Headlines

Ah, thrash metal. Mijn oude jeugdliefde. Tussen al het zware geweld in mijn platenkast staan de klassiekers uit het genre en voor deze cd's mag je me 's nachts bijna wakker maken. Bijna... want dat is een slecht idee. Maar we dwalen af: het genre is al voor de zevenendertigste keer toe aan de tweede golf. Laten we gewoon ophouden met tellen en genieten van deze springerige, galopperende en hup-van-de-hak-op-de-tak en krijg-de-typhus-met-je-soepele-overgangenmuziek.Lees verder ›

Het uit Bristol (UK) afkomstige Svalbard is geen dertien-in-één-dozijn-band. Het gezelschap combineert al sinds de start genres als post hardcore, punk en shoegaze. Het brede muzikale spectrum waar dit viertal zich in bevindt, is dus ook niet bepaald de standaard. Vocaliste en zangeres Serena Cherry is één van de gezichten van Svalbard en de dame deelt in haar teksten lief, maar vooral leed met de luisteraars. Vrouwen in de punk en hardcore zijn helaas nog steeds (te) schaars. Het derde album When I Die, Will It Get Better? zou eigenlijk verschijnen via Holy Roar Records, maar dat verhaal kreeg wegens vervelende perikelen rondom de eigenaar van dat label, een onverwachte wending. Uiteindelijk is in Holy Roar Records alsnog de juiste partij gevonden en kwam de releasedatum niet in het gedrang.Lees verder ›

The Unborn uit 2004, uitgebracht door het Franse Listenable Records, bleek mijn eerste kennismaking met de Finse, melodische deathmetalmachine van Mors Principium Est. In 2006 kregen we vervolgens, via hetzelfde label, de opvolger voorgeschoteld, Liberation = Termination. Op ...and Death Said Live, maakte de Brit Andy Gillion zijn opwachting. Ook nu maakte deze heer met oudgediende Ville Viljanen een nieuwe plaat met de allesomvattende titel Seven. Zou het zo simpel zijn? Seven voor de zevende full length? Laten we ons maar niet te moe maken daarin. Misschien nog het vermelden waard dat vorige langspeler, Embers Of A Dying World, een hoge score kreeg. Doet hij dat nu ook dunnetjes of dikjes over?Lees verder ›

Ten zuidoosten van Lodz, en dan zitten we in Polen, ligt Opoczno, een stad van 22.000 inwoners. Vijf van deze inwoners hebben in 2017 de band Kira opgericht. Deze Peccatum Et Blasphemia is intussen wel weer hun tweede black/deathmetal werkstuk.Lees verder ›

Memoremains is een Finse band die popmetal maakt. Toegegeven, bij die door de band zelfgekozen benaming alleen al ga ik een beetje binnensmonds overgeven. Het is voor mij een woord dat ergens in de lijst van lelijkste uitdrukkingen past, tussen ‘papadag’, ‘mensenmens’ en ‘de afdronk van de vergadering’.Lees verder ›

De man achter Malfet maakt een soort middeleeuwse synth-atmosferen met een focus op Koning Arthur en de verhalen die daar omheen hangen. Dit nieuwe album duurt 55 minuten. In de druïdische traditie is Alban Arthan een seizoensfestival tijdens de winterzonnewende. De vertaling ervan betekent 'Het licht van Arthur'.Lees verder ›

Het Australische Vanishing Point debuteerde in 1997 en bracht daarna nog vier albums uit. In 2014 verscheen Distant Is The Sun en daarna werd het stil. En nu verschijnt, aan het eind van de zomer, het zesde album van de band . Volgens eigen zeggen probeert men hierop niet zo heavy mogelijk te spelen maar eerder lekker losjes te componeren en wel te zien wat er uitkomt.Lees verder ›

Aha, een nieuwe release van het Italiaanse label Xenoglossy Productions! Dan ben ik er altijd als de kippen bij om dat eens van naderbij te inspecteren. Dit label specialiseert zich in extreme en experimentele (black) metal en noise, en allerlei kruisbestuivingen tussen deze subgenres. Het register van Xenoglossy Productions bestaat stuk voor stuk uit experimentele en artistieke buitenbeentjes, die het gegeven “black metal” vanuit een ongebruikelijk en vaak totaal onverwacht perspectief bekijken.Lees verder ›

Nu alweer een nieuwe Venom Prison? Samsara is immers pas één jaar oud. Een vlugge blik op de tracklist leert ons dat Primeval een verzameling betreft van eerder uitgebracht materiaal dat in een nieuw jasje is gestoken. Als kleine meerwaarde treffen we bovendien nog twee nieuwe nummers aan op de compilatie.Lees verder ›

Wat een heerlijke cover voor deze nieuwe, Przeddzień, van de Poolse vrienden van Odium Humani Generis. Hoe desolaat en donker kan het soms zijn in de achterbuurten van een grote stad als Lódz. Hoe kinderlijk eenvoudig kan je dat dan weergeven door gewoon een cover te maken van iets waar je vermoedelijk dagelijks voorbij stapt of zelfs de dag ervoor (Przeddzień) nog langs gelopen bent. De leegte van de mensheid en zijn omgeving ligt vaak gewoon voor je voeten voor het oprapen. Maar dat doen we niet, we passeren dit en proberen het alzo te negeren.Lees verder ›

De vrienden van The Asteroid No.4 gaan al een tijdje mee. Een discografie van wisselende kwaliteit brengt de band mee. Denk aan muziek als The Warlocks, mocht je ze niet kennen. Goed voor een lading reverbende spacey psychedelica met gitaristen die vaker naar hun schoenen loeren dan gezond is. Ik vind het persoonlijk ook lijken op Carike Keuzenkamp, vanwege de echo op de vocalen wellicht. Op dit album is de band voor het eerst zelf aan het mixen geslagen. De mix is niet overal even consistent, maar door de bank genomen best verdienstelijk. Cardinal Fuzz brengt de zaak uit. Over het algemeen een label dat ik toch vrij hoog heb zitten.Lees verder ›

In tijden waarin bijna de hele metalscene op zijn gat ligt is het goed om te zien dat er toch nog hier en daar nieuwe bands opduiken. Zo brengt het Italiaanse Gatecloser zijn debuutalbum From the Wasteland nu uit. Zelf omschrijft de band zichzelf als een conceptuele metalband die thrash en power metal met elkaar combineert en daarnaast ook nog andere invloeden meeneemt. Dat kan met deze beschrijving op het eerste gezicht twee kanten opgaan: of het is waanzinnig creatief of het is een inconsistente warboel van verschillende stijlen. Tijd om te beluisteren wat we ons bij deze omschrijving moeten voorstellen.Lees verder ›

Dealing With Demons I is zoals je misschien al vermoedt het eerste deel van een tweeluik dat DevilDriver zal uitbrengen. De band is er de laatste achttien jaar in geslaagd om uit te groeien tot een grote naam in het wereldje. Je kan ze gerust naast andere groovemetalbands als Machine Head of Lamb Of God plaatsen. Ok ja, misschien net daaronder, maar dat zijn nog steeds hele goede, populaire plaatsen natuurlijk. Om maar te zeggen dat er werd uitgekeken naar deze nieuwe plaat. Ik had op voorhand al de singles gehoord en was - zacht uitgedrukt - niet onder de indruk. De kans was reëel dat de band met een ontgoochelend excuus voor een plaat zou komen aanzetten. Ik was in ieder geval op mijn hoede.Lees verder ›

Nee, het Britse collectief rond Justin Greaves speelt zeker geen metal. Wel speelt de groep duistere muziek op geheel eigen, onconventionele wijze en verdient daarmee absoluut de aandacht op Zware Metalen. De groep is eveneens getekend bij ons geliefde label Season of Mist, waar ook de afgelopen succesplaat Great Escape via verscheen. Dit album wist me twee jaar geleden compleet omver te blazen.Lees verder ›