Headlines

Een Engelsman die inspiratie heeft gezocht en gevonden aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan en daarbij gewoon maar even twee tegenpolen op een hoop veegt. Want zeg nu zelf: de partyrock van Mötley Crüe wordt zelden in eenzelfde zin genoemd met de grunge van Alice In Chains (tenzij in die zin ook ergens het woord 'niet' staat natuurlijk). Servant Leader noemt echter beide bands in een poging duidelijk te maken hoe zijn muziek klinkt.Lees verder ›

Van september 2020 tot januari 2021 zat Noise - de man achter het hagelnieuwe eenmansproject Kanonenfieber - in de studio om zijn eerste album op te nemen. En toen lag in februari 2021 ineens Menschenmühle in de schappen; ongetwijfeld één van de grootste verrassingen en beloften op het gebied van black metal anno 2021. Het uitgesproken artwork laat niets te raden over aangezien deze debuutplaat volledig in het teken staat van de slachtoffers die de Eerste Wereldoorlog heeft gekost. Alleen de imponerende, oranje hoes en de betekenisvolle afbeelding in combinatie met de thematiek van Menschenmühle is al noemenswaardig. Het blijkt slechts een treffend begin te zijn van een muzikaal en tekstueel avontuur.Lees verder ›

Uit Rusland komt dit duo, Olhava. Frozen Bloom is intussen weer het vierde werkje dat de heren brengen en dit op nog geen drie en een half jaar tijd. Bijzonder bezige bijtjes zou je kunnen zeggen. Avantgarde Music is het label, een label dat, zoals we al langer weten, vaak een neus heeft voor bands met een speciaal geurtje. Dit Olhava brengt vier nummers, maar laat je niet vangen: de totale speeltijd van deze plaat schurkt net tegen het uur. De muziek is een mengelmoes van black metal, gaze en post-invloeden opgevuld met drone.Lees verder ›

De Bathory-vereerders Ereb Altor beginnen zo onderhand al een aardige discografie op te bouwen. Eldens Boning is al de negende release sinds 2008 en dan tellen we het coveralbum dat de band in 2016 uitbracht - vol songs van de Zweedse meester(s), wat dacht je? - nog niet eens mee. En toch slaagt Ereb Altor erin nog te verrassen want deze nieuwe EP is op zijn zachtst gezegd een afwisselend ding geworden.Lees verder ›

Beoordeel een boek, of in dit geval een EP, nooit op zijn voorkant. Meestal een wijs gegeven zou je zeggen. In dit geval kun je er echter toch wat kwaliteiten aan ontlenen. De hoes is namelijk ontworpen door Travis Smith. Wie zegt u? Nou, dit is toch een behoorlijk grote meneer in de kunst van de metalen uithangborden. Zo heeft hij bijvoorbeeld albums van onder andere Death, Opeth, Amorphis, Soilwork, Bloodbath en vele anderen in het zwaardere genre van artwork mogen voorzien. Nu zegt dat natuurlijk niks over de muzikale inhoud van dit schijfje, maar ik ben geneigd te denken dat getalenteerde creatievelingen elkaar altijd weten te vinden en versterken.Lees verder ›

We gaan twee jaar terug in de tijd: de avond van 15 april 2019. Op (sociale) media verschijnen massaal foto’s van een brandende Notre-Dame en heel wat mensen worden compleet hysterisch. Een stuk geschiedenis leek in vlammen op te gaan en dat zorgde voor de nodige paniek. Persoonlijk was ik ook niet direct in een hoerastemming, om eerlijk te zijn.Lees verder ›

Met drie nieuwe nummers, een cover van het machtige Possessed en een opgepoetste versie van een live gebracht nummer op het Brutal Assault Festival in 2019, wordt deze EP opgevuld door niemand minder dan de heren van Nordjevel. En dan zitten we in de top van de Noorse blackmetalwereld. Nordjevel bestaat sinds 2015 en kent sinds zijn vorige plaat, het album Necrogenesis, een stabiele line-up.Lees verder ›

Vreid zal wel nooit loskomen van zijn geschiedenis. Dat hoeft ook niet. De band is immers duidelijk gesteld op zijn achtergrond en culturele erfgoed. Het tempo waarin nieuwe albums elkaar opvolgen is de afgelopen jaren teruggezakt naar één per drie jaar. De melodieuze black 'n roll van Vreid wist in het verleden al heel wat zielen te winnen. Ditmaal is de muzikale richting uitgebreider. Bassist Jarle Hváll Kvåle is verantwoordelijk voor het concept. Ditmaal een semi-autobiografisch verhaal over een hoofdpersoon genaamde 'E'. Hij duidt het zelf als "een combinatie tussen fictie en werkelijkheid, misschien zelfs beide". Geen idee wat dat betekent, maar het klinkt wel diepzinnig.Lees verder ›

Kardashev is een Amerikaanse band die vernoemd is naar de zogenaamde schaal van Kardasjov. Een indeling die door de betreffende Russische astronoom is bedacht om de technologische ontwikkeling van beschavingen te kunnen indelen. Een passende naam voor een band die ons voorziet van progressieve deathcore met post-invloeden en een laag aan atmosferische toevoegingen. Deze stijl wordt door de band zelf omschreven als deathgaze. Weer een nieuwe benaming voor het immer uitbreidende universum aan niches in de metalen wereld. Maar het klopt wel. Muzikale gelijkenissen kunnen hierbij gevonden worden in bands als Fallujah en Aegaeon, maar ook in Alcest en Gorguts. Dat levert een verrassend lekkere combinatie aan muziek op.Lees verder ›

Er zijn maar weinig bands die hun werk baseren op een boek dat door een lid van diezelfde band is geschreven. Sterker nog, ik ken er slechts één. Toen ik Grey Aura in 2019 op Roadburn Festival had gezien, besloot ik zanger/multi-instrumentalist Ruben Wijlacker’s boek De Protodood in Zwarte Haren aan te schaffen. Deze Utrechtse band heeft recentelijk een nieuw album uitgebracht. Het album draagt de naam Zwart Vierkant, naar een schilderij van Malevitsj dat een belangrijke rol in het boek vervult.Lees verder ›

In de zee aan promo’s die we binnenkrijgen op de redactie wil er nog weleens wat afdrijven. Zo ook deze nieuwe EP van Oceans. Maar gelukkig hebben we altijd nog de kapitein op het schip die de bemanning in het gareel weet te houden. We stropen de mouwen op, schrobben het dek en hopen dat we niet gekielhaald worden. We Are Nøt Okay.Lees verder ›

De Denen van Artillery zijn terug met een nieuw album. Langspeler nummer tien heeft de verrassende titel X meegekregen, daar zal lang over nagedacht zijn. Nadat ik de vorige twee albums, Penalty By Perception en The Face Of Fear, had beluisterd wist de band mij niet helemaal te overtuigen. Vooral zanger Michael Bastholm Dahl wist mij niet over te halen met zijn veel te keurige zanglijnen.Lees verder ›