Destruction – Diabolical

Geschreven door op 15-04-2022 om 18:28.

De Teutoonse grote vier blijven tot de verbeelding spreken. Ieder nieuw album van één van deze bands trekt gelijk de aandacht. Dit reeds veertig jaar lang. Sodom (2020) en Kreator (2022) brachten recent nog een nieuwe plaat uit en dus kon Destruction niet achterblijven natuurlijk. Het vijftiende lid van de familie kreeg de snoezige naam Diabolical mee en draagt onmiskenbaar het brandmerk van de band.

Openen doet Destruction met het mysterieuze Under The Spell. Wat mij betreft is dit een ideale opener. Geheel volgens de regels van de kunst wordt zachtjes opgebouwd en wordt gelijk een soort van mistige, doomachtige sfeer gecreëerd. De openingstrack is niet meer dan een voorgerechtje. Een muzikale intro die de deur of hellepoort openzet naar de eigenlijke kickstarter van de plaat: Diabolical. Vrij standaard thrash metal, maar oh zo bevredigend.

Zo dendert het album eigenlijk ongeremd en tactloos verder. Nummers als Hope Dies Last of The Last Of A Dying Breed drijven hierbij het tempo in dergelijke mate omhoog dat er een waarschuwing op het album zou moeten staan: kan epilepsie of angstaanvallen veroorzaken, luister met mate! Opnieuw, vrij standaard Destruction-materiaal wat we te horen krijgen, maar voor minder moet je eigenlijk je deur niet opendoen. 

Deze Diabolical is het eerste album met Martin Furia op de ritmegitaar. De man doet zijn job degelijk, zonder meer. Nadat op de vorige plaat Damir Eskic werd geïntroduceerd als sologitarist is Mike Sifringer nu compleet vervangen als gitarist. Jammer, maar zo gaan de dingen nu eenmaal. Schmier is nu de laatste overgebleven lid van de originele formatie. Hij is tevens de laatste overgebleven Duitser bij deze oervader van de Duitse thrash. Ook zo gaan de dingen nu eenmaal.

De plaat kent een paar nummer die wat afwijken van de norm. Tormented Soul kent bijvoorbeeld een vrij groovy geluid. Over het algemeen bekeken en beluisterd zijn de songs echter weinig verrassend of origineel, waarmee ik niet wil zeggen dat dit tegenvalt. Nee, deze plaat is lekker stevig, pittig en vol venijn. Mijn persoonlijke favoriet heet Ghost From The Past en kenmerkt zich door een als vanouds kwaad klinkende Schmier, gekoppeld aan kloppende, smijtende drums met messcherpe gitaargeluiden. Oerduitse thrash dus.

Het is het soort muziek dat de band plaat na plaat op zijn luisteraars dumpt. Je weet dat het er zit aan te komen, je bereidt je erop voor en toch pakt de muziek je weer in zoals zijn al even voorspelbare voorgangers. Arjen Robben deed in zijn hoogdagen hetzelfde met een voetbal. Ook Destruction snijdt met deze Diabolical voorspelbaar naar binnen en slaagt er weer eens in om hierna gewoon te scoren. Steekt deze plaat er bovenuit in vergelijking met de andere veertien Destruction-albums? Gar nicht! Edoch scoorde de band weer maar eens. Dit is een genietbaar album voor al wie van old-school thrash metal houdt.

Score:

80/100

Label:

Napalm Records, 2022

Tracklisting:

1. Under The Spell
2. Diabolical
3. No Faith In Humanity
4. Repent Your Sins
5. Hope Dies Last
6. The Last Of A Dying Breed
7. State Of Apathy
8. Tormented Soul
9. Servant Of The Beast
10. The Lonely Wolf
11. Ghost From The Past
12. Whorefication
3. City Baby Attacked By Rats

Line-up:

  • Schmier – Basgitaar, Zang
  • Martin Furia – Gitaar
  • Randy Black – Drums
  • Damir Eskić – Gitaar

Links: