Een Belgische avantgarde blackmetalformatie die zijn debuutplaat lanceert via het Italiaanse Brucia records. Dat is pas een binnenkomer voor de nieuwe werkweek. Dissolve Patterns is een viertal dat aan zijn klassieke bezetting, met name drum, bas en gitaar, ook de cellokunsten van mevrouw Van Eester heeft toegevoegd. De black metal van deze band heeft niet alleen een avantgardistisch kantje, ook psychedelische en jazzinvloeden infuseren de extreme metal. Het geheel krijgt alzo dan ook een moeilijker te verteren korst. Of anders geschreven, het geheel laat zich niet al te gemakkelijk vatten. Moet ook niet natuurlijk. We zijn natuurlijk niet vies van wat invloeden die het basisfundament van ons geliefde extreme genre wat verstevigen. De vraag die je dan moet stellen: hebben die invloeden ook een verstevigend effect? Kan Dissolve Patterns, met ander woorden, een eigen geluid laten horen en ons verbazen?
In ieder geval is het zo dat er niet gekozen is voor complexe titels voor de nummers. Zowel I als II kenmerken zich door een uitgebreid verhalend muzikaal gebeuren. Voorzichtige drumtapijten worden uitgerold, wat ingetogen gitaarthema’s zetten zich dan weer op bepaalde plekken vast. Het enige agressieve, abrassieve zijn de vocalen, want als de snelheid wat opgedreven wordt blijft de voorzichtigheid gewoon afdruppelen van zowel de drum- als gitaarlijnen. De cello voegt hier en daar wat subtiliteiten toe en dragen zo bij tot de wat mistige sfeer die wordt gecreëerd. Ik krijg het gevoel dat Dissolve Patterns in hetzelfde straatje zit als bijvoorbeeld de Oekraïners van White Ward. De Belgen hebben echter gekozen om de agressiviteit wat te laten varen en trekken eerder de kaart van de ingetogen voorzichtigheid.
Een instrumentaaltje, – , legt de brug naar de laatste twee nummers van de plaat. III start met een weinig agressief gesprek tussen de cello, de tom’s/cymbalen en een tokkelende gitaar. Het gesprek neemt echter al snel een andere wending en ontaardt in een voorzichtig brutaal gebeuren. Steeds wel met de hand op de handrem en dit gedurende net iets meer dan acht minuten. IIII walst zich in een zelfde tijdsbestek naar het einde. In dit nummer wordt er vooral nadruk gelegd op ieders eigen inbreng heb ik de indruk. Er is een wandelend gitaar- en drum-verhaal. Beiden komen elkaar op bepaalde momenten tegen. Een vocale bijdrage mag je pas verwachten vanaf de vierde minuut en is ditmaal, vrij verrassend, een wat ruigere grunt.
Bevreemdende debuutplaat van dit viertal, Dissolve Patterns. De invloeden die de heren en dame incorporeren, verstevigen inderdaad het aanwezige blackmetalfundament. Nochtans is dat fundament naar mijn eigen mening toch te beperkt aanwezig en mag het de volgende keer wel iets meer zijn. Lees: het mag wat agressiever. De keuze ligt echter volledig bij de band.
Score:
75/100
Label:
Brucia records, 2022
Tracklisting:
- I
- II
- –
- III
- IIII
Line-up:
- Rien Beersmans – Drum, zang
- Nemo Raes – Gitaar, bas, zang
- Bram Van Den Broecke – Gitaar, zang
- Annabel Van Eester – Cello
Links: