Headlines

Rusland, Nizhny Novgorod om precies te zijn, is de plek waar dit drietal, dat zich Passéisme noemt, vandaan komt. Eminence is de debuutplaat, nadat in 2019 reeds een demo werd uitgebracht onder de titel Austerity Parade. Het werk van deze Russen wordt door het label Antiq aangekondigd als black metal, doch met een frissere melodische kijk op de zaak. Zeven gezangen staan er op dit werk, een verwijzing naar de Middeleeuwen? Of een ander historisch tijdskader? Een werk dat in ieder geval voorzien is van toch een vrij eigenaardig hoesontwerp. Op zichzelf wel een aandachtstrekker daardoor.Lees verder ›

Red Fang heeft ondertussen geen introductie meer nodig. Praktisch elke Zware Metalenlezer zal bekend zijn met de hilarische videoclips van dit stonerviertal uit Portland, Oregon. Bier drinken tot men kotst, dingen kapot rammen met een auto of een katana, larpen in een pantser van bierblikken en zoveel lichaamshaar dat een Australopithecus er geil van zou worden zijn maar enkele dingen die voorbij komen in deze clips. Daarbij zijn deze singles meestal zo aanstekelijk gezongen en verdomme smerig gespeeld dat je niet anders kan dan blijven luisteren.Lees verder ›

Ok dan. Een split van twee Nederlandse bands. Prickrott is ondertussen een oude bekende, die we in het verleden leerden kennen als een electro/industrial blackmetalcreatie die affiniteit heeft met de EBM-wereld. Von Mollestein kende ik niet, maar na het bekijken van hun video's zal ik ze niet meer kunnen vergeten. Dat deze twee elkaar goed kunnen vinden is geen verrassing. Beats & metal, beiden richting nihilisme. Klaar voor een hels avontuur?Lees verder ›

Als je je graag vrijwillig op je gezicht laat kloppen, je nek wilt breken of je ruggenwervel naar de gallemiezen wilt helpen, dan ben je bij Sepiroth aan het juiste adres. Drie voor de prijs van één is overigens ook prima bij het Nederlandse kwintet. Althans, dat doen het promotieblad en de website van het Nederlandse label Petrichor Records je geloven. Niet dat de heren dan even een huisbezoekje komen brengen als je geïnteresseerd bent in de bovenstaande oproep, je hoeft slechts Condemned To Suffer op te zetten.Lees verder ›

De namen Fernanda Lira en Luana Dametto zeggen je wellicht iets. Beide dames waren nog niet zo gek lang geleden actief voor de thrashmetalband Nervosa. Aan die samenwerking kwam een eind, waarna dit Braziliaanse tweetal het vizier volledig kon richten op Crypta. Aangevuld met Tainá Bergamaschi (ex-Hagbard) en 'onze' Sonia Anubis (ex-Burning Witches, ex-Sepiroth) is er ineens sprake van een internationaal gezelschap dat met Echoes Of The Soul zijn debuut uitbrengt via Napalm Records.Lees verder ›

Inside The Machine was mijn eerste kennismaking met deze Zweden uit Stockholm die melodische death metal spelen in zijn puurste vorm. Toen bleken deze heren nog gestationeerd op Metalblade Records, heden ten dage, met hun nieuwste creatie Needles Of Rust, logeren ze bij de landgenoten van Black Lion Records. Dit label bracht recentelijk nog de nieuwste van Saille uit, V. Lees verder ›

Als Dimmu Borgir biker metal kan maken, dan kan Grave Digger dat ook. De Duitse bazen Chris Boltendahl en Axel Ritt besloten Hellryder op te richten om die droom waar te maken. Het was de coronacrisis die het laatste zetje gaf. De heren hadden toch niets beters te doen omdat vrijwel alle optredens werden geannuleerd. Sinds september 2020 begonnen de mannen daarom met muziek schrijven. Hellryder ligt muzikaal in het verlengde van bands als Motörhead en Chrome Division.Lees verder ›

Celtic Hills is een band uit Italië. Zanger/gitarist Jonathan Vanderbilt is een Canadees, maar hij woont in Italië. Dan weet u het even. Mystai Keltoi is het tweede album van deze drie mannen. Het doel is om een soort mix tussen thrash/speed en power metal te maken. De onderstaande clip laat zien dat de mannen niet de beste filmsterren zijn, maar de muziek mag er zijn.Lees verder ›

Grunt, één van mijn favoriete goregrind bands, is terug. De Portugezen hebben hun derde album uit en maken mij daarmee erg blij. De band met onder andere Zé Pedro (Holocausto Canibal, tevens drijvende kracht achter heel veel Portugese undergroundactiviteiten), bracht in 2015 het album Codex Bizarre uit en die landde in mijn eindlijst.Lees verder ›

Het Duitse gezelschap Thron is nog niet eerder gerecenseerd op Zware Metalen. Sinds 2015 is hij actief, waarbij er in 2017 het eerste wapenfeit werd gelanceerd, eenvoudigweg Thron genaamd. Ongeacht of dit wel of geen kwalitatief sterk werk was, heeft het derde volwaardige album Pilgrim zoveel te bieden dat ik dit niet onbesproken wil laten.Lees verder ›

Negen obscure minuten worden in de vorm van een EP gepresenteerd door de Hongaren van Vorkuta.  In den beginne waait er een gure wind door de bomen waarbij het keyboard een magische duit in het zakje doet. Onheilspellend werkt Vorkuta naar een opbouw tot een climax.Lees verder ›

Oplettende knapen en knapinnen zullen nu vast bij zichzelf denken: wéér eentje? Op die vraag kunnen wij vandaag bevestigend antwoorden. Want na deel een, deel twee, deel drie, deel vier (helaas zonder begeleidend schrijven van ons) en deel vijf, slaat Heavy Psych Sounds Records 661 delen over, om zo bij Doom Sessions Vol. 666 te belanden. Het nummer van het beest. En als er íemand veel van het beest houdt, dan is het wel een heks. Vandaar een editie die volledig in heksenthema staat.Lees verder ›

Met een groepsnaam als In Asymmetry weet je natuurlijk waar je aan begint. Ashes Of Dead Worlds is gemaakt om liefhebbers van die twee 'zware' Eurovisiesongfestivalbands een meteorietgrote, met spietsen bezette niersteen te laten uitplassen. Zelfs bij Comatose, waar ze toch wel wat gewend zijn, omschrijven ze het debuut van de drummer van Deeds Of Flesh en de ex-zanger van The Faceless als een “sonisch labyrint van verbijsterende complexiteit.” Lees verder ›

Soms laat je je eens verleiden. Omdat er een knappe persoon in het spel is, omdat de omschrijving van de promo zeer aanlokkelijk klinkt of omdat je gewoon zin hebt om nog eens dat ene trauma te herbeleven en deze keer eindelijk als winnaar uit de situatie te komen. In dit geval was het het tweede. "Thrash Industrial Noise Metal", doe mij maar! Dat Cold Thirst het tweede album van het Italiaanse eenmansgegeven Meursault Omega was kon me weinig schelen. Hier met die plaat.Lees verder ›

Een wonderlijk album, deze nieuwe van Everson Poe. Ondanks de zeer uitgebreide discografie (Grief is immers het zestiende album van de Amerikaanse Mae Shults), had ik nog nooit van haar band gehoord. Na een korte exploratie werd mijn aandacht getrokken, mede door het gegeven dat Grief een conceptalbum betreft. Het is een concept dat zich voornamelijk leent voor de betere psychopathische horrorfilms, handelend over een man van god die de ongelovige medemens uit de weg moet ruimen. In eerste instantie heeft deze man het met name gemunt op beoefenaars van de zwarte magie, maar na het uitvoeren van de zoveelste afslachting raakt hij in vertwijfeling. Bestaat god wel echt? En ben ik zelf niet bezeten door een demon? Hij komt tot de conclusie dat hij zichzelf heeft vervloekt en zijn leven een eigen lijdensweg is geworden.Lees verder ›