Headlines

Aan de zuidkust van Spanje schijnt niet alleen de zon. Je kan er ook pootje baden in het heerlijke, heldere water. In de regio Andalusië, meer precies in Almeria, zit er ergens een muzikale duizendpoot verstopt die luistert naar de naam O.C. Deze brave man heeft al door meerdere watertjes gezwommen want je vind zijn naam ook terug in line-up's van regionale death- en grindcorebands. En eerlijk gezegd, dat hoor je ook in zijn eerste blackmetalplaat. Je kan je dan ook afvragen waarom de schoenmaker niet gewoon bij zijn leest blijft.Lees verder ›

Dreams Of Avalon is een project van de Zweed Joachim Nordlund, bekend van Astral Doors en Sky Of Rage. Toen eerstgenoemde band een pauze inlaste, dook Nordlund de studio in om een aantal nummers op te nemen in de door hem zo geliefde stijl: jaren '80 hardrock. Denk nu niet dat Dreams Of Avalon klinkt als een van de vele hair metal bands die destijds erg populair waren. Dit project moet het hebben van bombastische, pompeuze nummers waarin bij tijd en wijlen de toetsen een stevige duit in het zakje mogen doen.Lees verder ›

Zo, is dat lang geleden, zeg! Ik heb weer een progressieve rock/metalplaat te pakken. En nog een debuut ook. Deze band, of eerder gezegd projectgroep, bracht deze maand Sonic Birth op de schabben. Beste lezers, ik presenteer u een band waar u waarschijnlijk nog niet van heeft gehoord, maar waar de meeste van u de artiesten wel zullen kennen: The Progressive Souls Collective.Lees verder ›

Ahoy, mateys! Calarook uit Winterthur is hier. Hijs de zeilen, schrob het dek, haal het anker op, kam de veren van uw papegaai netjes. Uw portie piratenmetal is weer binnen!Lees verder ›

Als ik jou Brant Bjork moet voorstellen kan ik met zekerheid zeggen dat stonerrock niet jouw ding is. De kerel is namelijk stoner royalty. Als mede-oprichter van het legendarische Kyuss stond deze man mee aan de wieg van de Palm Desert Scene. Dit is iemand waartegen ik meneer blijf zeggen, zelfs wanneer hij in mijn gezicht zou staan spugen. De man kan uiteraard drummen, maar speelt tevens zowel gitaar als basgitaar en heeft een stem waar Fred Durst zijn linker teelbal voor zou inruilen. En oh ja, hij weet hoe hij een album moet produceren. Vraag dit maar aan de mannen van Fu Manchu.Lees verder ›

Daar hebben we vriend van de show Jo Capitalicide weer. Ditmaal met de voortzetting van de band Zex. De bandnaam is nu Cannibal en het album Fire Meets Steel. Het woord 'steel' zit erin, dus het is natuurlijk speed metal. Gretchen Steel doet de kenmerkende vocalen hier. De productie is van de afdeling punk en underground, terwijl de riffs volop jaren '80 ademen. Check nog even de foeilelijke cover, kots in een prullenbak, en jank deze cassette aan.Lees verder ›

Het is weer eens tijd voor zo’n band waarvan je denkt: wat is dit nou weer? Dit keer is de beurt aan Bangladeafy, een duo uit New York dat muziek maakt die je zou kunnen omschrijven als letterlijke drum and bass. Denk dus niet aan de drum and bass zoals je die zou kunnen kennen uit de ravescene. Nee, gewoon letterlijk een drumstel en een basgitaar. Op het nieuwe album Housefly is de elektrische basgitaar bij het grofvuil gezet en wordt het basgeluid gefabriceerd met samplers en synthesizers.Lees verder ›

Varg is een Duitse band waarvan je hoopt dat ze een keer een fantastisch album gaan schrijven. Das Ende Aller Lügen vond ik wel een leuk liedje, los van de belachelijke teksten. Verder bleef het helaas veelal bij eendimensionale en vooral saaie viking/pagan metal. Nou, strik de veters maar; volgens Napalm Records heeft de band zich op Zeichen heruitgevonden. Varg is teruggegaan naar de roots, en bewandelt van daaruit een nieuw pad. Dat wil ik meemaken...Lees verder ›

From Russia with black metal. Dat er heel wat straffe blackmetalacts uit de Siberische wouden komen gekropen mag geen verrassing zijn, gezien de gigantische omvang van dit gebied. De groene omgeving inspireert vooral tot atmosferische black metal met pagan en door de natuur geïnspireerde thema’s, maar daarnaast zijn er ook nog voldoende Russische bands die een andere weg kiezen. Theosophy maakt bijvoorbeeld geen atmosferische black metal, laat ik daar al duidelijk over zijn. Nochtans is hun thuishaven Barnaul de hoofdstad van het bergachtige en ongerepte Altai Krai, een uitzonderlijk biodivers gebied waarvan een groot deel tot het UNESCO werelderfgoed behoort. Hoewel deze natuurlijke omgeving zeker een invloed zal gehad hebben op de ontwikkeling van hun muziek, is het niet hun primaire inspiratievorm.Lees verder ›

Derde album voor deze Deense rockers. Heavy bluesrock doen ze, denk aan Khöld op een stonerdag met rocky vocalen. Bersærk zingt alles in het Deens. Soms ontdek je weer eens iets nieuws. Zo ontdekte ik dat het Deens niet echt een mooie taal is, vergeleken met het Noors en Zweeds. Alles klinkt harder en ruwer in het Deens.Lees verder ›

Don't Sleep is een punkrockband uit het Oosten der Verenigde Staten. Het gezelschap bestaat uit Dave Smalley. Ja, Dave Smalley. Ik hoef eigenlijk niet verder te gaan, want u weet al wat u te horen gaat krijgen. Pop punky songs met pompende baslijntjes en catchy refreinen, maar wel met genoeg kracht om voor punk te mogen doorgaan. Don't Sleep doet inderdaad precies dat op Turn the Tide. Voor ik het vergeet: De rest van de band bestaat uit de bandleden van The Commercials en Junction. Dat zijn toch ook geen onbekende namen.Lees verder ›

Net geen twee jaar na het indrukwekkende eerste deel van het tweeluik brengt The Ocean Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic. De tussenliggende periode is ietwat langer dan de band voor ogen stond, maar in de tijdschalen waarin The Ocean-bandleider Robin Staps denkt stelt twee jaar natuurlijk helemaal niets voor. Phanerozoic, in goed Nederlands ook wel: Fanerozoïcum, is namelijk het geologische tijdperk waarin wij leven, een zogenaamd eon dat maar liefst 541 miljoen jaar geleden begon. Op Phanerozoic I: Palaeozoic nam The Ocean pakweg de eerste helft van deze periode onderhanden. Het eindigde in een bloedstollend mooi Permian: The Great Dying waarin zanger Loïc wanhopig in de microfoon huilde over het menselijk (uit)sterven.Lees verder ›

Met lede ogen zie ik mijn top-20 jaarlijstje uitbulken van de sterke releases. Deze nieuwe van Deftones of The Ocean dringen hun plaats op en dat betekent dat er platen waar ik dit jaar al stevig van genoten heb zullen moeten verdwijnen. 2020 Blijkt een extreem sterk muziekjaar te zijn, maar hoe doet Ohms het in de extreem sterke competitie dit jaar? En ook, heeft de band zich herpakt na het iets mindere Gore?Lees verder ›

Geen Facebookpagina, geen webstek, anonieme line-up, een onbestaande taal ... obscuriteit en mysterie troef dus. Geen mens die weet wie of wat er schuil gaat achter Trhä. Dit is het debuut van de vierletterige black metal/dungeon synth bron. Ik heb het talrijke keren beluisterd, op aanraden van enkele genrekenners op het forum van Zware Metalen, en ben er vervolgens verliefd op geworden. Als het rauw, onbekend, basic en episch moet zijn en in 2020 uitgebracht, doe dan even dit.Lees verder ›