Af en toe ga ik eens door onze heilige Zware Lijst en pik ik een album op dat al een tijdje uit is. Frozen Shield bracht begin november 2021 debuut Ínia uit, hoewel ze al actief zijn sinds 2010. Vooral het opgegeven genre, viking metal, viel mij op: het is een label dat niet zo vaak meer op bands geplakt wordt. In mijn oren en tot mijn spijt heeft dit met viking metal niet veel te maken. Mijn eerste gevoel was er dan ook één van teleurstelling. Het duurde even voor die doorgespoeld was – gelukkig had ik mijn drinkhoorn al klaargelegd! Uiteindelijk bleek er toch heel wat moois te ontdekken.
Na het folky en symfonische intro A New Tale Is To Begin start The Greatest Journey vooral als feelgood folk metal met een goede scheut bombast. Mooi samenspel, afwisselend, maar qua melodie weinig geïnspireerd. De heroïsche, meerstemmige mannenzang tijdens de springerige strofe is bijvoorbeeld wel goed gebracht, maar het doet me weinig. Het is een beetje teveel van de-hobbits-gaan-vrolijk-samen-op-weg. Maar dat verandert helemaal wanneer de intensiteit toeneemt: blackmetalscreams en blast beats vallen in en de speelse viool van voorheen gaat over naar een meer emotioneel geladen melodie. De muziek klinkt een pak meer bevlogen en kent gevoel. Nog altijd geen viking metal in mijn oren, maar wel lekker. Alle folkelementen blijven tijdens dit stevige stuk aanwezig, maar overheersen niet en zorgen zelfs, tot mijn verrassing, voor een krachtiger klinkend geheel.
Tijdens het hele album wisselt de stemming wel vaker tussen steviger, meer emotioneel werk en een frivoler geluid. Ook tussen metal en symfonische intermezzo’s: de zes intermezzo’s zijn wat teveel van het goede en hebben niet veel meerwaarde. In het grotere geheel storen de speelsere stukken echter minder en daarom vind ik het verrassend dat The Greatest Journey als openingsnummer gekozen werd. De beleving van muziek is altijd persoonlijk natuurlijk, maar er staan mijns inziens (veel) sterkere nummers op dit album. Land Under Storm gaat de zwaardere, dramatische tour op en kent een mooi symfonisch einde. Titelnummer Ínia flirt effectief even met viking metal. Naar het einde toe gaat dit over in een rustig, gevoelig stukje muziek om dit krachtig herhalend af te sluiten. Hier overtuigt de mannelijke meerstemmigheid wél.
En dan weerklinkt een metalversie van Nocturne van Secret Garden, voormalig songfestivalwinnaar. Althans, dat dacht ik bij de eerste luisterbeurt van Voice Of The Tide (toegegeven: pas na enkele dagen mijn hoofd te pijnigen, herinnerde ik me van waar ik de melodie kende). Bij het invallen van de screams blijkt het toch niet om een cover te gaan. Maar daar heb ik het dus moeilijk mee, zoals bijvoorbeeld ook met Inis Mona van Eluveitie; een publieksfavoriet, maar doordat het dezelfde folkmelodie herneemt als het tenenkrullende La Tribu De Dana kan ik er gewoon niet naar luisteren. Hetzelfde effect heeft Voice Of The Tide op mij: het laat mij gewoon teveel aan Nocturne denken. Toch komen er mooie passages voor in dit nummer. Oordeel dus vooral zelf, zou ik zeggen.
Maar zoals ik hierboven al zei: Ínia wordt sterker naar het einde toe. Warrior Woman knalt er goed op los en is een feestnummer zonder te vervallen in hersenloze vrolijkheid, zoals de betere Ensiferumklassiekers zeg maar. The Lair Of The Mad Magician stelt de afwisseling van dit album extra tentoon: een meer progressief werkstuk met musical-inslag, zowel qua zang, orchestrale begeleiding als verhalend karakter. Een moddervette knipoog naar Ensiferum sluit het nummer lai-lai-end af. Timeless Dream is een ballad van een zevental minuten waarvan het begin, dat nochtans ingeleid wordt door een aangenaam en catchy folkmelodietje op gitaar, toch wat te traag op gang komt. Na ongeveer vier en een halve minuut worden we getrakteerd op een innig mooi stukje a capella koorzang, om stil van te worden. De catchy gitaarmelodie van het begin neemt over, waarop de muziek aanzwelt en eindigt in een symfonisch crescendo. Opnieuw: met viking metal heeft dit maar weinig te maken, maar mooi is het wel.
Zoals je waarschijnlijk wel aanvoelt, hou ik aan het debuut van Frozen Shield een dubbel gevoel over. Het valt echter niet te ontkennen dat er een aantal sterke nummers op Ínia te vinden zijn. Zeker waar de viool en andere folkelementen het emotionele geheel versterken, gebeuren mooie dingen. Van mij krijgen ze alvast het voordeel van de twijfel. Voor fans van Ensiferum, Turisas en Equilibrium zeker een band om in de gaten te houden.
Score:
81/100
Label:
Helheim Records, 2021
Tracklisting:
- A New Tale Is To Begin
- The Greatest Journey
- Land Under Storm
- The Grim Drought
- Ínia
- Voice Of The Tide
- Facing The Gates Of Stone
- Warrior Woman
- The Lair Of The Mad Magician
- In a Timeless Dream
- Jaw of the Titans Mounts
- Canvas of Snow
- One Last Page
Line-up:
- Ümbra Hatzler – Zang
- Isaac Solanas – Gitaar, zang
- Gerard de Diego – Basgitaar, zang
- Marc Olestí – Gitaar, koren
- Arnau Salto – Drum
Links: