Oude tijden herleven! We moeten teruggaan tot 2004 voor de laatste officiële video van Thanatos, maar er is er weer één! De mannen hebben beelden gezet bij The Silent War.Lees verder ›
Oude tijden herleven! We moeten teruggaan tot 2004 voor de laatste officiële video van Thanatos, maar er is er weer één! De mannen hebben beelden gezet bij The Silent War.Lees verder ›
Toen Babymetal in 2010 vanuit het niets in metalland verscheen, waren de meningen hopeloos verdeeld. Drie meisjes van dertien jaar die zich als popsterretjes bewegen samen met een metalband. Het was een leuke gimmick. Tien jaar later bestaat de groep nog steeds zijn ze waanzinnig populair en op wereldtournee. Ik heb de groep nog niet eerder live gezien en wil dat allemaal wel eens meemaken. Ik sta hier dan ook met een open geest, zonder oordeel. Dat zal echter niet zo heel lang duren. Lees verder ›
Ben je als liefhebber van het tragere werk door het woord 'Doom' in de titel van deze plaat naar deze recensie gelokt, dan verwijs ik je graag nog even naar elders. Total Annihilation heeft namelijk niets van doen met intense verslagenheid maar brengt op ... On Chains Of Doom eerder messcherpe, weerbarstig agressieve thrash metal.Lees verder ›
Les Acteurs de l'Ombre is een label dat verrast met avant-gardistische kwaliteit. Heel wat subtoppers in het genre brengen via dat label een interessant album uit. Pensées Nocturnes is bijvoorbeeld zo'n plaat. Het label specialiseert zich in de wat eigenzinnige blackmetalvarianten. Asphodèle past in het rijtje.Lees verder ›
Post-black metal, sludge metal en aanverwanten zitten duidelijk in de lift in de Lage Landen. In zowel Nederland als België duiken meer en meer bands op die de lekkerste elementen van de traditionele black metal combineren met het dromerige van atmosferische post-metal en de ruwheid van sludge metal. Je hoeft maar een blik te werpen op de albumrecensies die de laatste maand op uw favoriete metalwebzine werden gepost.Lees verder ›
Op 14 februari bracht de progressieve rockband Psychotic Waltz, vierentwintig jaar na het album Bleeding, eindelijk een nieuw album uit met de titel The God-Shaped Void. De bezetting van de eerste drie albums is al sinds 2010 weer bij elkaar. Toch hebben de fans nog tien jaar moeten wachten op nieuw materiaal van de band. Zware Metalen belde met zanger Devon Graves om meer te weten te komen over het album.Lees verder ›
Mijn adoratie voor de muzikant Matron Thorn heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Reuben Christopher Jordan is een zieke mens. Een kapotte mens, eentje die ik al lang de deur zou gewezen hebben, God zijnde. Matron Thorn is een vluchtend persoon die zijn eigen bestaan terecht wil ontkrachten. De geruchten over zijn gedrag zijn ook allesbehalve fraai, zowel naar zichzelf als naar anderen toe. Zijn muziek staat echter niet ter discussie. Meesterlijke dissonantie, Blut Aus Nord-allures (de split met Blut Aus Nord is monumentaal op zich), de psychotische pracht in al zijn projecten...Lees verder ›
Inferna Profundus Records heeft me al vaker in contact gebracht met creaties die maar zelden het licht zien. Ook nu weer. Revenant Marquis, een Brits anoniem opererende eenmansband, brengt er zijn vierde album uit. Youth in Ribbons, een obscuur en vrij beangstigend werkstuk. Lelijke muziek.Lees verder ›
December is een drukke maand, ook bij Zware Metalen. En zo bleek dat er na Sinterklaas, kerst en de jaarlijsten nog een hoogwaardige release van eigen bodem was achtergebleven. Hellehond is een nieuwe band, met oude bekenden uit de Nederlansche scene. Brulboei Botmuyl kennen we onder andere van Wederganger, Gevlerkt en Botulistum en als je drummer Bob 'Plechelmus' Bagchus niet kent, dan mag je je gaan schamen.Lees verder ›
Wanneer Sabaton langskomt krijg je tegenwoordig hele volksverhuizingen. De band is groot geworden en heeft een onwaarschijnlijk trouwe fanbase opgebouwd. Zalen verkopen snel uit en in Antwerpen werd het concert zelfs verplaatst naar het Sportpaleis wegens een te grote wachtlijst voor de Lotto-Arena. Ik kon de groep voor Zware Metalen twee keer bekijken in amper een week tijd. Daar kan zelfs een stormpje als Ciara niets aan veranderen. Er…Lees verder ›
Aan boord van het Tilburgse ruimteschip Gigatron2000 staan drie mannen met een missie. Die missie is om de wereld te voorzien van instrumentale stoner in de trant van Kyuss, Orange Goblin en Ufomammut. Bingo! Eerder voorzag uw favoriete webstek The Cosmic Desert Cruise van een review. Een albumtitel die de lading…Lees verder ›
This is ABBA-metal. Dat staat er te lezen op de promo, in grote letters. Deze Finnen zijn immense fans van de Zweedse grootheid ABBA, zoveel is zeker. Zij niet alleen, ook ik mag graag de gouden hits van ABBA spelen en dans daarbij als een volleerd verleider genaamd Ciara…Lees verder ›
Cannabis, Canada, Cana-wie? Anvil, één van de grootvaders der heavy metal is terug op de bühne voor album nummer achttien! Het uit twaalf nummers bestaande Legal At Last verschijnt op Valentijnsdag (eh, romantisch?) en brengt een duidelijke boodschap. De beste heren draaien al flink wat jaren mee in de…Lees verder ›
Boven Eindhoven doet storm Ciara haar best om banners van de Effenaar te rukken. Er vliegt een dranghek om en de lange rij wachtende fans kleumt wat dichter bij elkaar. Geen weer om een hond door te jagen... en toch zijn muziekliefhebbers weer uit verschillende landen bij elkaar gekomen om zich op te warmen aan de power metal van Amaranthe. Het Finse Blind Channel zorgt met een brok energie eerst nog even voor een kleine rock invasie op het podium. Het publiek is 'mee' en wanneer Elize Ryd, gehuld in een zwart-gouden cape, het podium op loopt zit de sfeer er al meteen goed in. Bijna recht evenredig met het aantal nummers verdwijnen ook laagjes van Elize's outfit, tot bij Helix en hoogtepunt Drop Dead Cynical enkel nog een soort van balletpakje over blijft. De donkere Zweedse legt de hele avond moeiteloos contact met het publiek en brengt enthousiast een warme boodschap over liefde en respect. Hoe hard het buiten ook waait, deze 'onsterfelijke bloem' houdt stand en fotograaf Kitty van de Waart was er bij om het vast te leggen. Lees verder ›
Pleurisy, daar ligt ondertussen ook alweer twaalf jaar stof op. De Nederlandse deathmetalband kon ik net voor zijn houdbaarheidsdatum verstreek nog interviewen en dat was naar aanleiding van een prima plaat genaamd Seizure. De muzikanten in de band waren niet van de minste, vooral George Oosthoek doet wellicht een…Lees verder ›
Dit Italiaans vijftal noemt zichzelf een atmosferische heavymetalband, maar is veeleer een progressieve metalband te noemen. Ik wijt dit verkeerd etiket eerder aan hun label dan aan de band zelf. De band bestaat al sedert 2005, maar slaagde er nog nooit in om echt potten te breken. Last Frontier…Lees verder ›
Goed zo Bart, weer een review van een EP die niemand zal lezen. Zarraza uit Kazachstan, echt waar, waarom toch? Nochtans doe ik er niet om. Ik haal gewoon voldoening uit het vinden van dit soort bands. Bands die echt wel de moeite zijn, om wat voor reden dan…Lees verder ›
Wat zou een goeie naam zijn voor een Oost-Duitse atmosferische blackmetalband? Blutbad? Goeie keuze, maar helaas is deze naam al geclaimd door een andere band waarvan niet één van de leden Duits praat. Blutbad is namelijk een Italiaanse stonerrockband. Si Italiano. Je leest het goed. Ik dacht dat men…Lees verder ›
Orange Clocks, een naam die een duidelijke verwijzing is naar de filmklassieker A Clockwork Orange. Verwacht echter geen verse dosis ‘ultra-violence’ of referenties aan die ‘good old Ludwig-Van’. Vandaag zweven we namelijk naar hoge hoogten en zinken we naar diepe diepten. Het zeskoppige Orange Clocks is een band uit…Lees verder ›
Tijdens het kijken naar bandjes in Hedon kwam ik onlangs een bevriende muzikant tegen. Hij vroeg me een recensie te vragen voor het nieuwe album van Ossaert “want Nederlandse black metal zit in de lift en het genre is sinds de jaren negentig nog volop in ontwikkeling”. Omdat ik…Lees verder ›