Rise to the Sky – Per Aspera Ad Astra

Geschreven door op 15-09-2021 om 17:21.

Waar te beginnen? Ik heb zoveel leuke dingen die ik met jullie lieve lezers wil delen. Nou vooruit, met de band dan maar. Rise to the Sky is nou niet echt een grote naam in de metalwereld, getuige ook het aantal luisterbeurten dat de nummers achter zich hebben staan op de diverse streamingsdiensten. Daar zouden een aantal zaken aan ten grondslag kunnen liggen. De band werd pas in 2019 opgericht, weinig tijd dus om het grote publiek te bereiken. De band brengt death-doom, een metalen zijtak die niet de grootste populariteit kent. En dan het klapstuk: de band is afkomstig uit Chili. Hoewel er best een behoorlijke metalscene is in het Zuid-Amerikaanse land, is dit nu niet de markt waar vanuit Europa veel op gelet wordt.

Oké, de band hebben we gehad. Dan het muzikale oeuvre. De band werd dus opgericht in 2019 en bracht destijds in december de eerste langspeler Moonlight uit. Nu twee jaar verder, zou je verwachten dat de tweede langspeler een feit is. Niets is echter minder waar. In de tussenliggende periode werden maar liefst twee albums en twee EP’s de wereld in geslingerd, waarbij het laatste volledige album zelfs nog van deze jaargang stamt. Per Aspera Ad Astra is daarmee dus alweer het vierde volledige album in iets minder dan twee jaar tijd. Bedenk daarbij dat de speelduur telkens rond de drie kwartier ligt en dat is toch best indrukwekkend te noemen.

Het leukste gedeelte moet echter nog komen. Rise to the Sky is namelijk een eenmansband. Hierbij verzorgt muzikale alleskunner Sergio González Catalán alle instrumenten en vocalen. Overigens is dat meestal het geval bij een eenmansband, maar goed. Daarbij brengt de beste man zijn werk ook nog eens in eigen beheer uit. Dan heb je sowieso tijd teveel, maar waarschijnlijk vooral heel veel liefde en passie voor de muziek die je maakt.

Dat geeft dan weer een mooi bruggetje om het eens over de muziek te hebben. Rise to the Sky maakt dus doom-death. Als we dan toch al in metalen subgenres zitten, dan schurkt de muziek behoorlijk dicht tegen funeral doom aan. Een beetje in lijn met wat bands als Ahab en Skepticism brengen. We krijgen als luisteraars dan ook slepende gitaren die doordrenkt zijn met verdriet. De teksten worden middels lage grunts op extreem langzame wijze over de muzikale lagen van treurnis uitgesmeerd. De orkestrale elementen geven het geheel daarbij een heerlijk atmosferische en melancholische ondertoon. Dat geeft dan weer wat raakvlakken met de meer melodische kant van de dode metalen. Denk daarbij aan bands als Swallow the Sun, October Tide en Marianas Rest. Weten we zeker dat het brein achter deze muzikale troosteloosheid geen roots heeft ergens in het noorden van Europa?

Dit Per Aspera Ad Astra staat volledig in het teken van het overlijden van de vader van Sergio González Catalán. Het titelnummer werd daarbij geschreven vlak na de begrafenis. Met die wetenschap kun je het verdriet en de rouw letterlijk horen in zowel de muziek als de vocale prestatie. Aan alles is duidelijk dat dit muzikale werkstuk een manier is om de tragische gebeurtenissen in het leven van de muzikant een plek te geven.

Toegegeven, dit moet wel je genre zijn. Het gaat gewoon simpelweg heel traag allemaal. De driekwartier aan muziek gaat voor mijn gevoel dan ook niet heel snel voorbij. Af en toe mis ik wel een afwijkende toets of wellicht net een lichtje aan het einde van tunnel, zodat de duisternis even wordt vergeten. Dat lijkt Sergio zelf ook te beseffen heb ik het idee. De piano aan het einde van het titelnummer lijkt een minimaal gevoel van hoop uit te stralen. Een sporadische dubbele basdrum in de nummers laat mijn metalen hart af en toe wat sneller het bloed door mijn lichaam pompen, net voordat het stollingsproces is ingezet. In Bleeding Heart krijgen we zelfs nog heldere vocalen te horen die een mooie wisselwerking hebben met het achterliggende gegrom. Daar had nog wel wat meer van in het album mogen zitten wat mij betreft. De grootste verrassing vinden we in Only Our Past Remains, met een sectie Spaans gesproken vocalen. Gaaf!

Deze onbekende eenmansband verdient wat mij betreft een hoop lof. Het werktempo van deze eenling is zondermeer bewonderingswaardig, waarbij de muzikale kwaliteit ook nog eens overeind blijft. Ten tijde van het schrijven van deze recensie bevinden we ons in een zonovergoten nazomerweekend. Wellicht niet de beste weersomstandigheid om deze muziek te verteren. Ik kan niet wachten tot de druilerige herfst weer de kop opsteekt om dit Per Aspera Ad Astra nog een keertje op te zetten. Voordat ik het vergeet te zeggen: check ook nog even het werk dat aan de albumcover en het boekwerk voor dit album is besteed. Dat is best wel tof namelijk.

Score:

75/100

Label:

Eigen Beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Life in Suspense
  2. The Loss of Hope
  3. Per Aspera Ad Astra
  4. End My Night
  5. Deep Lament
  6. Bleeding Heart
  7. Only Our Past Remains
  8. Horse

Line-up:

  • Sergio González Catalán – Alle vocalen en instrumenten

Links: