Een Franse band met een Franstalig album in onze lijst met te recenseren albums: dat valt op en trekt als taalliefhebber snel mijn aandacht. Vlug even googelen: o ja, dat klinkt helemaal niet slecht. Et voilà, Le Berceau Des Dieux (in het Nederlands: de bakermat / wieg van de goden), het debuutalbum van Tentation (vertaald: verleiding) staat op mijn lijstje.
De eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat ik wat de Franse hardrock betreft als minder piepjonge rockliefhebber blijven hangen ben bij Trust, Sortilège en in zeker mate H-Bomb. Bands die vooral in de jaren ’80 een serieuze (internationale) aanhang hadden. Niet dat je als jonge snaak Trust niet hoort te kennen, want Anti Social van Anthrax, toch een van hun bekendste nummers, is een (vertaalde) Trust-cover! Ook Téléphone niet te vergeten natuurlijk in de meer gewone rock, of oerrocker Johnny Hallyday.
En nog in alle eerlijkheid: ondanks mijn voorliefde voor ‘le français’ als taal: de combinatie ervan met rock, dat komt bij mij over als water en vuur. Niet compatibel. Niet passend. Maar goed, dat staat los van de kwaliteit van de muziek natuurlijk en laat ik niet meetellen bij een recensie. ‘Et alors’, zou een oud-Franse president zeggen.
Over naar Tentation dus, een wat uit de hand gelopen hobby van deze vier heren. Van bij de eerste noot is het overduidelijk dat dit zuid-Franse kwartet lak heeft aan al wat muzikaal recenter is dan 1990. Tentation is volledig schatplichtig aan de New Wave Of British Heavy Metal, maar dan in het Frans. Dacht je “maidenesque” akkoorden te horen die je doen terugdenken aan de periode van The Number Of The Beast (wat mij betreft veruit het beste Iron Maiden-album), dan zit je helemaal juist. Maar dan toch een tikkeltje harder, sneller, agressiever zodat de dunne grenzen richting speed en thrash wel eens overschreven worden. In hun bio staat Venom vermeld als een van hun invloeden maar zo ver zou ik het niet drijven. Tentation klinkt vrij zuiver, de zang is ‘normaal’, de nummers melodieus tot harmonieus, de productie warm en degelijk en de solo’s muzikaal. Dat tikt al aardig aan wat positieve punten betreft!
Geen ‘du pain, du vin et du Boursin’ maar oerdegelijke snelle metal dus op het menu. In hun teksten laten ze zich inspireren door hun thuisstad Torreilles. Een klein stadje met veel Middeleeuwse restanten en bijgevolg religieuze invloeden. Vandaar hun albumtitel en nummers als L’Exode en Le Couvent (het klooster). Le Couvent steekt voor mij met kop en schouders boven de rest van het album uit. Metal met hoofdletter M, met de gas helemaal open, met oog voor detail en begrijpbare teksten, goede gemixte gitaarrifs en dubbele basdrums en een verwijzing naar Mercyful Fate tussendoor. Het snelste nummer van het album. La Chute des Titans (de val der titanen) komt door de intro wat dreigender over maar neigt toch naar de gitaarsound van de oude Iron Maiden, gemengd met een snuif Judas Priest.
Die twee nummers vatten het hele album al goed samen. Tien nummers vol op zijn minst midtempo riffgedreven rockers. Of toch bijna. Interlude is een kort instrumentaal, akoestisch interludium, of wat had je gedacht, net als L’Enfant De Gosthal. En Baldr is de onverwachte ballade die de laatste anderhalve minuut toch nog flink uit haar sloffen schiet.
Als je dan toch een minpuntje wilt horen: op zo’n nummer als Baldr merk je dat Patrice Rôhée op vocaal vlak geen Ronnie James Dio of Rob Halford is. Zijn bereik, ook qua volume, is eerder beperkt maar daar zijn de nummers ook op afgestemd.
Voor de rest: 42 minuten puik werk waar je met plezier naar luistert. Afsluiter Heavy Metal vat dat mooi samen en laat Tentation, samen met een aantal gastzangers, nog eens alles uit de kast halen. Heb je zin in een potje onvervalste, snedige 80’s NWOBHM, laat je dan gerust verleiden door dit Tentation!
Score:
82/100
Label:
Gates Of Hell Records, 2021
Tracklisting:
- L’Exode
- Le Couvent
- La Chute Des Titans
- Interlude
- Le Taureau D’Airain
- Conquérants
- Baldr
- Blanche
- L’Enfant De Gosthal
- Heavy Metal
Line-up:
- Patrice ‘Darquos’ Rôhée – Vocalen
- Guillaume Dousse – Gitaar
- Guillaume ‘Guix’ Pastor – Bas
- Laurent ‘Lole’ Metivier – Drums
Links: