Alda – A Distant Fire

Geschreven door op 08-10-2021 om 18:40.

Alda was vroeger een struise dame die werkte in de lokale superette en was ook een koopgrage overbuurvrouw. Alda blijkt nu ook gewoon een blackmetalband te zijn uit de Verenigde Staten van Amerika. Meer nog de heren en de dame in kwestie, blijken afkomstig te zijn uit Eatonville, Washington. Wie goed oplet weet dat dit maar op een steenworp afstand ligt van Portland, Oregon. En laat dat net de regio zijn waar de heren van Uada actief zijn. Jake Superchi van Uada heeft Alda geholpen met het opnemen van deze plaat. Ik had eerlijk gezegd wat schrik voor de mix, daar het knoppenwerk van de heer Superchi me niet altijd kan bekoren. Doch op deze plaat, A Distant Fire, heeft hij zichzelf toch overtroffen. Hij heeft ook een leadlijn afgeleverd voor Stonebreaker. Alda speelt, moest je dit nog niet weten, een bekoorlijke mix van black metal, folk en post-rock.

Voor we de plaat gaan fileren, misschien toch nog even een zijsprongetje. We weten al dat Jake aan de opnameknoppen zat, de befaamde Mell Dettmer (Studio Soli) nam het masteringproces in handen. Het artwork is afkomstig van het penseel van Craig Stother en het mag gezegd, het vrolijke kleurenpalet werkt aanstekelijk. Het geraamte had zelfs van mij niet gemoeten.

First Light is een eerder rustig, door akoestische gitaar en viola, gedragen, glooiend openingsnummer geworden. Het geeft vermoedelijk erg goed het heuvelachtige landschap weer waar de bandleden zijn opgegroeid. Stonebreaker start op furieuze wijze, alsof over dit heuvelachtige landschap net een wolkbreuk, compleet met donder en bliksem, zich heeft uitgestort. De ragfijne melodieën die worden gebracht, voelen aan als een tastbare route die je in de handen gestopt krijgt wanneer je je een weg dient te banen door dit landschap. Ze hebben inderdaad een folky, soms eerder een post-rock kantje. Merk op dat net hierdoor de muziek en de vocalen heel wat ademruimte krijgen.

Drawn Astray net als Forlorn Peaks zijn post-rock, blackmetalpareltjes. Niet alleen door de erg episch aanvoelende gitaarthema’s maar ook door de goed gefraseerde, vocale bijdrages. De hoofdmoot van de zang wordt afgeleverd door de drummer, de heer Korchonnof. Als je goed luistert, hoor je ook dat de andere bandleden hier en daar hun eigen inbreng hebben. Het orgelpunt van het album is toch wel het titelnummer. Niet minder dan zestien minuten duurt dit nummer en laat een perfecte mix horen van waar Alda toe in staat is. Rustige cleane passages, akoestische intermezzo’s, furieuze blastpartijen en mid-tempo stukken die aangestuurd worden door ruw tomwerk en een groezelig bas; dat is het heldere raamwerk.

Erg sterke plaat van dit viertal dat na zes jaar afwezigheid opnieuw zijn plaats mag opeisen in dit specifieke subgenre. Voor fans van Wolves In The Throne Room, Vouna of voor zij die de eerder paganeske door atmosfeer gedragen releases van bijvoorbeeld het Northern Silence label kunnen appreciëren zoals Ruadh, Heretoir of Woods Of Desolation.

Score:

90/100

Label:

Eisenwald Records, 2021

Tracklisting:

  1. First Light
  2. Stonebreaker
  3. Drawn Astray
  4. Forlorn Peaks
  5. Loo-Wit
  6. A Distant Fire

Line-up:

  • Tim Brown – Gitaar, zang
  • Stephanie Bruton – Bas, gitaar, cello, zang
  • Jace Bruton – Gitaar, zang
  • Michael Korchonnof – Zang, drum, gitaar, bohdran, drones.

Links: