Headlines

Venomous Concept is het grindpunkvehikel van Napalm Death-bassist Shane Embury en voormalig Brutal Truth-frontman Kevin Sharp. Opgericht in 2003 is het nooit tot een constante stroom van releases gekomen. Heel gek is dat niet nu Embury naast het toch behoorlijk actieve Napalm Death deel uitmaakt van een hele rits andere bands waarvan Lock Up en Brujeria de meest bekende zijn. Daarnaast heeft de band door de jaren wat wisselingen in de bezetting gekend. Buzz Osborne (Melvins) maakte deel uit van de originele bezetting maar nam voor onbepaalde tijd verlof en Dan Lilker (Brutal Truth, Nuclear Assault) kwam en ging. Maar nu, vier jaar na Kick Me Silly – VC III ligt er dan toch een nieuwe plaat. En de tijd is ook wel rijp voor een half uur bravoure en baldadigheid zou ik bijna zeggen!Lees verder ›

Het is dit jaar alweer 41 jaar geleden dat Geoff Thorpe de band Vicious Rumors oprichtte. De zeven vette jaren van de band liggen helaas alweer ver in het verleden. Van 1988 tot 1994 bracht de band, met Carl Alberts op zang, enkele fantastische albums uit waarvan Digital Dictator als klassieker gezien mag worden. Helaas zakte het niveau van de albums die na het overlijden van Alberts verschenen behoorlijk. Het in 2006 verschenen Warball (met James Rivera in topvorm op zang) liet gelukkig een trendbreuk horen en behoort tot de betere platen in de discografie. Helaas waren de albums daarna weer van een minder niveau.Lees verder ›

Waar veel bands in de loop van hun carrière opgesloten raken in een bepaald bandgeluid, zal je in de discografie van Pain Of Salvation geen twee op elkaar lijkende albums vinden, op de twee Road Salt-albums na. Daniel Gildenlöw, multi-instrumentalist, zanger en voornaamste componist van de band, deinst er niet voor terug om bij tijd en wijle het bandgeluid flink om te gooien.Lees verder ›

Caligula's Horse timmert lekker aan de weg. Na twee prima albums in 2011 en 2013 werd de band opgepikt door Inside Out Music. Sindsdien bracht de band met Bloom en In Contact nog twee sterke albums uit, tourde men voor het eerst buiten Australië en wist de band steeds meer waardering te oogsten van de liefhebbers van hedendaagse progressieve rock.Lees verder ›

Ik heb net de split van Mare Cognitum en Spectral Lore achter de rug en dat was een parel van jewelste. Een schepje er bovenop dan maar, met Mystras. Mystras wordt bevolkt door Ayloss, tevens de man achter Spectral Lore. De Griek wil ons wat vaderlandse geschiedenis bijbrengen uit de tijd nadat Griekenland niet langer het centrum van de wereld was. Mystras/Mistras is trouwens een Grieks dorp voor wie het weten wil. Dit Castles Conquered and Reclaimed - de titel verraadt het al - gaat over de Middeleeuwen en behandelt ook verhalen uit bijvoorbeeld Engeland (The Murder of Wat Tyler, zoek het even op). Black metal, opnieuw met een aantal kanttekeningen.Lees verder ›

Ondanks wat de mensen u vertellen, zijn we bij Zware Metalen echt niet vies van een portie lekker foute power metal. Zo hebben we hier een Engelse band genaamd Fellowship. Een band die zelf zegt: 'Our aim is to make classic guitarey power metal in a way that doesn't make us cringe too hard. Also we dress like hobbits, so it's not going too well'. De band werd overigens 'bekend' door een cover van Can You Feel The Love Tonight van Elton John. Lees verder ›

Twee uur, of toch bijna twee uur. Zo lang duurt het conceptalbum dat twee bands genaamd Spectral Lore en Mare Cognitum delen. Vier nummers van het Amerikaanse Mare Cognitum en zes van het Griekse Spectral Lore. Het zonnestelsel wordt onder de loep genomen en aangekleed met bijzonder mooi artwork.Lees verder ›

Het gaat slecht met de wereld. Tenminste, dat idee kun je krijgen als je het nieuws via het journaal of krant volgt: het ijs in Groenland smelt sneller dan ooit, Trump maakt kans om herkozen te worden, André Hazes jr. is in een studio gesignaleerd en dreigt met een nieuwe cd te komen en een van vleermuis op mens overdrachtelijk virus houdt de halve wereld in zijn greep. Gelukkig komt Stench Of Profit nu met zijn eerste volledige cd. Maar daar hoor je de internationale media dan weer niet over...Lees verder ›

Voor herkenbare hoezen ben je bij het Amerikaanse Gorgatron aan het juiste adres. Dat is maar goed ook, want herkenning vanwege een uitgebreide discografie zit er niet in. Hoewel het vijftal inmiddels al vijftien jaar meedraait in de wereld van death metal, zijn er pas twee volwaardige albums uitgebracht. Wie al bekend is met de band weet tegelijkertijd ook dat Gorgatron graag zijn tijd neemt om te voorkomen dat de fans halve bak te horen krijgen. Met een gemiddelde speelduur van ongeveer vierenhalve minuut per nummer, staat ook Pathogenic Automation garant voor vernuftige, experimentele death metal. Fans van Suffocation, Morbid Angel, Origin en Revocation gaan hier gading in vinden en leuk detail is, dat de band geheel zelf de mixing en mastering heeft gedaan.Lees verder ›

213 Jaar na het Britse bombardement op Kopenhagen - wat aanzien wordt als een van de verschrikkelijkste nachten uit de Deense geschiedenis - brengt het duo Ildskær Den Rædsomste Nat uit via het Poolse Wolfspell Records. Garðarsson kennen we van bij Í Myrkri en Skóggangr van bij Genfærd. Heel de plaat is een conceptalbum geworden met bovenstaand thema als centraal vertrekpunt. En de heren hebben er werk van gemaakt. Ze putten immers uit kunst, literatuur en poëzie uit die tijd om alles ter dege te onderbouwen.Lees verder ›

Leeches is een trio afkomstig uit Griekenland. En voor hen die al even in de line-up hebben gekeken: zij zullen inderdaad bandleden herkennen die ook in Dødferd en Sorgelig spelen. We hebben hier dus te maken met een onguur drietal dat de mest over de akker van God vindt in de rauwigheid van de Hel. Dit om maar te zeggen dat het type black metal dat deze kerels spelen van het smerigste soort is. Deze EP is het eerste wapenfeit, telt vijf nummers en wordt uitgebracht door twee obscure labels, één label voor de tape-versie en het andere label voor de cd- en lp-versie. Je kan dus  kiezen wat het best bij je past.Lees verder ›

Eentje voor de gothicfans. Lord of The Lost is de fans van het genre ongetwijfeld bekend en mogelijk is deel één en twee van deze zwanenreeks ook reeds tot hen gekomen. Voor wie hen nog niet kent: Lord of the Lost is een erg ijverige Duitse band die sinds 2007 zes langspelers heeft, maar daarnaast ook heel wat live-edities, compilaties en EP's losliet op de wereld. Hun 'hardere' stijl horen we niet op Swan Songs. Lees verder ›