Headlines

Het Britse Countless Skies maakt melodic death metal met een progressief sausje. De heren laten zich zogezegd inspireren door hun Scandinavische melodeath-helden en zeg je Scandinavische melodeath dan zeg je In Flames, At The Gates en Dark Tranquility. Bij het aanzetten van de plaat is het meteen duidelijk dat Countless Skies hier inderdaad de mosterd haalt. De helft van de mosterd dan. Het andere deel wordt gehaald bij andere genres en dat smaakt naar meer.Lees verder ›

Helleruin, een naam die al enkele keren opdook op Zware Metalen, heeft een nieuwe EP. De debuut demo tellen we niet mee, maar  voorzagen we wel van een review. De band bestaat uit Carchost, die we ook kennen van zijn verleden bij Standvast. Standvast en Helleruin zijn trouwens samen te vinden op een fijne split, die in 2017 uitkwam. Maar nu is er dus een nieuwe Promo 2020.Lees verder ›

We worden verwend bij Zware Metalen. Het gebeurt niet al te vaak meer dat de promopakketten zo uitgebreid en verzorgd zijn als dat van Pulse. Pulse, dat is een Oostenrijkse darkindustrialmetalband, een band die cyberpunk en EBM vermengt voor de electro metalhead die zich sci-fi-gewijs futureproof maakt. NRT Records, Grand Sounds Promotions, Dr. Music Promotion, ze geloven er allemaal rotsvast in. Zelfs Nuclear Blast biedt deze al aan in pre-order. De debuutplaat van Pulse kwam in 2015 uit via CCP Records (ze bestaan nog steeds ja). Op dat label kwamen ook enkele releases uit van die andere bands van frontman Nemesis (Astaroth, Estatic Fear).Lees verder ›

De plaat ligt er, maar het kan eigenlijk niet. Het bewijs is geleverd, maar toch kan het niet. In 2016 zat AC/DC zonder gitarist, drummer, zanger en bassist. Malcolm Young had zich wegens ziekte al eerder teruggetrokken en zou een jaar later overlijden, Phil Rudd zat tot over zijn oren in de juridische problemen, Brian Johnson werd doof en moest zijn aandeel in de tour na het verschijnen van Rock or Bust afbreken en Cliff Williams had er door al het gedoe geen zin meer in. Over bleef Angus Young, de gitarist en mascotte zonder band, zittend in zijn enorme huis in het Nederlandse Aalten.Lees verder ›

Dat 2020 een jaar blijkt waarin thrash metal een absolute wederkeer van jewelste kent, staat buiten kijf. Kijk maar naar de talloze goede releases van onder andere Warbringer, Havok, Testament, Hazzerd, Assassin, Surgical Strike, Bütcher, Annihalator en nog zoveel meer. Inmiddels zijn we aangekomen in het laatste kwartaal van dit toch wel dubieuze jaar en krijgen we van het Zweedse Warfect nog even een thrashplaat in de schoenen geschoven. Verwacht furieuze drums, scheurende gitaren en grimmige vocalen. En los!Lees verder ›

De Nederlandse death/black/doommetallers van Soulburn kloppen weer aan de deuren van de meest duistere krochten op aarde en presenteren u een opus rechtstreeks uit de diepste pitten van de hel. Het album Noa’s D’ark staat voor u klaar en toont nogmaals aan dat de brute opmars van tijd niet te stoppen is.Lees verder ›

Er zijn bands die proberen om op elk album anders te klinken, of in ieder geval een creatieve zijweg nemen. Of dat nou om persoonlijke redenen is, of omdat men bang is voor een bepaald stempel, dat laten we dan maar in het midden. En dan heb je bands als Incantation, die zeggen: In 1992 vonden we wat we doen gaaf en in 2020 vinden we dat nog steeds gaaf. En dus komt album nummer twaalf genaamd Sect of Vile Divinities uit.Lees verder ›

Ergens tussen de eeuwige monolieten van de onaardse stad R'lyeh klinkt een bekend geluid. Jawel, het is weer eens een band die zijn inspiratie put uit de werken van H.P. Lovecraft. Dit keer zijn het de Amerikaanse desertrockers L’uomo Nero. Een nieuwe formatie die hun eerste werk in de vorm van vier EP’s willen uitbrengen. Waarom ze dan niet een volledig album in één keer uitbrengen, is mij een raadsel. Maar gelukkig staat het iedereen vrij om te doen wat hij wil.Lees verder ›

In de Schwarze Szene is Schwarzer Engel (recht in de doelgroep natuurlijk) wel een dingetje ja. Op Kreuziget Mich boet mastermind Dave Jason voor de zonden van de mensheid. Da’s lief van hem, dus zullen we hem maar niet vertellen dat iemand dat een goede 2000 jaar geleden ook al eens heeft gedaan.Lees verder ›

Twee blauwe cassettes in een heel speciale uitvoering, een fotoboekje met scenes uit mentale hospitalen jaren '30 (vermoed ik), een patch en twee stickers met de opdruk "strange therapy". Het doet me puur qua uiterlijk denken aan Nurse With Wound. Het blijkt een compilatie te zijn, waar een Amsterdams label zich achter schuilhoudt genaamd Strange Therapy. Een label met als motto "Mending minds, inverting insanity".Lees verder ›

Het begint zo te zien een vast gegeven te worden dat ik tegen het einde van elk jaar stuit op nieuw onbekend vrouwelijk talent. In december 2018 ontdekte ik een binnengekomen promo van het Amerikaanse Vouna, een jaar later stuitte ik op een single van het Finse Vermilia - dat onlangs collega Joris nog fan maakte met het nieuwe Keskeneräisiä Tarinoita – en nu is het BleakHeart, tevens uit Amerika, dat zich in mijn kijker speelde. Oké, waar eerstgenoemde eenpersoonsformaties zijn, hebben we hier wel te maken met een volwaardige bandbezetting en betreft het hier ook geen eigenzinnige interpretatie van black metal.Lees verder ›

Met Extinction (2017) sloten de Australische thrashers van Harlott hun trilogie over de opkomst en ondergang van het menselijk ras af. Toch gaf frontman en belangrijkste songschrijver Andrew Hudson het vierde album een titel mee die logisch volgt. Detritus Of The Final Age laat zich immers vertalen “afval/brokstukken van de eindtijd”. Ook de muziek die Harlott op zijn vierde brengt sluit aan op die van de voorgangers, zij het niet naadloos. Hudson is namelijk bewust op zoek geweest naar een extra invalshoek. Hij heeft die gevonden en zo horen we op Detritus Of The Final Age naast de gekende felheid en agressie ook een zekere zorg en duisternis.Lees verder ›

Zo af en toe word je als recensent compleet verrast. Dan ligt er plots een album voor je neus waardoor je onderkaak op je bureaublad klapt, je ogen uit hun kassen rollen en je oren vuurrood van genot worden. Het debuterende Nederlandse Mask of Insanity krijgt het voor elkaar en levert met Damnation is Eternal een prachtplaat vol melodieuze zwartgeblakerde deathmetal af.Lees verder ›

Wat hebben The Amity Affliction, Knocked Loose, Strike Anywhere, Rotting Out en Year Of The Knife met elkaar gemeen? Allen brachten dit jaar nieuw materiaal uit via Pure Noise Records. Het label herbergt inmiddels behoorlijk wat veelbelovende bands en in dat rijtje mogen we Chamber vanaf nu toevoegen. Het viertal uit Nashville schuift met Cost Of Sacrifice zijn eerste wapenfeit naar voren en bij Tempo-Team zouden ze blij zijn met deze vier aanpakkers. De mix van noise, math- en hardcore is intens en past in dat opzicht perfect bij de collega's van Year Of The Knife , hoewel we ook invloeden van tig andere bands kunnen plaatsen bij dit debuut.Lees verder ›

Wanneer je als jarenlange Kiss-fan de mogelijkheid hebt om een cd te reviewen waaraan een ex-Kiss-lid meewerkt, dan spring je daar natuurlijk direct bovenop. In dit geval gaat het om Bruce Kulick, die een flinke bijdrage levert aan Destination van Chris Manning.Lees verder ›

Onlangs reviewde ik het zeer degelijke Martwa Aura-album genaamd Morbus Animus. Dat album kon ik maar niet fysiek te pakken krijgen, omdat het label zo Pools is als de doorsnee poetsvrouw en bestellen een drama is via de site voor mensen als mezelf. Gelukkig springt New Era Productions te hulp om alles aan te leveren van Sign of Garazel Productions. Zo ook deze EP, van het Servische Nadsvest. De eerste EP van de band, bestaande uit frontman Atterigner (tevens frontman van Gorgoroth) en Krigeist (hoofdman bij Barshasketh). Kolo ognja i železa betekent zoveel als Cirkel van vuur en ijzer en telt vier nummers, goed voor een klein half uur pure black.Lees verder ›