Headlines

Back Into The Old Forest is precies wat de titel aangeeft: een terugkeer naar Into the Old Forest. Letterlijk dan, want dit is wel degelijk een heropname van het debuutalbum. Mét Kobold (als Grond) achter de drums, zoals dat toen het geval was, in dezelfde studio als destijds én gebruik makend van de originele instrumenten. Er werd duidelijk niets aan het toeval overgelaten om dat authentieke geluid opnieuw van onder het stof te halen. Maar waarom eigenlijk? Bij een heropname is het toch vooral de bedoeling om het oorspronkelijke geluid wat op te frissen? Wel, Into the Old Forest was in 1999 enkel uitgebracht op CD en recent kwamen een aantal kleinere labels aankloppen bij de band met de vraag om deze Britse cultklassieker ook op vinyl te mogen releasen. Het originele label, Mordgrimm, wou hier echter helemaal niet aan meewerken en toen hun geduld helemaal op was besloten Kobold en Beleth om het dan maar zelf te doen. “Deze versie is ons eigendom en dus kunnen we er mee doen wat we willen.”Lees verder ›

Eigenlijk zou Make Them Suffer het nieuwe album How To Survive A Funeral pas in juli lanceren. Uiteindelijk verliepen de zaken toch spoediger dan gedacht. Zodoende kunnen we in ieder geval vast digitaal genieten van het nieuwe werk van de Australische deathcore-formatie. Voor goede adviezen moet je bij dit vijftal zijn, want tips om een begrafenis te overleven, die misten we nog op onze aardkloot. Aanvankelijk was ik nog in de veronderstelling dat de spijkerharde singel Hollowed Heart uit 2019 ook op deze plaat zou verschijnen, maar dat blijkt niet zo te zijn. Make Them Suffer liet op die single wederom deathcore horen waarbij je het liefst wil vechten met een cactus. Ik zal een klein tipje van de sluier oplichten; tracks van dat kaliber vinden we er slechts enkele op deze nieuwe plaat.Lees verder ›

Stout plantje, lief hondje. Kijk, je kan het gek vinden maar hier gaan we mee verder. En het zal snel duidelijk worden waarom. Mora Prokaza is een avantgarde, experimentele blackmetalband uit Wit-Rusland en bestaat uit de twee gestoorde heren Farmakon en Hatestorm. Dit By Chance is hun eerste release via het Season Of Mist-label. Een platenboer die een neus heeft voor kwaliteit in alle subgenres van de metal. Mora Prokaza is een vreemde eend in de bijt en zal op zich al niet stel passen in één of andere platenkast. Het is een speciale bende. Muzikaal zijn er raakvlakken met Shining (qua presentatie), Lifelover (qua songstructuur en thematiek) en Pensées Nocturnes (qua gebruik van wat theatrale muzikale bijklanken). Muzikaal zet het echter een volledig eigen gestoord geluid neer.Lees verder ›

In 2011 maakte Elijah Cirricione een erg moeilijke periode door. Deze periode blijkt nu de voedingsbodem te zijn voor de acht thema's, de acht nummers die hij samen met zijn kornuiten onder de naam Dismalimerence op hun debuutplaat, Tome 1, heeft neergepend. Deze Amerikanen, allen afkomstig uit de grote regio rond Chicago, spelen een blackmetalvariant die niet te brutaal is maar zijn raakvlakken heeft met bands als Woods Of Desolation, Harakiri For The Sky (weliswaar zonder de typische vocalen van JJ) en consorten. Dan zit je onmiddellijk in het schuifje met de gevoelige, beladen teksten en rommel je in de doos tussen stevige gitaren, akoestische partituren maar ook pianothema's en langere, uitgerokken nummers. Voor zij die fan zijn van bovenstaande bands kunnen de plaat direct aanschaffen, de andere die wat meer overtuiging nodig hebben, alvorens hun zuur verdiende centen te investeren, tracht ik tot op zekere hoogte hieronder daarvan te overtuigen.Lees verder ›

Ah, Carach Angren. De schrik van elke Amstelveense aanhanger van de ChristenUnie, en de Nederlandse vaandeldragers van de horrorblackmetal. De band heeft een nieuwe plaat! Franckensteina Strataemontanus vertelt het verhaal van Johann Konrad Dippel, vrij naar het legendarische boek 'Frankenstein' van Mary Shelly. Het is het zesde album van de aimabele heren. Bij Zware Metalen kennen we de heren al sinds Lammendam, waar 'wijlen' Robert de Leeuw het album een 'Uitstekend debuut!' noemde.Lees verder ›

Het Maltese Angelcrypt doet aan melodische death metal. Dawn of the Emperor is het tweede album van de band. De band bestaat al sinds 1997, maar nam in het verleden ruim de tijd voordat een daadwerkelijk album werd uitgebracht. In 2016 volgde het eerste teken van leven: We Are The Dead. Daar leek het inderdaad wel op, want er was al jaren geen teken van leven te bekennen. Ditmaal is de band dus wat sneller te werk gegaan.Lees verder ›

The Other is een betrouwbaar fenomeen. De band heeft een consistente discografie met Fear Itself als mijn voorlopige hoogtepunt. De Duitsers maken horrorpunk. Dat betekent eigenlijk dat men hardrock, occulte rock en wat (Duitse) punkinvloeden door elkaar mikt.  Het nieuwste album Haunted bevat 13 nummers met een totale speelduur van ongeveer drie kwartier.Lees verder ›

Lined is een vijfkoppige Spaanse band, opgericht in 2008 en nu toe aan het tweede volledige album. Het titelloze debuut stamt uit 2009 en daarna duurde het tot dit jaar voordat de band enkele singles ter opwarming van Soulcrifice uitbracht. Waarom er elf jaar tussen de releases zit wordt niet duidelijk. Het maakt verder ook niet uit, Soulcrifice spreekt voor zichzelf.Lees verder ›

In de jaren negentig had Frankrijk met Kickback en L'Esprit Du Clan twee grote namen op het gebied van hardcore. Hoewel beide nog actief zijn, is hun succes al op het hoogtepunt geweest. Tegenwoordig weten Providence en Stinky ook wat naam op te bouwen. De inspiratie was bij laatstgenoemd Franse vijftal in 2010 misschien ver te zoeken, maar de naam zelf is minstens opmerkelijk te noemen. Ook de vormgeving van het logo komt bekend voor en laat bij velen een lampje branden. Stinky brengt met Of Lost Things zijn derde album uit en zet de luisteraar daarmee wederom old school hardcore met lichte punkinvloeden voor.Lees verder ›

“Corona legt de maatschappij in de kluisters.” Bla bla bla, dergelijk gezwam hebben we al vaker gehoord dan er demonstranten op de Dam waren. Gelukkig zijn er bands die zich niet door het virus in de bek laten schijten. Bands die vanuit hun eigen huiskamers luidkeels “fuck you!” roepen en hun instrumenten uit de kast pakken. Black Falcon is zo’n band en heeft in thuisisolatie een EP opgenomen. Ieder bandlid speelde thuis zelf zijn tracks in, welke vervolgens werden samengevoegd. Het resultaat is een rauwe sound die barst van de energie.Lees verder ›

In 1997 verscheen het album In The Sign Of The Ravens van het Zweedse Viking-, folk- blackmetalgezelschap Mithotyn. Niet veel later verschenen King Of The Distant Forest en Gathered Around The Oaken Tabel. En toen? Toen werd het stil rond deze band. Weliswaar probeerde zanger-gitarist Kalle Beckman het nog met onder andere Infernal Vengeance dat via het Trinity Records label uit Hong Kong het meer dan te pruimen Dual Mayhem album uitbracht. Waarom vertel ik dit? Nu, het was lang zoeken naar een band die me hetzelfde gevoel gaf als Mithotyn en net daar komt met het Noorse Blot verandering in.Lees verder ›

Armagedda is terug onder de levenden! Als er iets cult is in blackmetalland dan zijn het ook zeker de releases van deze Zweedse band. Ergens in 2004 besloot hij de stekker eruit te trekken. Wat je dan kreeg is, zoals zo vaak, een verzameling van werkjes onder de vorm van singles, compilaties en dergelijke. Maar nu zijn de heren A. en Graav gewoon terug. En zoals ze in het verleden ook al deden, een roestige bak vol blackmetalgeweld wordt er voor je klaargezet. Hop en smullen maar.Lees verder ›

Een splitalbum beluisteren is vaak een beproeving daar je meerdere bands te horen krijgt. Soms hebben drie dan weer vier vaker nog twee bands hun lot aan elkaar gekoppeld. Vaak zijn het bands die in elkaars buurt wonen of tappen uit hetzelfde vaatje, heel soms zijn het bands die eigenlijk elkaars tegenpolen zijn. Elke constructie is anders doch levert altijd wel een verrassing op in mijn ogen. Via het almachtige Ván records krijgen we twee nieuwe songs van labelgenoten Almyrkvi uit IJsland en The Ruins Of Beverast uit Duitsland. Deze bands tappen al langer uit hetzelfde vaatje en produceren aldus een gelijkaardig brouwsel dat meer dan smakelijk is, vaak overheerlijk. Ik verwijs naar het Umbra album van de IJslanders en onder andere naar de majestueuze platen Exuvia of meer nog Blood Vaults of Foulest Semen Of A Sheltered Elite van de Duitsers.Lees verder ›

Een EP uit het warme, vochtige Portugal die de titel O Renascer, O Crer draagt. Het infernale trio Maldito brengt dit zwartgeblakerd schijfje uit via War Arts Productions. De heren hebben al heel wat ervaring in hun spreekwoordelijke rugzak, want ze spelen of speelden in bands als Grievance, Flagellum Dei of Corpus Christii.Lees verder ›

Hier, voilà, de negende release van het viertal Guerra Total, de oudgedienden uit Bogota, Colombia! Deze brute en erg agressieve plaat wordt uitgebracht door het Mexicaanse Iron, Blood and Death records. Het negende studio-album van deze heren kreeg de magnifieke titel, War Is The Pursuit Of Death: A Hymnal For The Misanthrope met zich mee. Een conceptalbum over oorlog, verwoesting, dood en de invloed op de mensheid van dit alles.Lees verder ›

Je verhuist van Polen naar IJsland, wat gebeurt er dan met je muziek en het hele gebeuren rond je als blackmetalband? Wat is de invloed hiervan? Je kan natuurlijk je oorspronkelijke roots niet verloochenen en dat is ook niet hetgeen wat Above Aurora doet. Dit trio omhelst de typische IJslandse invloeden uit natuur en extreme muziek en creëert alzo een meer eigen geluid.Lees verder ›

Na een stilte van maar liefst twaalf jaar geeft Atavist weer een teken van leven. De sludgy doomdeathband van Winterfylleth-zanger/gitarist Chris Naughton en drie ex-leden van They Are Cowards is er dan toch in geslaagd de veilige lethargie voldoende van zich af te schudden om tot een nieuw album te komen. Waar het eerste album in 2006 nog slechts de naam van de band droeg begon men de platen bij tweede album II: Ruined te nummeren. Dat III: Absolution het derde album van de band is, zal dan ook niet verbazen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat die eerste twee albums uit de 'noughties' me grotendeels zijn ontgaan. Naar een vergelijking met die platen zul je in deze recensie dan ook vergeefs zoeken. Niet getreurd (of in dit genre juist wel natuurlijk) want III: Absolution is absoluut sterk genoeg om op eigen benen te staan.Lees verder ›