Antyra – Poiema: Archaiai Istoriai

Geschreven door op 19-06-2022 om 23:07.

Stel… je hebt drie dobbelstenen. Op de eerste staan verschillende metalstijlen, zoals thrash, doom, black, heavy, pagan en a-capella. Op de tweede staan allerlei sub-stijlen, bijvoorbeeld symfonisch, catchy, atmosferisch enzovoort. Op de derde staan wat talen: Duits, Engels, Latijn, Grieks, Egyptisch en Summarisch. En voor elk nummer dat je gaat schrijven gooi je de drie dobbelstenen en schrijf je het liedje in de stijl die je worp voorschrijft. Hoe zou je dan deze metal-roulette extravaganza pakkend samenvatten? Epic metal! En dat is precies hoe dit kwartet uit Leipzig hun muziek omschrijft.  

Nu zullen deze heren vast niet echt dobbelstenen hebben gebruikt om hun composities te bepalen, maar dat neemt niet weg dat er enkele onverwachte combinaties tussen zitten. Neem bijvoorbeeld het eerste nummer Wenn der Chronist das Wort erhebt: a-capella (die had ik er niet voor niets bij gezet), symfonisch en Duits. Een opvallender begin van je album kun je bijna niet hebben. En het wérkt! Het helpt ook wel dat drie van de bandleden ook echt goed kunnen zingen. Je hebt zanger David die het gros voor zijn rekening neemt met zijn cleane stem die soms tot epische hoogtes stijgt. Verder verzorgt hij ook de toetsen en orkestraties. Gitarist Sebastian doet mee in de koorzangen en grunt er her en der tussendoor. Bassist Falk is de derde koorknaap en verzorgt ook alle screams. Drummer David moet verder zijn mond houden blijkbaar.

Qua koren en orkesten moet je geen massale duizendkoppige groepen verwachten zoals Rhapsody en Dimmu Borgir ons laten horen, maar kleine ingetogen ensembles. En dat is maar goed ook want er gebeurt al genoeg. Er zit meer dan voldoende afwisseling in deze plaat. Het eerste, echte nummer Phaeton laat ons de rode draad door het album horen, de stijl die Antyra maakt wanneer er geen dobbelstenen gebruikt zouden worden. En dan kom je uit op thrash en speed metal met een Duitse schwung. Denk hierbij aan Tankard (al willen deze Duitsers ons meer over oude beschavingen leren dan over bier. Maar natuurlijk komt er wel drank voor in hun teksten, want het blijven natuurlijk wel Duitsers…) en Die Apokalyptischen Reiter. Gooi daar wat klavier pingels tussendoor, zelfs wat furieuze pianosolo’s en de typische meerstemmige zangkunsten en het feest is weer compleet.

Over het algemeen wordt er in het Duits gezongen, maar zoals in de akoestische ballade Quod Erat Demonstrandum wordt er ook wat Latijn in de mix gegooid. Waarna je getrakteerd wordt op de symfonische power metal van Ischtars Rache. En geheel op eigen wijze van deze band met drie uitstekende zangers is dit nummer instrumentaal. 

Hierna is, voor mij, het hoogtepunt van het album aan de beurt: het epische gladiatoren strijdlied Hungry Lions (awaiting to be fed)! Een catchy, rock n’ roll-achtig, folky nummer inclusief blastbeats en een heerlijke knipoog naar Manowar: Hail.., hail.., hail & kill! 

Daarna komt Blutzoll im Barbarenwald, een lekker lompe thrasher met wat pagan- en deathinvloeden, met in het midden- en solostuk mooie heavy metal verantwoorde dubbelstemmige gitaar- en pianoloopjes die doen denken aan Iron Maiden en Savatage. Want ja, muzikaal wordt er over het hele album ook meer dan prima gepresteerd!
Dan is het tijd voor wat zwartgallige doom in Am seid’nen Faden. Stemmig koorgezang wordt afgewisseld met samenzang van hun drie karakteristieke stemmen: clean, grunt en scream.  

Het album wordt afgesloten met het instrumentale en atmosferische lied Sumerischer Traum. Zeker even fijn om beide voeten weer terug op aarde te krijgen na deze achtbaanrit van muziek. Ik vind het echt bijzonder knap hoe deze mannen dit allemaal aan elkaar hebben weten te knopen. Want zoals ik al eerder zei: het wérkt! Zonder dat het ergens geforceerd of gemaakt klinkt. En alsof dit allemaal al niet genoeg goed nieuws is voor je oren: Poiema: Archaiai Istoriai (wat zoiets betekent als ‘gedicht over de oude geschiedenis’ in het Grieks) is het eerste deel van een tweeluik! Dus er komt nog een album aan! Want (ik heb er even maar even de calculator bij gepakt) er zijn 216 mogelijke combinaties wanneer je drie dobbelstenen gooit. Dus we kunnen nog genoeg leuks van Antyra verwachten in de toekomst! Wat dan? Wanneer? Geen idee, het enige wat ik zeker weet is dat het onverwacht zal zijn… 

Score:

91/100

Label:

Art Gates Records, 2022

Tracklisting:

  1. Wenn der Chronist das Wort erhebt
  2. Phaeton
  3. Die Türme von Kadesh
  4. Quod Erat Demonstrandum
  5. Ischtars Rache
  6. Hungry Lions
  7. Blutzoll im Barbarenwald
  8. Am seid’nen Faden
  9. Sumerischer Traum

Line-up:

  • David Thieme – Zang, toetsen, orkestraties
  • Sebastian Thieme – Gitaar, grunts, zang
  • Falk Mittenentzwei – Bas, screams, zang
  • Kevin Winter – Drums

Links: