Headlines

Terwijl stormen ons land teisterden met windvlagen, grijze luchten en nattigheid, begon ik mijn zoektocht naar bijpassende muzikale ondersteuning. Dergelijke meteorologische troosteloosheid vraagt om droevige klanken van melancholie. Die weet ik te vinden in Æquorea, een Amerikaans post-doomkwartet afkomstig uit Nevada City, Californië.Lees verder ›

De vorige plaat van Toundra, Das Cabinet des Dr. Caligari, werd door mijn collega Yves beloond met 90 punten. En terecht. Waar Das Cabinet des Dr. Caligari Toundra’s versie is van filmmuziek bij de stomme film met dezelfde titel, is Hex een terugblik op wat de wereldwijde coronacrisis bij de band heeft opgeroepen.Lees verder ›

Ager Sonus is geen metalband maar brengt filmische, instrumentale muziek met een bij momenten ritueel karakter. Niflheim staat in de Noorse mythologie voor het Rijk der Nevelen met godin Hel als gastvrouwe, waar de doden rondwaren en de levenden niet veel te zoeken hebben. Een sfeer die Ager Sonus knap weet neer te zetten.Lees verder ›

De wereld van de Nederlandse black metal lijkt soms wel op een poel. Wie alle releases in een kuil gooit en vervolgens een duik neemt om er de zwartste parels uit te vissen, loopt het risico nooit meer boven te komen vanwege het immense aanbod aan kwalitatief uitstekende platen. En alsof er nog niet genoeg van zijn, levert het uit Rhoon afkomstige Locus Amoenus ook nog eens een bijdrage aan dit zwarte water. Het tweede album Wangestalte ligt alweer een tijdje te wachten om opgevist te worden.Lees verder ›

Stein Aklsen, de man achter dit Minneriket, is blijkbaar een manusje-van-alles. Niet alleen is hij in staat het gros van de muziek die hij schrijft zelf te brengen. Ook is hij in staat gebleken dit gehele album zelf op te nemen en te mixen. De brave man trok ook nog eens door heel Noorwegen om omgevingsgeluiden op te nemen en integreerde deze vervolgens in zijn composities. Daarnaast mag je gerust een blik werpen op de lijst van artiesten die hebben meegewerkt aan dit vijfde album, Gjennom Meg Går Ingen Til Hvile. Heer Aklsen vond trawanten en medebroeders over de gehele wereld.Lees verder ›

Sorcerer is samen met Candlemass waarschijnlijk de grootste doomband die ooit uit Zweden kwam. Beide bands zijn ook al sinds de jaren ‘80 bezig en blijven maar gaan. Dit resulteerde in 2020 in het schitterende album Lamenting of the Innocent. Zoals zoveel bands had Sorcerer echter tijd met hopen tijdens de coronacrisis. De band komt daardoor aanzetten met een nieuwe EP. Geen nieuw werk, of toch niet helemaal, maar vier covers van bands die de jongens van Sorcerer duidelijk hoog hebben zitten.Lees verder ›

Iemand zin in Franse metal? Nee, eens niet Gojira, maar Dagoba uit Marseille komt gezwind aanzetten met een fris, nieuw album. By Night heet de plaat en Napalm Records vroeg ons heel lief om deze te beluisteren en indien mogelijk te bespreken. Het label gelooft immers hard in deze band. Stap voor stap bouwde Dagoba namelijk aan zijn carrière. Opgericht in 1997, een eerste album in 2003 en sindsdien met iedere nieuwe schijf een stap voorwaarts gezet. Je kan bezwaarlijk zeggen dat Dagoba het allemaal cadeau heeft gekregen. Eerst werd de lokale scene veroverd (Dagoba, 2003), maar al snel gaf heel Frankrijk zich over aan deze band (What Hell Is About, 2006) en hey, het was eens niet aan de Duitsers deze keer.Lees verder ›

Tijd voor wat verse thrash! Of nou ja, vers… niet helemaal, maar toch wel. Het Canadese Annihilator komt namelijk met een heruitgave van het uit 2007 afkomstige album, Metal. Toepasselijk heet deze versie dan ook Metal II. En om het dan net even anders te maken dan het origineel, zijn alle nummers op een andere plek ingedeeld.Lees verder ›

Soms neem ik uit sympathie een promo op. Fastball Music, dat is zo een label dat zich echt inzet voor bands en met veel enthousiasme probeert zijn releases in de markt te zetten. Dat het dan om groove metal gaat van een Duitse band die ik van haar noch pluimen ken, dat doet er dan even niet toe. Mooie promo, altijd welkom. Unforged is een vijftal dat uit Duitsland komt en is nu vier jaar bezig.Lees verder ›

Ghost Of Perdition!!! Oh, wacht. Dit is niet dat ene nummer van die ene Zweedse progressieve deathmetalpionier (Opeth mocht je het je afvragen). Neen, we hebben hier te maken met het derde album van Dawn of Solace, het geesteskind van Tuomas Saukkonen. Deze alleskunner is ook wel bekend van zijn andere bands Wolfheart, Before the Dawn en Black Sun Aeon. Hij vervult alle muzikale klanken die we op dit Flames of Perdition te horen krijgen. Aangevuld met de prachtige heldere vocalen van Mikko Heikkilä (bekend van Kaunis Kuolematon) vinden we een uiterst competent duo achter dit nieuwe werk.Lees verder ›

Het laatste Ayreon-album werd door de fans niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen en achteraf bekent ook Arjen Lucassen zelf dat er wel wat aan te merken was op Transitus en dat hij wat goed te maken heeft met zijn fans. Het werd in zijn eigen woorden ‘tijd om de gitaar in te pluggen en vette riffs te spelen’. Dat betekent dus ook dat Star One weer van stal werd gehaald. Echter, omdat het niet mogelijk was om de originele cast (Floor Jansen, Dan Swano, Russel Allen, Damian Wilson) in zijn studio op te nemen, koos Arjen voor een andere aanpak. Geen dialoogzang, maar elk nummer werd ingezongen door één vocalist, zoals op Flight Of The Migrator van Ayreon. Net als de eerste twee albums onder de naam Star One, zijn de nummers van Revel In Time gebaseerd op films en series met dit keer het centrale thema tijd en tijdreizen. De albumtitel is een samenvoeging van ‘travel in time’ en ‘revel in your time’, een quote uit één van Arjen’s favoriete films Blade Runner.Lees verder ›

Vier vrienden die samen muziek maken en dan nog niet eens zo een doordeweekse muziek, Noorse black metal om precies te zijn. Deze heren zijn niemand minder dan onder andere Haavard (mede-oprichter van Satyricon en tevens lid van Ulver in de beginjaren), Vicotnik (Dødheimsgard, Ved Buens Ende en op een blauwe maandag nog actief op het album Praetorians van het Griekse Naer Mataron). Tevens ontwaren we ook Cerberus op bas (vroeger actief in Dødheimsgard) en Myrvoll (Nidingr) op drum. De vier heren noemen zich Dold Vorde Ens Navn en na hun EP Gjengangere I Hjertets Mørke is dit Mørkere het eerste volwaardige album.Lees verder ›

Ken je dat nog van de economielessen uit de middelbare schoolbanken? Zo’n diagram met drie cirkels, waarbij in het midden de zogeheten overlap te vinden is. Een plek waar de markten samenkomen en commercieel succes op de loer ligt. Zeal & Ardor tracht ook zo’n diagram te maken. Bestaande uit twee cirkels: het project, dat volledig uit het brein van frontman Gagneux ontspringt, maakt namelijk een samensmelting van black metal en zwarte slavenmuziek. Verder uit elkaar kunnen de cirkels eigenlijk niet liggen.Lees verder ›

Uit Potsdam, Duitsland komen deze drie heren die zich Kluizenaer noemen. Wolves Of Hades in samenwerking met Breath:Sun.Bone:Blood:. Records brengt Ein Abbild Der Leere, de opvolger van de EP uit 2018, Das Ungebrochene Schweigen, uit. De heren brengen furieuze black metal geïnfuseerd met een monotone ondertoon van ambient-, noise- en drone-elementen. Zo leek de eerder genoemde EP een amalgaam aan brutale geluidsescapades te bevatten die middels een erg hoge scream aan elkaar werden geplakt.Lees verder ›

“Where Ayreon and Tool meet in the middle...”. Het is een quote die terug te vinden is op de homepagina van deze Britse nieuwkomer, Epoch of Chirality. Dat zijn nogal grote woorden, en dan ben ik toch altijd wat op mijn hoede. Je kan trots zijn op wat je doet, maar als je pas toe bent aan je debuutalbum is enige nederigheid misschien wel op zijn plaats. Maar Richard How, bedenker, bezieler en enig bandlid, ziet het groots. Getuige zijn kleurrijke en visueel overdonderende website bijvoorbeeld, gevuld met informatie, quotes, mission statements, merchandise… Getuige het bombastische, over-the-top logo van Epoch of Chirality. Getuige ook het artwork van de albumhoes, dat een zeer artistiek, spectaculair beeld schept van een zwevende ruimtestad met alles erop en eraan: planeten, asteroïden, een zwart gat (of is het een wormhole?)… Ja, ja, visueel stilistisch worden we alleszins verwend.Lees verder ›

Alle stoplichten staan op groen bij Wolfbastard. Allereerst heeft de band een leipe naam bedacht. Een goede albumtitel bedenken was ook al geen probleem. Zeggen dat je 'knuppelende black metal/punk uit het Verenigd Koninkrijk' maakt spreekt ook alleen maar voor je. Zelfs de albumcover waarop een priester wordt neergehamerd spreekt gelijk aan.Lees verder ›