Headlines

Soms verlies je zaken uit het oog. Soms kom je dan weer dingen tegen, bijvoorbeeld bij het opruimen of iets dergelijks, die je al jaren niet meer in je handen hebt gehad. Zo moet ik schromelijk toegeven dat de discografie van de Finnen van Impaled Nazarene, ondanks het feit dat het toch cult-helden zijn met een roemrijk verleden, me de laatste jaren wat is ontgaan. Hoe komt dat?Lees verder ›

Voor mij is Laibach een van de meest intrigerende bands die op dit moment nog bestaan. Het is een Sloveense band waarvan sommigen zeggen dat de leden er extreemrechtse denkbeelden op na houden. Anderen zeggen daarentegen dat ze juist communistisch zijn. Ze hebben als enige westerse band ooit in Noord-Korea opgetreden. Verder maken ze deel uit van de NSK, een kunstcollectief dat een eigen staat heeft opgericht en hier zelfs paspoorten voor uitvaardigt. De muziek die ze produceren valt losjes in de categorie van de industrial, maar ook bij genres als techno en new wave halen zij de krenten uit de pap. Het zal dan ook niet als verrassing komen dat er nu een album is uitgebracht met Laibach-covers. Deze plaat komt uit de koker van de tevens oudgediende Slovenen van Noctiferia.Lees verder ›

Een album ‘kabbelend’ noemen zal door de maker zelf zelden als een compliment worden opgevat. Toch bedoelen we het slechts positief wanneer we Silver Lake by Esa Holopainen dit stempel toedichten. Alsof je drijft op een rustige stroom voeren de songs je namelijk luisterbeurt na luisterbeurt rustig maar gestaag mee naar een behaaglijke gemoedstoestand waarin het goed toeven is. Waar we het nu eigenlijk over hebben? Over het eerste soloalbum van Esa Holopainen, reeds sinds 1990 leadgitarist bij Amorphis.Lees verder ›

Eerder vergeleek ik dit Poolse duo, Odraza, met een klein busje dat je wel eens op de snelweg ziet rijden en zich behendig door het verkeer wurmt. Dit om maar te zeggen dat de black metal die deze heren brengen geen tientonner op de tarmac is die aan een hoge snelheid voorbij komt razen, maar dat er toch nog wat finesse en behendigheid in terug te vinden is. Luister daarom maar eens naar hun vorige plaat, Rzeczom.Lees verder ›

Het zullen je dochters maar wezen. Dat was het eerste wat in me opkwam toen ik me verdiepte in Bala. Gevormd door gitariste Anxela en drumster Violeta: twee Spaanse furies die met Maleza (Spaans voor ‘onkruid’ hun derde album in volle razernij op deze wereldbol kwakken. Vroeger heette dat een ‘langspeler’, maar met een speeltijd van amper 24 minuten doet Bala die term alle mogelijke oneer aan.Lees verder ›

Athene, ooit bakermat der beschaving en democratie. In hoeverre dat historisch juist is weet ik niet, maar zo leren we dat op school. Tegenwoordig waait in Athene een andere wind, de wind van Khirki. Op dit debuut presenteert de band rock 'n roll met folk-lees Balkan-invloeden. De band noemt zelf Mastodon, High on Fire en Kvelertak als voornaamste invloeden.Lees verder ›

Tja, kan of moet er nog iets gezegd worden over Gotmoor, om iemands mening te veranderen en deze nieuwe plaat vaker over de toonbank te laten gaan? Neen, ik denk het niet. Deze Belgische black metal band heeft namelijk al lang zijn pluimen verdiend. Ze behoeven geen introductie, zo wordt dan gezegd. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat enkele onverlaten onder jullie Gotmoor van haar noch pluimen kennen, en in dat geval heeft een review mogelijk nog nut. Goed, dan gaan we daarvoor.Lees verder ›

Raven leerde ik in 1983 als veertienjarige snotneus kennen via Metal Battle, een NWOBHM-verzamel-lp van RoadRunner. Ze leverden daarvoor het openingsnummer, Mind Over Metal. Andere bands op die Metal Battle lp waren Anvil, Tank, Venom, Mercyful Fate, Satan… Vrij zware kost dus voor iemand die tot dan toe niet veel verder was geraakt dan Status Quo en Kiss. Met als muziekbronnen Toppop met Ad Visser en de Joepie. Zo zat de wereld toen nog in elkaar.Lees verder ›

Furia - het Poolse, niet het Belgische - is echt bizar. Deze band bestaat uit leden van Massemord (het Poolse, Massemord), een brutaal black metal bandje dat met gemak mijn jaarlijst haalde in 2008 (kijk even mee op de oude Zwaremetalen-website). Furia zelf is een stuk eigenzinniger, progressiever, experimenteler ... zo noemde ik het na een paar glazen teveel als een mix van Lunar Aurora en Urfaust, terwijl ik ongeremd seksueel fantaseerde over mensen connecteren met mensen die er ook zo over dachten.Lees verder ›

Een mooie zwarte digipak lag deze week in mijn brievenbus. Black Sigma (zonder -t- inderdaad), een Belgische band, bezeten door Jeroen van Gorp blijkt de maker er van te zijn. Jeroen ook bekend als Occulta kennen we nog van Avatar, dat in het Belgische blackmetalmilieu vooral met de plaat ...Memoriam Draconis naam maakte. Occulta doet het nu alleen en maakt melodische "extreme metal", atmosferisch van aard, melancholisch qua gemoedsgesteldheid. Machteloosheid, vernedering, afwijzing, bewustwording ... de beste man vertelt op een heel pijnlijke manier een verhaal van iemand die geluk afgenomen werd nog voor hij het mocht beleven.Lees verder ›

Het zesde album van Imperia zou het meest epische uit het oeuvre van de band moeten zijn, althans dat is volgens de platenmaatschappij het geval. Om deze reden is ervoor gekozen om het album als dubbel-cd uit te brengen. Het is gelijk het eerste met de Nederlander Merijn Mol (Satyrian en The Dreamside) op drums.Lees verder ›

Heeft VEXED de ingrediënten om het te maken? Dit Engelse viertal komt na twee losstaande singles - waarvan één met CJ McMahon (Thy Art Is Murder) als gastzanger - met Culling Culture als debuutalbum. De band laat zich duidelijk pinnen in het straatje van Jinjer en Spiritbox, maar elleboogt zich gemakkelijk een eigen plek tussen deze -ondertussen- zwaargewichten. De zang van Megan Targett is brutaal en wordt met een 'swag' gebracht alsof ze met Rage Against The Machine arena's platspeelt. Die arena's zouden trouwens al snel werkelijkheid kunnen worden want de band heeft het echt wel op een rijtje en  zit in de populaire en nog steeds groeiende niche van brutale 'female-fronted' progressieve metalcore.Lees verder ›