In 2011 maakte Elijah Cirricione een erg moeilijke periode door. Deze periode blijkt nu de voedingsbodem te zijn voor de acht thema’s, de acht nummers die hij samen met zijn kornuiten onder de naam Dismalimerence op hun debuutplaat, Tome 1, heeft neergepend. Deze Amerikanen, allen afkomstig uit de grote regio rond Chicago, spelen een blackmetalvariant die niet te brutaal is maar zijn raakvlakken heeft met bands als Woods Of Desolation, Harakiri For The Sky (weliswaar zonder de typische vocalen van JJ) en consorten. Dan zit je onmiddellijk in het schuifje met de gevoelige, beladen teksten en rommel je in de doos tussen stevige gitaren, akoestische partituren maar ook pianothema’s en langere, uitgerokken nummers. Voor zij die fan zijn van bovenstaande bands kunnen de plaat direct aanschaffen, de andere die wat meer overtuiging nodig hebben, alvorens hun zuur verdiende centen te investeren, tracht ik tot op zekere hoogte hieronder daarvan te overtuigen.
Zitten er dan helemaal geen haken en ogen aan dit album? Jawel hoor, zo klinkt de drum behoorlijk plat en heeft deze weinig diepgang. De bas is zeer prominent aanwezig doch klettert net iets te weinig. Nu dit alles mag je ook gewoon langs je neerleggen, want het is voor de rest een prima debuut.
Op dit album staat er een verzameling van meer dan degelijke songs. Neem nu de openingssong die wordt uitgesmeerd over meer dan elf minuten. Het lijkt in eerst instantie een amalgaam of samenplaksel van allerlei riffs. Doch bij goed door luisteren zit het verhaal netjes in elkaar en wordt dit alles speltechnisch meer dan bovengemiddeld gebracht. Ook een eerder kort nummer als Pragma, heeft die drive, die weemoedige ondertoon die je doorheen het hele album oppikt. De zingende doch eerder huilende gitaren laten je walsen op het verdriet van de bandleden. Negligence Of The Forgotten gaat van start zoals Harakiri For The Sky een song wel eens in gang trapt. Je krijgt die gitaarpartij met hoge noten die sturend de bovenhand neemt, de drum rolt dan voorzichtig alles plat aan niet te hoge snelheden. Een echte uitschieter staat er niet op deze plaat, alhoewel de eerste track, Crimson Glow, het meest overtuigend klinkt.
Kan je rustig besluiten dat de Amerikaanse blackmetalscene ook zijn Woods Of Desolation heeft? Volgens mij wel, er kan weliswaar nog wat bijgevijld worden, hier en daar mag er ook nog wat bijgeschaaft en bijgetimmerd worden, maar deze kerels zijn alvast goed op weg.
Score:
80/100
Label:
Transcending Records, 2020
Tracklisting:
- Crimson Glow
- Sequestered Hearts
- My Only Love
- Orchid’s Reverie
- Pragma
- Negligence Of The Forgotten
- Vale Amor
- Destined For Solitude
Line-up:
- Elijah Cirricione – zang, gitaar
- Matt Mifflin – gitaar
- Craig Hamburger – bas
- Joey Casillas – drum
Links: