Heretic – Feast

Geschreven door op 17-09-2021 om 18:50.

Doom-stoner uit Brazilië. Ik ben al aan het glimlachen voor ik dit album in de stereo kan knallen. Klinkt me voortreffelijk in de oren! Deze Heretic bestaat al zo’n tien jaar en maakte in die tijd bereids negen albums en drie EP’s! Wat een bende strebers zeg! Of gewoon Brazilianen die meer van doom-stoner houden dan van voetbal. Ik geef ruiterlijk toe dat ik nog nooit van deze band hoorde, maar dit album kan alles veranderen natuurlijk.

Sudden Awakening geldt dus als kennismaking met de band en dit blijkt toch een speciaal nummer te zijn hoor. Na een instrumentaal deuntje gaan de poorten volledig open en barst de openingstrack volledig los. Een vettige, zware gitaar- en basriff ontwaren zich en dit lijkt een lekker donker stoner album te worden. Niets is echter minder waar. Ineens weerklinken instrumenten die je zelden of nooit hoort. De hele structuur van het nummer verandert. Naar welk instrument zit ik hier te luisteren? Ik hoor een sitar, maar de andere instrumenten?

Ik heb het moeten opzoeken, maar een zekere Guilherme Aguiar is gespecialiseerd in zaken als de sitar en andere exotische muziekspeeltuigen als de Tabla, Baglama, Bouzouki, Esraj, Zourna en Shehnai. Vergeef me dat ik deze er niet direct uithaal. Deze openingstrack schiet nu alle kanten op. Blast beats? Echt? Straks hoor ik nog een volledig symfonisch orkest verschijnen ook! Wel leuk om horen hoe Laysson Mesquita zijn fretloze basgitaar behandelt. Niet altijd even gemakkelijk hoor.

Hiermee is de trend voor de rest van het album gezet. Op The Storm weerklinkt opnieuw zanger Erich Martins’ over-bombastische stem, gekoppeld aan een synthesizer, gitaar, drum en een niet nader bekend blaasinstrument dat mij gewoon storend overkomt. Traditionele instrumenten koppelen aan stoner kan werken. Je hoeft maar eens naar Villagers Of Ioannina City te luisteren! Bij deze Braziliaanse band pakt de samba iets minder goed uit. Het is niet heel slecht hoor, maar de harmonie tussen de instrumenten lijkt soms wat ver te zoeken. Alsof er iemand met een shehnai over een reeds opgenomen album aan het spelen is, zonder zich een moer aan te trekken van de melodie.

Ik ben wel te vinden voor niet-traditionele instrumenten op rock- en metalplaten, maar op dit album bieden deze geen meerwaarde, wel integendeel, het werkt storend en leidt af van de eigenlijke muziek. Hiding Moon is het mooiste voorbeeld hiervan. Een vrij oké rocknummer en een vrij oké traditioneel muziekstuk worden aan elkaar gekoppeld en blijken even goed samen te passen als Sonny en Cher. Veel goede wil, maar vooral veel ruzie. Het lijken wel twee verschillende nummers die door elkaar aan het spelen zijn. Alsof er op je computer vanop twee tabbladen audio weerklinkt en je niet direct weet welke je moet afzetten. Heel chaotisch. Ik ga het bij deze kennismaking houden. Het tiende album van deze band zal ik aan mij laten voorbijgaan. Wie eens het getrommel op een darboeka of het getokkel op een bouzouki wil horen is bij dit album aan het juiste adres. Helaas voelt die hele ervaring wel aan als in het midden van een schietkraam zitten. Er komt van alles op jou af en je weet zelden of nooit van waar het komt.

Score:

58/100

Label:

Soman Records, 2021

Tracklisting:

  1. Sudden Awakening
  2. The Storm
  3. Hiding Moon
  4. Staring At Blazes
  5. Tenderness
  6. Sacred Sea
  7. Whistleblower
  8. Powerless
  9. Reza
  10. Anno Mundi

Line-up:

  • Erich Martins – Zang
  • Laysson Mesquita – Basgitaar
  • Guilherme Aguiar – Syntheziser, drum programmeren, sitar, tabla, baglama, bouzouki, esraj, zourna, shennai, tampura
  • Luis Maldonalle, Thiago Tsuruda, Nym Rhosilir – Afwisselend de Sologitaar

Links: