Bodoni – Domestik Violence

Geschreven door op 15-09-2021 om 17:25.

Een rockband die genoemd is naar een lettertype. Nu heb je het toch allemaal gehoord he? Bodoni Font, je moet het maar eens opzoeken de volgende keer dat je Windows Word gebruikt. De band zelf komt uit Italië. Italic Bodoni Font dus. Ja, mijn eerste en laatste flauwe grap in deze recensie. Beloofd. Bodoni stuurde zijn nieuwste album – de opvolger voor Liveb uit 2018 – naar onze redactie en omschreef de muziek als volgt: rock/grunge/punk. Vaaaaag. Wat is het nu? Punk of grunge? Want dit voelt aan als pruimen verkopen, maar citroenen aanbieden. Ik ben gelukkig heel nieuwsgierig van aard en ben voortdurend op zoek naar goede rockmuziek, liefst zelfs grunge of postgrunge. Dit album vliegt dus mijn stereo-installatie in.

Als Blinding Figure Of Desire een indicatie kan zijn voor het vervolg van dit album lijken de bandleden me inderdaad ergens fan te zijn van 90’s grunge. De sound doet me ook denken aan de belpop/postpunk-sound van wijlen Customs, het indierock-project rond Kristof Uittebroek dat als Belgische antwoord diende op het Amerikaanse Interpol. Postpunk is een genre dat me minder aanspreekt, maar een kruisbestuiving met postgrunge kan werken dus krijgt dit album alle kansen. De plaat huppelt rustig verder en begint met ieder nummer meer en meer als radiorock te klinken. Je weet wel, te zacht voor iemand die van pure rockmuziek houdt, maar hard genoeg voor boekhouders en huisgrootmoeders die harder willen gaan dan de omnipresente Foo Fighters.

Coming Over is pure postpunk en zit best goed in elkaar. Radiovriendelijk, maar toch te wild voor een barbecue bij de schoonouders. Midtown Massacre drijft dan weer netjes tussen het eerder vernoemde Customs en garage rockers als The Vines of The Subways. Best een leuk nummer dat midden de jaren 2000 geheid radiotijd had gekregen op Studio Brussel of 3FM. Lipstick doet dan weer aan The Offspring en Nirvana denken. De muziek van Bodoni springt nu dus zowat alle kanten op, maar deze Italianen rocken ergens wel. De gitaarriff van deze Lipstick is commercieel maar hard. Dit is al het meest grungy nummer dat ik hoorde en tegelijk is het ook ultra poppunk. Je moet het maar doen.

Afsluiten doet de band met Where The River Flows en een nummer dat de prijs moet krijgen voor origineelste naam van het jaar: I Google Searched Your Name and All I Got Back Was Did You Mean ‘That Prick?’. Ik vraag me af wat het verhaal achter deze postpunker is. Het volledige album loopt over van de korte nummers die als een kleerhanger aan een gitaarriff worden gehangen. Toch is het laatste nummer – Where The River Flows – een ruim zeven minuten durende alternatieve rocksong die complexer in elkaar zit dan zijn broertjes en zusjes. Het is direct ook het nummer dat mij het meest zal bijblijven. Meer zelfs, ik heb het op spotify opgeslagen en in een rock playlist gezet. Zo zie je maar dat je steeds een album volledig moet uitluisteren.

Bodoni is een vrij commerciële band die eigenlijk twintig jaar te laat werd geboren. De wereld draaide verder zonder de vele postpunk- en garagerockbandjes die begin jaren 2000 de toekomst van rock ‘n roll leken te worden. Eigenlijk had de bandnaam al een indicatie moeten zijn. Bodoni font kende ook zijn laatste stuiptrekking in de jaren dat iedereen nog een desktop had en er op iedere slaapkamer een lavalamp stond. Er bestaat anno 2021 wel degelijk nog een publiek voor dit soort postpunkmuziek, maar ik denk dat deze onze website niet al te vaak bezoeken. Het lettertype van onze site leent zich ook niet voor zulke muziek. Ja, ik ging het bij één flauwe grap houden he? Ik heb gelogen. Deze laatste was trouwens zelf naar mijn normen ongewoon flauw. Ik zal mezelf wel buiten laten… 

Score:

77/100

Label:

Eigen Beheer, 2021

Tracklisting:

1. Roving Athwart The Inner Shadow
2. Blinding Figure Of Desire
3. Sharp Toe
4. Influencer Influenza
5. Coming Over
6. Midtown Massacre
7. Lipstick
8. Restroom Stigma
9. I Google Searched Your Name And All I Got Back Was Did You Mean ‘That Prick?’
10. Where The River Flows

Line-up:

  • Nico P – Zang en Gitaar
  • Danny – Drum
  • Memo – Gitaar
  • Parme – Basgitaar

Links: