Ook vandaag blijven we de hele dag dicht bij je. Hier zijn de nieuwe videoclips van Gojira, Tom Morello & Pussy Riot, Mendel bij de Leij (ex-Aborted, met een Necrophagist-cover), Gwar, Black Tar Superstar, Tetrarch met een Mudvayne cover, Trauma Model, Gate Master, The Greying, Calliophis, Altered Revelations, Reduction, King 810, Spiritbox, Goregäng en Attack Attack!Lees verder ›
"Wie lang naar muziek met agressieve thema’s luistert, is niet ongevoeliger voor gewelddadige beelden dan wie dergelijke muziek niet graag hoort”. Aldus een studie aan de Macquarie University in Sydney, Australië. Met andere woorden: dat wordt smikkelen en smullen van 'Buffalo’s finest' Cannibal Corpse en diens vijftiende (!) langspeler Violence Unimagined.Lees verder ›
Er was een tijd dat het Zwitserse fenomeen Paysage d'Hiver demo's uitbracht (zoals Das Tor). Dat was de periode 1998 tot 2020. Vorig jaar verscheen namelijk de langspeler Im Wald. Iets minder sneeuwruis op deze langspeler, iets minder cassettekwaliteit, het was alsof Wintherr een poging deed om Paysage d'Hiver toegankelijk(er) te maken voor het grote publiek. Genoeg redenen om een pak diehard fans enige weerzin te doen krijgen voor dat nieuwe album. Nu is er opnieuw een langspeler, opnieuw via Kunsthall Produktionen (waar Paysage d'Hiver al van in den beginne resideert). Geister heet deze nieuwe. Zeventig minuten black metal, in elf stukken. Ik kan jullie alvast vertellen dat ik verwacht dat er nog meer oldschool fans zullen willen afscheid nemen van Paysage d'Hiver.Lees verder ›
Ja! De klapper van het jaar, wellicht. Brutaal geniaal, geniaal brutaal. Blackend deathgrind? Extreme doomdeath? Succumb! Album nummer vier voor het anonieme Altarage, het Baskische bastion, dat na Nihl, Endinghent en The Approaching Roar nu zijn nieuwe eruit spuwt. Een onneembare burcht is het. Mijn woordenschat zal weer tekortschieten, de superlatieven niet super genoeg om deze te omschrijven. Extreme metal op zijn best, een kanshebber voor de nummer één positie dit jaar. Toch?Lees verder ›
Eén mei, dag van de metalvideo’s. Hier zijn Lock Up, Dunbarrow, Desert Druid and the Acid Caravan, Endeavour, Starkill, Åskog, Majin, Crobot, Levara, Taliesin Valo en Plainride. Lees verder ›
Vorig jaar publiceerden we negen artikelen waarin we verzamelaars spraken met een collectie aan items van één specifieke band. Dit kwam tot stand na een oproep op Facebook. De serie werd goed ontvangen en daarom geven we er in 2021 graag een vervolg aan. Dit jaar gaan we alleen nog een stapje verder: een nieuwe reeks met verzamelingen, waarvan het merendeel bestaat uit verzamelaars buiten de grenzen van Nederland en België! Eerder verschenen er al collecties van onder andere Behemoth en Type O Negative, in de vijfde aflevering presenteren we met trots de Amerikaanse metalcoreband Hatebreed.Lees verder ›
Vijf jaar hebben de broertjes Duplantier en de heren Labadie en Andreu geknutseld aan Fortitude: het zevende album dat ze onder de naam Gojira uitbrengen. Nog nooit duurde het zo lang voordat er nieuw werk kwam, maar zo gaat dat met bandjes die langer meedraaien: je komt niet zo snel meer in de oefenruimte als toen je nog tiener of twintiger was. Bij Gojira speelt natuurlijk ook nog mee dat de band flink groter is geworden en één van de kanshebbers is om de toppositie op de metalfestivals in te nemen als de oude, welbekende garde eindelijk met pensioen gaat. De Fransen zijn bovendien metalgenre aan het ontstijgen, getuige #gojira dat vandaag bij het verschijnen van Fortitude even trending was op Twitter in Nederland, land waar metal normaal gesproken nog niet met een stok wordt aangeraakt.Lees verder ›
In februari was het al weer tien jaar geleden dat de Noord-Ierse gitarist Gary Moore overleed. Bij het grote publiek is Moore vooral bekend van het nummer Still Got The Blues waarmee hij een gigantische hit wist te scoren. Voordat Moore zich op de blues stortte had hij de nodige prestaties als rockgitarist achter zijn naam staan. Het meest interessante was zonder twijfel de tijd dat hij in die andere bekende Noord-Ierse act zat: Thin Lizzy. Ook de albums die Moore voor 1990 uitbracht onder zijn eigen naam bevatten stevig rockende nummers. Toch zal Gary Moore bij de meeste mensen voornamelijk bekend blijven als bluesgitarist.Lees verder ›
Het is inmiddels dertig jaar geleden sinds het debuutalbum Lobotomizer van de Noorse band Motorpsycho uitkwam. Waar veel bands dan inmiddels wel gesetteld zijn met hun bandgeluid, blijft Motorpsycho zichzelf met elk album ontwikkelen. Begonnen als een hardrockband verkende de band vele genres in hun zucht om zich te blijven vernieuwen. En na al die jaren blijkt van een verminderde inspiratie nog zeker geen sprake, want nog geen acht maanden na het geweldige dubbelalbum The All Is One is er alweer een opvolger.Lees verder ›
Eind 2019 sloot Apathia Records zijn deuren. Het label van de Fransman Jehan Fillat was niet meer. Een groot verlies, want grensverleggende bands als Igorrr, Whourkr en Pryapisme kregen veel aandacht van dit label. Een vierde band moet ik daar eigenlijk aan toevoegen: Hardcore Anal Hydrogen. We play a ‘death-metal, electroacoustic, hip hop, rock, jazz, whatever we like’ music, wisten ze op te tekenen ten tijde van HyperCut. Een ronduit heerlijk chaotisch album dat mijn eindlijst haalde in 2018. De band vond dat de tijd gekomen was om als acroniem door het leven te gaan en hun vijfde album in eigen beheer uit te brengen, als HAH. En nu maken ze electro-metal-modern-rock-surf.Lees verder ›
De vrijdagse videoroulette, de laatste van april. Geef je ogen en oren de kost met Before The Dawn, Atilla, Defleshed, At The Gates, Thy Kingdom Will Burn, Lord of The Lost, Nathaniel Shannon and the Vanishing Twin, Conviction, Resistor, Hot Ram, Hardline, Akhenaten, Never Loved, Dethrone The Corrupted, Vulture, Zero Trust, Dirkschneider & The Old Gang, Under The Conflicts, Urne, Atlas, Distant, Total Recall, Mister Misery, Killer Be Killed…Lees verder ›
De Duitse black ‘n roll band M.N.H.G., bestaande uit ex-leden van cultband Thyrgrim, bracht eind februari via Immortal Frost Productions, zijn debuutplaat Mundare uit. Nu is er een derde video verschenen van de band, na Revelation en The False Prophet, Rise! zie je nu Ride For Me.Lees verder ›
Eerst was er de liefde voor Metallica. Toen was er de hobby. Dat werd een bedrijf en nu is het een begrip onder een grote schare gitaar influencers en bands. Grote kans dat je weleens een gitaar van Jort hebt gehoord terwijl je naar je favoriete artiest hebt geluisterd.Lees verder ›
Nog niet heel lang geleden had ik het voorrecht om te mogen schrijven over het debuut van Pupil Slicer. Het gretig gezelschap blijkt zowaar een tweeling te zijn met Cruelty. Ook die band komt namelijk uit Engeland en brengt met There Is No God Where I Am evenzeer zijn debuut, weliswaar via een ander label, maar toch. Een broeder van een andere moeder zullen we maar zeggen.Lees verder ›
Hier zijn ze weer, de heren van het Britse Ninkharsag. De band gaf ergens in september 2020 met Discipline Through Black Sorcery een teken van leven en dit na een aantal jaren uit beeld verdwenen te zijn. Dit gebeurde na het lanceren van het debuut, het magistrale The Blood Of Celestial Kings (2015). Een debuut dat toen nog uitkwam via Candlelight Records.Lees verder ›
Wat is fijner dan af en toe een plaat op te zetten die je voor je gevoel naar de grenzen van het heelal doet zweven? Het Zweedse Domkraft is zo’n band die de luisteraar met zijn psychedelische stonerdoom de aarde doet verlaten. De heren zijn ooit samengekomen door de gezamenlijke liefde voor bands als Spaceman 3, Monster Magnet en Sleep en hebben van daaruit een sound ontwikkeld die het relaxte psychedelische van de spacerock combineert met loodzware riffs.Lees verder ›
Heeft u het nog niet gevoeld wanneer u zich in de duisternis begeeft, genadeloos overgeleverd aan verborgen krachten die zich tegoed doen aan uw oudste angsten en diepstgewortelde verlangens, heimelijk verscholen onder het zwarte uitspansel van de nacht? Die sinistere kilte die zich als een doodse hand rond het hart sluit, door een ijzige wind meegevoerd uit koude graven? U raadt het al: de Koude Haat is terug. Drie jaar na het meer dan degelijke Sinister Creed komt Hellchrist Xul (Maurits Jansen voor de vrienden) uit de diepste krochten van de hel gekropen om de wereld te bestoken met album nummer vijf, dat teruggaat naar de essentie van het genre: bruutheid, boosheid en blastbeats.Lees verder ›
Wat mij de laatste tijd opvalt is dat platen vaak niet langer duren dan dertig minuten. Zo ook There’s no Light without Darkness. De tweede studioplaat van het Chileense powertrio Dixie Goat, uitgebracht op het Italiaanse Electric Valley Records. Het is absoluut geen showstopper, maar wilde het toch even kwijt.Lees verder ›
De videoronde van vandaag bestaat uit deze bands: Fractal Universe, Gloomy Grim, GOAD, Crippled Black Phoenix, Buried, Mordred, Halcyon Days, Serpents, Feanor, Snail, Second To Sun, Thy Catafalque, Evile en Suck.Lees verder ›
Het jaar is 2021 en het is lente in Nederland. Uit het raam zien wij korrels natte sneeuw naar beneden dwarrelen om afgewisseld te worden door dikke hagelstenen bij temperaturen rond het vriespunt. Wat dat betreft lijkt een Siberian Summer niet erg ver weg. De Estse band is een nieuwkomer in de ondergrondse scene op het gebied van extreme muziek.Lees verder ›
