Via Facebook deden we onlangs een oproep richting verzamelaars met een grote collectie van één specifieke band. De vraag was om de collectie te delen door middel van een foto. Uit al die inzenders koos de redactie enkele verzamelaars die vervolgens een apart, uitgewerkt artikel krijgen. Met andere woorden: de collectie komt in de spotlights te staan. Vandaag presenteren we met trots de vijfde verzameling! Verwacht de komende weken nog meer artikelen.
In deze vijfde aflevering nemen we de indrukwekkende collectie van Pjotr Giling onder de loep. De ICT-systeembeheerder is sinds 1979 liefhebber van rock en metal. Dat begon met de band Sweet, waar de Flevolander veel goede herinneringen aan heeft en toen I Was Made For Loving You van Kiss verscheen was het hek officieel van de dam. De eerste bands waar muziek van is gekocht waren Iron Maiden en Saxon. De voorliefde voor gitaarmuziek is omgezet naar het maken van een radioprogramma genaamd Pas Op: Herrie!, iets dat Pjotr al sinds 1990 doet bij Radio Lelystad. Een andere hobby is motorrijden en de tv-serie Star Trek geniet ook een flinke voorkeur. Uiteraard gaan we het vooral over zijn eerste hobby hebben.
Favoriete Nederlandse bands: Ayreon, Carach Angren, Herder, Textures (RIP) en Sinister.
Jouw grote collectie is van een band die al lang meeloopt in het wereldje, maar eigenlijk niet eens zo heel bekend is. Vanwaar de interesse in Mekong Delta?
Vanaf 1986 maakt Mekong Delta al de progressieve thrash die we nu nog steeds van ze horen. Soms zitten de composities zo ingewikkeld in elkaar dat je denkt dat het geen samenhangend geheel is, maar toch heeft alles zijn plaats als je het aandachtig beluisterd. Er is echt nagedacht over de muziek en het componeren. In de loop van de jaren werden de compositorische kwaliteiten alleen maar complexer en beter. De klassieke arrangementen van de band zijn allemaal opnieuw gearrangeerd voor de instrumenten die Mekong Delta gebruikt. Het resultaat is in mijn ogen uniek, hoewel ik begrijp dat het niet ieders kop thee is.
Totale Mekong Delta-collectie
Ik kan me voorstellen dat je als groot fan weleens baalt van het feit dat bands als Sodom en Tankard wel zijn doorgebroken, maar Mekong Delta niet?
Dat is inderdaad jammer, temeer omdat Mekong Delta meer erkenning verdient in mijn ogen. Ik snap het ook wel aangezien de muziek veelal lastig is te volgen. Deze muziek zit veel technischer in elkaar en niet iedereen is daar gevoelig voor. Dat is bij Sodom, Destruction en Tankard wel anders. In ben ook wel van mening dat de mysterieuze line-up van het begin ook niet heeft bijgedragen aan meer succes. Gelukkig komen er de laatste jaren steeds meer mensen bij die Mekong Delta ontdekken.
Mekong Delta ging in het begin inderdaad nog schuil achter een geheime identiteit. Prikkelde dat nog wat extra interesse voor de band?
Iedere LP die ik kocht van de band werd van voor naar achter helemaal geanalyseerd, zo ook The Music Of Erich Zann. Op de achterzijde van die LP staat een bandfoto, maar dan in het negatief weergegeven. Tegenwoordig zou je die foto zo kunnen scannen en met een bewerkingsprogramma omzetten naar een positieve afbeelding. In 1988 was de techniek weliswaar niet zo gemakkelijk voor de thuishobbyist. Er hing dus wel enige mysterie rondom Mekong Delta, maar tegelijkertijd ging het mij persoonlijk meer om de muziek dan het mysterieuze karakter van het gezelschap. Tot even na het verschijnen van het derde album wist ik niet eens dat de band schuilnamen gebruikte, het konden evengoed de echte namen zijn van de bandleden.
Wat was het eerste item dat je kocht van de Duitse band?
Die kocht ik bij de platenzaak Concerto in Amsterdam. Dat was namelijk het album The Music Of Erich Zann. In die tijd bezochten we regelmatig Amsterdam voor het aanschaffen van LP’s, T-shirts en patches. Door het grote assortiment in rock en metal bijv winkels als Boudisque en Concerto, ben ik ook regelmatig geslaagd om te vinden wat ik zocht. Het was de hoes van The Music Of Erich Zann die mijn interesse won, het was namelijk niet dat ik op zoek was naar iets van Mekong Delta. De medewerker had tijdens het beluisteren per ongeluk kant B van de LP opgezet, waardoor Prophecy de eerste track was die ik hoorde en al snel wist ik: progressieve metal is mijn genre! De LP is in de loop van jaren helemaal grijsgedraaid hier, dat snap je wel.
Eerste item van Mekong Delta
Er zijn al vele wisselingen geweest in de historie van de band. Door de mysterieuze bandbezetting wist niemand dat in die tijd. Maakt een flexibele of juist (zo goed als) vaste bandbezetting überhaupt iets uit volgens jou?
Nee, totaal niet. Mekong Delta is altijd meer een project dan een band geweest, net als Ayreon dat is voor Arjen Lucassen die steeds andere muzikanten op zijn albums laat meespelen. Ralph Hubert is Mekong Delta en iedere muzikant die uit de voeten kan met zijn werk mag meespelen. De enige reden dat vaak dezelfde muzikanten meespelen, is dat blijkbaar niet iedereen kan meespelen. Ik hoor mensen vaker zeggen dat het Mekong Delta ten tijden van Living Death het beste was, dus met de gitaristen Reiner Kelch en Frank Fricke, maar feit is dat alle composities door Ralph Hubert zijn geschreven. Natuurlijk zorgen de muzikanten zelf voor een eigen geluid, maar leg bijvoorbeeld de opnieuw opgenomen nummers van Intersection maar eens naast de oude, originele tracks; de muziek is exact hetzelfde, de klank misschien nèt iets anders.
Mekong Delta heeft sinds eind jaren tachtig behoorlijk wat materiaal uitgebracht, maar het viel me op dat alles wel vrij makkelijk te verkrijgen is?
Ralph Hubert doet er alles aan om zijn muziek ook gemakkelijk beschikbaar te houden. Tussen 1996 en 2000 heeft hij de eerste zes CD’s ook opnieuw gemixt en gemastered, en tussen 2016 en 2018 zijn de eerste vijf albums ook op vinyl geperst. Vorig jaar maakte hij tevens de eerste twee albums beschikbaar als digibook. De merchandise handelt hij grotendeels helemaal zelf af. Iedere dag komen op Facebook berichten binnen van mensen die Mekong Delta nu pas leren kennen en in dat opzicht is het wel fijn dat alles zo gemakkelijk is te verkrijgen voor hen.
Welk album zou je die mensen aanraden en welk album is het minst favoriet?
Dat wisselt nog wel eens moet ik eerlijk toegeven. Tales Of A Future Past is op dit moment wel favoriet, maar misschien is The Principle Of Doubt nog wel het meest favoriet. Een aantal nummers is gebaseerd op het boek The Chronicles Of Thomas Covenant, The Unbeliever van Stephen Donaldson. Tevens is het misschien wel het meest complexe audiomateriaal dat Mekong Delta uitbracht. Hoewel zanger Keil Wolfgang Borgmann niet mijn favoriete zanger is geweest van de band, heeft zijn stem toch wel een bepaalde charme. Het minst goede album is wat mij betreft Lurking Fear. Een prima comeback-album overigens met prima muzikanten, maar op de een of andere manier belandt die plaat het minst op mijn platenspeler. Geen idee waar dat precies aan ligt.
Favoriete Mekong Delta-album
Mekong Delta heeft live niet veel optredens gehad. Heb jij wel shows gezien van de band en hoe vond je die?
Live optreden was er in de beginjaren van de band absoluut niet bij, inderdaad. Contractueel was je verbonden aan de band waar je speelde onder je eigen naam. In 1990 werden die verplichten versoepeld en heeft het eerste optreden van Mekong Delta plaatsgevonden in Wenen op 24 november. Niet lang daarna verliet drummer Jörg Michael de band en nam Peter Haas de stokken over. Twaalf oktober 1991 speelde het gezelschap voor de eerste keer in Nederland. Dat was in Hengelo, niet bepaald naast de deur voor mij. Ik had geen rijbewijs, maar moest en zou erheen gaan. Via correspondentie met andere liefhebbers heb ik een slaapplaats kunnen regelen in Hengelo en zelfs in de kleedkamer gezeten bij de band om te spreken over van alles en nog wat. Mekong Delta stond in het voorprogramma van Coroner, ook een favoriet van mij. Ik denk dat dat mijn favoriete optreden was dat ik heb gezien. Een paar jaar later ben ik nog bij een optreden geweest van de band in ’t Scum te Katwijk. Ik raakte daar in gesprek met zanger Doug Lee, maar aangezien het bijna sluitingstijd was, werden we destijds min of meer naar buiten geveegd. Ook Doug Lee, waarvan de security waarschijnlijk niet wist wie hij was, stond op een gegeven moment buiten. Het kostte nog moeite voor hem om weer binnen te geraken. Daarna heeft Mekong Delta weinig optredens meer gegeven.
Ten tijden van Pictures At An Exhibition heeft Ralph Hubert nog geprobeerd om een concert op poten te zetten waar een symfonisch orkest bij betrokken zou worden, maar dat was financieel helaas geen haalbare kaart. Daarmee verdween Mekong Delta ook lange tijd van het toneel. In 2008 heb ik samen met mijn vrouw nog een open rehearsal bijgewoond in Duitsland. Er waren slechts enkele mensen aanwezig en Alex Landenburg van Kamelot moest destijds een drumsolo verzorgen voor het nummer Sabre Dance. Omdat hij niet precies wist hoe hij dat aan moest pakken, heb ik hem zover dat ging, nog wat ‘pointers’ meegegeven. Verder heb ik Mekong Delta nog gezien in Lünen in Duitsland, waarna we nog gezamenlijk wat pilsjes hebben gedronken op het terras. Het laatste optreden dat ik zag was tijdens ProgPower Europe 2011. Daar ben ik zelfs nog voorgesteld door de bandleden aan Ray Adler, de zanger van Fates Warning die daar ook speelde met zijn andere band Redemption.
Dat zijn dan weer leuke herinneringen als je met een wat minder bekende of kleinere band te maken hebt. Je hebt dus best wat contact met de band. Hoe is dat precies ontstaan?
In 1989 wilde ik een Nederlandse fanclub oprichten voor de band, iets dat in die tijd sowieso populair was. Ik schreef brieven naar het promotiebureau van Mekong Delta en al snel kreeg ik contact met Ralph zelf. Hij was positief en gaf mij het adres van de Duitse fanclub, met als achterliggende gedachten een samenwerking tussen beide. De voorzitter van de fanclub werkte helaas niet echt mee, waardoor ik de meeste informatie vooral via het promotiebureau en Ralph zelf probeerde te verkrijgen. Toen internet zijn intrede deed begon ik een simpele, informatieve website over Mekong Delta. Die site heb ik ondanks de inactieve periode van de band van 1997 tot 2005 in de lucht gehouden. Zoals ik al eerder aangaf loopt bijna al het contact met de band via Ralph, maar ik beheer ook samen met vocalist Martin Lemar de Facebookpagina van de band en daarnaast beschouw ik Alex Landenburg ook als een soort vriend.
Nu heb je het over de vocalist Martin Lemar en eerder liet je de naam Wolfgang Borgmann vallen. Mekong Delta heeft meerdere zangers gehad. Welke was in jouw optiek het best?
In totaal zijn er vier verschillende zangers geweest en allen hadden een compleet ander geluid en stijl. Normaal zoekt een band een zanger die nog enigszins past bij de vorige, maar zo werkt dat bij Mekong Delta niet. Wolfgang Borgmann had een lekker rauw, schreeuwerig geluid. Doug Lee heeft een hoger en cleaner stemgeluid, terwijl Leszek ‘Leo’ Szpigiel iets meer vibrato in zijn stem had en Martin Lemar juist een heel veelzijdig strot had. Martin zijn stem komt bij de voorgaande albums helaas niet zo heel goed uit de verf, maar op Tales Of A Future Past klinkt hij geweldig. Ik vind het erg moeilijk om een keuze te maken, maar met Martin Lemar heeft de band de juiste kandidaat in huis denk ik. Hij kan erg veel emotie in zijn stem leggen en vooral op het laatste album hoor je dat erg goed terug. Ik moet wel toegeven dat ik Doug Lee mis, temeer omdat The Healer toch wel mijn favoriete nummer is van de band.
Een compleet ander geluid en een andere stijl zeg je. Dat past sowieso wel bij de band, aangezien het vroegere werk ook totaal anders is dan het meest recente album en geluid. Maakt dat grote contrast nog uit voor een verzamelaar van jouw kaliber?
Nee, dat maakt geen enkel verschil. Mekong Delta is Mekong Delta. Natuurlijk is het geluid van toen en nu niet met elkaar te vergelijken, maar dat is bij veel bands het geval. Kijk eens naar een Iron Maiden, Overkill of Fates Warning. Alle drie klinken zo anders dan in hun beginjaren maar toch ook weer zo bekend en vertrouwd. Wat betreft het vezamelen, zal ik altijd merchandise van Mekong Delta blijven verzamelen. Ik heb onlangs weer een T-shirt en een patch aan de verzameling kunnen toevoegen.
Wat is je meest waardevolle of speciale item van Mekong Delta en wat is het verhaal daarachter?
De picturedisc EP The Gnome heeft mij de meeste moeite gekost om in handen te krijgen, en nog leuker is dat ik nu twee exemplaren in bezit heb. Deze EP is ooit in beperkte oplage uitgegeven en sinds ik mijn verzameling begon, ben ik op zoek geweest naar dit stukje vinyl. De eerste heb ik lang naar gezocht. Uiteindelijk vond ik een exemplaar op een Metal Market, ik meen tijdens Wâldrock. Ik had op dat moment geen geld op zak aangezien mijn vrouw de portemonnee bij zich had, die in geen velden of wegen te bekennen was. Dit was voor de tijd van een mobiele telefoon overigens! Hoe zorg je nu dat je die plaat in handen krijgt zonder dat je hem even in de bak moet laten staan met de kans dat iemand anders het meeneemt? Het is uiteindelijk toch gelukt. Het tweede exemplaar kwam ik op een website tegen voor een redelijke prijs. Ik wilde deze cadeau doen aan Ralph, omdat ik dacht dat hij deze zelf niet meer in zijn bezit had. Uit navraag bleek dat dat niet het geval was en zodoende heb ik The Gnome twee keer in bezit.
The Gnome
Nog eentje: eigenlijk is het Mekong Delta-jack ook heel waardevol. Er zijn er maar zo’n zestig van gemaakt. Helaas vergaat textiel sneller dan vinyl en inmiddels is het jack aardig verkleurd en versleten. Ik heb het nog steeds in bezit, maar ik denk niet dat ik hem nog zal dragen. Ik heb ook al diverse T-shirts uit de begintijd moeten weggooien. Deze zaten vol met gaten en de afbeelding was nagenoeg verdwenen. Niet dat ik ze overigens weer moet hebben in mijn collectie.
Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik denk dat mijn wens gelijk is aan die van Ralph Hubert zelf: namelijk een live optreden samen met een compleet symfonieorkest en dan alle klassieke bewerkingen, inclusief het gehele Pictures At An Exhibition ten gehore brengen. Meteen op DVD/Blu-ray vastleggen zou dan wel mooi zijn. Natuurlijk hebben bands als Metallica, Dimmu Borgir en onlangs nog SepticFlesh dat gedaan, maar Mekong Delta heeft in dat opzicht altijd al raakvlakken gehad met klassieke muziek. Ik hoop echt dat dat nog eens gaat gebeuren!
Ik hoop voor jou dat dat nog eens gaat gebeuren. Bedankt voor het delen van je collectie en de medewerking. Een verzameling van een minder bekende band, maar ondanks dat nog steeds de moeite waard!
Lees ook de vorige aflevering van deze rubriek: de collectie van… Stormtroopers Of Death.