Headlines

Kan je depressief worden als je in een zonnig land woont? Kan je het niet meer zien zitten of het allemaal zo kotsbeu geraken dat je hoopt dat weldra alle leven uit je loopt als je in een zonnig land als Mexico of Italië woont? Kan dat? Ja, dat kan! Je kan er zelfs je levenswerk van maken om bovenstaande zwartgallige boodschappen te gieten in een even zwartgallig muzikaal jasje dat we black metal noemen. De drie heren van Lifeless brachten in november vorig jaar deze tweede langspeler Anhedonia uit. Gek dat deze plaat nu pas hier geraakt, maar kom.Lees verder ›

Om een album als dit in te leiden is het even tijd voor een geschiedenislesje. Europa werd ten tijde van de vroege middeleeuwen, rond de negende eeuw van onze jaartelling wel te verstaan, geregeerd door vele rivaliserende vorstendommen. Deze vorsten voerden voortdurend oorlog onderling, waardoor de defensie van grote schatten in kerken en paleizen nog het een en het ander te wensen overliet. In Scandinavië bleven deze schatten niet onopgemerkt en waren ze een reden voor sterke Vikinglegers om menig dorp of stad te plunderen en te bezetten. Zo ook in Zwitserland, waar de Vikingen lang vrij spel hadden tot zij in het jaar 891 door Arnulf van Karinthië verjaagd werden.Lees verder ›

Jongens toch... hoe kan het toch lopen. Deze Israëlische band, Subterranean Masquerade, maakte op mij een stevige indruk na het beluisteren van hun EP in 2004. Temporary Psychotic State, was de titel. Deze EP kwam in dezelfde periode en ongeveer gelijktijdig uit met het fantastische The Imaginary Direction Of Time van de Noren van Winds. Een van de bandleden van Winds, Andy Winter, werkte nog mee aan de EP van Subterranean Masquerade. Een jaar na deze EP kwam dan het erg sterke debuutalbum Suspended Animation Dreams via The End Records. Vervolgens viel alles een goede acht jaar stil alvorens er weer leven in de brouwerij kwam. Deze Mountain Fever is de vierde langspeler. Een centrale rol binnen deze band is weggelegd voor Tomer Pink, gitarist en bandmastermind.Lees verder ›

Onbekend is onbemind. Jammer genoeg is dat voor heel wat talentvolle metalmuzikanten de bittere realiteit. Neem nu Inflabitan (echte naam: Sigmund Hansen). In 1993, net wanneer de zwarte bloem van het donkerste metaal aan het ontluiken is, richt deze Noorse man zijn eigen blackmetalband op en brengt op twee jaar tijd twee fijne demo’s uit. Voor de tweede demo wordt hij ondersteund door Aggressor (Ved Buens Ende, Aura Noir, ex-Dødheimsgard, ex-Satyricon, ex-Ulver, ex-Fleurety (live) enz.) op drums.Lees verder ›

Ik kreeg hier de vinylheruitgave van Divide and Devour van de band Destroyed in Seconds door de bus. Het gaat hier om een band die sinds 2008 al in het openbaar verscheen. Los Angeles is de thuishaven en het vijftal verschafte de wereld tot dusver drie volledige albums en een livealbum. Alle heren dragen een baard. Geen idee of dit relevant is, maar het is wel een feit. Divide and Devour is het derde album van de band. Graag neem ik de heruitgave ervan even met u door.Lees verder ›

Als ik even zo vrij mag zijn Wikipedia als bron aan te halen: “Magie of tovenarij is de vermeende kunst van het manipuleren van de werkelijkheid met behulp van speciale objecten, spreuken en rituelen op basis van verborgen krachten.” In Zweinstein hebben we Harry Potter die lichtjes uit een staf schiet, in Midden-aarde hebben we Gandalf’s magische vuurwerk en het Land van Oz wordt gefopt door een charlatan met leuke technologische foefjes. Nooit geweten dat in Rotterdam, toevallig mijn woonplaats, een Company of Wizards op basis van tot dusverre voor mij verborgen krachten een debuutalbum bij elkaar heeft getoverd.Lees verder ›

Album nummer tien voor Borgne, de Zwitserse band rond frontman en schepper Bornyhake. De zes voorgaande albums kregen allemaal een plaats in de top van mijn jaarlijst. Meestal in de top drie, maar zelfs een eerste plaats werd verzilverd. Industriële black metal, symfonische black metal, furieuze black metal, elitaire black metal. Je leest het na in Y, in , in Royaume des Ombres en alle andere reviews die we gemaakt hebben van Bornyhake-releases. Daarbij zijn er ook van andere bands waar de beste man in (mee)speelt, zoals Pure en Enoid. Er moeten in ieder geval al hele rare dingen gebeuren wil Borgne niet weer schitteren in de ondergrond.Lees verder ›

Ergens in 2010 zag dit Mannveira het levenslicht in Reykjavik en dan zitten we in IJsland natuurlijk. Ondanks het feit dat deze vijf heren al meer dan tien jaar bestaan, valt er toch maar bitter weinig terug te vinden. Hun ijskoude black metal werd voor het eerst gepresenteerd op Von Er Eitur, een EP uit 2014. Vervolgens kwam er de split met de Canadezen van Ellorsith in 2016, ook via het huidige Dark Descent label.Lees verder ›

Het Zweedse Contempt Of The Light is een soloproject van Mickael Broberg, bekend van Unanimated. In The Darkest Of Times is het debuut waarop Broberg tekent voor alle instrumenten en alles zelf schreef. Melodische black metal krijgt het als vlag mee die de lading moet dekken.Lees verder ›

Uit Finland komt dit éénmansproject, Commander Agares. En zoals je kan vermoeden aan de cover is dit een heerlijke brok old school stofzuigerblackmetal. De heer die de scepter en dus ook het zwaard zwaait, maakt geen compromissen en zal zeker geen toenadering zoeken om vergiffenis te vragen. Het Litouwse Inferna Profundus Records pikte dit werk op en brengt het blijkbaar enkel digitaal en op vinyl uit. Voor dit soort releases had ik toch ook op zijn minst een tape verwacht. Nu, aan verwachtingen doe ik niet, dus vermoedelijk zit er wel ergens een logische verklaring achter deze keuze.Lees verder ›

Het Finse Gloomy Grim is een geval apart. Ik was fan van hun debuutplaat Blood, Monsters, Darkness, dat in 1998 verscheen. Een vreemde mix van stereotype humor, symfonische "black" metal en een soort van gothic horror. Hun vorige album verscheen via Satanath Records (Obscure Metamorphosis), waarin eigenlijk alles staat wat u moet weten over deze band. Na dit album ging het bergaf met de gezondheid van bandleider Agathon valt her en der te lezen, of die nu stabiel is weet ik niet. Hij bleef, samen met zijn broeder Nuklear Tormentörr (Barathrum). De twee andere bandleden zijn gebleven na de EP uit 2018 en zo kunnen we in ieder geval spreken van een iet of wat stabiele line-up.Lees verder ›

Kaonashi is een vijfkoppige band uit Philadelphia en met Dear Lemon House, You Ruined Me: Senior Year brengt het gezelschap zijn tweede album uit. Die bijzondere albumnaam borduurt voort op het concept dat het vijftal al uitrolde tijdens het debuut Why Did You Do It? uit 2018. Die plaat vertelde het verhaal van Jamie: een 'highschool' tiener die haar baan en relatie verloor, waarbij alle therapieën en gesprekken niet voor het gewenste resultaat zorgden en waarbij zij zichzelf uiteindelijk in het titelnummer van de EP van het leven berooft om haar ouders geen verdriet meer te bezorgen. Geen lichte kost en deze nieuwste telg zoomt in op de bewogen dagen die het fictief persoon meemaakt op de 'high school' genaamd Lemon House.Lees verder ›

Octohawk is de volgende band waar geen directe genre aanduiding voor is. Als ik een voorstel mag doen, dan ga ik voor progressive industrial stoner metalcore. Echter zou je zelf moeten luisteren om je er een beeld bij te vormen.Lees verder ›