Amenra, de band die naar de bescheiden mening van redacteur Remco Faasen een gooi mag doen naar de titel ‘Beste band van België’ (en gezien de laatste Jaarlijst vindt u dat ook), is op pad om het laatste meesterwerk De doorn te laten horen. In Utrecht werd daarvoor TivoliVredenburg aangedaan, met het ook al niet kinderachtige Gggoldd in het voorprogramma. Terug op de Zware Metalenburelen leverde Remco de volgende lofzang aan.
De Engelse celliste Jo Quail is geen onbekende in het metalwereldje. Ze stond op Roadburn, heeft rondgereisd met Myrkur en ook Amenra heeft haar eerder op sleeptouw genomen. Dat is op zich nobel. Soms wijdden we een verslagje aan haar, soms niet. Vandaag valt het slecht uit voor mevrouw Quail. Zij zal ongetwijfeld goed overweg kunnen met haar overdreven grote snaarinstrument, maar uw verslaggever vindt metal mét cello’s (ja, ik bedoel jullie Apocalyptica) al niet om aan te horen, laat staan cello zónder metal. En dus is Gggolddd voor Zware Metalen de eerste band van de avond. De band rond zangeres Milena Eva ging tot voor kort door het leven als Gold, maar dat is nogal een ongelukkige naam als je gevonden wilt worden in het moderne medialandschap. Gggolddd spreekt u overigens gewoon nog steeds uit als ‘gold’ dus eigenlijk veranderde er maar weinig.
Behalve het geluid in de fraaie Ronda-zaal van TivoliVredenburg dan. Daar had Gggolddd de vorige keer nogal last van. Nu is het een stuk beter te horen. Voor een stuk meer mensen ook. Die horen dat het Rotterdamse gezelschap start met Wide-Eyed van het vorige album. Wat wél hetzelfde is gebleven: Eva is dé blikvanger van Gggolddd. Gestoken in een prachtige outfit, volgen haar bandleden haar beheerst om er vervolgens met enige regelmaat snoeihard uit te komen. Mét gevoel voor melodie, er staan immers niet voor niets drie gitaristen op het podium. Maar wél altijd in dienst van.
Eva neemt na ieder perfect uitgevoerd nummer dankbaar het applaus in ontvangst. De nummers van Gggolddd zitten dan ook perfect in elkaar, met hun veelal afwijkende maar erg prettig klinkende drumlijn. De frontvrouw heeft niet de zangstem die standbeelden doet omvallen van pure verbazing, maar haar wat nasale stemgeluid past uitstekend binnen het sfeertje dat deze band weet te brengen. Nummers als Please Tell Me You’re Not the Future en Spring worden fijn gebracht door deze muzikanten die over iedere noot hebben nagedacht en hun instrument tot in de finesse beheersen. De geluidseffecten die gitarist Thomas Sciarone uit zijn digitale hulpmiddelen weet te halen, voorziet de jaren ’70-vibe van de band van een fraaie gothic-achtige sound.
En Eva zingt maar door zonder ook maar een moment van zwakte te tonen. In This Shame Should Not Be Mine doet ze dat werkelijk prachtig met minimale begeleiding, waarna Invisible met zijn fraaie drumpartijen een hele fijne set veel te vroeg afsluit. De doorstart van Gggolddd is een veelbelovende: in Utrecht werd er een haast kippenvelopwekkend optreden verzorgd door een ijzersterke band.
De lichtman kan het vandaag rustig aandoen, want dat is bij Amenra altijd gemakkelijk te verzorgen. Het witte licht gaat aan of uit en dat geldt in extreme mate voor de acht stroboscooplampen die op het podium staan en hun best doen de irissen uit je pupillen te branden (fotografen vervloeken op dit vlak optredens van Amenra dan ook elke keer). Het past allemaal bij de desoriëntatie die Amenra probeert te brengen. Dat begint al bij de door hoorns begeleidde opkomst van de heren, die kalmpjes naar hun plek wandelen en al even kalmpjes Boden inzetten. Het nummer wiegt je haast in slaap. Totdat na tweeënhalve minuut de hel losbarst.
En zo speelt Amenra constant met tegenstellingen: kalmte wordt afgewisseld met pure waanzin. Het duurt niet lang voordat de hoofden massaal richting het podium slaan, waar zanger Colin H. van Eeckhout zijn rusteloze zelf is. Dan weer knielend, dan weer staand, richting of juist weggedraaid van het publiek verhaalt hij kalm, of schreeuwt hij juist de waanhoop in de microfoon. Razoreater komt langs, Het gloren wordt fenomenaal uitgevoerd en dat geldt eigenlijk ook voor Plus très de toi. En voor De evenmens. En voor alle nummers uit het rijke repertoire van deze prachtband (Ter ziele: hallo zeg, dát komt even binnen). De brandende irissen komen door het licht, de bloedende oren toch echt van de muzikanten.
Intensiteit staat in het Amenra-woordenboek als INTENSITEIT vermeld. De band speelt de bezoeker watertandend, gekmakend perfect naar de vergetelheid. En dat is eigenlijk volkomen normaal. De wetten van het leven luiden immers: water is nat, de lucht is blauw, Amenra is goed. Altijd. Het beste applaus is nog niet goed genoeg als het ene na het andere oorgasme wordt gebracht en Amenra vijf kwartier op een goede manier laat voelen als vijf uur. Het is goed te zien dat de huidige tour de band tot in Polen en Portugal brengt, maar tegelijk is dat veel te beperkt voor deze wereld, nee: dit heelal, dat recht heeft op meer, veel meer Amenra.
Setlist:
Setlist Gggolddd
- Wide-Eyed
- He is Not
- Taken By Storm
- Please Tell Me You’re Not the Future
- Spring
- Notes on How to Trust
- This Shame Should Not Be Mine
- Invisible
Setlist Amenra
- Boden
- Razoreater
- Het gloren
- Plus près de toi
- De evenmens
- Ter ziele
- Am Kreuz
- A Solitary Reign
- Diaken
Datum en locatie
5 april 2022, TivoliVredenburg, Utrecht
Foto's:
Ruben Verheul (Wishful doing)
Link: