik dit best jammer. Laat het me dan hierbij houden: heb je wel iets met donkere folk dan zal deze band je zeker positief verrassen! (En de score was zeker een eind in de tachtig geweest.)

Label:

By Norse Music, 2022

Tracklisting:

Sol:

  1. Noodlot Proloog
  2. Ginnungagap
  3. Sköll
  4. Beltane
  5. Ostara
  6. Dageraad
  7. Imbolc
  8. Yule
  9. Sol
  10. Mabon
  11. Lammas
  12. Arvakr
  13. Alsvidr

Mann:

  1. Gastcyning
  2. Wulfwiga
  3. Heahlufu
  4. Sceadugenga
  5. Brego In Breoste
  6. Swinhaelethas
  7. Faegru Fara
  8. Slincan Snican
  9. Innra Aecer
  10. Beraboarn
  11. Deoplicu Thearf
  12. Wohs Wildum

Line-up:

Sol:

  • Faber Horbach – Vocalen, bouzouki, hammered dulcimer, nyckelharpa
  • Chloe Bakker – Keltische harp
  • Klaartje van Zwoll – Viool, viola, vocalen
  • Pan Bartkowiak – Davul, percussie
  • Koen van Egmond – Houtenblazers

Mann:

  • Faber Horbach – Vocalen, keelzang, lier, nyckelharpa, Ierse bouzouki, jouhikko, synthesizer, VST
  • Chloe Bakker – Keltische harp
  • Sophie Zaaijer – Viool
  • Pan Bartkowiak – Woodblock, shakers
  • Klaartje van Zwoll – Viola
  • Fieke van den Hurk – Shakers

Links: