Headlines

Dat black metal een immens populair metalgenre is, heeft het waarschijnlijk voornamelijk te danken aan zijn veelzijdigheid. Het leent zich namelijk perfect voor verweving met andere genres, ook buiten de grenzen van het metaluniversum: punk, rock, klassieke muziek, folk, jazz, elektronische muziek, industrial, middeleeuwse muziek, noem maar op… Het is zo divers dat er altijd wel een combinatie kan gevonden worden die als een spreekwoordelijk dekseltje past op het al even spreekwoordelijk potje, gevuld met persoonlijke voorkeuren van de luisteraar.Lees verder ›

Het vorige volledige album van deze Amerikanen kreeg nog de titel EARTHANDSKY mee. Daarnaast brachten de vier heren nog maar recent een andere EP uit, Timeless. Ook Bloom is een EP geworden met drie nummers. Het moet gezegd, melodische metalcore met sterke cleane vocalen, dat is het handelsmerk van Of Mice & Men. Lees verder ›

Kassar. Ik kwam de naam van deze Nederlandse band tegen in een verslag van collega Ruben Verheul die het een van de betere shows van 2019 vond. Toen stond de band in het voorprogramma van Inter Arma. Kassar is instrumentaal en drieledig, net als zijn EP. De titel van deze EP is dan ook een soort van acrostichon.Lees verder ›

Heel eerlijk? Een platenlabel uit Peru ben ik toch nog niet al te vaak tegengekomen. Dit Intie Records is er één van, vermoedelijk één van de zovelen. Het brengt de tweede EP, van dit eveneens Peruviaanse trio, uit op cassette. En als ik het mag geloven gaan we er snel moeten bij zijn want de oplage is beperkt. Dit hebbeding telt vijf blackmetalnummers met een leren thrashjas. Nog wel even vermelden dat de EP oorspronkelijk al in 2020 uitkwam en nu dus via bovenstaand kanaal opnieuw beschikbaar is.Lees verder ›

Als je houdt van melodische metal met een akelig sfeertje dan zullen de heksen van Burning Witches je nogmaals kunnen entertainen met het nieuwe album The Witch Of The North. Het nieuwe werk is weer wat zwaarder dan vorige plaat Dance With The Devil, met dertien origineel opgebouwde nummers, een goede portie pit, fluitende pinch-harmonische solo’s en wat jaren '80 glamrock er doorheen gewoven. Net als vele opkomende vrouwelijke metalbands, blazen deze dames je omver met hun muzikale vaardigheden.Lees verder ›

Alluvial kent een relatief korte historiek. De band bracht zijn eerste langspeler uit in 2017. Dit betrof een volledig instrumentaal werkstuk, geschreven door gitaristen Keith Merrow en Wes Hauch, dat in eigen beheer werd uitgebracht. In de tussentijd onderging de band een complete transformatie. Eerstgenoemde oprichter verliet de band, er werd een krabbel gezet bij Nuclear Blast en drie verse toevoegingen kwamen de gelederen versterken. Waar de band dus staat voor een nieuw begin, kan dat van de huidige personele bezetting zeker niet gezegd worden. Zowel medeoprichter Wes Hauch (ex-Black Crown Initiate, ex-The Faceless) als de nieuwkomers Kevin Muller (ex-Suffocation, The Merciless Concept) en Matthew Paulazzo (Aegaeon) brengen een karrenvracht aan ervaring met zich mee. De kenner weet dan al genoeg. We kunnen ons gaan opmaken voor een dik halfuur aan progressieve, technische death metal van hoogstaande kwaliteit. Lekker!Lees verder ›

We kunnen ook gewoon Eximperitus gebruiken als bandnaam, maar waarom zouden we dat doen? Deze Wit-Russische bruutband die lijkt alsof ze ontstaan is door te headbangen op een toetsenbord opereert anoniem, wat vrij logisch is, want het zijn Wit-Russen. Wit-Rusland is zoals u weet een land dat geregeerd wordt op een manier waarbij voyeurs als Putin, Hoover, de gehele Mossad, de 'ndrangheta en de Sicherheitsdienst samen de grootste producenten van natuurlijk glijmiddel worden als ze er zouden naar staan gluren. Übernarcist Alexander Lukashenko heeft het landje nog steeds volledig in zijn macht en zal dat doen tot hij welverdiend de kist ingaat. Goed, het gaat hier gelukkig nog over muziek, dus laten we die trieste mens even negeren. De naam Eximperituserqethhzebibšiptugakkathšulweliarzaxułum bevat fragmenten uit het Latijn, Oud-Egyptisch, Akkadisch en Sumerisch om de "onuitsprekelijke naam van het anti-universum" te vormen. Willowtip Records is niet te verlegen om dergelijke ongein uit te brengen. Het debuut genaamd Prajecyrujučy sinhuliarnaje wypramieńwańnie Daktryny Absaliutnaha j Usiopahłynaĺnaha Zła skroź šaścihrannuju pryzmu Sîn-Ahhī-Erība na hipierpawierchniu zadyjakaĺnaha kaŭčęha zasnawaĺnikaŭ kosmatęchničnaha ordęna palieakantakta, najstaražytnyja ipastasi dawosiewych cywilizacyj prywodziać u ruch ręzanansny transfarmatar časowapadobnaj biaskoncaści budučyni u ćwiardyniach absierwatoryi Nwn-Hu-Kek-Amon, uwasabliajučy ŭ ęfirnuju matęryju prach Ałulima na zachad ad ękzapłaniety PSRB 1620-26b (ik doe het expres hoor) miste ik, helaas, maar de daaropvolgende EP W2246​-​0526 - uitgebracht in eigen beheer - kreeg wel een review. De heren maken technische death metal.Lees verder ›

Deze demo van Hexen Holocaust verscheen enige tijd geleden en is het derde wapenfeit van het vijftal dat onder andere bij Necroblood al een pak demonen opriep in en uit het verleden. Hexen Holocaust brengt deze cassette uit als voorbode voor het komende Equinox Baneful Assembly album, dat er wellicht dit jaar nog komt. De heren brengen (net zoals bij Necroblood) blackdeath van de beestige soort.Lees verder ›

Nog geen anderhalf jaar na het verschijnen van Bedehuis verschijnt het tweede album van het Nederlandse Ossaert. Of het coronatijdperk daar iets mee te maken heeft kun je binnenkort op deze site lezen want een interview is in de maak. Feit is wel dat het enige bandlid P rap is met schrijven en opnemen van zijn muziek. W tekende naast sessie-drumwerk voor de mix en mastering. P is ook verantwoordelijk voor de teksten bij Ossaert en mijn god, wat heeft hij er (getuige het venijn dat er vanaf spat) de pee in.Lees verder ›

Over het laatste album van An Autumn For Crippled Children, getiteld All Fell Silent, Everything Went Quiet, was ik behoorlijk kritisch. Niet in de laatste plaats vanwege het feit dat diens voorganger, het kwalitatief zeer aansprekende album The Light Of September alle perken te buiten ging, met name op het gebied van sfeer en samenhang. De laatste plaat had te weinig echte uitschieters en verbleef daardoor teveel in de anonimiteit.Lees verder ›

Soms weet je echt niet waar je naar zit te luisteren. Ik zweer het, hoeveel keer er ook "experimenteel" in de promosheet staat en hoeveel er ook Strange in de bandnaam staat, soms weet je echt niet waar je zit naar te luisteren. Soms weet je zelfs niet hoe je moet lezen wat er staat. Alsof het allemaal nog niet moeilijk genoeg is om je staande te houden in een wereld vol verandering waar SQL een taal is en WAP in de verste verte niets met Worst Appelmoes en Patat(ten) te maken heeft.Lees verder ›

Deze drie Fransen, afkomstig uit de regio Rouen, verenigen zich in de band Sordide en doen dit al sinds 2013. We zouden de heren ook moeten kennen van eerder werk zoals hun debuut uit 2014, La France A Puer. Ook verwijs ik graag naar hun vorige album uit 2019, Hier Déjà Mort. De Franse black metal heeft zijn eigenheid, zijn karakteristieken en is met andere woorden een interessante school of stroming om volgen. Ik schreef het al eerder en ook dit nieuwe album, Les Idées Blanches, mag aan het rijtje, erg goede Franse blackmetalalbums, toegevoegd worden. Het spreekt vanzelf dat een Frans toplabel als Les Acteurs De L'Ombre Productions, hun landgenoten een handje helpt. Een beetje chauvinisme kan geen kwaad.Lees verder ›

Op sommige momenten wil je even weg uit de drukke stad, uitwaaien op een plek waar de natuur nog haar ongerepte gang kan gaan. En dan heb ik het niet over de gebruikelijke bospaden waarop je struikelt over de boomers en de ANWB-koppels. Hoe dieper je het woud in wandelt, hoe verder je tot jezelf komt. Dark folk is voor dit soort tochten de ideale begeleidingsmuziek. Een nieuwe telg aan deze muzikale stam is het Groningse Mortifero. Dit is de band achter de zangeres (en tevens oprichtster) met dezelfde naam. Met The Death Ballads presenteert ze haar eerste EP. Een plaat die is uitgebracht door het illustere Ván Records.Lees verder ›

Laten we eens niet te veel woorden vies maken aan de trieste taferelen die zich momenteel afspelen in Israël, maar gewoon praten over muziek. Hoewel Israël niet bepaald de bakermat van metal is, zijn er toch wel wat bands afkomstig uit dit land waarvan één van de meest bekende ongetwijfeld Orphaned Land zal zijn, maar ook Eternal Struggle. Eternal Struggle bracht in 2018 al een single en wist ook een plek te bemachtigen in de Wacken Metal Battle namens dit Aziatisch land. Het viertal brengt met Year Of The Gun dan eindelijk zijn debuut en persoonlijk vind ik de afgelegde reis naar dit eerste werk al bewonderenswaardig.Lees verder ›