Headlines

We gaan terug naar de onderbuik van de Chileense black metal. Met Gryftigæn komen we een band tegen die deel uitmaakt van de Pure Raw Underground Black Metal Plague Circle. Dit is natuurlijk niets nieuws voor de kenners, want bands als Winterstorm en Wampyric Rites passeerden al eens de…Lees verder ›

Na een heruitgave, wat ook een heropname bleek te zijn van Salem 1692 (MMXX), komen de Amerikanen van Ceremonial Castings opnieuw met een heruitgave en heropname ook via het Duitse Eisenwald Records. Dit, Our Journey Through Forever, is een collectie van achttien nummers geworden die de heren handmatig uit hun eigen kerker hebben heropgegraven. Deze worden aangevuld met twee gloednieuwe instrumentaaltjes. Dit alles om hun 25 jarig bestaan wat op te luisteren.Lees verder ›

Rotten Casket heeft de tijd en ruimte gevonden om de handen weer eens ineen te slaan. In 2016 verscheen de compilatie Emerged From Beyond met daarop het eerder verschenen materiaal, afkomstig van twee EP's. De heropleving van deze band vindt overigens plaats met een nagenoeg compleet andere bezetting. Zo is Frank Bergesson als gitarist nog de enige muzikant die de oprichting in 2013 heeft meegemaakt. Inmiddels zijn een paar aansprekende namen aangesloten waarmee First Nail In The Casket is opgenomen.Lees verder ›

Neurotech aka de Sloveen Wulf, is stilaan een icoon aan het worden voor ondergetekende. Hij houdt quasi op zijn eentje mijn liefde voor industrial (metal) staande, haalde in 2021 mijn jaarlijst met het fantastische Solace (hier lezen) en brengt regelmatig nieuw materiaal uit. Tussen alle black (en een deel death) metal door zuigt hij mij naar binnen in zijn fantasie wereld vol sci-fi en futuristische spielerei. Nu heeft de beste man vier nieuwe nummers in een album gepropt, vier nummers, elk tien minuten lange epische symfonieën - de titels geven het al weg - die puur instrumentaal van aard zijn. Ver weg van onze aarde weliswaar.Lees verder ›

Ik heb mijn blackmetal het liefst met een soort van sausje. Dat mag een overaanwezig keyboard zijn, dat mag pure elektronica zijn, dat mag ambient zijn. Ik vind een band als Igorrr tien keer interessanter dan Bathory, Venom of andere ouwe meuk, om het maar even plat te zeggen. Bands als Dodheimsgard, White Ward en Mesarthim staan hoog in mijn vaandel. Deze bands zijn ergens verbonden met blackmetal en hebben daarmee allemaal wel een connectie met elkaar.Lees verder ›

The Ocean is het tweede album van deze Amerikanen. Je zou de geboorte van Fostermother maar zo gemist kunnen hebben. De band bracht een eerste volledige album uit in 2020. “Voor fans van Monolord”, had de tekst in de beschrijving kunnen zijn. Wat deze band doet is klassieke doom mixen met wat verschillende invloeden. Of het nou fuzzy gitaren van stoner zijn, of juist wat meer psychedelische klanken: Fostermother probeert een balans te vinden. The Ocean klinkt als het zoeken naar die balans, waarin de verschillende onderdelen worden onderzocht.Lees verder ›

In afwachting van hun nieuwe album brengt Tygers Of Pan Tang een 4 nummers tellende EP op de markt. Twee nummers daarvan kon je al vinden op hun eerste album Wild Cat uit 1980. De band zelf bestaat trouwens al twee jaar langer. Om het toch een beetje extra interessant te houden, werden die 2 oudere nummers heropgenomen. Dat zorgt natuurlijk voor een betere, warmere productie, een moderner en voller geluid. Nogal wat platen de in New Wave Of British Heavy Metal sfeer uit die periode klonken soms vrij pover.Lees verder ›

Ongeveer een jaar na het verschijnen van Powers That Be ligt er alweer een nieuwe plaat van het Canadese Wreck-Defy in de schappen. Het heeft als titel The World Enslaved meegekregen en is wederom een grote stap voorwaarts voor deze thrash-formatie. Hoewel het gehele album in ruim drie maanden is geschreven, gearrangeerd en opgenomen doet het zeker niet af aan de kwaliteit van de nummers.Lees verder ›

Komt dat zien, komt dat zien! Twee bands voor de prijs van één! Acht nummers en iets meer dan een half uur aan groezelig (g)rauwe black metal, mooi verdeeld over beide deelnemers en ruwweg in 12” vinyl geperst. Mét een duistere bosrand op de cover. Trve in het kwadraat zeg maar.Lees verder ›

The Harvest Moon is het solo-project van Atheos, drummer/vocalist/bassist/percussionist van het Australische gezelschap Vagrond. Alleen werkt het heerschap nu gewoon onder de naam die zijn ouders hem hebben gegeven: Jamie Freeman.Lees verder ›

Kill All The Gentlemen is een (nog onbekende) melodieuze deathmetalband uit Exeter, Verenigd Koninkrijk. De band bracht deze maand zijn tweede album uit en deze gleed vlotjes mijn stereo-installatie binnen. Black Canvas heet de nieuwe schijf en al snel zou mij duidelijk worden dat deze band zeker het deathmetal-gedeelte van zijn muziek vrij serieus neemt. De band gebruikt deze muziek als kapstok, om er vervolgens andere metalgenres aan te hangen. Sta me toe dit te verduidelijken!Lees verder ›

Waar gaan we naar toe? Naar Indonesië en Maleisië als het van deze split afhangt. Dit duo van bands dat al jaren meegaat in de (plaatselijke?) smerige blackmetalondergrond brengt een album uit via Sadist Records/Vrykoblast Productions als ik het goed kan volgen. Het is een split met acht nummers: vier nummers van elk, mooi gelijk en eerlijk verdeeld dus. As Sahar is de langstlopende band van de twee en terroriseert de aardbol al sinds de jaren '80. Hun eerste demo Primitively Eastern Winds kwam uit in 1993. Warkvlt daar in tegen is ruim twintig jaar later ontstaan, in 2013, maar kwamen toen wel meteen met het gelijknamige debuutalbum op de proppen.Lees verder ›

Wie Chiang Mai (Thailand) zegt ziet gelijk hordes met verwende backpackers in een aftandse tuk-tuk rondtuffen en selfies maken bij tempelcomplexen en idyllische berglandschappen. Maar berg uw kotszak even op, en slinger deze rauwe punkrelease van Smellcorpses aan. Deze Thai die tegenwoordig vanuit Chang Mai musiceren, zijn sinds 2015 actief in het veld. Ik kan nog één EP terugvinden met twee liedjes van deze band.Lees verder ›

Met zijn debuut Take Up My Bones levert Arð meteen een pracht van een visitekaartje af. Arð is het soloproject van Mark Deeks, die we kennen van het zwartmetalen Winterfylleth. Geen black metal hier, maar wel plechtige, melancholische, epische doom met een uitgesproken religieuze sfeer. Lees verder ›

Meresin komt uit Polen en debuteert met Black Messiah in het Land der Zware Metalen. De twee bandleden hebben goed opgelet/afgekeken bij de grote broers, want de Mgła-esque maskers worden van stal gehaald en muzikaal gezien lijkt Behemoth een aardig grote inspiratiebron. Op papier is het black metal, maar ook de death metal is niet te missen. Wat meteen opvalt is het gebrek aan snelheid. Pas in het derde nummer, Legions, komen de blastbeats om de hoek en is de Behemoth-puzzel compleet.Lees verder ›

Helge Nørbygaard ontdekte black metal halverwege de jaren '90 en wist toen al dat hij op een dag een album zou schrijven en uitbrengen in deze stijl. Er waren jaren van verslaving, depressie en angst voor nodig om uiteindelijk een debuutalbum uit te brengen. Dit leert althans de achtergrondinformatie. Hoelang er precies over het schrijfproces is gedaan wordt er dan weer niet bij vermeld, maar ik vermoed dat er best een poos overheen is gegaan. De muziek van Helge is gestoeld op black metal maar kent wat genrevreemde invloeden.Lees verder ›