Venomous Concept is het grindpunkvehikel van Napalm Death-bassist Shane Embury en voormalig Brutal Truth-frontman Kevin Sharp. Opgericht in 2003 is het nooit tot een constante stroom van releases gekomen. Heel gek is dat niet nu Embury naast het toch behoorlijk actieve Napalm Death deel uitmaakt van een hele rits andere bands waarvan Lock Up en Brujeria de meest bekende zijn. Daarnaast heeft de band door de jaren wat wisselingen in de bezetting gekend. Buzz Osborne (Melvins) maakte deel uit van de originele bezetting maar nam voor onbepaalde tijd verlof en Dan Lilker (Brutal Truth, Nuclear Assault) kwam en ging. Maar nu, vier jaar na Kick Me Silly – VC III ligt er dan toch een nieuwe plaat. En de tijd is ook wel rijp voor een half uur bravoure en baldadigheid zou ik bijna zeggen!
Na de toetreding van Sharp tot dat andere Embury-project Lock Up in 2014 is er een vijftig procent overlap tussen die beide bands. Met drummer Danny Herrera in de gelederen is er een zelfde overlap met Napalm Death (zelfs nog een iets grotere omdat gitarist John Cooke live met Napalm Death op het podium staat). Toch klinkt Venomous Concept beduidend anders dan die bands. Op Politics Versus The Erection vind je niet het allesvernietigende precisiesnelvuur van Lock Up, noch de sonische terreur die Napalm Death de laatste jaren brengt. Nee, hier horen we baldadige grindpunk, als een bende gasten die Beastie Boys-gewijs een tam feestje overnemen, de boel verbouwen en de moeder van de gastheer versieren terwijl ze hun blaas ledigen in een plantenbak (respect!). Tekstueel gaat het er echter een stuk serieuzer aan toe en komen onder meer aangejaagde versplintering en de onmogelijkheid een normale discussie te voeren voorbij. Daarbij past de fraaie hoes waarop MAD’s Alfred E. Neuman “morpht” in de huidige president van de Verenigde Staten natuurlijk prima.
Baldadige grindpunk, dat klinkt wat eendimensionaal zegt u? Dat valt reuze mee omdat de heren van Venomous Concept met al hun ervaring de kunst verstaan om in vrijwel elk nummer wel een of meer “haakjes” in te bouwen die de luisteraar er aan de oren bij trekt. Een goed voorbeeld daarvan is de ziedende sample (als ik me niet vergis uit Peaky Blinders, de serie die zich afspeelt in Birmingham, de woonplaats van Embury) in Lemonade. Het is overigens een recht voor zijn raap song die, de grindzang van Sharp even wegdenkend, feitelijk niet anders is dan heel energiek gespeelde rock-and-roll. Luister maar eens naar de manier waarop Cooke over de gitaarhals racet. Ook lekker: de voorname plek van de bas van Embury in deze song die in al zijn ronkendheid dan toch nog eens doet denken aan de eerste van Napalm Death.
Waar het tot nu toe behoorlijk “recht toe recht aan” is sluipen er vanaf Collossal Failure ook wat afwijkende geluiden in de songs. In het nummer breekt de gitaar wat uit het strakke riffstramien om meer en meer een uitweg te zoeken in een licht atonaal geluid. Het is een leuke toevoeging die zorgt dat verveling geen schijn van kans maakt toe te slaan. Promise loopt nog meer uit de pas met disruptief slepende coupletten. Het is de sterke prestatie van Sharp die hier tegelijkertijd getormenteerd als dreigend klinkt die Promise een van de beste tracks van het album maakt. En Septic Mind, om er nog maar een te noemen, klinkt in het gitaarwerk eerder als een indiesong dan dat het zelf gekozen label van grindpunk van toepassing is.
Toch valt de hoofdmoot van het werk dat Politics Versus The Erection heet wel onder dat label te brengen. In Dementia Generation gaan het tempo en gitaargeluid weer richting Dead Kennedys en ook Broken Teeth en Shadows lopen weer het straatje van baldadige relschopperij. Mantis Toboggan vormt een laatste hoogtepunt van de plaat. De riff schuurt en wringt maar door in een alomvattende doorhamerende verwoesting, waarin ook de zang volledig over de top gaat. En natuurlijk eindig je een dergelijke track met een luchtig elektropop/country diddeltje. Licht na duisternis, weet je wel. Iets minder te spreken ben ik dan weer over de titeltrack die het album afsluit. Deze walst met samples en een herhaald gescandeerd “Politics (versus the) erection” als Tronos en (dus) een trage Ministry je woonkamer plat. Ik ben wel fan van deze stijl. Denk bijvoorbeeld aan Contemptuous van moederschip Napalm Death, maar de naamgever van het album voelt “te makkelijk” aan.
Venomous Concept brengt met Politics Versus The Erection een in deze tijden hoogst welkome collectie rouwdouwers, intelligent en met genoeg energie om een hele kolencentrale, of zo u wilt een heel veld zonnecollectoren, te vervangen.
Score:
82/100
Label:
Season of Mist, 2020
Tracklisting:
- Simian Flu
- Hole In The Ground
- Eliminate
- Lemonade
- Colossal Failure
- Promise
- Septic Mind
- Dementia Degeneration
- Carrion
- Broken Teeth
- Shadows
- Mantis Toboggan
- Politics Versus The Erection
Line-up:
- Kevin Sharp – Vocalen
- Shane Embury – Basgitaar
- John Cooke – Gitaar
- Danny Herrera – Drums
Links: