Via Facebook deden we onlangs een oproep richting verzamelaars met een grote collectie van één specifieke band. De vraag was om de collectie te delen door middel van een foto. Uit al die inzenders koos de redactie enkele verzamelaars die vervolgens een apart, uitgewerkt artikel krijgen. Met andere woorden: de collectie komt in de spotlights te staan. En jawel, daar zijn we dan met de tweede verzameling! Verwacht de komende weken nog meer artikelen.
In deze tweede aflevering spreken we Gerben Mol, die gezien zijn vele hobby’s moeilijk stil kan zitten. Geen wonder dat hij graag drumstokken vasthoudt. Zo speelde hij in het verleden bij LD’50 (1996-2005), Iniuria (2005-2013, Burning Hatred (2009-2017) en Phlebotomized (2013-2017). Tegenwoordig verslijt de Overijssellaar zijn stokken bij Anarchos en Putrefied Corpse. In zijn overige vrije tijd is Gerben graag bezig met het verzamelen van vinyl, specifieker de eerste persingen van originele studio-albums. Vanuit die passie en hobby is zijn verzamelpagina op Facebook ontstaan: Dutch Death Metal releases. Op die pagina passeren regelmatig verschillende items de revue waarmee de verzamelaar van dit artikel een archief aan foto’s probeert aan te leggen. Tijdens onze oproep voor collecties wist zijn verzameling van Nasum onze aandacht op te eisen en ongetwijfeld die van jullie ook.
Nasum! De beste band die het genre heeft voortgebracht?
Nasum is inderdaad wel één van de bands die een stempel op het genre heeft gedrukt. Ik heb de band al vanaf de start gevolgd en vooral de agressie en intensiteit in de grindcore sprak me aan. Necrony, de andere band van drummer Anders Jakobson, was ook al zo’n verschrikkelijk gave band. Andere bands als Napalm Death, Terrorizer en Rotten Sound horen ook bij de belangrijke namen uiteraard. Menig grindcore-project kan nog een puntje zuigen aan de muziek van deze bands.
Totale collectie Nasum
Hoe ben je eigenlijk met Nasum in aanraking gekomen?
In de glorietijd van tapetraden en het verzamelen van EP’s – de portokosten lagen toch veel lager – heb ik veel muziek verzameld. Agathocles en Nunslaughter zijn twee bands die ontzettend veel materiaal hebben uitgebracht. De split van Agathocles met Nasum die begin jaren negentig verscheen was mijn eerste kennismaking met de Zweden. Na aanleiding van die split single heb ik een brief verstuurd naar vocalist Mieszko Talarcyk en kreeg ik in het contact met hem bijvoorbeeld regelmatig gave ‘advance-releases’ toegestuurd. Die beluisterde ik dan vervolgens tijdens het lopen van mijn krantenwijk. Een hoop nostalgie (en tragedie) in mijn verzameling. Helaas heb ik niets van mijn communicatie met hem bewaard.
Om daar maar meteen op in te haken; het was inderdaad diezelfde zanger die in 2004 plotsklaps het leven liet tijdens de tsunami in Thailand. Vervolgens is de band ook meteen gestopt. De juiste keuze?
Begrijpelijk inderdaad. Mieszko was zo bepalend voor de band dat er eigenlijk geen andere keuze was. Ik vond het ook verschrikkelijk nieuws, temeer omdat ik in de jaren ’90 regelmatig contact met hem had. We mogen dan ook best spreken van een gemis in de scene. Keijo Niinimaa van Rotten Sound was mijn inziens trouwens wel de aangewezen persoon om hem te eren tijdens de reünieshows ter ere van het twintigjarig bestaan die later volgden.
Je hebt één van die shows, of meerdere wellicht, ook nog meegemaakt dus?
Ik heb de show op Xtreme Fest gezien en die vond het uiteraard erg gaaf. Nog één keer de kneiters van Nasum live meemaken, dat wilde ik niet missen! Daarnaast heb ik Nasum met Mieszko maar één keer live gezien. Dat was tijdens een show in Duitsland waar de band samen met Napalm Death optrad, aangezien ik het concert hier in Nederland moest missen. Ik heb de kleine geweldenaar daar ook nog even kort gesproken.
Heeft het overlijden van Mieszko nog invloed gehad op jouw verzameling, wellicht een reden om de collectie helemaal compleet te maken?
Nee. Ik moet zeggen dat ik rond die tijd eigenlijk alles al zo’n beetje in mijn bezit had. Later heb ik uiteraard nog wel de Grind Finale gekocht, met daarop alle tracks die Nasum uitbracht op splits en EP’s. Even denken… van Inhale/Exhale en Human 2.0 heb ik later de eerste persing nog gekocht en van Domedagen de 5 EP-box. Eigenlijk onzin aangezien ik de zwarte versie al in bezit had en de EP-box allemaal hetzelfde materiaal heeft, maar alleen op een ander kleur vinyl. Oké, de editie is wel extreem gelimiteerd. Er zijn slechts vijftien oplagen van verschenen.
Dat zijn er nogal wat ja. Ik zie zelfs een test-pressing?
Helaas heb ik die niet, maar daar zijn er volgens mij ook maar drie van verschenen. Ik had dus de eerste persing en kon later de gelimiteerde versie aanschaffen voor een appel en ei, dus heb die ook maar aangeschaft. Inmiddels zal deze editie ook wel voor de hoofdprijs over de toonbanken gaan via de bekende handelsites. Wat ze tegenwoordig vragen voor vinyl is absurd.
Domedagen EP-box
Wat vind je eigenlijk van een site als Discogs?
Dat is een superhandige site voor naslagwerk en informatie waar ik ook veel gebruik van maak. Heel mijn collectie staat daar online en ook mijn wantlist is daar uitgewerkt. Het verkoopgedeelte is de laatste jaren wel te gek geworden, mensen denken dat de vraagprijs ook gelijk is aan de waarde van het item. Door de hoge prijzen is verzamelen moeilijker dan wenselijk zou moeten zijn.
Een klein uitstapje omdat je het net over de zanger van Rotten Sound had, maar die band is je ook niet onbekend zag ik tijdens onze oproep via Facebook?
Ja dat klopt. Rotten Sound is ook een band die ik vanaf het begin volg en al vaker live aan het werk heb gezien. De eerste keer was geloof ik in de Bosuil te Weert samen met Leng Tch’e, Pig Destroyer en Stoma. Ook van Rotten Sound heb ik de vinylcollectie bijna compleet. Ik mis nog één EP. Murderworks is en blijft toch mijn favoriet: wat een jetser is dat toch!
Er zijn heel wat liefhebbers van metal die weinig tot niets kunnen met grindcore. Veel gehoorde kritiek is de korte speelduur van nummers en albums, of de thematiek en uitstraling van een band die moeilijk serieus te nemen is.
Ik begrijp wat je bedoelt. Echter zijn bands als Nasum wel degelijk serieus te nemen. Het zijn prima muzikanten en Anders Jakobson is ook een uitstekende drummer. Hetzelfde geldt ook voor bijvoorbeeld Dead Infection (RIP). Die gasten weten echt wel hoe ze grindcore interessant konden houden. Daarnaast kun je inderdaad echt niet alle bands in het genre serieus nemen en dat hoeft ook niet. Die pleeborstel-badeendjes-circlepit-hoempa-toestand is heel andere koek.
Wat is je meest exclusieve item, of waar heb je de meeste moeite voor moeten doen?
Echt lang zoeken heb ik naar geen enkel item gedaan. Ik weet wel dat de split met Agathocles en de Domedagen– EP box zeer gewilde items zijn, dus waarschijnlijk zijn dat de meest exclusieve schijfjes. Oh, wacht. De split picture-disc met Napalm Death is nog een exclusief item! Dat plaatje heb ik ooit nog overgenomen van Robin die nu in Offerblok speelt (ex-Suppository en Rompeprop ). Momenteel staat deze uitgave overigens te koop voor een slordige honderd euro.
Split EP van Nasum met Napalm Death
Als we de eerste releases van Nasum afzetten tegen Human 2.0 of het later verschenen Helvete, dan horen we toch een duidelijk verschil. Kon jij goed uit de voeten met dat moderner geluid?
De eerste EP’s en Inhale/Exhale zijn inderdaad lekker rauwe grindcore-beukers. Tijdens Human 2.0 kon je merken dat Nasum zichzelf had ontwikkeld tot een grote naam in het genre. Persoonlijk had ik graag wat meer combinatie gehoord in de zware vocalen en screams, maar ondanks dat zijn beide natuurlijk magistrale albums. Diegene die ten tijde van Helvete commentaar hadden op de modernisering van het geluid, zijn wellicht dezelfde mensen die grindcore niet serieus kunnen nemen. Wat mij trouwens opviel in die tijd was de vergelijking in zowel muziek als artork van Nasum’s Helvete en Regurgitate’s Deviant. Beide zijn topreleases!
De collega’s op onze redactie vroegen zich af welke band tegenwoordig in staat is om een Human 2.0 (3.0?) te evenaren?
Die zijn er meer dan genoeg waarschijnlijk en die kunnen dat ook nog wel verbeteren. Feit is dat ze daarmee nog niet de feeling kunnen evenaren die het album oproept. Een Rotten Sound doet tegenwoordig niet onder voor Nasum als je het mij vraagt. Op enkele bands na moet ik eerlijk toegeven dat het grindcore-genre een beetje langs me heen is gegaan.
Ik persoonlijk heb Helvete helemaal grijs gedraaid. Wat is jouw favoriete release van de band?
Dat is Blind World, de EP samen met Agathocles. Daar zit natuurlijk ook de herinnering achter van de eerste kennismaking met de grindcore van Nasum. Het is één van de EP’s die hier nog wel regelmatig zijn rondjes maakt. Cool ook dat Anders Jakobson onlangs besloot om T-shirts te drukken met de cover erop. Gelijk een exemplaar gekocht natuurlijk, mooi om stoer mee te doen op concerten en festivals.
Blind World, split EP met Agathocles
Is Nasum eigenlijk ook je favoriete band?
Grappige vraag, aangezien ik geen band heb die op nummer één staat. Volgens mij kan dat ook haast niet. Zo vind ik Nile bijvoorbeeld heel gaaf om live te zien, maar zet ik vervolgens thuis een cd van ze op, dan kan ik er weinig tot niets mee.
Ah! Nu je het zegt. Die mis ik in jouw collectie, afgaande op de foto’s: cd’s!
Oh, maar die heb ik er ook nog wel een bult hoor. Ik ben alleen gestopt om cd’s te kopen en heb veel van mijn totale verzameling op cd verkocht. Daarmee heb ik nu een collectie met cd’s die ik nog wel regelmatig luister omdat het gewoon gave albums zijn, niet omdat mijn kast perse moet vol staan met materiaal. Thuis op de bank mag ik graag wat LP’s opzetten en een pilsje erbij open trekken. Met een CD heb ik daar toch vaker een ander gevoel bij; dan pak ik een sinas, haha!
Een minder voor de hand liggende afsluiter: welk album van Nasum heb je verhoudingsgewijs het minst uit de kast getrokken?
Dat is een lastige. Ik heb mezelf aangewend om alles wat ik heb verzameld ook regelmatig te luisteren. Soms pak ik van meerdere bands wat albums uit de kast die ik lang niet heb beluisterd, waardoor alles wel weer een keer aan bod komt. CD’s neem ik regelmatig mee in de auto en blijven daar dan ook even liggen. Singles draai ik wat minder, maar in het geval van Nasum staan die ook op Grind Finale welke ik op zowel CD als LP heb. Er is dus geen album waarvan ik zeg dat ik het minder heb gedraaid dus.
Bedankt voor je tijd en antwoorden. Grind on, of zoals ze bij het Obscene Extreme festival zeggen: In Grind We Crust!
Lees ook het eerste artikel van deze serie: de collectie van… My Dying Bride.